Sztuka prehistoryczna

Najstarszymi przykładami samodzielnej
twórczości człowieka były narzędzia. Były
to otoczaki, przeznaczone do cięcia lub
przebijania ostrzem. Już te pierwsze
wyroby świadczyły o pewnym
podstawowym pojęciu estetyki.

Około 50 tysięcy lat temu człowiek
neandertalski dysponuje krzemiennymi
drapaczami o doskonałym
kształcie. Sprawność wykonania
tych narzędzi dowodzi artystycznej
wrażliwości ich twórców.

Za najwcześniejsze przejawy malarstwa

jaskiniowego

uważa się obrysy dłoni ludzkich, które w pirenejskim
kręgu franko - kantabryjskim
poprzedzają wszelkie inne formy
przedstawień geometrycznych lub
figuralnych. Są to bądź obrysy płasko
Dociśniętych do skały dłoni o
rozcapierzonych palcach, wykonane
czarną, brązową, żółtą lub białą farbą,
względnie odciski umoczonych w
farbie lub rozmoczonej glinie.

Należy wskazać na fakt, iż obrys i nieco późniejsze
odciski dłoni występują najczęściej na etapie
przedstawień przedfiguralnych lub wczesno -
figuralnych. W tym samym cyklu oryniackio -
perigordzkim towarzyszą im niekiedy malowidła
kółek, cętek, czerwone lub żółte zarysy meandrów
lub falistych linii, wykonanych przez ciągnięcie po
ścianie jaskini palcami dłoni, zmoczonymi w
farbie.

Jaskinia Lascaux

Lascaux to jaskinia krasowa w Akwitanii, w

południowo

zachodniej części Francji, w której
w 1940 roku odkryto rysunki i malow-
idła wykonane na ścianach w okresie
paleolitu.

Jaskinia została przypadkowo odkryta w roku 1940
przez czterech chłopców wyciągających psa ze
szczeliny. Czas powstania malowideł określany jest
na wczesny okres kultury magdaleńskiej. Zespół
malowideł zdobiący ściany jaskini pochodzi z
różnych epok i przedstawia przede wszystkim
zwierzęta.

Na około 150 metrach korytarzy umieszczonych jest

około

150 malowideł i ponad 15 000 rytów skalnych.

Naskalne

rysunki przedstawiają głównie zwierzęta

roślinożerne.

Można zaobserwować stopniowe doskonalenie

rysunków

przez paleolitycznych artystów.

Innym ważnym prądem jest drobna plastyka
figuralna, która pojawia się jeszcze na etapie
cyklu oryniacko – perigordzkiego. Tematem
plastyki figuralnej jest w przeważającej

mierze

kobieta

Modelowane, albo rzeźbione figurki,
wyobrażają najczęściej nagą postać
kobiecą, niekiedy otyłą lub ciężarną, o
silnie zaakcentowanych cechach płci w
postaci wydatnego biustu i szerokich
bioder oraz wyraźnie zaakcentowanym
wzgórku łonowym.

Sztuka Mezopotamii

Teren Mezopotamii, czyli Międzyrzecza to

miejsce,

gdzie rozwinęło się wiele kultur i starożytnych
cywilizacji. Pierwotnie znane były one jedynie z
przekazów pozostawionych przez starożytnych
Greków.

Do starożytnych państw związanych z

Mezopotamią należą: Sumer, Akad, Asyria,
Babilonia. Sztukę tego rejonu świata
reprezentują:



sztuka sumeryjska i akadyjska



sztuka babilońska



sztuka asyryjska.

Pierwsze badania archeologiczne, prowadzone
początkowo przez amatorów i poszukiwaczy
skarbów miały miejsce w XIX wieku. Jednym z
najcenniejszych znalezisk były gliniane tabliczki
pokryte pismem klinowym.

Odczytanie ich rozpoczęło czas
poznawania długich dziejów
Mezopotamii. Tereny te były
zamieszkane już w okresie paleolitu.

Sztuka Mezopotamii służyła głownie królowi i
świątyniom, a pozycja artystów była anonimowa.
Sztukę tą cechowała przede wszystkim
monumentalna architektura. W rzeźbie dominują
sceny walki i polowań. Króla ukazuje się jako
postać gigantyczną, która nieustraszenie atakuje
wrogów.

Sztuka Egiptu

Sztuka rozwijająca się na terenie starożytnego
Egiptu od IV tysiąclecia p.n.e. Pełniła funkcję
służebną w stosunku do władzy państwowej i
religii. Większość przedmiotów, które przetrwały
do naszych czasów, została stworzona po to, aby
wiecznie towarzyszyć zmarłemu w zaświatach.

Architektura i rzeźba

starożytnego Egiptu

Najstarsze zachowane szczątki osad i
cmentarzyska pochodzą z okresu
predynastycznego. Zostały odnalezione w
pobliżu miejscowości Merimde.

Najstarsze grobowce władców, nazywane

mastabami, miały przekrój trapezu. Mastaby
wznoszone były z suszonej cegły, a powierzchnię
zabezpieczano cienką warstwą wapna. Ukośny
kształt mastab tłumaczy się naśladownictwem
ścian domów budowanych z mułu, który miał
tendencje do osuwania się i tworzenia w ten
sposób lekko skośnych powierzchni.

Następnie zaczęto budować piramidy,
których kształt to najczęściej ostrosłup lub
forma w ogólnych zarysach do niego
zbliżona.

Dziękuje za uwagę