Asysta grawitacyjna

Metoda zwiększenia

(lub zmniejszenia)

prędkości statku

kosmicznego podczas

przelotu obok planety

Asysta grawitacyjna

Metoda zwiększania prędkości pojazdu kosmicznego za pomocą
pola grawitacyjnego planet (Księżyca, itp..) bez konieczności
zużywania materiału pędnego.

δ – kąt o jaki będzie obrócony wektor prędkości satelity
(180 - 2β)

β – kąt asymptoty hiperbolicznej

planeta

Słońce

pojazd

kosmiczny

asymptota

przybycia

asymptota

odejścia

Zasada działania

Zmiana prędkości statku
w stosunku do planety

Zmiana prędkości statku w
układzie absolutnym
(odniesionym do Słońca)

V

∞a

– prędkość przylotu

V

∞d

– prędkość odlotu

e

V

V

V

V

/

2

cos

2













wartość bezwzględna prędkości, względem ciała w
pobliżu którego następuje przelot, się nie zmienia,
zmianie ulega prędkość względem Słońca

Asysta grawitacyjna

Asysta grawitacyjna

V

sa

– prędkość przylotu wzg.

słońca

V

sd

– prędkość odlotu wzg.

słońca

V

p/s

– prędkość planety wzg.

słońca

a

a

s

p

V

V









sin

sin

/

a











180





















cos

2

2

2

V

V

V

V

V

sa

sa

sd

sd

s

p

sd

w

s

p

d

V

V

V

V

V

/

2

2

/

2

cos











Wektory prędkości dla obu układów

odniesienia

Zmiana prędkości
statku
w stosunku do
planety

Zmiana prędkości statku w
układzie absolutnym
(odniesionym do Słońca)

Animacja – strona www

ESA

http://www.esa.int/esaSC

/SEMXLE0P4HD_index_0.html