HISTORIA PERFUMERII

Czym są perfumy?



Perfumy

to łączna nazwa kosmetyków,

których jedynym zadaniem jest nadawanie
różnym obiektom (zwykle ciału człowieka)
przyjemnego i długo utrzymującego się
zapachu. Składają się z mieszaniny
związków zapachowych, nazywanymi
olejkami zapachowymi, środków
homogenizujących i wzmacniających oraz
rozpuszczalnika, którym zazwyczaj jest
etanol lub mieszanina lekkich alkoholi
alifatycznych.

Podział perfum

W zależności od zawartości olejków zapachowych w

alkoholu rozróżniamy:



parfum (perfumy) - 15-30% kompozycji w 95%
alkoholu



eau de parfum (woda perfumowana) skrót EDP -
8-15% kompozycji w 90% alkoholu



eau de toilette (woda toaletowa) skrót EDT – 4-8%
kompozycji w 80% alkoholu



eau de Cologne (woda kolońska) skrót EDC - 3-5%
kompozycji w 70% alkoholu



eau fraîche (woda odświeżająca) - 1-3%
kompozycji w 70% alkoholu.

Historia



Ponad 7000 lat temu, w starożytnym
Egipcie i w Mezopotamii substancje
zapachowe używane były podczas rytuałów
religijnych oraz w czasie obrzędów
pogrzebowych. Prawdopodobnie wonne
oleje były już wtedy stosowane także w
celach kosmetycznych i leczniczych.



Fenicjanie przyczynili się do
rozprzestrzenienia się esencji zapachowych
na Azję, północną Afrykę oraz dotarł do
starożytnej Grecji i Rzymu.



Jednak prawdziwymi wynalazcami perfum w znanej
nam obecnie postaci byli Persowie i Arabowie. W
wyniku odkrytej przez nich technologii destylacji
perfum szybko rozpowszechniły się na cały świat
islamski.



Po upadku Cesarstwa Rzymskiego, wraz z rozwojem
chrześcijaństwa w Europie nastąpił zanik zwyczaju
używania wonnych substancji, a świat Islamu stał się
na wiele wieków "ostoją dobrego zapachu".



Dopiero gwałtowny rozwój handlu międzynarodowego
u schyłku średniowiecza przywrócił powszechność
perfum w Europie. Substancje zapachowe i kadzidła
importowano początkowo do Europy wyłącznie w
celach religijnych i leczniczych. Wenecja stała się w
owym czasie jednym z największych
centrów handlu wonnościami.



Wraz z nastaniem renesansu substancje

aromatyczne zaczęły
stopniowo podbijać serca Europejczyków.
Zwyczaj używania perfum upowszechniał
się aż do siedemnastego wieku, kiedy to
we Francji Ludwika XV osiągnął szczyt
popularności. Francuska arystokracja
skrapiała perfumami nie tylko swoje ciała,
ale również ubrania, peruki, wachlarze, a
nawet meble. W roku 1656 powstał we
Francji pierwszy na świecie cech
producentów perfum.



Wiek osiemnasty zrewolucjonizował rynek perfum
dzięki wynalezieniu wody kolońskiej. Ten nowy
wynalazek szybko stał się bardzo modny i zaczął być
używany na wiele sposobów: jako płyn do kąpieli,
woda do płukania ust, środek aromatyzujący wino,
przysmak do ssania na kostce cukru itd.
Rozwój produkcji perfum oraz wzrost ich
popularności sprawiły, iż pojawiło się
zapotrzebowanie na estetyczne i oryginalne
opakowania. Wygląd flakonika zaczął się powoli
stawać dla użytkowników perfum równie ważny
jak jego
zawartość. Odpowiedzią na rosnące
zapotrzebowanie rynku stał się szybki rozwój
odrębnej gałęzi przemysłu - produkcji opakowań
szklanych.



Dziewiętnasty wiek przyniósł nowe
technologie i pojawienie się wielkiego
przemysłu, a wraz z nim zmiany społeczne
i obyczajowe. Z jednej strony używanie
perfum stało się atrybutem szybko
powstającej nowej warstwy społecznej -
burżuazji. Z drugiej strony gwałtowny
rozwój chemii zrewolucjonizował
technologię wytwarzania perfum i
umożliwił uzyskiwanie nowych, nieznanych
dotąd kompozycji zapachowych.



Pod koniec dziewiętnastego wieku Paryż stał się
światową stolicą perfum, a wszyscy wielcy kreatorzy
zapachów (jak na przykład Guerlain, Coty, Molinard,
d'Orsay itd) rezydowali w tym mieście. Wraz z rozwojem
nowoczesnego przemysłu perfumeryjnego coraz
większego znaczenia zaczął nabierać wygląd opakowań.
W tym czasie flakonik stał się prawdziwym dziełem
sztuki, a tworzone przez wybitnych projektantów
buteleczki urosły do roli znaku firmowego wypełniających
je perfum (jak na przykład słynny flakon Chanel No.5).
Warto zauważyć, że Chanel No.5, które w 1921 stworzył
Ernest Beaux dla Gabrielle Chanel, były pierwszymi
syntetycznymi perfumami i stały się zwiastunem nowej
epoki w sztuce kreowania zapachów. Zastosowanie w
przemyśle perfumeryjnym substancji syntetycznych
spowodowało jego gwałtowne przeobrażenie.



Apogeum rozwoju francuskiego przemysłu
perfumeryjnego przypada na lata 50-te
dwudziestego wieku, kiedy powstały takie
marki jak Christian Dior i Nina Ricci. Wraz
z wprowadzeniem do produkcji
syntetycznych substancji zapachowych
perfumy przestały być domeną bogatych i
w powojennej Europie stały się
powszechnie stosowanym uzupełnieniem
modnych kreacji.



Obecnie na rynku dostępnych jest już
kilkadziesiąt tysięcy rodzajów perfum i
wciąż pojawiają się nowe kompozycje
zapachowe. Wszystkie one ciągle
pobudzają naszą wyobraźnię kusząc
zmysłowością oraz tajemniczą nutką
mistyki - tak jak czyniły to przez tysiące lat
swojej historii.

Sławne perfumy w historii



1714 : Eau de Cologne Farina (Johann Maria Farina 1685-1766)



1889 : Jicky Guerlain (Aimé Guerlain)



1917 : Chypre François Coty (François Coty)



1919 : Mitsouko Guerlain (Jacques Guerlain)



1919 : Tabac Blond Caron (Ernest Daltroff)



1921 : N°5 Chanel (Ernest Beaux)



1925 : Shalimar Guerlain (Jacques Guerlain)



1927 : Arpege Lanvin (André Fraysse)



1929 : Soir Paris Bourjois (Ernest Beaux)



1930 : Joy Jean Patou (Henri Alméras)



1934 : Pour Un Homme Caron (Ernest Daltroff)



1944 : Bandit Robery Piguet (Germaine Cellier)



1945 : Femme Rochas (Edmond Roudnitska)



1948 : L'Air du temps Nina Ricci (Francis Fabron)



1956 : Diorissimo Christian Dior (Edmond Roudnitska)



1959 : Monsieur Givenchy



1959 : Cabochard Parfums Gres (Bernard Chant)



1966 : Eau sauvage Christian Dior (Edmond Roudnitska)



1969 : Ô Lancôme (Robert Gonnon)



1976 : Eau de Soir Sisley SA, Hubert d'Ornano



1977 : Opium Yves Saint-Laurent (Jean-Louis Sieuzac)



1978 : Azzaro Pour Homme Azzaro (Gérard Anthony, Martin Heiddenreich,
Richard Wirtz)



1978 : Magie Noire Lancôme (PFW)



1979 : Anais Anais Cacharel (Roger Pellegrino)



1981 : Nombre Noir Shiseido (Serge Lutens, Jean-Yves Leroy)



1983 : Paris Yves Saint-Laurent (Sophia Grosjman)



1984 : Coco Chanel (Jacques Polge)



1985 : Poison Christian Dior (Jean Guichard)



1987 : Loulou Cacharel (Jean Guichard)



1990 : Trésor Lancôme (Sophia Grosjman)



1992 : Angel Thierry Mugler (Olvier Cresp i Yves de Chiris)



1993 : Jean-Paul Gaultier Jean-Paul Gaultier (Jacques Cavallier)



1995 : CK One Calvin Klein (Firmenich)



1995 : Dolce Vita Christian Dior (Pierre Bourdon i Maurice Roger)



1995 : Le Mâle Jean-Paul Gaultier (Francis Kurkdjian)



2001 : Coco Mademoiselle Chanel (Jacques Polge)



2001 : Nu Yves Saint-Laurent (Jacques Cavallier)

Literatura



Fridman RA - Technologia perfumerii, wyd.
PLS, Warszawa 1955



Jedlinek JS – Perfumy, marzenie we
flakonie, WDW 1992



http://historiapowstaniaperfum.blogspot.c
om



Źródło: Avanti grudzień 2007 Autor: Anna
Sarnowska

Dziękujemy