Komunikacja z

pacjentem

Komunikacja



Komunikacja- z łacińskiego communicatio,

czyli wymiana, łączność, rozmowa.



Komunikacja jest to proces porozumiewania

się ludzi, którego celem jest przekazywanie

informacji.

Przykłady

rodzajów komunikacji:



Komunikacja interpersonalna,



Komunikacja intrapersonalna,



Komunikacja społeczna,



Komunikacja werbalna,



Komunikacja niewerbalna.

Komunikacja

interpersonalna



Jeżeli stronami porozumienia są ludzie,

mówimy

wtedy

o

komunikacji

interpersonalnej.

Jest

to

proces,

który

zachodzi nieustannie, bowiem przez cały czas

swoją postawą ciała, mimiką, gestykulacją,

no i wreszcie słowami przekazujemy określone

informacje.

Komunikacja

intrapersonalna



Komunikacja intrapersonalna polega na tym,

że możemy mówić sami ze sobą, planować itp.

Ten rodzaj komunikacji ściśle wiąże się z

procesami myślenia, analizy, oceny.

Komunikacja

służy

następującym celom:



wyrażanie myśli, przekonań, pragnień, emocji,



określenie własnej pozycji w związku, grupie,



kształtowanie własnego „ja”,



utrzymanie relacji z innymi ludźmi.

Komunikacja

werbalna i

niewerbalna

Komunikacja werbalna

Komunikacja niewerbalna



Za pomocą mowy,



Stanowi najczęstszy

sposób przekazywania

informacji między ludźmi.



Mowa ciała, czyli to co

prezentujemy swoją

osobą.

Komunikacja w pielęgniarstwie



Komunikowanie w pielęgniarstwie dotyczy bardzo wielu aspektów.

Związane jest z działalnością praktyczną (proces pielęgnowania) jak i

działalnością teoretyczną (naukową).



Kontakt pielęgniarki z pacjentem musi być:

- efektywny,

- celowy,

- terapeutyczny.

Komunikacja w

pielęgniarstwie



Otwartość pielęgniarki w stosunku do pacjenta

oznacza przejawianie gotowości i zdolności do jego
wysłuchiwania, rozumienia i akceptacji.



Przeciwieństwem otwartości jest postać „zamknięta”

człowieka,

czyli

postępowanie

rutynowe,

schematyczne.
Zamknięcie oznacza nie nawiązywanie kontaktu z
pacjentem, co jest blokerem relacji między
pacjentem a pielęgniarką.

najbardziej powszechna jest przez
zadawanie pytań. 



W medycynie istnieje wiele metod

komunikacji z pacjentem,



Wyróżniamy trzy rodzaje pytań : otwarte,

zamknięte i zogniskowane



.. Pytania otwarte

dają swobodę wypowiedzi co jest istotne gdyż

wprowadza w nią pacjenta ,a pielęgniarka ma możliwość dokonania
różnych spostrzeżeń i zabranie informacji o chorym , a więc zebranie
niezbędnego do pielęgnacji wywiadu. Wywiad jest metodą zbierania
informacji wykorzystywaną nie tylko w pielęgniarstwie jako nauce
medycznej ,ale i w naukach humanistycznych np. psychologia ,
społecznych np. jak socjologia. 
Pytania te nie powinny być zadawane osobom .których stan jest bardzo
ciężki bądź stan emocjonalny lub możliwości intelektualne nie pozwalają
na podanie odpowiedzi.



Pytania zamknięte

to takie ,które nie wymagają skomplikowanych

odpowiedzi, wystarczające są takie krótkie jak np. „tak” , „nie”, lub
odpowiedzi konkretne np. na pytanie „gdzie Pana boli”. Te pytania zadaje
się osobą ,które mają trudności lub ograniczenia w wypowiedzi.

Pytania

zogniskowane

służą do zdobycia informacji na określony temat

D

o każdego człowieka należy dobrać odpowiednią metodę komunikacji



Powinna mieć charakter wspomagająco-leczniczy

,który zapewni pacjentowi taką pomoc, jaka w
określonych sytuacjach zdrowotnych człowieka
jest mu najbardziej potrzebna.



Rozmowa/kontakt z pacjentem powinien

dostarczać pomocy, która przywraca nadzieję,
pomaga w opanowaniu bezradności, pobudza do
działania oraz do samodzielnego podejmowania
starań o własne zdrowie.



Do takich celów człowiek musi mieć przy sobie

kogoś bliskiego, komu może zaufać.

Szczególna rolę w otoczeniu
szpitalnym pacjentów…



odgrywa pielęgniarka, jako interpretatorka i

wykonawca zleceń lekarza oraz odbiorca reakcji
pacjentów, dlatego sposób komunikowania w
szpitalu z punktu widzenia poczucia
bezpieczeństwa pacjentów wydaje mi się
ważny. 



Pielęgniarka ,by stać się kimś tak ważnym dla

pacjenta musi być pełna gotowości dawania
pacjentowi z siebie, tego co najbardziej
potrzebuje w trudnej sytuacji w jakiej się
znalazł.

Podsumowując…



Każdy kontakt i rozmowa z pacjentem musi być celowa i
sprawna.



Głównym celem powinno być zwiększenie poczucia własnej
wartości oraz dążenie do zmniejszenia lęku, gdyż strach
może zakłócić prawidłowy odbiór informacji



Dlatego pielęgniarka powinna być refleksyjna, analizować i
obserwować zachowanie pacjenta, jego gesty, wyraz
twarzy by dostrzec wiadomość zwrotną, że przekazywane
informacje dotarły do jego świadomości .



Jeżeli nasze informacje będą niejasne chory może
zinterpretować w niewłaściwy sposób ,dlatego trzeba
szukać innych środków komunikowania się i pogłębiać
wiedzę w tym kierunku.