STAPHYLOCOCCUS

Magdalena Parol
II rok OŚ

STAPHYLOCOCCUS

Gronkowce:

Bakterie zaliczane do grupy bakterii Gram-

dodatnich. Morfologicznie są to ziarenkowce

występujące w skupiskach, przypominających

grona, będące wynikiem podziałów w wielu

płaszczyznach. Prawie wszystkie gatunki

Staphylococcus są względnymi

beztlenowcami (tj. rosną zarówno w

warunkach tlenowych jak i beztlenowych).

STAPHYLOCOCCUS

PODZIAŁ :



Staphylococcus aureus;



Staphylococcus saprophyticus;



Staphylococcus epidermidis;

STAPHYLOCOCCUS AUREUS

STAPHYLOCOCCUS AUREUS



Drobnoustrój w mikroskopie świetlnym
przyjmuje obraz ziarniaków, nieco
większych niż S. saprophyticus, S.
epidermidis



Bakteria ta jest koagulazo dodatnia

STAPHYLOCOCCUS AUREUS



Gronkowce złociste stosunkowo często występują w
środowisku człowieka



Nosicielstwo dotyczy najczęściej śluzówki przedsionka
jamy nosowej, może również występować przejściowo
na skórze, w gardle oraz w drogach rodnych u kobiet.
Kolonizacja szczepem gronkowca złocistego w
niekorzystnych warunkach może stanowić punkt
wyjścia dla zakażenia.



Gronkowiec złocisty najczęściej powoduje zakażenia
ropne skóry, tkanek podskórnych oraz tkanek
miękkich, zakażenia układowe, zakażenia lub zatrucia
związane z produkcją toksyn.

STAPHYLOCOCCUS AUREUS

TOKSYNY :



Enterotoksyny A, B, C1, C2, D, E, F - powodują zatrucia pokarmowe



Hemolizyny - wywołują lizę erytrocytów



Koagulaza - powoduje aktywację kaskady krzepnięcia krwi.



Eksfoliatyna (toksyna epidernonekrotyczna) - działa na warstwę
ziarnistą naskórka powodując jej łuszczenie



Leukocydyna - uszkadza leukocyty, głównie granulocyty i makrofagi



Czynnik CF - ścina fibrynogen



Hialuronidaza - ułatwia wnikanie i rozprzestrzenianie się
gronkowców



Fibrynolizyna - rozpuszczanie skrzepu i rozprzestrzenianie się
procesu chorobowego



Penicylinaza - warunkuje oporność gronkowców na penicylinę

STAPHYLOCOCCUS AUREUS

HODOWLA :



rosną na podłożach zwykłych. Są względnymi
beztlenowcami, lepiej jednak rosną w warunkach
tlenowych. Zwykle zabarwione na kolor złocisty,
pomarańczowy lub żółty. Zabarwienie nie zawsze
występuje, czasami kolonie są białe.

IDENTYFIKACJA :



odróżnia się testem na wytwarzanie koagulazy,
wkraplając na kolonie kroplę osocza. Test jest
dodatni.



testy na rozkład mannitolu, fosfatazy

STAPHYLOCOCCUS SAPROPHYTICUS

STAPHYLOCOCCUS SAPROPHYTICUS



Drobnoustrój w mikroskopie świetlnym
przyjmuje obraz ziarniaków,



Bakteria wytwarza katalazę, jest
koagulazo ujemna oporna na
nowiobiocynę oraz fermentuje mannitol
(różnicowanie z Staphylococcus
epidermidis), jednak wyłącznie w
warunkach tlenowych.

STAPHYLOCOCCUS SAPROPHYTICUS

Systematyka :

Królestwo: Bakterie
Typ: Firmicutes
Klasa: Cocci
Rząd: Bacillales
Rodzina: Streptococcaceae
Rodzaj: Staphylococcus
Gatunek: S. saprophyticus

STAPHYLOCOCCUS SAPROPHYTICUS



Gatunek wywołujący zakażenia
oportunistyczne i zaliczany do grupy
gronkowców koagulazo ujemnych
(CoNS).



Bakteria stanowi florę fizjologiczną dróg
moczowo-płciowych. Stanowi drugi pod
względem częstości czynnik
etiologiczny infekcji dróg moczowych,
zwłaszcza u młodych kobiet.

STAPHYLOCOCCUS SAPROPHYTICUS

HODOWLA:



wzbogacone podłoża mikrobiologiczne. Jeśli jednak
biomateriał jest zanieczyszczony innymi bakteriami,
lepiej stosować podłoża wybiórcze.



Najczęściej stosowanym podłożem jest pożywka
Chapmana.

IDENTYFIKACJA:



odróżnia się testem na wytwarzanie koagulazy,
wkraplając na kolonie kroplę osocza. Jeśli enzym jest
obecny, następuje natychmiastowe jej ścięcie - test jest
ujemny dla Staphylococcus saprophyticus

STAPHYLOCOCCUS EPIDERMIDIS

STAPHYLOCOCCUS EPIDERMIDIS

MORFOLOGIA :



Drobnoustrój w mikroskopie świetlnym przyjmuje
obraz ziarniaków, nieco mniejszych od kolonii
gronkowca złocistego.



Bakteria wytwarza katalazę, jest koagulazo ujemna
(różnicowanie z gronkowcem złocistym), wrażliwa
na nowiobiocynę



Nie wytwarza toksyn charakterystycznych dla
Staphylococcus aureus.



Staphylococcus epidermidis zaliczany jest do
fakultatywnych tlenowców

.

STAPHYLOCOCCUS EPIDERMIDIS

Systematyka

Królestwo: Bakterie
Typ: Firmicutes
Klasa: Cocci
Rząd: Bacillales
Rodzina: Streptococcaceae
Rodzaj: Staphylococcus
Gatunek: S. epidermidis

STAPHYLOCOCCUS EPIDERMIDIS



Bakteria występuje powszechnie na błonach
śluzowych jamy ustnej, nosa, gardła; w drogach
moczowo-płciowych; w jelicie grubym (czasami także
w krętym) oraz na skórze.



Drobnoustrój powoduje infekcje u osób z osłabioną
odpornością. Szczególnie predysponowani są chorzy
po niedawno przebytej operacji wszczepiania
sztucznych zastawek lub implantów, cewnikowani,
zaintubowani lub dializowani. Bakteria ta zajmuje
obecnie trzecie miejsce na liście patogenów
powodujących zakażenia wewnątrzszpitalne,

STAPHYLOCOCCUS EPIDERMIDIS

HODOWLA

:



Bakteria wzrasta na większości powszechnie stosowanych
wzbogaconych podłożach mikrobiologicznych. Jeśli jednak
biomateriał jest zanieczyszczony innymi bakteriami, lepiej
stosować podłoża wybiórcze, wykorzystując zdolność gronkowców
do wzrostu przy wysokich stężeniach żółci oraz chlorku sodu.
Najczęściej stosowanym podłożem jest pożywka Chapmana.

IDENTYFIKACJA :



Bakterię odróżnia się testem na wytwarzanie koagulazy,
wkraplając na kolonie kroplę osocza. Jeśli enzym jest obecny,
następuje natychmiastowe jej ścięcie - test jest ujemny dla
Staphylococcus epidermidis.



Na agarze z krwią wywołuje hemolizę typu alfa.