Myśl strategiczna
NATO od 1999 do 2010
roku
Szczyt NATO Waszyngton 1999
rok.
Inna nazwa to 15. Szczyt NATO.
Zorganizowany w dniach 23-25 kwietnia
1999.
Szczyt został zwołany m.in. W celu
uczczenia 50. rocznicy powołania Paktu
Północnoatlantyckiego. Odbył się w czasie
operacji w Jugosławii oraz bombardowań
tego kraju. To na tym szczycie udział po
raz pierwszy wzięła Polska , która nieco
ponad miesiąc wcześniej, razem z
Węgrami i Czechami przystąpiła do NATO
Rezultaty Szczytu
W czasie przebiegu szczytu Rada
NATO przyjęła kilka kluczowych
koncepcji oraz deklaracji i
oświadczeń
Koncepcja strategiczna sojuszu
Podstawowym zadaniem miało być zapewnienie
bezpieczeństwa i wolności państwom członkowskim, a
także utrzymanie pokoju w regionie euroatlantyckim.
Zmiana,, Koncepcji strategicznej Sojuszu” na nowo
definiując cele, zagadnienia oraz wyznaczanie
perspektyw strategii oraz podejście do zagadnienia
bezpieczeństwo w XXI wieku.
Postawienie przed sobą następujących zadań:
-bezpieczeństwo
-konsultacje
-odstraszanie i obrona
-zarządzanie kryzysami
-partnerstwo
Aby chronić pokój i
bezpieczeństwo Rada NATO
skupiła się na : utrzymaniu
jedności i potencjału
militarnego. Rozwinięto sojusz
ESDI (Europejska Tożsamość w
Dziedzinie Bezpieczeństwa i
Obrony). Otwarto się na nowych
członków, zwłaszcza z
demokratycznych państw.
Deklaracje i
oświadczenia
Jednym z istotnych celów NATO w
tym okresie było przyjęcie przez
państwa członkowskie Traktatu
Waszyngtońskiego, który zapewniał
ochronę wolności i bezpieczeństwa
wszystkich członków. Jednak NATO
przyczynia się nie tylko do obrony
państw członkowskich lecz utrzymuje
pokój i stabilność na terenach tych
państw.
Przyjęto wtedy również Deklaracje
„Sojusz dla XXI wieku” , która mówiła
o wzmocnieniu „Planu na Rzecz
Członkostwa” oraz rozpoczęcia
„Inicjatywy Zdolności Obronnych”
Rozpoczęto działania przeciw Broni
Masowego Rażenia oraz przeciwko
sposobowi jej przenoszenia
Wzmocnienie takich programów jak
Partnerstwa dla Pokoju oraz
wzmocnienie Europejskiej Polityki
Bezpieczeństwa i Obrony w ramach
NATO
Oświadczenie w sprawie Kosowa – oświadczenie
dotyczyło potępienia kampanii terroru prezydenta
Slobodana Milosevicia. Oświadczenie wzywało
władzę Jugosławii do zakończenia akcji
militarnych, zakończenia ze skutkiem
natychmiastowym przemocy i represji w Kosowie
oraz do wycofania jednostek serbskich z Kosowa.
Wezwano również prezydenta Milosevica do
udzielenia zgody na stacjonowanie wojsk sił
międzynarodowych oraz zgoda na powrót
uchodźców i dostęp dla organizacji
humanitarnych.
MOCNE STRONY
Współpraca militarna państw
członkowskich
Utrzymanie zasady wzajemności
W pełni samodzielny podmiot na
arenie bezpieczeństwa
Strategie są wypracowywane i
rozstrzygane wspólnym wysiłkiem
SŁABE STRONY
Nie posiada tożsamości odrębnej od
zachodnich potęg, które stworzyły
Sojusz
Jest zdominowane przez USA
Bibliografia
R. Kupiecki „NATO u progu XXI wieku”