Temat : Scharakteryzować fazy (etapy)

procesu kształtowania systemu logistycznego

i etapy jego wdrożenia.

Przygotowała:

Karolina Cymer

Etapy systemu zarządzania w

sytuacjach kryzysowych:

• zapobieganie

• przygotowywan

• reagowanie

• odbudowa

Fazy procesu kształtowania systemu logistycznego i etapy jego

wdrożenia:

ZAPOBIEGANIE

działania przyjmujące za cel

główne działania uprzedzające

eliminujące lub redukujące

możliwości zaistnienia sytuacji

kryzysowej.

Zaliczamy do nich:

– Analizę zagrożeń i ocenę wrażliwości
– Wspieranie badań stosowanych i

transferu technologii

– Uświadamianie społeczeństwa i

powszechna edukacja w zakresie
przeciwdziałania zagrożeniom

– Stworzenie systemu zachęt i restrykcji

finansowych oraz właściwe
wykorzystanie zasobów

– Zapewnienie przywództwa i koordynacji

Zapobieganie odnosi się

do działań, które

eliminują lub redukują

prawdopodobieństwo

wystąpienia

katastrofy/kryzysu, albo

ograniczają jej skutki !

Jedno z posiedzeń w Centrum Zarządzania Kryzysowego w

Poznaniu

Przygotowanie:

• kluczowym elementem przygotowań jest opracowanie

planów reagowania kryzysowego, które to plany
opisują kto, co i kiedy będzie robił, za pomocą jakich
sił i środków i na jakiej podstawie prawnej - przed, w
czasie i natychmiast po zdarzeniu kryzysowym.

• Przygotowanie to także zapewnienie zasobów

specjalistycznych sił i środków reagowania, takich jak:
stanowisko kierowania, system łączności kryzysowej,
system alarmowania oraz personel reagowania
kryzysowego, a także ewidencja zasobów sił i
środków przydatnych do reagowania kryzysowego.

Zważywszy na różnorodność źródeł

potencjalnych kryzysów oraz ich

charakteru kluczowym momentem w

zarządzaniu kryzysowym jest

wczesne rozpoznanie zaistnienia

sytuacji kryzysowej.

Następnie należy postawić diagnozę,

polegającą na znalezieniu odpowiedzi

na podstawowe pytania:

* na czym polega sytuacja kryzysowa?
* kiedy kryzys się rozpoczął?
* z jakich przyczyn powstała sytuacja

kryzysowa

* kogo kryzys dotyka?
* czy sytuacja kryzysowa nie jest następstwem

innej sytuacji kryzysowej?

* czy nie wywoła następnej sytuacji

kryzysowej? (efekt domina, "lawina"
zdarzeń).

Dopiero gdy, znane są

potencjalne źródła kryzysów,

można przystąpić do

opracowywania planów

reagowania kryzysowego, które

wyznaczają zadania dla

odpowiednich osób, służb i

instytucji, określających za

pomocą jakich sił i środków, i w

oparciu o jakie akty prawne

można podjąć odpowiednie

działania, przed w czasie i po

sytuacji kryzysowej !

Reagowanie

• następuje po wystąpieniu realnego

zagrożenia lub zdarzenia. Jego celem
jest uruchomienie działań
prewencyjnych zapobiegających lub
minimalizujących możliwość
zniszczeń, a po ich wystąpieniu,
podjęcie akcji ratowniczej celem
dostarczenia pomocy
poszkodowanym i ograniczenia
wtórnych szkód i strat.

Faza reagowania

wymaga:

– Przestrzegania dyscypliny obiegu informacji
– Gromadzenia informacji i dokumentowania

działań

– Unikania działań nieprzemyślanych
– Profesjonalnej informacji (rzecznika)
– Prognozowania rozwoju wydarzeń
– Przewidywania skutków podejmowanych decyzji
– Uwzględniania implikacji prawnych decyzji
– Zagwarantowania funkcjonowania instytucji

publicznych

Odbudowa

jest końcową fazą cyklu zarządzania kryzysowego.

Odbudowę kontynuuje się, aż wszystkie systemy

wrócą do stanu poprzedniego albo lepszego niż

poprzedni. Odbudowę dzieli się na krótkoterminową i

długoterminową. Krótkoterminowa polega na

przywróceniu systemów niezbędnych do życia do

minimalnych standardów operacyjnych. Odbudowa

długoterminowa może trwać wiele lat, aż do

kompletnej odbudowy całego obszaru dotkniętego

katastrofą. Jednocześnie odbudowa ta powinna być

realizowana w nowy sposób, tak aby rejon dotknięty

katastrofą był po odbudowie mniej wrażliwy na kolejną

katastrofę.

Fazy te nakładają się wzajemnie i tworzą cykl

zamknięty. Plan reagowania kryzysowego

jest planem „żywym” – tzn. odzwierciedla

stan prawny obowiązujący na wszystkich

poziomach zarządzania w kraju w chwili

jego opracowania, i wymaga stałego

uzupełniania i uszczegółowiania, w

zależności od potrzeb wynikających ze

zmian legislacyjnych oraz doświadczeń

praktycznych. Zwykle plan taki ma budowę

modułową, w bardzo dużym stopniu

sformalizowaną, o wyraźnej hierarchii.

Jego moduły stanowią:

• plan główny – określa cel działania i obszar funkcyjny

sytemu reagowania kryzysowego,

• aneksy główne – związane bezpośrednio z planem

głównym, stanowią jego rozwinięcie,

• aneksy funkcyjne – przydzielają i określają zadania w

poszczególnych grupach,

• plany operacyjne – harmonogramy realizacji procedur

i instrukcji,

• procedury – zawierają opis postępowania po

wystąpieniu zdarzenia,

• instrukcje – stanowią szczegółowy opis wykonania

określonej czynności.

• Logistyczne aspekty zarządzania

kryzysowego (wg E. Nowaka)

PRZYGOTOWA
Ć

REAGOWAĆ

USUWAĆ

Zasady zarządzania

kryzysowego:

• Zasada prymatu układu terytorialnego – uznaje za podstawową konstrukcje

tego modelu układ terytorialny państwa i sprowadza do funkcji pomocniczej
układ branżowy.

• Jednoosobowe kierownictwo – decyzje podejmuje się jednoosobowo i się

odpowiada za nie.

• Zasada odpowiedzialności organów władzy publicznej – przyjmują

kompetencje i odpowiedzialność w zakresie podejmowania decyzji w sytuacji
kryzysowych

• Zasada zespolenia – przyznanie organom władz administracyjnych ogólnej

kompetencji gwarantujących wywiązanie się z nałożonych na nie
odpowiedzialności.

• Zasada kategoryzacji zagrożeń – polega na podziale zagrożeń na grupy wg

rodzaju i rozmiaru oraz przyporządkowaniu im określonych rozwiązań
prawnych, organizacyjnych i finansowych

• Zasada powszechności – zarządzanie kryzysowe organizują organy władzy

publicznej we współdziałaniu z istniejącymi specjalistycznymi instytucjami i
organizacjami oraz ogółem społeczeństwa

Plan reagowania kryzysowego, jako

dokument publiczny, podaje

podstawy prawne, ustala cele i

określa przyjęte założenia. Plany

reagowania kryzysowego

opracowuje się na wszystkich

szczeblach zarządzania, bowiem

zarządzanie kryzysowe jest

niezbywalnym obowiązkiem władz

wszystkich szczebli.

Struktura zarządzania

kryzysowego w administracji

publicznej Rzeczypospolitej

Polskiej

• Poziom 1

– Prezes Rady Ministrów
– Minister Spraw Wewnętrznych
– Minister administracji i cyfryzacji
– Rządowy Zespół Zarządzania Kryzysowego
– Rządowe Centrum Bezpieczeństwa
– Zespoły Zarządzania Kryzysowego Ministerstw i Centralnych

Organów Administracji Rządowej

– Centra Zarządzania Kryzysowego Ministerstw i Centralnych

Organów Administracji Rządowej

• Poziom 2

– Wojewoda
– Wojewódzki Zespół Zarządzania Kryzysowego
– Wojewódzkie Centrum Zarządzania Kryzysowego