Choroba Alzheimera jest jednym ze schorzeń
otępiennych w której proces uszkodzenia komórek
mózgowych prowadzi do wielu zaburzeń sfery
pamięci, myślenia, uwagi, zmian osobowości, utraty
zdolności mowy.
Proces destrukcji postępuje powoli i nieodwracalnie,
prowadząc do
zaniku umiejętności i wiedzy nabytych w procesie
uczenia się.
Choroba występuje z reguły po 65 roku życia

Początkowo występują zaburzenia pamięci
krótkotrwałej następnie
długotrwałej.
Zaburzenia orientacji co do miejsca, czasu, osoby
własnej prowadzące do pełnej dezorientacji.
Występują zaburzenia koncentracji uwagi, procesu
myślenia,
ograniczenie zainteresowań, napędu ruchowego oraz z
czasem do
ograniczenia sprawności.
Chory traci umiejętność czytania, pisania, liczenia,
mówienia i
rozumienia mowy.

1. Sztywność mięśni, trudność w utrzymaniu postawy ciała,
2. Zaburzenia połykania.
3. Napady drgawek.
4. Utrata poczucia wstydu i wstrętu.
5. Nietrzymanie moczu i stolca.
6. Całkowita zależność od opieki osób drugich.

Opieka pielęgniarska jest podobna jak w innych
zespołach organicznych

.

1. Niewskazane jest nadopiekuńcze traktowanie
chorego.
2. Wyznaczenie rytmu dnia, przestrzeganie
porządku dnia,
wprowadzenie dodatkowych oznakowań
przypominających.
3. Zadbanie o bezpieczeństwo chorego w domu.
Zabezpieczenie
niebezpiecznych przedmiotów.

Choroba ogranicza lub zupełnie eliminuje zdolność uczenia się.
Zmiany somatyczne:

Czynności przeznaczone do wykonania przez chorego:

1. Sortowanie, układanie, składanie, sprzątanie.
2. Drobne prace w ogródku i wśród zwierząt domowych.
3. Czynności odtwórcze i twórcze np.śpiewanie,
malowanie, robótki
ręczne.
4. Gry ruchowe, gry logiczne, umysłowe ( na poziomie
wieku dziecka
2-5lat).
5. Spacery w znane miejsca.

Zajęcia powinny być powtarzane regularnie.
Nagradzać chorego

.

Doceniać każdą wykonaną czynność.

Chory musi czuć, że jest potrzebny, kochany i akceptowany przez
otoczenie mimo postępującego procesu otępienia

.

Stosowanie komunikacji niewerbalnej i kontaktu dotykowego.

Rodzina powinna zwrócić się o pomoc medyczną i pielęgniarską
ponieważ choroba ma charakter długotrwały, w końcowej fazie
bardzo wyczerpujący dla osób opiekujących się.

Istnieją ośrodki zajmujące się chorymi z
zespołem psychoorganicznym dzienne bądź
DPS, grupy samopomocy.

Leczenie farmakologiczne: preparaty selegiliny Jumex,
Aricept, Excelon.