Diphyllobothrium latum

Bruzdogłowiec szeroki

Występowanie

•

Tasiemiec pasożytujący w jelicie cienkim człowieka i ponad 30 gatunków ssaków
(niedźwiedź, foka, lis, pies, świnia), które mogą odżywiać się surowymi rybami,
głównie w regionach podbiegunowych oraz krajach regionu umiarkowanego.

•

Występowanie ma charakter ogniskowy - koncentruje się wokół niektórych
większych zbiorników wodnych. Spotykany w Europie, Azji i Ameryce Północnej.
W Polsce spotykany rzadko.

Budowa i rozwój

Bruzdogłowiec szeroki jest jednym z

największych tasiemców
pasożytujących u człowieka,
sięgającym nawet 20 m długości

•

Skoleks spłaszczony grzbietowo- brzusznie, zaopatrzone w
bruzdy przyssawkowe (bothria)

•

Za skoleksem znajduje się rozciągliwa cienka szyjka
wytwarzająca proglotydy, których w dobrze wykształconej
strobili może byś 3-4 tys.

•

Około 20% pierwszych członów jest jałowych, męskich i
hermafrodytycznych. Dalsze 80% jest dojrzałych, w których
znajduje się macica zawierająca jaja.

Skoleks

Proglotyd

Człony

Cykl rozwojowy

•

I żywiciel pośredni- skorupiak z rzędu widłonogów

•

II żywiciel pośredni- ryba kostnoszkieletowa (szczupak, okoń,
jazgarz, pstrąg, łosoś)

•

Żywiciel ostateczny- ssak, człowiek

Oczlik – przedstawiciel widłonogów

•

Wydalenie członu wypełnionego jajami przez żywiciela
ostatecznego- człowieka, psa, niedźwiedzia, fokę do wody (rozwój
zygoty jest możliwy w środowisku wodnym)

•

Po 2 tygodniach w temp. 28ºC powstaje urzęsione

koracidium

•

Zjedzenie koracidium przez żywiciela pośredniego-

skorupiaka

planktonowego z rodziny widłonogów

•

W jelicie oczlika koracidium przedostaje się do jamy ciała

•

Larwa przekształca się w procerkoid

•

Połknięcie zarażonego oczlika przez rybę słodkowodną

•

Przybranie postaci plerocerkoidu - stadium inwazyjne bruzdogłowca

•

Ludzie i ssaki mięsożerne zarażają się jedząc niedogotowane i
niedowędzone mięso ryby zawierające plerocerkoidy

•

W przewodzie pokarmowym żywiciela ostatecznego przekształcają
się w postać dorosłą tasiemca

Jaja posiadają na jednym biegunie wieczko, na drugim- mały

guziczek o kształcie owalnym

Chorobotwórczość

Difylobotrioza

może przebiegać z okresową niedrożnością jelit,

biegunkami, wymiotami, zgagą, wilczym głodem lub brakiem
łaknienia, rozszerzeniem źrenic, wychudzeniem, bólami
brzucha oraz niedokrwistością megaloblastyczną (złośliwą ),
wywołana niedoborem witaminy B12, zwłaszcza przy
osiedlaniu się tasiemców w pobliżu żołądka, który wytwarza
czynnik wewnątrzpochodny ułatwiający wchłanianie tej
witaminy, także pobieranej przez tasiemca.