Asysta grawitacyjna

Metoda zwiększenia

(lub zmniejszenia)

prędkości statku kosmicznego

podczas przelotu obok planety

Asysta grawitacyjna

Metoda zwiększania prędkości pojazdu kosmicznego za pomocą pola
grawitacyjnego planet (Księżyca, itp..) bez konieczności zużywania materiału
pędnego.

δ

– kąt o jaki będzie obrócony wektor prędkości satelity (180 - 2β)

β

– kąt asymptoty hiperbolicznej

planeta

Słońce

pojazd

kosmiczny

asymptota

przybycia

asymptota

odejścia

Zasada działania

Zmiana prędkości statku
w stosunku do planety

Zmiana prędkości statku w układzie
absolutnym (odniesionym do Słońca)

V

∞

a

– prędkość przylotu

V

∞

d

– prędkość odlotu

β

cos

2

∞

=

∆

V

V

wartość bezwzględna prędkości, względem ciała w pobliżu
którego następuje przelot się nie zmienia, zmianie ulega
prędkość względem Słońca

Asysta grawitacyjna

Asysta grawitacyjna

V

sa

– prędkość przylotu wzg. słońca

V

sd

– prędkość odlotu wzg. słońca

V

p/s

– prędkość planety wzg. słońca

a

a

s

p

V

V

∞

=

Γ

α

sin

sin

/

a

α

φ

−

Γ

−

= 180

(

)

Γ

±

∆

−

∆

+

=

β

cos

2

2

2

V

V

V

V

V

sa

sa

sd

sd

s

p

sd

w

s

p

d

V

V

V

V

V

/

2

2

/

2

cos

∞

−

+

=

α

Wektory prędkości dla obu układów odniesienia

Zmiana prędkości statku
w stosunku do planety

Zmiana prędkości statku w układzie
absolutnym (odniesionym do Słońca)

Animacja – strona www ESA

http://www.esa.int/esaSC/SEMXLE0P4HD_index_0.html