Nieliniowe
właściwości
optyczne
Zbigniew Chałupka
Optyka nieliniowa
Jest to dział nauki zajmujący się badaniem właściwości układów
nieliniowo zależących od natężenia fali padającej.
Aby móc obserwować własności nieliniowe należy stosować światło
o wysokim natężeniu tak jak np. generowane za pomocą laserów
rubinowych.
Polaryzacja indukowana
Polaryzację indukowaną (P) możemy zapisać jako szereg potęgowy
pola elektrycznego (E):
χ- liniowa podatność magnetyczna
Pole elektryczne
Pole elektryczne związane ze światłem padającym jest zależnością
sinusoidalną:
Podstawiając E za wyrażenia P otrzymujemy szereg potęgowy w
relacji zależnej od:
Pole elektryczne
Drugie wyrażenie zawiera składową polaryzacji pola E:
)
Intensywność światła zależna jest od wielkości d- drugiego
współczynnika w szeregu
Struktura a właściwości
Symetria kryształów – najważniejszy czynnik determinujący
obecność efektów drugiego rzędu
Jednowymiarowy polarny
łańcuch w polu skierowanym
w lewo i w prawo pokazujący
pochodzenie nieliniowych
własności optycznych
Kryształy centrosymetryczne są nieprzydatne w generowaniu
drugiej harmonicznej
Struktura a właściwości
Generowanie drugiej harmonicznej jest dobrym eksperymentem na
obecność środka inwersji- silny sygnał jest dowodem na brak
środka symetrii!
Kryształy LiO
3
oraz HIO
3
zawierają oktaedry IO
6
są one
obiecującymi kryształami nieliniowymi, ponieważ owe oktaedry
posiadają trwałe zaburzenia spowodowane niezwiązanymi
elektronami.
Struktura a właściwości
Najlepsze związki do generowania drugiej harmonicznej posiadają
duże współczynniki załamania światła.
Współczynniki te są proporcjonalne do:
Tytaniany i niobiany są doskonałymi materiałami nieliniowymi.
Nieliniowe właściwości optyczne
Są charakteryzowane za pomocą polaryzacji rozpisanej w szereg
potęgowy:
χ
ij-
podatność elektryczna powiązana z przenikalnością optyczną
definiowana jako:
χ
ijk-
czynnik odpowiedzialny za generowanie drugiej harmonicznej
(SHG)
χ
ijkl-
tensor czwartego rzędu odpowiedzialny za generowanie trzeciej
harmonicznej (THG)
Nieliniowe właściwości optyczne
Relację tensorową można zapisać jako funkcję częstotliwości, ω:
Po uwzględnieniu czasu otrzymujemy:
E
0
- amplituda fali
φ- różnica fazowa pomiędzy dwoma przemieszczającymi się polami
Nieliniowe właściwości optyczne
Wynik dwóch pól można zapisach jako sumę i różnicę
częstotliwości:
Wynika z tego, iż tensor III rzędu jest niezerowy tylko w dwóch
przypadkach:
Nieliniowe właściwości optyczne
Przykłady nieliniowości w
kryształach-
wykorzystanie:
1.
Wzmacniacz
parametryczny
2.
Oscylator parametryczny
3.
Konwerter częstotliwości
sygnału
Generowanie drugiej
harmonicznej(SHG)
Np. za pomocą lasera rubinowego
Polaryzacja nieliniowa- macierz
Zachodzi relacja pomiędzy współczynnikiem SHG a liniowym
współczynnikiem elektro- optycznym (r
ijk
):
Tabela wartości nieliniowych współczynników
mierzonych w jednostce 10
-23
F/N
Nieliniowe własności optyczne
Dyspersja współczynnika d
36
dla ADP
oraz KDP
Nieliniowe własności optyczne
Optyczna dyspersja w tetragonalnym KDP-
diwodorofosforanie potasu
Dopasowywanie fazy
Interferencja jest wymagana jeśli chcemy wygenerować drugą
harmoniczną z dużą efektywnością
Wykorzystujemy zjawisko dwójłomności; dwie fale podróżują z tą
samą prędkością jeżeli ich współczynniki załamania są równe:
n(2ω) = n(ω)
Dopasowywanie fazy
Jeśli fala układa się pod kątem θ zgodnie z osią Z
3
to współczynnik
refrakcji można opisać wzorem:
Zakładając, że:
θ
m
- kąt dopasowania fazy
Dopasowywanie fazy
Otrzymujemy fazę dopasowania θ
m
:
Ostatecznie rozwiązanie dla θ
m
:
Elipsoidy współczynników refrakcji
Elipsoidy
współczynników
refrakcji dla fal
podstawowych (ω) i
harmonicznych (2 ω)
w jednoosiowym
ujemnym
(n
o
<
n
e
)
krysztale
KDP
Dopasowywanie w fazie jest możliwe tylko dla kryształów
z niską dyspersją i względnie dużą dwójłomnością
Dopasowywanie fazy
Warunki dopasowania fazy dla kryształów KDP:
(2ω, ω, ω) = (e, o, o) lub (2ω, ω, ω) = (e, o, e)
Dla dopasowania fazy (e, o, e) w krysztale KDP
wartość krytyczna kąta opisywana jest równaniem:
KDP- a nieliniowe własności
optyczne
KDP grupa punktowa
Nieliniowe współczynniki optyczne występujące w KDP to: oraz
Dopasowanie fazowe- KDP
Kierunki dopasowania fazowego dla normalnej i
harmonicznej fali polaryzacji dla kryształu KDP.
Podstawowa polaryzacja jest prostopadła w
kierunku [110] do czterech przedstawionych
wektorów.
Związki stosowane w optyce
nieliniowej
KDP
Siarczki i selenki należące do grupy punktowej
Kryształy LiNbO
3
i Ag
3
AsS
3
(proustyt) należące do grupy punktowej
tellurki
Rys. 1 Proustyt
Generowanie trzeciej harmonicznej
(THG)
- tensor polarny czwartego rzędu występuje we
wszystkich 32 grupach symetrii oraz i
wszystkich 7 grupach Curie
Zachodzi relacja:
Generowanie trzeciej harmonicznej
(THG)
Dzięki zastosowaniu wcześniejszej relacji
jesteśmy w stanie uprościć macierz z 81 do 30
współczynników:
Generowanie trzeciej harmonicznej
(THG)
Uwzględniając dodatkowo prawo Neumanna dochodzi do redukcji
ilości współczynników z 30 do 9, natomiast przybliżenie
Kleinmanna powoduje redukcję z 30 do 15 współczynników.
Wpływ symetrii na generowanie trzeciej harmonicznej.
• Liczby przedstawiają liczbę niezerowych
współczynników macierzy.
• W nawiasach podano ilość niezależnych
współczynników macierzy.
Generowanie trzeciej harmonicznej
(THG)
Współczynniki trzeciego rzędu dla cieczy, szkieł i kryształów
kubicznych
Generowanie trzeciej harmonicznej
(THG)
Krzemionka i inne szkła optyczne – wykorzystanie w systemach
komunikacji optycznej
Zmiana współczynnika refrakcji dla szkieł
zachodzi zgodnie z relacją:
I- natężenie wiązki światła [W/m
2
]
n
2
- nieliniowy współczynnik optyczny
Generowanie trzeciej harmonicznej
(THG)
Trzy możliwości dla THG:
(3ω, ω, ω, ω) = (e, o, o, o),
(e, o, o, e), oraz (e, o, e, e)
Dla dopasowania fazy (e, o, o, o) wartość kąta opisywana jest
równaniem:
Wykorzystanie właściwości
nieliniowych trzeciego rzędu
Przetwarzanie fal elektromagnetycznych w czasie rzeczywistym
Transmisja obrazu
Kompresja impulsów
Przetwarzanie obrazów w optycznych systemach komunikacyjnych
Badanie nieliniowych właściwości
oraz pierścieni dyfrakcji w
węglowych nanorurkach
Badaniu poddano węglowe nanorurki jednościenne (SWNT- single-
wall carbon nanotubes) oraz wielościenne (MWNT- multi- wall
carbon nanotubes) rozpuszczone w 1,2- dichlorobenzenie. Nanorurki
jednościenne były dodoatkowo domieszkowane poli propiolanem
etylu.
Próbki oświetlano za pomocą lasera o mocy 26 mW generującego
fale o długości 635 nm.
Eksperyment wykazał, że jednościenne nanorurki charakteryzują się
wyższymi współczynnikami nieliniowymi niż nanorurki wielościenne.
Krzywe nieliniowej refrakcji
Nieliniowe współczynniki refrakcji
Pierścienie dyfrakcji w węglowych
nanorurkach
Generowane za pomocą lasera o różnej mocy pierścienie dyfrakcyjne
widoczne dla SWNT
Źródła
Properties of materials, Robert E. Newnham, 313- 324
Investigation of optical nonlinearity and diffraction ring patterns of
carbon nanotubes
M.D. Zidan , A.W.Allaf, M.B.Alsous, A.Allahham
Dziękuję
za uwagę;)