Anoreksja, bulimia,
depresja, choroba
Alzheimera
Anoreksja nervosa
Jadłowstręt
psychiczny
To chorobliwe, przymusowe
wstrzymywanie się od spożywania
pokarmów. Jest to intensywny lęk
przed przyrostem wagi lub
otyłością pomimo niedowagi oraz
obsesyjne zainteresowanie
sprawami jedzenia i wymiarami
własnego ciała
.
Anoreksja nervosa
Choroba występuje
najczęściej u dziewcząt i
kobiet w wieku 10 – 13 i 16 –
21 lat.
Anoreksja nervosa
Postaci
zaburzenia:
Typ restrykcyjny:
Chory ogranicza przyjmowanie
pokarmu do bardzo niewielkich
ilości i nieregularne stosowanie
środków przeczyszczających;
Anoreksja nervosa
Typ bulimiczny:
Okresowe przejadanie się i
prowokowanie wymiotów lub
nadużywanie leków
przeczyszczających i
moczopędnych;
Anoreksja nervosa
Przyczyny:
Zaburzone postrzeganie obrazu
własnego ciała;
Niezadowolenie z figury (diety, strach
przed przytyciem);
Negatywny stosunek do dojrzewania
(niepewność własnej atrakcyjności,
zaprzeczanie seksualności);
Niska samoocena i brak wiary w siebie
(krytycyzm wobec siebie, koncentrują
się na nauce);
Anoreksja nervosa
Lęk przed „dorosłością” –
dbanie o dziewczęcą sylwetkę i
dorosłość psychiczną;
Presja otoczenia na szczupłą
sylwetkę;
Czynniki dziedziczne;
Konflikty w rodzinie.
Anoreksja nervosa
Objawy:
Brak apetytu i wstręt do
jedzenia;
Skrajne wychudzenie;
Nadmierne zainteresowanie
masą ciała (wielokrotne
ważenie się0;
Drażliwość i irracjonalne
zachowanie w stosunku do
jedzenia)
Anoreksja nervosa
Sucha, blada i ziemista skóra;
Utrata owłosienia i problemy z
paznokciami;
Obniżenie temperatury ciała
(zanik tkanki tłuszczowej);
Zaburzenia miesiączkowania
lub całkowity zanik
menstruacji.
Anoreksja nervosa
Metody stosowane do obniżenia
masy ciała:
Ograniczanie ilości spożywanego
pokarmu i stosowanie głodówek;
Prowokowanie wymiotów po każdym
posiłku;
Duży wysiłek fizyczny w celu zużycia
kalorii;
Stosowanie środków
przeczyszczających i moczopędnych;
Anoreksja nervosa
Skutki:
Zaburzenia pracy układów:
pokarmowego, nerwowego,
hormonalnego, rozrodczego;
Brak miesiączki, zanik piersi,
wypadają włosy, psują się zęby,
apatia, omdlenia, osteoporoza,
anemia, osłabienie serca mogące
prowadzić do zawału, zaparcia,
obrzęki, nastroje depresyjne,
izolowanie się od otoczenia.
Bulimia – żarłoczność
psychiczna
To powtarzające się epizody
gwałtownego objadania się, a
następnie prowokowanie
wymiotów bądź stosowanie
środków przeczyszczających by
zapobiec przyrostowi wagi.
Ten stan poprzedzany jest
często anoreksją.
Bulimia
Typy bulimii:
Przeczyszczający:
Po napadzie żarłoczności
następuje prowokowanie
wymiotów i używanie
środków
przeczyszczających;
Bulimia
Typ nieprzeczyszczający:
Chorzy stosują ścisłą dietę
(często głodówkę) bądź też
wykonują dużo
wyczerpujących ćwiczeń
fizycznych ( tzw. bulimia
sportowa)
Przyczyny bulimii
Obsesja chudości
Presja otoczenia
Zaburzenia psychiczne (np. depresja)
Brak samoakceptacji
Konflikty rodzinne
Uszkodzenie ośrodka sytości w mózgu
Brak akceptacji przez grupę rówieśniczą
Czynniki genetyczne
Objawy bulimii
Napady objadania się i
prowokowanie wymiotów
Przymus ćwiczeń fizycznych
Przewlekły ból lub pieczenie w
gardle (kwas żołądkowy z
wymiocin)
Odwodnienie (suchość warg,
języka, skóry)
Przewlekła biegunka lub zaparcie
Niedobory składników
pokarmowych
Kurcze mięśni, arytmia serca
Skutki bulimii
Niedobory pokarmowe, odwodnienie,
niepokój;
Dyskomfort w jamie brzusznej,
zgrubienia skóry palców od
prowokowania wymiotów, rany na
grzbietach dłoni, uszkodzenie szkliwa
zębów;
Uszkodzenie naczynek krwionośnych w
oczach, zapalenia ślinianek,
rozciągnięcie żołądka do znacznych
rozmiarów;
Osłabienie serca, wątroby i układu
pokarmowego, podrażnienie przełyku,
zgaga, refluks;
Niechęć do siebie samej, poczucie
wstydu.
Choroba Alzheimera
Jest to postępująca,
degeneracyjna choroba
ośrodkowego układu
nerwowego, charakteryzująca
się występowaniem otępienia.
Uszkadza tkankę mózgową,
powodując nieodwracalną
utratę funkcji poznawczych oraz
zaburzenia zachowania.
Choroba Alzheimera
Choroba ta jest spowodowana
odkładaniem się w mózgu
amyloidu
– substancji
białkowej – który
uniemożliwia pracę neuronów.
Toksyczność amyloidu
powoduje śmierć komórek
nerwowych.
Choroba Alzheimera
Występuje najczęściej u osób
powyżej 65 roku życia a
zapadalność na tę chorobę
wzrasta z wiekiem.
Choroba Alzheimera
Etiologia:
Czynniki genetyczne
–
geny
choroby Alzheimera, wolne rodniki,
geny kontrolujące starzenie się
mózgu (20%);
Czynniki środowiskowe
–
choroby infekcyjne, toksyny,
zakażenia wirusowe i bakteryjne
(80%).
Choroba Alzheimera
Pierwsze objawy
– odpowiednik
umysłowy 8 – 12 lat)
-
Objawy są trudne do zauważenia,
pojawiają się bardzo powoli, zapominanie
podstawowych rzeczy związanych z
pracą lub życiem codziennym;
- Zaburzenia pamięci świeżej, zaburzenie
orientacji w czasie i przestrzeni
Choroba Alzheimera
Zmienność nastrojów, apatia, zmiana
osobowości, łatwe wpadanie w złość;
Problemy językowe – nieznajdowanie
odpowiednich słów
Chory zaczyna izolować się od
rodziny i znajomych, stwarza swój
świat;
Próbuje ukryć błędy i minimalizować
objawy;
Choroba Alzheimera
Okres pośredni
– odpowiednik
umysłowy 4 – 7 lat.
Pamięta wydarzenia odległe, ale
niewłaściwie umieszcza je w czasie;
Zachowanie jest gwałtowne, trudne
do przewidzenia (oskarżanie o
kradzież), agresja;
Narasta lek, pojawia się chodzenie
tam i z powrotem;
Choroba Alzheimera
Traci poczucie czasu i miejsca,
zaburzenia świadomości;
Ubożeje słownictwo, nie kończy
rozpoczętych zdań;
Ruchy są nieprecyzyjne, mogą
pojawiać się zaburzenia równowagi,
wolniejszy chód;
Zostawia odkręcone kurki od gazu,
krany;
Choroba Alzheimera
Okres późny
– odpowiednik
umysłowy – od niemowlaka do 3 lat
Pacjent nie poznaje rodziny, nie
pamięta wydarzeń, nastroje są
zmienne;
Mowa niewyraźna, nie rozumie co
się do niego mówi, powtarza słowa i
krótkie sentencje tylko sobie znane;
Nie umie wstawać, siadać, chodzić,
jeść;
Choroba Alzheimera
Nie panuje nad czynnościami
fizjologicznymi;
Niektórzy popadają w mutyzm;
Zaburzenia połykania
(zagrożenie niedożywieniem,
zachłystowym zapaleniem płuc i
odleżynami;
Choroba Alzheimera
Okres końcowy
Śpiączka i śmierć zazwyczaj
spowodowane infekcją.
Choroba Alzheimera
Okres przeżycia waha się od
2 do 20 lat ze średnią 7 lat.
Jest to choroba nieuleczalna.
Profilaktyka
Poprawa orientacji: nauczenie
korzystania z zegara cyfrowego i
kalendarza;
Ćwiczenia zmniejszające niepokój;
Terapia zajęciowa i muzykoterapia;
Terapia grupowa (terapia
wspomnieniowa i działalność
towarzyska);
Unikanie sytuacji stresujących;
Aktywność.
Depresja
Według WHO jest to czwarty
najpoważniejszy problem
zdrowotny na świecie.
Depresja
Przyczyny:
Choroby afektywne;
Depresje reaktywne;
Depresje w reakcji żałoby, w przebiegu
zaburzeń nerwicowych, reakcji
adaptacyjnych;
Depresje w schorzeniach somatycznych;
Depresje w chorobach organicznych mózgu;
Depresje związane ze stosowaniem leków i
innych substancji, w przebiegu zatruć,
uzależnień.
Objawy depresji
Uboga mimika, smutny wyraz twarzy,
monotonny głos, wolne tempo
wypowiedzi;
Ruchy spowolniałe, niepokój ruchowy;
Poczucie stałego zmęczenia, niechęć do
pracy, „nic nie cieszy i nie interesuje”;
Brak satysfakcji z życia, niechęć do
życia;
Gorsza pamięć, trudność ze skupieniem
uwagi;
Objawy depresji
Ciągłe martwienie się,
wewnętrzny niepokój;
Unikanie kolegów;
Płytki sen, wczesne budzenie się,
rano złe samopoczucie;
Brak apetytu, chudnięcie,
zaparcia;
Bóle (głowy, różnych grup
mięśniowych).
DEPRESJA
PRZYGNĘBIE
NIE
DEPRESJA
NASILENIE
Złe
samopoczucie,
„chandra”
Smutek,
przygnębienie
CZAS
UTRZYMYWANI
A SIĘ
Krótki (godziny)
Długi (tygodnie,
miesiące)
POCZUCIE
CHOROBY
Zwykle nie
występuje
Często nie
występuje
DEZORGANIZA
CJA
Zwykle nie
występuje
Często nie
występuje
Rodzaje depresji
Depresja endogenna (właściwa,
ciężka);
Dystymia (depresja
nerwicowa);
Depresja reaktywna;
Depresja poporodowa;
Depresja sezonowa;
Depresja dwubiegunowa
(zaburzenie maniakalno –
depresyjne).