Wszystkie placówki
resocjalizacyjne w
Polsce.

Klimczak Aleksandra

Jarocka Agnieszka

Florczyk Ewelina

Chojnacka Edyta

Resocjalizacja

jest to zespół oddziaływań o charakterze
pedagogiczno-psychologicznym
nakierowanych na zmianę motywacji oraz
tych zachowań, które na podstawie
przyjmowanych w psychologii, pedagogice,
kryminologii kryteriów określane są, jako
przejawy nieprzystosowania społecznego,
demoralizacji, przestępczości.

(na podstawie L. Pytka, K. Pospiszyl, K. Ostrowska).

Instytucja resocjalizacyjna

1)

to zakład o charakterze publicznym realizujący
określone zadania;

2)

to zespół norm, zasad dotyczących organizacji jakiejś
dziedziny życia społecznego. (mniej stosowane)

[W. W. Szczęsny: Zarys resocjalizacji z elementami patologii społecznej i profilaktyki, Warszawa 2003, str. 59]

W znaczeniu rzeczowym
instytucja wychowania
resocjalizacyjnego obejmuje
trzy zakresy:



Przedmiotowy



Funkcjonalny - zawiera odpowiedź na trzy pytania –
jak resocjalizować? Za pomocą jakich środków
resocjalizować? Kogo resocjalizować?



Podmiotowy .

[R.Borowski, D. Wysocki : Instytucje wychowania resocjalizującego, Płock 2001, s. 11]

W znaczeniu właściwym do
instytucji resocjalizacyjnych
zaliczamy:



Placówkę resocjalizacyjną



Placówkę opiekuńczo – wychowawczą



Zakład opieki zdrowotnej i pomocy społecznej



Zakład poprawczy



Zakład karny



Kuratora sądowego



Inne (kuratorski ośrodek pracy z młodzieżą, różne organizacje
społeczne)

Rodzaje placówek



Dz. U. 1982 nr 35, poz. 228
Rodzaje placówek resocjalizacyjnych:
- schronisko dla nieletnich,
- młodzieżowy ośrodek wychowawczy (MOW),
- zakład poprawczy



Dz. U. 1994 nr 41, poz. 156
Placówki resocjalizacyjne – młodzieżowe ośrodki wychowawcze,
w tym:
a) diagnostyczno – kierujące,
b) resocjalizacyjno – wychowawcze,
c) resocjalizacyjno – rewalidacyjne.

Młodzieżowy ośrodek
socjoterapii



Placówki Młodzieżowych Ośrodków Socjoterapii
przeznaczone są dla uczniów przejawiających zaburzenia
emocjonalne, takich, którzy nie potrafią funkcjonować w
szkołach masowych, mają problemy rodzinne lub środowiskowe
i wymagają wsparcia o charakterze socjoterapeutycznym. Do
młodzieżowych ośrodków socjoterapii wychowankowie
przyjmowani są na podstawie orzeczenia poradni
psychologiczno pedagogicznej i wniosku rodziców (art. 71b
ustawy
o systemie oświaty) lub postanowienia sądu rodzinnego.
Do zadań młodzieżowego ośrodka socjoterapii należy
eliminowanie przyczyn
i przejawów zaburzeń zachowania oraz przygotowanie
wychowanków do życia zgodnego z obowiązującymi normami
społecznymi i prawnymi.

Młodzieżowy ośrodek
wychowawczy

Placówki Młodzieżowych Ośrodków Wychowawczych przeznaczone

są dla młodzieży charakteryzującej się poważniejszymi zaburzeniami w

funkcjonowaniu społecznym. Do młodzieżowych ośrodków

wychowawczych przyjmowana jest młodzież, wobec której sądy

rodzinne wydały w trybie ustawy o postępowaniu

w sprawach nieletnich postanowienia o konieczności zastosowania

środka wychowawczego polegającego na umieszczeniu w placówce

resocjalizacyjnej. Do zadań młodzieżowego ośrodka wychowawczego

należy eliminowanie przyczyn i przejawów niedostosowania

społecznego oraz przygotowanie wychowanków do życia zgodnego z

obowiązującymi normami społecznymi

i prawnymi.

Wg stanu na dzień 1.09.2009 w Polsce funkcjonują 73 takie placówki, w

tym:



placówki resocjalizacyjne dla dziewcząt – 13



placówki resocjalizacyjne dla chłopców – 43



placówki resocjalizacyjne koedukacyjne – 3



placówki resocjalizacyjno-rewalidacyjne dla dziewcząt – 1



placówki resocjalizacyjno-rewalidacyjne dla chłopców – 7



placówki resocjalizacyjne i resocjalizacyjno-rewalidacyjne dla

chłopców – 4



placówki resocjalizacyjne i resocjalizacyjno-rewalidacyjne

dla dziewcząt – 2 

Młodzieżowy ośrodek
socjoterapii
i młodzieżowy ośrodek
wychowawczy

W obu placówkach obowiązuje:



organizowanie zajęć dydaktycznych, profilaktyczno-wychowawczych,

terapeutycznych i resocjalizacyjnych umożliwiających nabywanie

umiejętności życiowych ułatwiających prawidłowe funkcjonowanie w

środowisku rodzinnym

i społecznym;



pomoc w planowaniu kariery edukacyjnej i zawodowej, z

uwzględnieniem możliwości i zainteresowań wychowanków;



udzielanie pomocy rodzicom (prawnym opiekunom) w zakresie

doskonalenia umiejętności niezbędnych we wspieraniu rozwoju dzieci i

młodzieży, w szczególności w zakresie rozwijania potencjalnych

możliwości oraz unikania zachowań ryzykownych.



W skład młodzieżowego ośrodka wychowawczego i

młodzieżowego ośrodka socjoterapii wchodzi co najmniej jedna

z następujących szkół:



szkoła podstawowa specjalna;



gimnazjum specjalne;



szkoła ponad gimnazjalna specjalna.



W uzasadnionych przypadkach może funkcjonować młodzieżowy

ośrodek socjoterapii, w skład którego nie wchodzi szkoła.

Młodzieżowy ośrodek
socjoterapii
i młodzieżowy ośrodek
wychowawczy cd.

Młodzieżowy Ośrodek Wychowawczy i Młodzieżowy Ośrodek Socjoterapii

umożliwiają:



udział w indywidualnych lub grupowych zajęciach specjalistycznych w zakresie terapii

pedagogicznej, zajęciach psychoedukacyjnych, rewalidacyjnych, socjoterapeutycznych,

profilaktyki społecznej

i resocjalizacji;



udział w zajęciach sportowych, turystycznych, rekreacyjnych oraz kulturalno-oświatowych;

zajęcia te są prowadzone w wymiarze co najmniej 4 godzin tygodniowo.



W MOS- ach i MOW - ach działa zespół wychowawczy do spraw okresowej oceny sytuacji

wychowanków, powoływany przez dyrektora ośrodka.

Do zadań zespołu wychowawczego należy w szczególności:



diagnozowanie problemów wychowanka;



ustalanie indywidualnego programu pracy z wychowankiem, odpowiednio

resocjalizacyjnego

lub terapeutycznego, na podstawie projektu przygotowanego przez wychowawcę grupy

wychowawczej;



analizowanie stosowanych metod pracy z wychowankiem i wybór skutecznych form

pomocy;



okresowe ocenianie efektów pracy z wychowankiem i jego środowiskiem rodzinnym;



prognozowanie oczekiwanych efektów działań odpowiednio resocjalizacyjnych lub

terapeutycznych.

W skład zespołu wychowawczego wchodzą:



dyrektor młodzieżowego ośrodka wychowawczego albo młodzieżowego ośrodka socjoterapii

lub upoważniona przez niego osoba - jako przewodniczący zespołu;



wychowawca grupy wychowawczej odpowiedzialny za realizację indywidualnego programu

pracy

z wychowankiem, odpowiednio resocjalizacyjnego lub terapeutycznego;



pedagog;



psycholog;



w zależności od potrzeb - pracownik socjalny oraz inni specjaliści.

Młodzieżowy ośrodek
socjoterapii
i młodzieżowy ośrodek
wychowawczy cd.



Podstawową formą organizacyjną pracy z wychowankami w
młodzieżowym ośrodku wychowawczym i młodzieżowym ośrodku
socjoterapii jest grupa wychowawcza. Liczba wychowanków w grupie
wychowawczej wynosi od 8 do 12. Grupą wychowawczą opiekuje się co
najmniej dwóch wychowawców.



Wychowawca jest odpowiedzialny za realizację indywidualnego
programu pracy
z wychowankiem, odpowiednio resocjalizacyjnego lub terapeutycznego.
Wychowawca współpracuje w tym zakresie z innymi pracownikami
młodzieżowego ośrodka wychowawczego lub młodzieżowego ośrodka
socjoterapii, rodzicami (prawnymi opiekunami) i instytucjami
działającymi
w środowisku lokalnym. Obie placówki zapewniają wychowankom
całodobową opiekę. Opiekę w porze nocnej sprawuje wychowawca,
który ma do pomocy
co najmniej jednego pracownika nie będącego pracownikiem
pedagogicznym.



W uzasadnionych przypadkach może funkcjonować młodzieżowy
ośrodek socjoterapii, który nie zapewnia opieki całodobowej.



Młodzieżowy ośrodek wychowawczy i młodzieżowy ośrodek socjoterapii
prowadzą działalność w ciągu całego roku kalendarzowego jako
placówki,
w których nie są przewidziane ferie szkolne.

Zakład poprawczy



stanowi jedyny środek poprawczy dostępny ustawą. W zakładzie poprawczym

mogą przebywać osoby od 13 - 21 r. ż. Pobyt w zakładzie trwa tak długo, jak to

jest konieczne. Orzekając o pobycie w zakładzie poprawczym nie ma

określonego czasu pobytu.

Przesłanką do umieszczenia w zakładzie poprawczym jest:

- czyn karalny o znamionach przestępstwa (czynem karalnym są także

wykroczenia, ale

za to nie idzie się do zakładu poprawczego)

- charakter, okoliczności czynu

- wysoki stopień zdemoralizowania nieletniego

- przekonanie, że stosowanie środków wychowawczych nie będzie dawało

rezultatów



Orzeczony pobyt w zakładzie poprawczym można warunkowo zawiesić na: okres

próby

od 1-3 lat; (w tym czasie oddaje się nieletniego pod nadzór kuratora i jeśli w

okresie próby

i karencji nie dopuści się popełnienia przestępstwa, pobyt w zakładzie

poprawczym uważa się za odbyty).

Z zakładu poprawczego można warunkowo, przedterminowo zwolnić nieletniego

przed ukończeniem 21 r. ż., ale nakłada się na niego okres próby od 1-3 lat i 3

miesiące karencji.

Działania resocjalizacyjne w zakładzie poprawczym prowadzone są na podstawie

indywidualnego programu resocjalizacji, który zawiera w sobie diagnozę

działania i efekty. Co roku jest on weryfikowany.

Zakład poprawczy cd.

Zasady pobytu nieletnich w zakładzie:

Wychowanek ma prawo do:

- zapoznania się z przysługującymi mu prawami,

- zapoznania się z obowiązkami,

- właściwej opieki i warunków pobytu, zapewniających higienę;

- bezpieczeństwa, ochrony przed wszelkimi formami przemocy fizycznej bądź psychicznej

oraz ochrony i poszanowania jego godności osobistej,

- świadczeń zdrowotnych, opieki psychologicznej i socjalnej,

- życzliwego traktowania,

- wykonywania praktyk i korzystania z posług religijnych,

- ochrony więzi rodzinnych,

- wysyłania i otrzymywania korespondencji,

- poszanowania prywatności, z ograniczeniami wynikającymi z rodzaju zakładu,

- uczestniczenia w życiu zakładu,

- składania próśb, skarg, wniosków i odwołań do organu właściwego do ich rozpoznania.

Do obowiązków wychowanków zakładów poprawczych należy:

- uczestniczenie w procesie kształcenia i wychowania,

- przestrzeganie ustalonego w zakładzie regulaminu,

- przestrzeganie zasad współżycia społecznego,

- przestrzeganie zasad bezpieczeństwa na terenie zakładu,

- posłuszeństwo wobec przełożonych, poprawnego traktowania innych wychowanków oraz

innych osób,

- dbałość o stan zdrowia i higienę osobistą,

- dbałość o kulturę osobistą i kulturę słowa,

- sprzątanie pomieszczeń, w których przebywa, i utrzymywanie w nich należytego

porządku,

- wykonywanie prac pomocniczych o porządkowym charakterze związanych z

funkcjonowaniem zakładu,

- terminowe powroty z urlopów i przepustek.

Zakład poprawczy cd.



Za nienaganne wypełnianie swoich obowiązków wychowanek
może otrzymać nagrody:
- pochwałę,
- pochwałę wobec wychowanków,
- list pochwalny do rodziców lub opiekunów,
- zezwolenie na rozmowę telefoniczną na koszt zakładu,
- zezwolenie na dodatkowe odwiedziny,
- przyznanie nagrody rzeczowej lub pieniężnej,
- podwyższenie kieszonkowego,
- zgodę na wykonanie przedmiotu lub usługi w warsztatach szkolnych
na potrzeby wychowanka,
- zgodę na udział w imprezach, zajęciach i szkoleniach poza zakładem,
- zgodę na uczęszczanie do szkoły poza zakładem,
- zgodę na posiadanie wartościowych przedmiotów,
- skrócenie, zawieszenie lub darowanie uprzednio wymierzonej kary,
- list pochwalny do sądu,
- udzielenie przepustki do 3 dni, udzielenie urlopu,
- umieszczenie poza zakładem ze względów wychowawczych lub
szkoleniowych,
- przedstawienie do warunkowego zwolnienia

Zakład poprawczy cd.



Za zachowania naganne wychowanek może być ukarany

karami:

- upomnienia,

- upomnienia wobec wychowanków

- naganą,

- zawiadomieniem rodziców lub opiekunów o niewłaściwym zachowaniu

wychowanka,

- zakazem rozmów telefonicznych na okres do l miesiąca, z

wyłączeniem rozmów z rodzicami lub opiekunami,

- pozbawieniem możliwości uczestniczenia w imprezach na okres do 3

miesięcy,

- obniżeniem lub utratą prawa do kieszonkowego na okres do 3

miesięcy,

- cofnięciem zgody na posiadanie wartościowych przedmiotów,

ograniczeniem lub wstrzymaniem prawa do spotykania się z osobami z

zewnątrz, z wyłączeniem rodziców lub opiekunów, na okres do 3

miesięcy,

- zakazem wyjść poza teren zakładu na okres do l miesiąca,

- zakazem korzystania z przepustek i urlopów na okres do 3 miesięcy

- zawiadomieniem sądu o niewłaściwym zachowaniu wychowanka,

- wstrzymaniem wniosku o umieszczenie poza zakładem

- wstrzymaniem wniosku o przedstawienie do warunkowego zwolnienia

- przeniesieniem do innego zakładu tego samego rodzaju.

Zakład poprawczy cd.



Zakłady poprawcze mają obowiązek:
- zapewnić wychowankom kształcenie ogólne, kształcenie
zawodowe, naukę zawodu i umożliwić im podjęcie pracy
- organizować czas wolny: zajęcia kulturalno-oświatowe,
rekreacyjne, zajęcia sportowe oraz prace porządkowe na terenie
zakładu.

Zakład poprawczy cd.



Organizacja zakładów poprawczych:

W skład zakładu poprawczego wchodzą:

- internat,

- szkoła lub szkoły,

- warsztaty szkolne, ewentualnie gospodarstwo pomocnicze,

- zespół diagnostyczno-korekcyjny,

- inne działy zapewniające realizację zadań zakładu.

Dodatkowo każdy zakład powinien posiadać:

- pomieszczenia mieszkalne oraz higieniczno-sanitarne,

- sale lekcyjne (pracownie przedmiotowe), z zapleczem na środki

dydaktyczne,

- l salę gimnastyczną,

- bibliotekę z czytelnią,

- pomieszczenia warsztatowe odpowiednie do kierunków prowadzonego

szkolenia zawodowego oraz szkolenia kursowego,

- gabinet lekarski i dentystyczny oraz izbę chorych,

- izby przejściowe,

- izby izolacyjne,

- pomieszczenia przeznaczone na hostele (ich celem jest stworzenie

wychowankowi warunków zbliżonych do rodzinnych, domowych,

do kontynuowania nauki, przygotowania wychowanka do całkowitego

usamodzielnienia się)

- tereny i urządzenia do zajęć rekreacyjnych i sportowych.

Rodzaje zakładów
poprawczych

1. Zakłady resocjalizacyjne przeznaczone dla osób

niedostosowanych społecznie o wysokim stopniu
zdemoralizowania, ale nie mających żadnych chorób
psychicznych.
Typy zakładu:
- zakłady otwarte
- zakłady półotwarte
- zakłady zamknięte
- zakłady o wzmożonym nadzorze wychowawczym.

2. Zakłady poprawcze resocjalizacyjno-rewalidacyjne.

3. Zakłady resocjalizacyjno-terapeutyczne

Zakłady otwarte



tzw. Młodzieżowe Ośrodki Adaptacji Społecznej, przeznaczone

dla osób, które nie przebywały w schroniskach dla nieletnich i

aresztach śledczych; nie utożsamiają się z podkulturą

przestępczą; wyrażają wolę resocjalizacji; nie dopuścili się

przestępstw za które nieletni odpowiada jako osoba dorosła;

liczba wychowanków powinna liczyć do 12 wychowanków;

W zakładach otwartych :



- kształcenie ogólne i zawodowe oraz zatrudnienie prowadzi się

na terenie zakładu lub poza zakładem z uwzględnieniem

postaw, potrzeb uzdolnień i zainteresowań wychowanka



- praktyczna nauka zawodu wychowanków może odbywać się

poza zakładem



- zajęcia o charakterze kulturalnym, oświatowym, sportowym,

rekreacyjnym w czasie wolnym od nauki i pracy prowadzi się na

terenie zakładu lub poza zakładem.

Zakłady półotwarte



przeznaczone dla osób których niekorzystne zmiany zachowania
nie dają podstaw do umieszczenia ich w zakładzie
resocjalizacyjnym otwartym;

W zakładach półotwartych :



kształcenie ogóle i zawodowe oraz zatrudnienie wychowanków
prowadzi się na terenie zakładu



zajęcia w czasie wolnym do pracy prowadzi się na terenie
zakładu lub poza zakładam pod bezpośredni nadzorem
pracowników zakładu.



w zakładach półotwartych liczba wychowanków w grupie
wychowawczej
i oddziale szkolnym powinna wynosić 10.

Zakłady zamknięte



przeznaczone są dla uciekinierów z zakładów otwartych
i półotwartych;

W zakładach tych:



kształcenie ogólne i zawodowe, zatrudnienie oraz zajęcia w
czasie wolnym od nauki i pracy prowadzi się na terenie zakładu



liczba wychowanków w grupie wychowawczej i oddziale
szkolnym powinna wynosić 8.

Zakłady o wzmożonym
nadzorze wychowawczym



zakłady o wzmożonym nadzorze wychowawczym przeznaczone dla

osób, wobec których sąd orzekł o takim umieszczeniu; mogą być

umieszczone osoby

od 16 r. ż., w wyjątkowych przypadkach od 15 r. ż.

W zakładach tych praca resocjalizacyjna w warunkach

wzmożonego nadzoru wychowawczego polega na:



zaplanowaniu indywidualnych oddziaływań wychowawczych (zajęć

czasowego ograniczenia kontaktów z grupą wychowawczą)



określeniu porządku dla poszczególnych grup wychowawczych,

oddziałów szkolnych, grup warsztatowych oraz warunków czasowego

ograniczenia kontaktów z innymi wychowankami



kształcenie ogólne, zawodowe i zatrudnienie oraz zajęcia w czasie

wolnym

od nauki i pracy prowadzi sie na terenie zakładu



w szczególnie uzasadnionych przypadkach dla wychowanków

wykazujących poprawę w zachowaniu mogą być organizowane zajęcia

poza zakładem

pod bezpośrednim i stałym nadzorem pracowników zakładu



liczba wychowanków w grupie i oddziale szkolnym powinna wynosić 4.

Zakłady poprawcze
resocjalizacyjno-rewalidacyjne.



są przeznaczone dla nieletnich upośledzonych umysłowo,
niedostosowanych społecznie



pracę resocjalizacyjną prowadzi się na terenie zakładu lub poza
nim
z zastosowaniem środków, form, metod wychowania i nauczania
przewidzianych dla młodzieży upośledzonej umysłowo



liczba wychowanków w grupie rówieśniczej i oddziale szkolnym
powinna
wynosić 8.

Zakłady resocjalizacyjno -
terapeutyczne



przeznaczone są dla nieletnich z zaburzeniami rozwoju

osobowości na tle organicznego uszkodzenia centralnego układu

nerwowego, uzależnionych od środków odurzających lub

psychotropowych, nosicieli wirusa HIV.



W tego typu zakładach resocjalizacja łączona jest z terapią.

kształcenie ogólne oraz zawodowe prowadzi się na terenie

zakładu, a zajęcia w czasie wolnym od nauki i pracy mogą

odbywać się na terenie zakładu lub poza zakładem.



Liczba wychowanków powinna wynosić 6.



Liczba wychowanków w grupie warsztatowej powinna być równa

połowie liczby wychowanków w grupie wychowawczej.



W zakładach tych prowadzone jest leczenie, rehabilitacja i

readaptacja nieletnich uzależnionych od środków odurzających,

substancji psychotropowych i środków zastępczych.



Leczenie i rehabilitację nieletnich uzależnionych prowadzi lekarz

specjalista przy pomocy zespołu: psychologa, pedagoga,

terapeuty uzależnień i pielęgniarki.

Schronisko dla nieletnich



jest zakładem resocjalizacyjnym dla młodzieży skierowanej tam przez

sąd

dla nieletnich na pobyt okresowy, przede wszystkim po to, by

przeprowadzić wszechstronne badania psychologiczne, medyczne i

środowiskowe.

Jest to zatem placówka o charakterze diagnostycznym,

resocjalizacyjnym, przeznaczona dla nieletnich powyżej 13 roku życia.



jest „aresztem śledczym” dla nieletnich. Są w nim umieszczone osoby

co do których istnieje prawdopodobieństwo, że uciekną, osoby wobec

których trudno ustalić tożsamość, a także osoby, które będą próbowały

zatrzeć ślady dotyczące prowadzone śledztwa. Pobyt w schronisku

określony jest na 3 miesiące z przedłużeniem o kolejne 3 miesiące.



Istnieją dwie możliwości pobytu w schronisku:



na czas postępowania wyjaśniającego o dalszych losach nieletniego;



na czas przyjęcia, kiedy jest już wydane orzeczenie o umieszczeniu

w zakładzie poprawczym i na czas oczekiwania na zakład poprawczego.



Wyróżniamy dwa typy schronisk dla nieletnich:

- zwykłe, które zapewniają wychowankom możliwość kształcenia

w szkole podstawowej lub ponad podstawowej. Ilość wychowanków

w grupie może liczyć do 10 osób.

- interwencyjne, które przeznaczone są dla nieletnich o wysokim

stopniu zdemoralizowania. Ilość wychowanków może liczyć do 6 osób.

Schronisko dla nieletnich
cd.



praca wychowawcza wobec nieletnich umieszczonych w

schroniskach interwencyjnych jest ukierunkowana w

szczególności na eliminowanie przyczyn zachowań

agresywnych.



kształcenie ogólne i zawodowe zatrudnienie oraz zajęcia w

czasie wolnym od nauki i pracy prowadzi się na terenie

schroniska.



w szczególnie uzasadnionych przypadkach kształcenie i

zatrudnienie może odbywać się poza schroniskiem za zgodą

organu, do którego dyspozycji pozostaje nieletni.



w schroniskach zwykłych liczba nieletnich w grupie

wychowawczej

i na oddziale powinna wynosić 10 a w schroniskach

interwencyjnych 6.

Kuratorskie ośrodki pracy z
młodzieżą

Stanowią pośrednią formę oddziaływania wychowawczego pomiędzy
dozorem kuratora a umieszczeniem nieletniego w placówce.
Prowadzą działalność profilaktyczną, opiekuńczo – wychowawczą
i resocjalizacyjno – terapeutyczną, zmierzając do zmiany postaw
w kierunku zapewniającym prawidłowy rozwój osobowości.



Do zadań ośrodka należą



zaspokajanie potrzeb osobowościowych



pomoc w rozwiązywaniu problemów psychicznych



uczenie samodzielnego radzenia sobie z trudnościami codziennymi



eliminowanie zaniedbań wychowawczych oraz zaniedbań
środowiskowych



wdrażanie do przestrzegania norm społecznych



rozwijanie zainteresowań



wyrabianie nawyku właściwego spędzania wolnego czasu



rozładowywanie napięć emocjonalnych



kształtowanie poczucia odpowiedzialności i opiekuńczości

Ogniska wychowawcze



„Z inicjatywy Zarządu Głównego Towarzystwa Przyjaciół Dzieci
został powołany w 1989r. Krajowy Komitet Wychowania
Resocjalizacyjnego im. Kazimierza Lisieckiego, który w statucie
przewiduje między innymi organizowanie ognisk
wychowawczych dla młodzieży społecznie nieprzystosowanej.
(…) Celem tworzonych przez niego ognisk było zapobieganie
wszelkim stanom zagrożenia rozwoju i wychowania dziecka
oraz kompensacja, resocjalizacja i rehabilitacja dzieci i
młodzieży u których występują stany niezaspokojenia
określonych potrzeb.”

[Pytka, 2008, s. 282]



Cel:
Udzielanie wszechstronnej pomocy młodzieży zagrożonej
wykolejeniem społecznym i jej rodzicom, a zwłaszcza dzieciom z
rodzin znajdujących się w szczególnie trudnych sytuacjach
życiowych.

Ogniska wychowawcze cd.



Przyjmowane są:
Dzieci i młodzież zagrożoną wykolejeniem społecznym i wykolejającą
się, a nie upośledzoną. Chodzi tu o młodzież mieszkającą z rodzicami,
którzy akceptują pomoc ze strony ognisk i sami rokują nadzieje, że
będą właściwie wychowywać dziecko. Każde dziecko w ognisku ma
prawo wyboru wychowawcy i nawiązania z nim bliskiego,
indywidualnego kontaktu.



Grupy wychowawcze są złożone z chłopców i dziewcząt, prowadzone
przez mężczyznę i kobietę, a ich struktura jest zbliżona do struktury
rodziny. Wychowankowie wybierają sobie grupę, do której pragną
należeć. Wychowawcy uczestniczą w życiu grupy i udzielają pomocy w
nauce szkolnej, prowadzą ponadto zajęcia hobbistyczne, w których
uczestnictwo jest dobrowolne i nie ograniczone przynależnością do
określonej grupy. Zajęcia te są bardzo zróżnicowane, gdyż obejmują
zarówno sport i turystykę, jak i zajęcia teatralne, muzyczne,
politechniczne, modelarskie, hodowlę kwiatów czy też rybek
w akwariach.



Ogniska organizują również: wycieczki turystyczne, kolonie, obozy
wędrowne.

Ogniska wychowawcze cd.

Środowiskowe ogniska wychowawcze:

Łączy funkcję placówki otwartej dla wszystkich dzieci z najbliższego

środowiska z funkcją specjalistycznej placówki opiekuńczo-

wychowawczej.

Wychowanek dobrowolnie zgłaszający się do ogniska, uzyskuje:



pomoc w nauce



może uczestniczyć w zajęciach ogólnorozwojowych, sportowych,

kołach zainteresowań, wycieczkach, obozach



otrzymać gorący posiłek



inne formy pomocy socjalnej



w czasie wakacji może pojechać na kolonie, biwak lub obóz.



deklarując chęć pozostania w ognisku, zawiera z nim swoisty kontrakt,

a przede wszystkim przyjmuje obowiązek uczestnictwa w

indywidualnym, dostosowanym do jego potrzeb programie, a także

przyjmuje inne, najczęściej dotąd mu obce obowiązki, np.

odpowiedzialność za własne postępowanie, pomoc słabszym

i prawdomówność. Praca ognisk środowiskowych jest wzbogacana

przez autonomiczne środowiskowe programy pedagogiczne.

Ogniska wychowawcze cd.



Zasadą ognisk jest etapowość stawianych celów oraz
kompleksowość
i równoległość oddziaływań w toku systematycznej i
długofalowej pracy.

Pełna realizacja założeń programowych ognisk przynosi
oczekiwane efekty, które są widoczne zwłaszcza w końcu
roku szkolnego, przy spełnieniu podstawowych
kryteriów:



usunięcie niepowodzeń szkolnych



promocja do wyższej klasy



wygaszenie potrzeby umieszczenia dzieci w placówkach opieki
całkowitej



poprawa stanu zdrowia i rozwoju fizycznego



pomyślne zaliczenie testów sprawności fizycznej.

Zakład karny



Zakład karny (więzienie), jest specjalnie strzeżonym i
wyposażonym
w system zabezpieczeń miejscem przymusowego odosobnienia,
przeznaczonym do wykonywania kary pozbawienia wolności.
W teorii prawa administracyjnego zakłady karne, zalicza się do
kategorii zakładów administracyjnych, czyli jednostek nie
będących organami Państwa, które jednak dla wykonywania
należnych zadań, nawiązują stosunki administracyjno-prawne.
Zakłady karne podlegają Ministrowi Sprawiedliwości. Jednostką
organizacyjną Ministra Sprawiedliwości
i naczelnym organem zarządzającym sprawami wykonywania
kar pozbawienia wolności we wszystkich zakładach karnych jest
Centralny Zarząd Służby Więziennej, na czele którego stoi
Dyrektor Generalny, podlegający Ministrowi Sprawiedliwości.
W oddziaływaniu na skazanych uwzględnia się przede
wszystkim pracę sprzyjającą zdobywaniu odpowiednich
kwalifikacji zawodowych, nauczanie, zajęcia kulturalno-
oświatowe i sportowe, podtrzymywanie kontaktów z rodziną i
światem zewnętrznym oraz środki terapeutyczne.

Rodzaje zakładów karnych

Rodzaje zakładów karnych:



zakład karny dla młodocianych - odbywają karę skazani, którzy nie

ukończyli 21 roku życia i nieletni odpowiadający na zasadzie Kodeksu

Karnego.

Przesłanką na umieszczenie w tego typu placówce jest większa

skuteczność wychowawczego oddziaływania, organizowane w szerokim

rozumieniu nauczanie, a także konieczność odizolowania młodych ludzi

od demoralizującego wpływu środowiska skazanych oraz odrębność

stosowanych form i metod oddziaływania wychowawczo-

resocjalizacyjnego.

Podstawową formą oddziaływań w procesie resocjalizacji jest:

nauczanie ogólne

i zawodowe oraz zatrudnienie; zajęcia kulturalno-oświatowe,

wychowanie fizyczne i sport; tworzy się im indywidualny program

resocjalizacji; jest współdziałanie z rodzinami skazanych w realizacji

zadań wychowawczych; włączenie dorosłych skazanych w proces

kształtowania środowiska wychowawczego i oddziaływania na

młodocianych.



zakład karny dla odbywających karę po raz pierwszy-

umieszczone są osoby, które skazane zostały na taką karę za

przestępstwa nieumyślne oraz odbywają po raz kolejny pozbawienia

wolności za przestępstwa umyślne. W zakładach tych prowadzi się

oddziaływania wychowawczo-resocjalizujące stosownie do systemu i do

typu zakładu w którym skazani odbywają karę. Odbywający karę

pozbawienia wolności mogą korzystać w zakładzie karnym z

zatrudnienia, nauczania oraz zajęć społeczno-wychowawczych i

sportowych.

Rodzaje zakładów karnych
cd.



zakład karny dla recydywistów penitencjarnych - odbywają karę

dorośli skazani za przestępstwo umyślne na karę pozbawienia wolności

lub zastępczą karę pozbawienia wolności oraz ukarani za wykroczenia

umyślne zasadniczą lub zastępczą karą aresztu, którzy uprzednio już

odbywali takie kary lub karę aresztu wojskowego za umyślne

przestępstwa lub wykroczenia. Oddziaływania resocjalizujące powinny

zmierzać do intensyfikacji oddziaływań resocjalizacyjnych i stwarzać

surowsze warunki odbywania kary; polega ona w głównej mierze na

egzekwowaniu wykonywania pracy społecznie użytecznej i nauki

zawodu.



zakład karny dla odbywających karę aresztu wojskowego -

przeznaczone są dla żołnierzy zawodowych lub osób powołanych do

odbycia służby wojskowej, jeżeli przestępstwo zagrożone jest karą

pozbawienia wolności nie przekraczającą 5 lat, a wymierzona za nie

kara nie byłaby surowsza niż 2 lata. Kara aresztu wojskowego trwa

najmniej miesiąc, najwyżej 2 lata. W czasie odbywania kary

pozbawienia wolności skazani podlegają szkoleniu wojskowemu i mają

obowiązek pracy lub nauki oraz przestrzegania porządku w zakładzie.

Kara odbywa się w specjalnym zakładzie karnym z uwzględnieniem

elementów szkolenia i dyscypliny wojskowej. Skazanych umieszcza się

w odrębnych pomieszczeniach. Szkolenie wojskowe dotyczy wszystkich

skazanych na karę aresztu wojskowego i ma celu utrwalenie nabytej

wiedzy wojskowej, utrzymanie sprawności psychofizycznej, a także

powinno wzmacniać dyscyplinę

Typy zakładów karnych

1. Zakłady karne typu zamkniętego:

- cele mieszkalne skazanych są zamknięte, ale mogą być
otwarte w porze dziennej przez określony czas,
- skazani mogą być zatrudniani poza terenem zakładu karnego
w pełnym systemie konwojowania,
- zajęcia kulturalno-oświatowe i sportowe oraz nauczanie
organizuje się w obrębie zakładu karnego, ruch skazanych po
terenie zakładu karnego odbywa się w sposób zorganizowany i
pod nadzorem,
- skazani mogą korzystać z własnej bielizny i obuwia,
- zakłada tylko dwa widzenia w ciągu miesiąca, a funkcjonariusz
służby więziennej podczas widzeń prowadzi kontrole rozmowy,
- korespondencja i rozmowy telefoniczne podlegają nadzorowi i
kontroli przez administrację zakładu.

Typy zakładów karnych cd.

2. Zakłady karne typu półotwartego:

- cele mieszkalne pozostają otwarte w porze dziennej, natomiast w

porze nocnej mogą być zamknięte,

- skazani mogą być zatrudniani poza terenem zakładu karnego w

systemie zmniejszonego konwojowania lub bez konwojenta,

- mają zezwolenie na uczestniczenie w nauczaniu, szkoleniu oraz w

zajęciach terapeutycznych organizowanych poza terenem zakładu

karnego.

- mogą brać udział w organizowanych przez administrację poza

terenem zakładu karnego grupowych zajęciach kulturalno-oświatowych

lub sportowych,

- mogą poruszać się po terenie zakładu karnego w czasie i miejscach

ustalonych w porządku wewnętrznym,

- mogą korzystać z własnej odzieży, bielizny i obuwia,

- można im udzielać przepustek nie częściej niż raz na dwa miesiące,

łącznie

na okres nie przekraczający 14 dni w roku.

- odbywający karę pozbawienia wolności mogą korzystać z trzech

widzeń w ciągu miesiąca, a funkcjonariusz służby więziennej może

kontrolować przebieg widzenia,

- korespondencja prowadzona przez skazanego i prowadzone rozmowy

telefoniczne mogą być kontrolowane przez administrację zakładu.

Typy zakładów karnych cd.

3. Zakłady karne typu otwartego:

- cele mieszkalne pozostają otwarte przez całą dobę,

- skazanych zatrudnia się przede wszystkim poza terenem zakładu

karnego

bez konwojenta,

- można im zezwalać na uczestniczenie w nauczaniu, szkoleniu oraz na

zajęciach terapeutycznych organizowanych poza terenem zakładu

karnego,

- mogą brać udział poza terenem zakładu karnego w grupowych

zajęciach kulturalno-oświatowych lub sportowych,

- mogą poruszać się po terenie zakładu karnego w czasie i miejscach

ustalonych w porządku wewnętrznym,

- mogą korzystać z własnej odzieży bielizny i obuwia,

- mogą otrzymywać z depozytu zakładu karnego pieniądze pozostające

do ich dyspozycji.

- można im udzielać przepustek, nie częściej niż raz w miesiącu, łącznie

na okres nie przekraczający 28 dni w roku.

- organizacja pobytu skazanego w zakładzie jest w największym stopniu

zbliżona do funkcjonowania na wolności.

- korespondencja skazanego i rozmowni telefoniczne nie podlegają

kontroli.

Systemy wykonywania kar
pozbawienia wolności



Programowanego oddziaływania:

W systemie programowego oddziaływania odbywają karę skazani

młodociani,

a także skazani dorośli, wyrażają zgodę na współudział w jego

opracowaniu

i wykonaniu. W programach oddziaływania ustala się zwłaszcza rodzaje

zatrudnienia i nauczania skazanych, ich kontakty z rodziną i innymi

osobami bliskimi i wykorzystywanie czasu wolnego. Skazanego

dorosłego przenosi się

do odbywania kary w systemie zwykłym, jeżeli nie przestrzega on

wymagań ustalonych w programie oddziaływania, albo do systemu

terapeutycznego.



System terapeutyczny:

W systemie terapeutycznym odbywają karę skazani z zaburzeniami

psychicznymi, upośledzeni umysłowo, uzależnieni od alkoholu albo

innych środków odurzających lub psychotropowych oraz skazani

niepełnosprawni fizycznie - wymagający oddziaływania

specjalistycznego, zwłaszcza opieki psychologicznej, lekarskiej lub

rehabilitacyjnej.

Wykonując karę w systemie terapeutycznym uwzględnia się potrzebę

zapobiegania pogłębianiu się patologicznych cech osobowości,

przywracania równowagi psychicznej oraz kształtowania zdolności

współżycia społecznego

i przygotowania do samodzielnego życia. Jeżeli względy zdrowotne tego

wymagają, organizuje się zatrudnienie w warunkach pracy chronionej.

Systemy wykonywania kar
pozbawienia wolności



System zwykły:

W systemie zwykłym skazany może korzystać z dostępnego w

zakładzie karnym zatrudnienia, nauczania oraz zajęć kulturalno-

oświatowych

i sportowych.

Ukarani odbywają kary według zasad przewidzianych dla osób

ukaranych karą aresztu, w pomieszczeniach do tego

przeznaczonych, oddzielnie od skazanych.

Skazany odbywa karę we właściwym zakładzie karnym,

położonym,

w miarę możliwości, najbliżej jego miejsca zamieszkania.

Kobiety odbywają karę pozbawienia wolności odrębnie od

mężczyzn. Skazana kobieta odbywa karę w zakładzie karnym

typu półotwartego. Kobiecie ciężarnej lub karmiącej zapewnia

się opiekę specjalistyczną.

W celu sprawowania stałej i bezpośredniej opieki nad dzieckiem

organizuje się przy zakładach karnych domy dla matki i dziecka,

w których dziecko może przebywać na życzenie matki do

ukończenia trzeciego roku życia.

Pogotowie opiekuńcze

W przypadku niepomyślnych warunków wychowawczych w rodzinie

np. alkoholizm, trudności zdrowotne, bieda i ubóstwo, bezrobocie czy też

uzależnienia, należy dążyć do resocjalizacji środowiska rodzinnego. Mówi się o

tzw. rewaloryzacji środowiska rodzinnego, które prowadzi do stwarzania dzieciom

rodziny zastępczej

lub opiekuńczej, umieszczenie dziecka w domu dziecka czy pogotowiu

opiekuńczym.

Pogotowie opiekuńcze jest placówką opiekuńczo-wychowawczą o

charakterze diagnostyczno – kwalifikacyjno – rozdzielczym,

przeznaczonym dla dzieci

w wieku od 3 do 18 roku życia, wymagających zapewnienia im

całkowitej opieki.

Zasadniczym zadaniem pogotowia opiekuńczego jest zakwalifikowanie dziecka

do odpowiedniej placówki opiekuńczo-wychowawczej lub do rodziny zastępczej

oraz doprowadzenie dziecka w czasie jego pobytu do normy w zakresie

wychowania.

O przyjęciu dziecka do pogotowia opiekuńczego decyduje orzeczenie

sądowe( sąd wydaje takie orzeczenie w przypadkach nagłych, wymagających

natychmiastowego zapewnienia dziecku opieki całkowitej), wniosków dyrektorów

szkół, inspektorów placówek opiekuńczo-wychowawczych w celu ustalenia

najkorzystniejszego dla nich środowisko wychowawczego, a także na prośbę

rodziców dziecko może być przyjęte do takiej placówki,

lecz ta powinna być poparta decyzją organu administracji oświatowej.

Zadania pogotowia
opiekuńczego



zapewnienie doraźnej i okresowej opieki dzieciom opuszczonym
i osieroconym bądź wymagającym odizolowania od
dotychczasowego środowiska



organizowanie odpowiedniej działalności kompensacyjno-
terapeutycznej i resocjalizacyjnej



zapewnienie każdemu dziecku warunków do wypełnienia
obowiązku szkolnego, aby w miarę możliwości mogło
kontynuować naukę w szkole



opracowanie diagnozy pedagogicznej i lekarskiej oraz wskazań
wychowawczych i dydaktycznych



kwalifikowanie dzieci do rodzin zastępczych i adopcyjnych oraz
do odpowiednich placówek wychowawczo-opiekuńczych.

Pogotowie opiekuńcze jest miejscem gdzie dziecko nie powinno
przebywać dłużej niż 3 miesiące.

Struktura organizacyjna
pogotowia opiekuńczego

W pogotowiu znajduje się zespół diagnostyczny, który składa się z : pedagogów,

psychologów, lekarzy, wychowawców oraz referenta ds. kwalifikacji.

Funkcją tego zespołu jest kwalifikowanie dziecka do umieszczenia w :

-domach dziecka

-rodzinach zastępczych

-państwowych młodzieżowych ośrodkach wychowawczych

-specjalnych ośrodkach szkolno- wychowawczych ( dotyczy to dzieci z zaburzeniami

zachowania, deficytami rozwojowymi itp.)

Zespół może zdecydować także w sprawie powrotu dziecka do rodziny własnej, o adopcji i

przysposobieniu ( w porozumieniu z sądem).

Każde dziecko, które trafia do pogotowia opiekuńczego najpierw przebywa na oddziale

izolacyjnym, gdzie poddawane jest zabiegom higienicznym oraz badaniom lekarskim.

Z oddziału izolacyjnego dziecko jest kierowane do grupy wychowawczej w internacie. Z tej

grupy bezpośrednio uczęszcza na zajęcia szkolne. Jeżeli dziecko ma poniżej 7 lat wtedy

trafia do grupy przedszkolnej.

Pogotowie opiekuńcze jest tym miejscem gdzie szczególnie potrzeba kadry o odpowiednich

predyspozycjach osobowościowych i kompetencji, ponieważ nauczyciele, wychowawcy,

pedagodzy, psychologowie, reedukatorzy, a nawet logopedzi rozpoczynają pracę z

dzieckiem, ale nie mają możliwości jej zakończenia.

Organizacja życia w internacie pogotowia opiekuńczego i podział wychowanków na grupy

jest zależne od wieku dzieci ( dzieci starsze powinny być odizolowane od młodszych,

ponieważ mają większy bagaż doświadczeń negatywnych, są zaniedbane wychowawczo,

dzieci młodsze są niedożywione, opóźnione w nauce, na pobyt w pogotowiu reagują apatią,

z kolei dzieci starsze agresją i niezdyscyplinowaniem).

Pogotowie opiekuńcze skupia najczęściej wychowanków wymagających

zindywidualizowanych oddziaływań. Każdy z nich ma odrębną, niepowtarzalną biografię i

własne w swoisty sposób odczuwane przykre doświadczenia życiowe.

Policyjna Izba Dziecka



Jest placówką opiekuńczo- wychowawczą funkcjonującą przy Rejonowej

Komendzie Policji. Realizując zadania w zakresie zwalczania

demoralizacji

i przestępczości nieletnich, policja uprawniona jest do zatrzymania

nieletniego

w w/w placówce.



Policyjna Izba Dziecka zatrzyma nieletniego:

- co do którego istnieje uzasadnione podejrzenie, że popełnił czyn karalny, a zachodzi

uzasadniona obawa ukrycia się nieletniego lub zatarcia śladów tego czynu lub gdy nie

można ustalić tożsamości nieletniego- dotyczy to nieletnich którzy ukończyli 13 lat ale nie

ukończyli 17- lat,

- gdy wymagane jest zapewnienie nieletniemu natychmiastowej opieki, lecz nie możliwym

jest przekazanie go rodzicom (opiekunom) albo umieszczenie w pogotowiu opiekuńczym lub

w innej placówce opiekuńczo - wychowawczej (dotyczy to nieletnich, którzy ukończyli lat 13

a nie ukończył

lat 18- stu).

- zatrzymanego w trakcie samowolnego pobytu poza schroniskiem dla nieletnich lub

zakładem poprawczym na czas niezbędny do przekazania nieletniego właściwemu

zakładowi, nie dłużej jednak niż 5 dni.



Czas zatrzymania: Umieszczenie w izbie nastąpić ma na okres:

- 48 godzin w przypadku czynu karalnego,

- 72 godzin w przypadku braku opiek,

- dłuższy pobyt nieletniego może nastąpić jedynie za zgodą sędziego rodzinnego na czas

przez niego określony, nie przekraczający 14 dni.



Powiadomienie:

o zatrzymaniu Policja niezwłocznie zawiadamia:

- rodziców lub opiekunów - zawiadomienie zawiera informacje o przyczynach zatrzymania,

prawie do złożenia zażalenia i innych przysługujących prawach,

- sąd rodzinny (nie później niż 24 godz. od chwili zatrzymania).

Policyjna Izba Dziecka cd.

Zadania Policyjnej Izby Dziecka:



zapewnienie doraźnej opieki nieletnim zatrzymanym w związku z popełnieniem

czynu karalnego lub w związku z prowadzonym postępowaniem

przygotowawczym

czy przekonwojowaniem go do innej jednostki,



ustala przyczyny moralnego zagrożenia w celu ich likwidacji



prowadzi działalność profilaktyczno- wychowawczą wobec nieletniego

zatrzymanego

w izbie



ustala przyczyny lub potwierdza tożsamość zatrzymanego nieletniego,



zbiera informacje o sytuacji środowiskowej i rodzinnej nieletniego



informuje o sytuacji nieletniego instytucje państwowe zajmujące się opieką,

wychowaniem np. szkoły, poradnie wych.- zawod. itp. w celu udzielenia

nieletniemu pomocy



utrzymanie stałego kontaktu z sądem rodzinnym.

Zwolnienie z Policyjnej Izby Dziecka może nastąpić jeżeli:



zostanie ustalona przyczyna zatrzymania,



poleci to Sąd Rodzinny,



nie został zachowany termin powiadomienia Sądu Rodzinnego o zatrzymaniu

nieletniego niezwłocznie, nie później niż 24 godz. od chwili zatrzymania,



w ciągu 72 godz. od chwili zatrzymania nie ogłoszono nieletniemu postanowienia

o umieszczeniu w placówce opiekuńczo- wychowawczej albo w zakładzie

poprawczym.

Ochotnicze Hufce Pracy
(OHP)



Do 2000 roku funkcjonowały jako państwowe
jednostki organizacyjne, wykonując zadania na rzecz
młodzieży wymagającej szczególnej troski i wsparcia
instytucjonalnego ze strony państwa.



Od 01.01.2000 roku są jednostkami organizacyjnymi
Urzędów Marszałkowskich, w każdym województwie
jest jedna Komenda Wojewódzka oraz filie
obejmujące swym działaniem powiaty).

OHP cd.

Komenda Główna Ochotniczych Hufców Pracy:



Na jej czele stoi komendant powołany przez ministra pracy i
polityki socjalnej.



Zadanie:



tworzenie pozostałym jednostkom organiza cyjnym OHP
optymalnych warunków działania, umożliwiających pełną realizację
powierzanych zadań



inspirowanie do twórczych działań oraz merytorycznych i
organizacyjnych rozwiązań.

OHP cd.

Wojewódzkie komendy OHP:



Są drugim szczeblem organizacyjnym (jest ich tyle, ile województw, tzn. 16, a

teren ich działania pokrywa się z administracyjnym obszarem województw).



Głównym celem jest organizowanie :



hufców pracy



środowiskowych hufców pracy



ośrodków szkolenia i wychowania



krótkoterminowego zatrudnienia młodzieży szkół ponadpodstawowych



organizowanie i realizowanie pomocy dla bezrobotnej młodzieży w celu umożliwienia jej

zdobycia zawodu czy przekwalifikowania się



prowadzenie pośrednictwa pracy.



Podstawowe jednostki - to trzeci szczebel organizacyjny OHP, swoim

działaniem obejmują powiaty.

Należą do nich:



hufce pracy



ośrodki szkolenia i wychowania



młodzieżowe biura pracy



gospodarstwa pomocnicze



podlegające organizacyjnie i merytorycznie bezpośrednio wojewódzkim

komendantom OHP, którzy pełnią jednocześnie nadzór finansowo-księgowy nad

centrami kształcenia

i wychowania.

OHP cd.

Podstawowe jednostki organizacyjne dzielą się na cztery grupy:



szkoleniowo-wychowawcze



organizacyjne i formy ich działalności zajmujące się pośrednictwem pracy, doradztwem

zawodowym



łączące elementy działalności jednostek pierwszej i drugiej grupy



usługowe.

Młodzieżowe biura pracy- podlegające wojewódzkim komendom OHP.



Realizują zadania w zakresie:



pośrednictwa pracy poprzez poszukiwanie i gromadzenie ofert pracy, a także

informowanie poszukujących pracy o możliwościach zatrudnienia



kierowania bezrobotnych do pracy zgodnie z wybraną ofertą, prowadzenia ewidencji

osób poszukujących pracy



poradnictwa zawodowego dla młodzieży i osób pełno letnich pozostających bez pracy

poprzez utworzenie i prowadzenie „banku informacji" o zawodach, na które jest

zapotrzebowanie na rynku pracy



udzielania porad w sprawie możliwości zdobycia zawodu



kierowania zainteresowanych na kursy celem kształcenia zawodowego lub

przekwalifikowania zawodowego.



Należy do nich np. krótkoterminowe zatrudnianie uczniów szkół ponad

podstawowych, organizowanie i nadzór nad działalnością hufców, organizowanie

i nadzór nad przebiegiem praktyk zawodowych, organizowanie zagranicznej

wymiany młodzieży.

OHP cd.

Kluby pracy- są jedną z form działalności młodzieżowych biur pracy.



Skupiają one młodych ludzi powyżej 15 roku życia. Wspierają młodzież w poszukiwaniu

pracy, gromadzą oferty pracy. Naczelnym zadaniem klubów jest działalność wychowawcza

polegająca głównie na kształtowaniu poczucia zaradności, wiary we własne możliwości,

zapobieganiu degradacji intelektualnej. Kluby organizują odczyty, prelekcje, dyskusje o

tematyce życia codziennego młodzieży w różnych sytuacjach życiowych. Spotkania są

prowadzone przez psychologów, pedagogów, socjologów. Odbywają się również zajęcia

instruktażowe na temat udzielania porad i wskazówek dotyczących pisania podań o pracę

oraz sporządzania umów z przyszłym pracodawcą.

Ośrodki szkolenia zawodowego- funkcjonują w strukturach gospodarstw

pomocniczych OHP.



Organizują i prowadzą kursy w zakresie:



zdobywania zawodu



podwyższenia kwalifikacji



przekwalifikowa nia zawodowego.



Część kursów jest finansowana przez urzędy pracy, kursy nie zlecone przez urzędy pracy

opłacane są przez ich uczestników.

Młodzieżowe biura turystyki - są przeznaczone dla:



młodzieży szkół ponad podstawowych



uczestników hufców pracy



uczestników ośrodków szkolenia i wychowania.



Wykorzystuje się w tej działalności posiadaną przez OHP bazę hotelowo-żywieniową.

Gospodarstwa pomocnicze OHP:



Funkcjonują przy Komendzie Głównej i wojewódzkich komendach OHP. Podstawowym ich

celem jest świadczenie usług, po kosztach własnych, na rzecz jednostek organizacyjnych

OHP, zwłaszcza centrów kształcenia i wychowania oraz ośrodków szkolenia i wychowania.

OHP cd.

Hufce pracy – są najstarszą formą organizacyjną OHP



Ich celem jest umożliwienie uzupełnienia wykształcenia i zdobycia kwalifikacji

zawodo wych przez młodzież z rodzin patologicznych, wymagających specjalnej

troski. Do OHP zgłasza się młodzież kierowana przez poradnie psychologiczno-

pedagogiczne, kuratorów sądowych i przez szkoły podstawowe.



Hufce pracy funkcjonują przy zakładach pracy, a komendant woje wódzki OHP

zawiera umowę o funkcjonowaniu hufca. Uczestnik hufca po podpisaniu umowy

staje się pracownikiem zakładu. Młodzież uczy się w szkołach publicznych, a

miejscem praktycznej nauki zawodu są zakłady pracy. Po zakończeniu

kształcenia uczestnik jest przygotowany



do dorosłego życia

Środowiskowy hufiec pracy- najmłodsza podstawowa jednostka

organizacyjna.



Jej struktura organizacyjna powinna być dostosowana do potrzeb środowiska. W

skład środowiskowego hufca wchodzą:



grupy wychowawcze



grupy zajęciowe



filie młodzieżowe biur pracy



kluby pracy



sekcje i koła zainteresowań.

OHP cd.

Centra kształcenia i wychowania – są najwyższą

formą organizacyjną jednostek podstawowych

Cel:



- kształcenia i wychowania uczestników



- dokształcanie kadr OHP



- walka z bezrobociem



- pomaganie młodzieży spoza OHP.

W skład centrum wchodzą:



- ośrodek szkolenia i wychowania



- ośrodek kształcenia kadr OHP



- kuratorski ośrodek pracy z młodzieżą



- poradnie zawodowe, psychologiczne i terapeutyczne



- kluby pracy



- ośrodki szkolenia zawodowego.

OHP cd.

Ośrodek szkolenia i wychowania OHP- jest placówką szkoleniowo-

wychowawczą

Jest jednostką organizacyjną trzeciego szczebla, ośrodki tworzą i

rozwiązują komendanci wojewódzcy OHP za zgodą Komendanta

Głównego OHP.



Do głównych celów należą:
- przeciwdziałanie bezrobociu,
- tworzenie warunków umożliwiających podnoszenie kwalifikacji,
- organizowanie doskonalenia zawodowego,
- prowadzenie działalności wychowawczej, profilaktycznej i

resocjalizacyjnej wśród młodzieży zagrożonej patologią i wymagającej

działań wychowawczych.



Jednym z ważniejszych zadań ośrodka szkolenia i wychowania OHP jest

integracja z młodzieżą niepełnosprawną.



Działania ośrodka powinny być kierowane przede wszystkim do grup

młodzieży najbardziej zagrożonej.



Ośrodki powinny wspierać ich uczestników w zakresie przygotowania

zawodo wego, a także zachęcać do udziału w życiu społecznym,

gospodarczym

i kulturalnym, mając na celu zintegrowanie działalności dydaktycznej i

wychowawczej.

Bibliografia



Europejskie systemy resocjalizacji nieletnich / Marian Kalinowski. -

Warszawa: WSiP, 1991



Zarys resocjalizacji z elementami patologii społecznej i profilaktyki /

Wiesław Wojciech Szczęsny: Warszawa, Wyd. Akademickie Żak 2003



Młodzież a współczesne dewiacje i patologie społeczne : diagnoza,

profilaktyka, resocjalizacja / pod red. Stanisława Kawuli, Henryka

Machela. - Toruń : Wydaw. Adam Marszałek, 1997



Pedagogika resocjalizacyjna : wybrane zagadnienia teoretyczne,

diagnostyczne i metodyczne / Lesław Pytka. - Wyd. 4 zmienione

i rozszerzone. - Warszawa : Wydaw. APS, 2000



Profilaktyka i resocjalizacja młodzieży / pod red. Franciszka Kozaczuka

i Bronisława Urbana. - Rzeszów : Wydaw. WSP, 2001



Psychoprofilaktyka uzależnień oraz terapia i resocjalizacja osób

uzależnionych : metody, programy, modele, ośrodki, zakłady,

wspólnoty



Instytucje wychowania resocjalizującego / R. Borowski, D. Wysocki ,

Płock 2001



Dz. U. 1982 nr 35, poz. 228



Dz. U. 1994 nr 41, poz. 156



www.cmppp.edu.pl

Dziękujem
y
za uwagę 