Dwudziesta siódma niedziela zwykła

2 października 2011 r.

Królestwo Boże będzie (…) dane narodowi,

który wyda jego owoce.

Ewangelia według św. Mateusza

 Posłuchajcie innej przypowieści! Był pewien gospodarz, który

założył winnicę. Otoczył ją murem, wykopał w niej tłocznię, zbudował
wieżę, w końcu oddał ją w dzierżawę rolnikom i wyjechał. Gdy nadszedł
czas zbiorów, posłał swoje sługi do rolników, by odebrali plon jemu
należny. Ale rolnicy chwycili jego sługi i jednego obili, drugiego zabili,
trzeciego zaś ukamienowali. Wtedy posłał inne sługi, więcej niż za
pierwszym

razem,

lecz

i

z

nimi

tak

samo

postąpili.

W końcu posłał do nich swego syna, tak sobie myśląc: Uszanują mojego
syna. Lecz rolnicy zobaczywszy syna mówili do siebie: «To jest dziedzic;
chodźcie zabijmy go, a posiądziemy jego dziedzictwo». Chwyciwszy go,
wyrzucili
z winnicy i zabili. Kiedy więc właściciel winnicy przyjdzie, co uczyni z
owymi rolnikami?” Rzekli Mu: „Nędzników marnie wytraci, a winnicę odda

w dzierżawę innym rolnikom, takim, którzy mu będą oddawali plon we
właściwej porze”.

Jezus im rzekł: „Czy nigdy nie czytaliście w Piśmie: Właśnie ten

kamień, który odrzucili budujący, stał się głowicą węgła. Pan to sprawił, i
jest cudem w naszych oczach. Dlatego powiadam wam: Królestwo Boże
będzie wam zabrane, a dane narodowi, który wyda jego owoce”.

Iz 5, 1-7; Ps 80; Flp 4, 6-9; Mt 21, 33-
43

Prawda o moim sercu?

Królu wszechświata, przygotowujący wspaniałą ucztę dla swoich

dzieci! Bądź uwielbiony w wielkim dziele obdarowywania. Zapraszasz
wszystkich ludzi tej ziemi, bo miejsca jest dużo i starczy dla każdego.
Nawet szukasz tych, którzy zapomnieli i ponawiasz zaproszenie. Jakże jest
przykro,

gdy

spotykasz

się

z lekceważeniem i sprzeciwem wobec okazywanej dobroci. Sprawiedliwy
jest wówczas Twój gniew, Stwórco, wobec zbuntowanego stworzenia. W
tym miejscu wychwalam miłosierdzie, jakie masz dla, błądzących i
odwracających się od Ciebie.

Powaby i bogactwa tego świata, jak pole, kupiectwo czy inne,

potrafią tak mocno przyciągać. Pokazujesz, że przewrotne serce jest zdolne
nawet do zabijania posłańców Dobrej Nowiny. Błagam, oczyść mnie ze
wszystkiego, cokolwiek nie podoba się Tobie w moim myśleniu czy
postępowaniu. Wyrzekamy się szatana, który jest głównym sprawcą
grzechu i z Twoją, Ojcze, pomocą chcemy odrzucić wszystko, co do zła
prowadzi, aby nas grzech nie opanował. Perspektywa uczty mesjańskiej
rozbudza nadzieję i podnosi na duchu do walki z przeciwnościami.

Pragnę przyoblec się w godowy strój dobrych uczynków utkanych

miłością. Przez św. Pawła zachęcasz: dobrze uczyniliście, biorąc udział...
w ucisku, bo przez wiele trudności trzeba przejść, aby wejść do
wieczności. Często więc powtarzam sobie prawdę odwieczną,
przypomnianą dziś w drugim czytaniu: Wszystko mogę w Tym, który mnie
umacnia.

Kochany Ojcze, to Ty jesteś źródłem mojej mocy, dlatego z wielką

ufnością dziecka zwracam się do Ciebie, byś uczył nas i cierpieć biedę..,
i obfitować. Zahartuj nasze dusze, byśmy, podobnie jak Apostoł narodów,
do wszystkich w ogóle warunków byli zaprawieni: być sytym i głód
cierpieć, obfitować i doznawać niedostatku. Przez takie życie zwrócone ku
niebu i we wszystkim pełniąc Twoją wolę, gromadzę skarb i
przywdziewam strój weselny na ucztę przygotowaną dla miłujących
Ciebie. Ojcze naszego Pana Jezusa Chrystusa – Baranka weselnego,
przeniknij nasze serca swoim światłem, abyśmy wiedzieli, czym jest
nadzieja naszego powołania. Doprowadź nas na wieczną ucztę z Tobą i ze
świętymi w niebie. Amen.

o. Rajmund Guzik OCist.

Odmawiajcie

codziennie różaniec!

Matka Boża

Różaniec

towarzyszył mi w chwilach radości i doświadczenia.

Zawierzyłem mu wiele trosk. Dzięki niemu zawsze doznawałem otuchy. (…)
Przedziwna modlitwa! Przedziwna w swej prostocie i głębi zarazem. (…)

Oto bowiem na kanwie słów Pozdrowienia Anielskiego (Ave Maria)

przesuwają się przed oczyma naszej duszy główne momenty z życia Jezusa
Chrystusa. Układają się one w całokształt tajemnic radosnych, bolesnych
i chwalebnych. Jakbyśmy obcowali z Panem Jezusem poprzez – można by
powiedzieć – Serce Jego Matki. Równocześnie zaś w te same dziesiątki
różańca serce nasze może wprowadzić wszystkie sprawy, które składają się
na życie człowieka, rodziny, narodu, Kościoła, ludzkości.

bł. Jan Paweł II