CHARAKTERYSTYKA

GENETYCZNA I FENOTYPOWA

RODZIMYCH RODÓW KUR

OBJĘTYCH PROGRAMEM

OCHRONY

BIORÓŻNORODNOŚCI.

ZIELONONÓŻKA

KUROPATWIA

Kury Zielononóżki wyodrębniono jako

rasę w końcu XIX stulecia. Zwrócono uwagę na
tzw. „kury galicyjskie”, które poza dobrymi
cechami nośnymi, umiały żerować, odchodząc
daleko od kurnika – nie wymagały troskliwej
opieki, chętnie odchowywały pisklęta. Zwrócono
uwagę na nioski o zielonych skokach. Pierwszy
opisał tę rasę Bronisław Obfidowicz w 1879 roku,
a grupę tych kur wystawiono po raz pierwszy
pod nazwą Zielononóżki na Krajowej Wystawie
we Lwowie w 1894 roku. Według ówczesnych
wymogów, głowa i szyja kury powinna być
pokryta żółtymi piórami z ciemnym odcieniem,
przechodzącym w barwę brązową. Pióra na szyi
winny mieć prążek idący wzdłuż stosiny. Pierś o
barwie łososiowej w różnych odcieniach, a
podbrzusze, puch i skrzydła powinny być barwy
brunatno – czarnej.

W latach pięćdziesiątych i

sześćdziesiątych XX wieku kury Zielononóżki

kuropatwie przeznaczone były na tereny

południowej i wschodniej Polski. Z biegiem lat,

udział Zk w pogłowiu kur rasowych szybko

malał – w 1961 wynosił 11,4%, zaś w 1973

tylko 1-2 %. Do przyczyn można zaliczyć

dyskryminację w skupie żywca ptaków o

ciemnej barwie skóry i skoków. Z obserwacji

wynika iż w warunkach fermowych

bezwybiegowym występuje pterofagia i

kanibalizm lub samoistne wypadanie piór.

Masa ciała koguta w wieku 20 tygodni

wynosi 1,7 – 2,2 kg a kur 1,5 – 1,8 kg. Średnia

nieśność kur w wieku 450 dni wynosi 180 -

190 jaj o masie 55 – 58 g.

KOGUT

Kogut ma głowę średniej

wielkości i lekką. Oczy ma żywe,

okrągłe lub lekko podłużne, koloru

rudo – pomarańczowego. Dziób

krótki, silny, od góry szary,

przechodzący w kolor kości słoniowej,

lekko zakrzywiony. Grzebień duży,

pojedynczy, zwisający na prawą

stronę, dzwonki duże – gładkie i

czerwone. Upierzenie głowy razem z

szyją złoto – pomarańczowe. Szyja

prosta, średnio krótka, dobrze

upierzona. Kołnierz jaskrawej barwy,

złocisto – pomarańczowy.

Tułów pełny, trójkątny, od

strony barkowej i grzbietowej rudo
– brązowy z siodłem złocisto –
pomarańczowej, grzbiet szeroki,
pochylony ku tyłowi. Pierś cofnięta i
wydatna. Ogon czarny, zadarty, z
zielonym połyskiem. Ptak o mocnej
budowie, zwartej budowie, silnym
metaliczno – zielonym połysku piór,
o masie 2550 g, czujny przewodnik
i obrońca stada.

KURA

Kura charakteryzuje się lekką,

zgrabną głową, oczy żywe, okrągłe,
barwy pomarańczowej z zieloną
obwódką. Dziób średniej wielkości, silny,
lekko zakrzywiony, koloru od kości
słoniowej do brązu. Grzebień prosty,
stojący i pojedynczy koloru od różowego
do jasno – czerwonego, dzwonki
czerwone, małe zaokrąglone. Upierzenie
głowy kuropatwie z przewagą żółtego.
Szyja prosta, długa o żółtym kuropatwim
upierzeniu. Szyja przechodzi w tułów o
szerokich plecach, wpisany w trójkąt.

Pierś wysunięta do przodu. Skrzydła

koloru kuropatwiego, grzbiet koloru beżowo –
brązowego. Lotki I rzędu są ciemnopopielate –
szaroczarne. Lotki II rzędu w górnej części są
koloru lotek I rzędu. Uda mocne, brudno
łososiowe, w części puchowej popielate. Skoki
jasno zielonożółte. Kura znosi 200 jaj o
kremowej skorupie. Średnia masa ciała 1700
g.