Jacek Soplica – bohater utworu
Adama Mickiewicza
– Czy dokonał słusznego wyboru?
Paulina Złochowska
kl.3b
Pewna sentencja wypowiedziana przez św. Augustyna głosi:
"Błądzenie jest rzeczą ludzką, ale dobrowolne trwanie w błędzie
jest rzeczą diabelską”.
Błędy popełniane przez człowieka są rzeczami ludzkimi, niemal
codziennymi. Każdy z nas w życiu zagubił się w swojej drodze, ale
każdemu z nas udało się tą drogę odnaleźć. Wszystko dzięki
determinacji, pokorze oraz skrusze, które pozwoliły nam na
odpokutowanie naszych win.
Przykładem postaci literackiej, która w swoim życiu pobłądziła, a
następnie powróciła na swoją drogę jest Jacek Soplica – jeden z
bohaterów epopei Adama Mickiewicza pt. „Pan Tadeusz”.
Oto jego historia…
Jacek Soplica to jedna
z pierwszoplanowych postaci arcydzieła
Adama Mickiewicza pt. „Pan Tadeusz”.
Mickiewicz opisuje go jako nowy wzór
polskiego bohatera romantycznego
a historia jego życia jest jednym z
najważniejszych wątków tej książki.
Mężczyzna jest bohaterem bardzo
kontrowersyjnym. Na początku
utworu poznajemy go jako
Ks. Robaka niezwykle cichego
i pokornego, dopiero na łożu
śmierci dowiadujemy się, kim
naprawdę był.
Jako młody chłopak był niezwykle przystojny i dobrze zbudowany,
wzdychały do niego liczne szlachcianki, podobały się im zwłaszcza
jego kręcone, długie wąsy. Z natury był człowiekiem gwałtownym,
kłótliwym, samowolnym, nieokiełznanym, żywiołowym i
impulsywnym. Cechowała go również porywczość i brak
opanowania. Utożsamiano go z awanturnikiem, lecz jego
największą wadą było pijaństwo.
Wywołując pod wpływem
alkoholu awantury rozstrzygał ich
wynik często za pomocą szabli. Pomimo
swoich przywar był ogólnie lubiany, bo
posiadał ogromny urok osobisty, co
zjednywało mu zwłaszcza wśród rodziny
wielu przyjaciół
.
Jego układy i popularność wykorzystywał Stolnik Horeszko,
aby zyskać dodatkowe poparcie w Sejmikach. Jacek zakochał
się w córce Horeszki Ewie, lecz Stolnik odmówił mu jej ręki
ze względu na to, że był on ubogim szlachcicem, a w dowód
odmowy podał mu "czarną polewkę". Nie mając nadziei na
ślub z Ewą opuścił rodzinne strony i ożenił się z pierwszą
napotkaną dziewczyną. Z tego związku urodził mu się syn
Tadeusz. Jacek jednak nie kochał swojej żony i coraz bardziej
pogrążał się w pijaństwie. Jego żona zmarła z żalu
i zgryzoty. Nie było to dla niego dostatecznym
wstrząsem, aby zmienić swoje postępowanie.
Głęboką przemianę w jego życiu wywołał fakt
oskarżenia go o sprzyjanie Moskalom.
Przepełniony wściekłością,
urażoną dumą, będąc świadkiem kolejnego
triumfu Horeszki, że zwyciężył Moskali
porwał
karabin i zastrzelił Stolnika.
Musiał wtedy uciekać z kraju i przywdział na
znak pokuty strój mnicha i jako ksiądz
postanowił przyjąć imię Robak.
Stał się innym człowiekiem, zrezygnował ze swojego życia
osobistego, został myślicielem dla ludzi zaś stał się
autorytetem, do którego przychodzili po poradę.
W tym czasie cechowała go ogromna skromność, pokora i
hart ducha. Stanął do walki w obronie ojczyzny
u boku Napoleona. Chcąc odkupić winy
młodości podejmuje się działalności
emisariusza, co w owym czasie było
bardzo niebezpieczne - przypłacił to
zresztą kilkoma ranami. W przebraniu
ks. Robaka wraca na Litwę i agituje
chłopów do powstania. Jego los był bardzo ciężki
a ogromne wyrzuty sumienia tak go zmieniły, że nikt
z bliskich po powrocie go nie poznał.
Chciał za wszelką cenę położyć kres waśni między
Soplicami a Horeszkami. Zaowocowało to ślubem
Tadeusza z Zosią. Podczas najazdu wojsk rosyjskich
zostaje śmiertelnie ranny a na łożu śmierci dowiaduje
się, że uzyskał przebaczenie od umierającego Stolnika
Horeszki.
Jacek Soplica to buntownik z wyboru. Szlachcic hardy, lekkoduch,
pijak i awanturnik, który z czasem przeradza się w zupełnie
innego człowieka. Staje się wzorem do naśladowania,
prawdziwym patriotą, który walczy o wolność ojczyzny.
Moim zdaniem ten bohater literacki wybrał właściwą drogę
odpokutowania swoich win. Jest on dobrym przykładem do
naśladowania, ponieważ każdy z nas w życiu może popełniać
błądy, ale nie każdy wie, jak je naprawić.