Podsystem militarny – rola i

zadania w systemie

bezpieczeństwa narodowego

RP

Przygotował Andrzej Potucha

Na stan bezpieczeństwa

międzynarodowego wpływa w istotnej mierze
poszanowanie uniwersalnych praw człowieka,
zasad demokracji i praworządności.

System bezpieczeństwa militarnego nie

może być sprawą jednego państwa, ponieważ
wymaga ono wspólnych, ponadnarodowych
działań, aby sprostać różnym zagrożeniom we
współczesnym świecie.

Przedstawione w opracowaniu materiały

dotyczą problematyki bezpieczeństwa
militarnego Polski oraz państw z bliższego
i dalszego otoczenia. Przestudiowanie ich
pozwoli na ugruntowanie własnej wiedzy w
tak istotnej sferze działalności jednostki,
podmiotu i całego społeczeństwa jakim jest
podsystem bezpieczeństwa militarnego.

W rozdziale pierwszym przedstawione

zostały podstawy formalno-prawne
podsystemu bezpieczeństwa militarnego,
m.in.:
- przepisy prawne regulujące strefy obronności
(ustawa o powszechnym obowiązku obrony
RP),
- charakterystykę stanu wojennego i stanu
wyjątkowego,
- mobilizacja gospodarki w warunkach
zewnętrznego i wewnętrznego zagrożenia
bezpieczeństwa państwa,

-militaryzacja jednostek organizacji gospodarki
narodowej
MILITARYZACJA -

przeniesienie zasad i metod

organizacji wojskowej do organów i jednostek
organizacyjnych administracji publicznej i
gospodarki narodowej, stosowanie w nich
niektórych elementów dyscypliny wojskowej oraz
nadaniu im wojskowego charakteru przez
powołanie osób do służby w jednostkach
zmilitaryzowanych).

Rozdział drugi to cele i zadania

podsystemu militarnego.

Głównym celem bezpieczeństwa

militarnego jest zapewnienie warunków do
realizacji interesu narodowego. Natomiast
szczegółowe cele obejmują:
- zapewnienie obrony terytorium Polski przed
agresją zbrojną przez zbudowanie silnego
podsystemu bezpieczeństwa militarnego;
- zapewnienie bezpieczeństwa obywateli przez
ich przygotowanie do militarnej obrony kraju
(odbycie zasadniczej służby wojskowej,
przysposobienia i szkolenia obronnego
studentów, patriotyczne wychowanie
młodzieży).

Podsystem bezpieczeństwa militarnego pełni
dwie podstawowe funkcje.

Funkcja pierwsza (wewnętrzna) polega na
kreowaniu bezpieczeństwa państwa jako
instytucji na arenie międzynarodowej i w
otoczeniu sąsiadów.

Funkcja druga (zewnętrzna) sprowadza się do
ewentualnego przeciwstawienia się wobec
wyzwań i zagrożeń polityczno-militarnych.

Zadania dla podsystemu bezpieczeństwa
militarnego dotyczą aktualnie dwóch
obszarów: wewnętrznego Polski rozumianego
jako terytorium kraju i zewnętrznego, czyli poza
obszarem kraju

Zadania te można ująć w trzech grupach:

-Zapewnienie bezpieczeństwa Polski w czasie
pokoju

-Zapobieganie konfliktom lokalnym i
regionalnym

- udział w konflikcie na dużą skalę będzie
polegał na zapobieganiu utraty terytorium
państwa przez zatrzymanie działań
ofensywnych agresora.

Rozdział trzeci przedstawia strukturę

organizacyjno-funkcjonalną podsystemu
bezpieczeństwa narodowego.
- Organy kierowania bezpieczeństwem
militarnym,

-Zadania resortu w zakresie bezpieczeństwa
militarnego,

-Zadania województw w zakresie
bezpieczeństwa militarnego (województwo jako
jednostka samorządu terytorialnego),

-Zadania powiatów w zakresie bezpieczeństwa
militarnego (powiaty stanowią kolejną po
gminie jednostkę samorządu terytorialnego,
powoływane przez Radę Ministrów na drodze
rozporządzenia).

-Zadania gmin w zakresie bezpieczeństwa
militarnego (gmina jako wspólnota
samorządowa).

Rozdział czwarty przedstawia zadania

terenowych organów administracji wojskowej w
zakresie bezpieczeństwa militarnego.

-Zadania Szefa Wojewódzkiego Sztabu
Wojskowego,

-Zadania Komendanta Wojskowej Komendy
Uzupełnień,

-Zadania Wojewódzkiego Sztabu Wojskowego,

-Zadania Wojskowej Komendy Uzupełnień,

-Płaszczyzny współpracy Terenowych Organów
Administracji Wojskowej (Wydział Gospodarki,
Wydział Spraw Obywatelskich, Wydział
Zarządzania Kryzysowego Ochrony Ludności.

Podsumowanie

Cel pracy został osiągnięty, przedstawił

zagadnienia bezpieczeństwa RP. W nowych
uwarunkowaniach jakich przyszło nam żyć
formułowane są tezy, iż iż siły zbrojne nie są ani
dobrym, ani skutecznym instrumentem polityki
bezpieczeństwa militarnego.