Wykonały:
Dorota Anuszkiewicz
Karolina Luty
Agnieszka Budowicz
Joanna Oszmian
Natalia Andryszczyk
Pedagogika Niestacjonarne
Semestr Iv
Uczniowie
zdolni
Pojęcie zdolności:
Zbigniew Pietrasiński: zdefiniował
zdolność jako różnice indywidualne,
„które sprawiają, że przy danym
zasobie wiedzy i praktyki oraz w takich
samych warunkach zewnętrznych i
przy równej motywacji jedni ludzie
sprawniej niż inni wykonują dane
czynności, w tym także-szybciej uczą
się rzeczy nowych”
Maria Tyszkowa: zdolność odniosła do
„sprawnościowej lub efektywnościowej
strony czynności i działalności
człowieka. Wyraża ono hipotetyczną
właściwość (bądź właściwości)
jednostki, poziomie organizacji i
wynikach (efektywności) działania”.
Psycholodzy rozumieją zdolność jako
indywidualną właściwość osobowości
człowieka, dzięki której można
kształtować różnego rodzaju nawyki,
sprawności i umiejętności.
Franz J. Monks uważa, że "Zdolności
są indywidualnym potencjałem
ujawniającym się poprzez wybitne
osiągnięcia w jednej lub w wielu
dziedzinach."
Zdolności ogólne
Utożsamia się je z inteligencją
DYSPOZYCJA
Zdolności kierunkowe
„specjalne”, zwane tez
uzdolnieniami, które się przejawiają
w różnych dziedzinach wiedzy,
umiejętności lub czynności
AKTUALNE MOŻLIWOŚCI
*jednostki przejawiające uzdolnienia specjalne nie muszą mieć wysokiego ilorazu inteligencji (Hornowski 1986)
Podział zdolności wg. Aleksieja N.
Leontiewa:
Naturalne, tzw. podstawowe
Rzeczywiste- specyficznie ludzkie
Klasyfikacje zdolności specjalnych
(wg. B. Hornowskiego)
Poznawcze
Językowe
Literackie
Matematyczne
Techniczne i wynalazcze
Muzyczne
Plastyczne
Pedagogiczne
Trójpierścieniowy model zdolności J.S.
Renzulliego
ponad
przeciętne
zdolności
zaangażowa
nie w pracę
„[…] wybitne zdolności czy też talent powstają w wyniku
współdziałania trzech grup właściwości człowieka:
ponadprzeciętnej inteligencji lub uzdolnień kierunkowych,
zdolności dywergencyjnych i takich właściwości osobowości,
które zapewniają możliwość długotrwałej, wytężonej pracy,
pozwalającej na koncentrację na zadaniu” (Wiesława Limont)
Typologia zdolności Abrahama J.
Tannenbauma:
1.pierwsza grupa- wybitne zdolności , które pozwalają osobom
zdolnym na dokonywanie odkryć, tworzenie wynalazków i
generowanie rozwiązań ułatwiających życie innym ludziom.
2. druga grupa- wybitne zdolności , które dotyczą osób o
uzdolnieniach artystycznych, tworzących dzieła sztuki trudne
do ocenienia ze względu na relatywizm preferencji
estetycznych , a także na zróżnicowany kontekst kulturowy i
3.trzecia grupa- zdolności osób wykonujących zawody
konieczne dla prawidłowego funkcjonowania społeczeństwa.
4. czwarta grupa- wybitne uzdolnienia pozwalające na
niecodzienne wyczyny, mające niekiedy wartość praktyczną.
Uczniowie zdolni- pojęcie
„Dzieci, które przejawiają możliwości zaawansowanych dokonań w
dziedzinie umysłowej twórczości, artystycznej, w zakresie zdolności
przywódczych czy w poszczególnych przedmiotach nauczania i które w
celu pełnego rozwinięcia tych możliwości wymagają usług lub zajęć
niedostarczanych przez standardową szkołę”
[Eby, Smutny 1998]
Cechy uczniów zdolnych:
Uczniowie zdolni pochodzą z reguły z rodziny o wysokim statusie
kulturowo-materialnym
W dzieciństwie osoby zdolne wcześniej niż ich rówieśnicy zaczynają
chodzić i mówić.
Mają szybsze tempo pracy i dobrą pamięć.
Łatwo kojarzą fakty.
Są dociekliwe.
Dość wcześnie wykazują rozległe zainteresowania.
Pod względem intelektu uczniowie zdolni wyróżniają się wysokim
stopniem rozumienia treści i dostrzegania wzajemnych zależności między
jej elementami, logicznością myślenia, szybkością rozumowania na
wysokim poziomie złożoności i trudności, ponadprzeciętnymi
zdolnościami analizowania i syntezowania, trefnością sądów, niezwykłą
wyobraźnią, wierną i trwałą pamięcią,
Pod względem umiejętności uczniowie zdolni przejawiają:
ponadprzeciętną samodzielność myślenia, umiejętność adekwatnego
ujęcia problemów, oryginalność w interpretowaniu faktów, umiejętność
osiągania rozwiązań jasnych, prostych i ekonomicznych, inicjatywę i
oryginalność w pracy umysłowej
Pod względem cech charakteru uczniowie zdolni są bardziej pracowici,
wrażliwi i wytrwali niż ich rówieśnicy. Mają wyższe poczucie obowiązku.
Jednocześnie mają wysoka ale adekwatną samoocenę
Natomiast na podstawie wieloletniej praktyki psychologicznej Franz
J.Monks podaje, że dzieci zdolne cechuje:
specyficzne zachowanie o charakterze intelektualnym, które przyspiesza ich
rozwój
wykazują dużą ciekawość poznawczą, chęć i potrzebę zdobywania wiedzy
nie ujawniają zmęczenia zabawą
mają podzielną uwagę
świetna pamięć, szerokie zainteresowania, wykazują skłonność do perfekcyjnego
opanowania konkretnych czynności
samodzielnie zdobywają umiejętność czytania i pisania, własny sposób liczenia
rozumieją związki przyczynowe zdarzeń a w drugiej połowie pierwszego roku
życia potrafią zrozumieć, że opuszczenie pokoju przez matkę nie oznacza, iż
przestała ona istnieć
duże umiejętności niewerbalnego komunikowania się z innymi osobami
zaczynają chodzić wcześniej niż inne dzieci ( około 7, 8 miesiąca życia)
Rodzaje zdolności:
Zdolności specjalne- specyfika
a)
Uzdolnienia psychomotoryczne
b)
Uzdolnienia artystyczne
- Muzyczne
- Plastyczne
c)
Uzdolnienia w zakresie uczenia się
d)
Uzdolnienia przywódcze
Zdolności ogólne- inteligencja
Zdolności twórcze
Wskaźniki zdolności
twórczych:
zadawanie wielu pytań,
własna kreatywność i eksperymentowanie w
podejmowaniu różnych działań,
wykonywanie samodzielne prac,
bogata wyobraźnia,
wymyślanie wielu sposobów na osiągnięcie
tego samego celu,
udzielanie nieoczekiwanych
"przemądrzałych" odpowiedzi,
oryginalne pomysły;
Wskaźniki zdolności
przywódczych:
łatwość kontaktowania się z
rówieśnikami i dorosłymi,
łatwość adaptacji, umiejętność
wpływania na innych,
inicjatywa w działaniu,
wysuwana przez grupę kandydatura
dziecka,
Wskaźniki zdolności
muzycznych:
wymyślanie oryginalnych melodii,
przejawiana pamięć totalna,
zainteresowanie zajęciami
muzycznymi,
wrażliwość na muzykę,
łatwość powtarzania wzorców
rytmicznych oraz odróżniania
dźwięków, melodii i rytmów;
Wskaźniki zdolności
plastycznych:
wypełnianie czasu wolnego
rysowaniem, malowaniem
różnorodnych przedmiotów,
zapamiętywanie ich szczegółów,
poważne traktowanie zajęć
plastycznych i czerpanie z nich
przyjemności oraz skupienie na nich
uwagi
Trudności w diagnozowaniu zdolności:
•
Brak wiedzy nauczycieli na temat zdolności-
przeciętni nauczyciele potrafią wskazać sześć
rodzajów zdolności: sportowe, techniczne,
plastyczne, muzyczne, matematyczne i
literacko-językowe.
•
Nauczyciele wczesnoszkolni skupiają się
bardziej na diagnozie negatywnej, tj. wyłaniają
uczniów z problemami.
Diagnoza pozytywna wymaga podjęcia
pewnych działań wspierających, które są poza
zasięgiem motywacji i kompetencji nauczycieli.
Główne metody diagnozowania
zdolności w klasach wczesnoszkolnych:
obserwacja zachowania i zabaw dzieci
ocena wyników w nauce
ocena wytworów dzieci
przeprowadzenie testów psychologiczno-
pedagogicznych
Dynamika rozwoju zdolności :
Okres przedszkolny- spontaniczne pojawianie
się zdolności artystycznych zwłaszcza
plastycznych i muzycznych. Można również
zauważyć rozwój zdolności motorycznych,
literackich i uzdolnień matematycznych
Młodszy wiek szkolny- rozkwit zdolności
intelektualnych. Rozwój uzdolnień
muzycznych i plastycznych.
Okres adolescencji- bujny rozkwit zdolności
twórczych
Identyfikacja uczniów zdolnych:
Jest to proces złożony i wymaga spełnienia wielu warunków
m.in:
a)
dostarczenie wszystkim osobom biorącym udział w procesie
identyfikacji odpowiedniej wiedzy i wyposażenie ich w kompetencje
pozwalające na sprawne przeprowadzenie procesu diagnozy i
rekrutacji uczniów do programów kształcenia.
b)
przygotowanie właściwych psychopedagogicznych technik
diagnostycznych, obejmujących wiele metod i narzędzi, np. testy,
kwestionariusze, inwentarze, listy i inne.
c)
ważne jest także korzystanie z nominacji nauczycielskich,
rodzicielskich, koleżeńskich .
d)
źródłem informacji na temat zdolności ucznia jest obserwacja jego
zachowań w sytuacjach wymagających wykorzystania zdolności
twórczych oraz planowania pracy w grupie.
e)
przygotowanie procedur, które uwzględniałyby możliwość włączenia
uczniów pozostających poza wybraną grupą.
Kształcenie uczniów zdolnych-
możliwości i praktyka
W Polsce (z nielicznymi wyjątkami, w tym z
placówkami o profilu artystycznym lub
sportowym ulokowanymi w dużych miastach)
NIE MA SZKÓŁ dla dzieci zdolnych
Działania prowadzone w Polsce w kierunku
kształcenia zdolności uczniów oraz
kształcenia uczniów zdolnych są rozproszone
i docierają do nielicznej grupy dzieci.
Indywidualizacja kształcenia
Działania pedagogiczne, które
stanowią środki możliwe do
wykorzystania w typowym systemie
klasowo-lekcyjnym:
Przyspieszanie – „uczyć się szybciej”;
uczniowie zdolni mają możliwość
przejścia szybciej do kolejnych klas
Grupowanie- tworzenie klas
profilowanych do których trafiają
uczniowie zdolni
Wzbogacanie- „ucz się więcej”;
zwiększenie intensywności nauczania;
może mieć charakter ilościowy bądź
jakościowy, wertykalny lub horyzontalny
Możliwość wspierania rozwoju:
WSPIERANIE ≠ przyglądanie się;
wyręczanie, akceptowanie, postawa
terapeutyczna
WSPIERANIE = STYMULOWANIE
ROZWOJU
Odsetek uczniów zdolnych i
wybitnych wynosi 20-23% na
poziomie wczesnoszkolnym, ale
maleje do 13% w klasie VII. Te
dane po raz kolejny potwierdzają
tezę, że szkoła gubi talenty, nie
rozwija uzdolnień uczniów,
doprowadzając do regresów w
rozwoju” [Panek 1990]
„[...] mistrz nie jest kimś, kto czegoś
uczy; mistrz to ktoś, kto zachęca ucznia
do dołożenia wszelkich starań, aby odkrył
to, o czym już wie.”
(Paulo Coelho)
Bibliografia:
Teresa Giza „Socjopedagogiczne
uwarunkowania procesów
identyfikowania oraz rozwoju zdolności
uczniów w szkole” Kielce 2006
Wiesława Limont „Uczeń zdolny. Jak
rozpoznać i jak z nim pracować” GWP,
Sopot 2010
http://www.szkolnictwo.pl/index.php?
id=PU0056