ŻYLAKI KOŃCZYN DOLNYCH
DEFINICJA
Żylak to widoczne, trwałe, odcinkowe rozszerzenie
żyły układu powierzchownego, nadające jej wężowaty,
wydłużony przebieg.
O chorobie żylakowej (przewlekłej
niewydolności żylnej) mówimy, kiedy żyły są
zmienione patologicznie na długich odcinkach
obejmując niekiedy całą kończynę, gdy
występują dolegliwości (bóle, kurcze, uczucie
ciężkości, obrzęki) i stwierdza się zmiany
skórne.
EPIDEMIOLOGIA
20% - 50% populacji w krajach
uprzemysłowionych
Kobiety częściej niż mężczyźni
Zachorowalność 2,6% \ rok dla kobiet
Zachorowalność 2%\rok dla mężczyzn
Żylaki rozpoczynają się najczęściej w miejscach,
gdzie żyły powierzchowne łączą się z
żyłami
głębokimi –
w ujściu żyły odpiszczelowej do żyły udowej,
w ujściu żyły odstrzałkowej do żyły
podkolanowej
na wysokości żył przeszywających.
Przyczyną jest niewydolność zastawek żylnych.
.
SCHEMAT PORÓWNUJĄCY
PRAWIDŁOWĄ ŻYŁĘ - A, DO ŻYLAKA -
B
PODZIAŁ ŻYLAKÓW
Biorąc pod uwagę czynniki usposabiające możemy
wyróżnić żylaki:
pierwotne (powstają samoistnie, przy udziale
czynników sprzyjających[zastój żylny])
wtórne (występują jako powikłanie niedrożności
głębokich żył kończyn dolnych lub przetoki
tętniczo-żylnej)
żylaki o rzadkiej etiologii
PATOFIZJOLOGIA CHOROBY
ŻYLAKOWEJ
Żylaki pierwotne -występują przy prawidłowym
stanie żył układu głębokiego. Spowodowane są
występowaniem mniejszej ilości tkanki sprężystej w
ścianach naczyń żylnych, co zmniejsza ich odporność
na rozciąganie. Rozszerzenie światła przyczynia się
do niewydolności zastawek żylnych, co umożliwia
cofanie się i zaleganie większej ilości krwi, a co za
tym idzie - dalsze poszerzanie naczynia.
Czynnikami sprzyjającymi powstawaniu żylaków jest
zastój żylny występujący podczas długiego stania,
zwiększone ciśnienie w żyłach na skutek
utrudnionego odpływu (np. ciąża, podnoszenie
ciężarów, zaparcia)
Żylaki Wtórne - powstają na skutek
zwiększonego
przepływu krwi przez żyły powierzchowne
kończyn
dolnych spowodowanego niedrożnością żył
głębokich. Niedrożność jest następstwem
przebytej
zakrzepicy. Niekiedy zwiększony przepływ
może
być spowodowany uszkodzeniem zastawek żył
głębokich lub przeszywających.
Żylaki o rzadkiej etiologii – spowodowane
wrodzonymi lub nabytymi przetokami tętniczo
żylnymi.
RODZAJE ŻYLAKÓW
żylaki kosmetyczne (pajączki, siatkowate) nie
wymagają leczenia choroby, a jedynie
poprawy wyglądu
niewydolność głównych żył układu
powierzchownego (najczęściej żyły
odpiszczelowej)
duże żylaki bez niewydolności głównych żył
powierzchownych
zespoły mieszane
OBJAWY
Wczesne objawy żylaków:
uczucie ciężkości kończyn,
bóle nóg i obrzęki wieczorne,
kurcze łydek,
świąd skóry,
siateczka popękanych żyłek na skórze (corona phlebectatica),
widoczne żylaki.
Zaawansowane objawy żylaków:
duże żylaki,
obrzęki,
zmiany skórne wypryskowe i zapalne, przebarwienia,
zmiany zapalne i zakrzepowe,
wrzód żylny goleni.
TEORIE POWSTANIA ŻYLAKÓW
PIERWOTNYCH
TEORIA OSŁABIENIA ŚCIANY ŻYLNEJ –
Uszkodzenie ściany żylnej przez czynniki
biochemiczne :
- kolagenazy
- elastaza
- kwaśna fosfataza
- dehydrogenazy
OSŁABIENIE ŚCIANY
Wpływ hormonów płciowych
- leczenie hormonami żeńskimi
- I trymestr ciąży
* estrogeny
* progestageny
TEORIA NIEWYDOLNOŚCI
ZASTAWEK ŻYLNYCH
Niewydolność zastawek jest przyczyną:
Refluksu
Żylaków
Nadciśnienia w układzie żylnym
TEORIE HEMODYNAMICZNE
Czynnikiem prowadzącym do powstania
żylaków jest nadmierne ciśnienie
hydrostatyczne panujące w układzie żylnym,
które po przekroczeniu zdolności
wyrównawczych ścian naczyń prowadzi di ich
poszerzenia.
ROZPOZNANIE
W trakcie zbierania wywiadu ważne jest
określenie ewentualnych czynników
powstawania niewydolności żylnej,
zwłaszcza predyspozycji genetycznej
oraz
przebytej zakrzepicy żył głębokich.
LECZENIE
Leczenie przewlekłej niewydolności żylnej
jest złożone :
Kompresoterapia.
Leczenie farmakologiczne.
Operacyjne.
KOMPRESOTERAPIA
Polega na stosowaniu stopniowanego ucisku
zmniejszającego się w kierunku
dogłowowym.
Uzyskuje się to przez stosowanie
indywidualnie dobieranych pończoch o
stopniowym ucisku oraz bandażowanie
chorych kończyn.
Dzięki temu w układzie żył powierzchownych
zmniejsza się zastój krwi, następuje redukcja
obrzęków kończyn, zmniejsza się ryzyko
uszkodzenia skóry w postaci owrzodzeń.
FARMAKOTERAPIA
Sprowadza się do stosowania leków
zmniejszających przepuszczalność i
poprawiających napięcie żył, zwiększających
przepływ chłonki- lekami należącymi do tej
grupy są pochodne diosminy.
Ponadto stosuje się leki obniżające
krzepliwość krwi- pochodne kwasu
salicylowego, heparyny drobnocząsteczkowe.
LECZENIE OPERACYJNE
Ma na celu zmniejszenie refluksu z układu żył
głębokich do żył powierzchownych kończyn
przez niewydolne żyły przeszywające oraz
ujście żyły odpiszczelowej i odstrzałkowej do
układu głębokiego.
OPERACJA BABCOCKA:
Polega na usunięciu, za pomocą specjalnej
prowadnicy, niewydolnej żyły odpiszczelowej
( stripping) oraz żylakowato
poszerzonych żył powierzchownych i
podwiązaniu perforatorów.
LECZENIE OPERACYJNE
OPERACJA SPOSOBEM LINTONA:
aktualnie rzadko wykonywana metoda leczenia
żylaków kończyn dolnych.
Polega na podpowięziowym podwiązaniu żył
przeszywających.
Dostęp do naczyń uzyskuje się przez wykonanie
cięcia wzdłuż żylakowato zmienionej kończyny i
dotarcie do przestrzeni podpowięziowej.
Zabieg ten stosuje się w przypadku znacznie
zaawansowanych żylaków.
Obarczony jest trudnościami zwiazanymi z
gojeniem się ran ( szpecąca blizna , martwica
skóry).
LECZENIE OPERACYJNE
PODPOWIĘZIOWE ENDOSKOPOWE
PODWIĄZANIE PERFORATORÓW:
Po wprowadzeniu podpowięziowo dwóch
troakarów( roboczy i optyczny) i wykonaniu
odmy dwutlenkiem węgla, wypreparowuje się
żyły przeszywające, zamyka( klipsem, nożem
ultradźwiękowym lub LigaSure), a nastepnie
przecina
INNE METODY MAJĄCE NA CELU
ZAMKNIĘCIE NIEWYDOLNYCH
NACZYŃ ZYLNYCH
TERMOABLACJA ENERGIĄ WYZWALANĄ
PRZEZ FALE CZĘSTOŚCI RADIOWEJ
WEWNĄRZŻYLNA KOAGULACJA LASEREM
ZAMYKANIE NACZYN ZA POMOCĄ PIANEK
OBLITERUJACYCH.
Metody te ze względu na wysokie koszty są
mało rozpowszechnione i do końca nie są
sprawdzone ich skuteczność i bezpieczeństwo
stosowania.