Staphylococcus
aureus
Gronkowiec złocisty
Nazwa polska gronkowce (grec.
staphyle – grona) pochodzi od
wyglądu
groniastych
skupisk
pojedynczych komórek w wielu
płaszczyznach.
Pojedyncza
komórka to Gram – dodatni
ziarenkowiec
(jednakowe
wymiary
we
wszystkich
płaszczyznach) o wielkości 1µm.
Staphylococcus (gronkowiec)
preferują komórki tlenowe
mogą żyć jako względne beztlenowce
są katalizo dodatnie
rosną w obecności 7,5% chlorku sodu
Charakterystyczne
cechy gronkowców:
Ściana komórkowa gronkowca
złocistego zawiera rybitolowy
kwas tejchojowy oraz
peptydoglikan o szczególnej
budowie, w którym występują
mostki pentaglicynowe
przyłączone do tetra peptydów
związanych z kwasem
muraminowym.
Staphylococcus
aureus- gronkowiec
złocisty
Jest drobnoustrojem wszechstronnie
wyposażonym w czynniki zjadliwości.
Czynniki determinujące
chorobotwórczość umożliwiają
gronkowcom wywołanie różnych
postaci zakażeń, wykorzystując różne
patomechanizmy – począwszy od
inwazji i tworzenia ropni po działanie
egzotoksyn.
Staphylococcus
aureus- gronkowiec
złocisty
Staphylococcus
aureus- gronkowiec
złocisty
Gram-dodatnia bakteria występująca w jamie
nosowo-gardłowej oraz na skórze ludzi i
zwierząt. Gronkowce wytwarzają
termoodporną enterotoksynę tylko w
zakażonym produkcie spożywczym. Toksyna
gronkowca jest bardzo odporna na działanie
wysokiej temperatury, nie niszczy jej nawet
gotowanie przez 30 minut. Optymalna
temperatura do rozwoju gronkowca wynosi
37 °C. Zatrucia gronkowcem mają krótki
okres inkubacji - średnio 2 h.
Staphylococcus aureus-
gronkowiec złocisty
wędliny,
ciastka,
potrawy
mięsne,
mleko i
przetwory
mleczne,
kremy,
chałwy,
sałatki,
lody.
Przyczyną zatruć
gronkowcowych mogą
być
:
Lody - są dość częstą przyczyną
zatruć wtedy, gdy mieszanka
przeznaczona do zamrożenia, nie
została natychmiast schłodzona
po pasteryzacji lub gdy
rozmrożone lody zostały
powtórnie zamrożone.
Enterotoksyna obecna w
produkcie spożywczym nie
zmienia zwykle smaku ani
zapachu tego produktu.
Staphylococcus
aureus- gronkowiec
złocisty
Enterotoksyny (egzotoksyny
pirogenne) A, B, C1, C2, D, E, F -
powodują zatrucia pokarmowe
wywołując biegunką, wymioty przez
pobudzenie receptorów wg ornej
części przewodu pokarmowego.
Eksfoliatyna1 i 2 (toksyna
epidermolityczna) - działa na
warstwę ziarnistą naskórka
powodując jej złuszczenie, jedna jest
kodowana przez gen plazmidowy, a
druga przez gen chromosomowy.
Czynniki wirulencji (determinujące
chorobotwórczość) gronkowca
Białko A (białko powierzchniowe,
kowalencyjnie związane z warstwą
peptydoglikanu u ponad 90% szczepów) –
białko A wiąże region Fc cząsteczek IgG,
umożliwiając wiązanie swoistych
przeciwciał do komórek gronkowców i
blokując opsonizację pośredniczoną przez
Fc. Immunoglobuliny związane przez
białko A aktywują dopełniacz, co powoduje
powstawanie silnej reakcji zapalnej.
Czynniki wirulencji (determinujące
chorobotwórczość) gronkowca
Hemolizyny (α, β, γ) - wywołują lizę
erytrocytów
Enzymy (hialuronidaza, fibrynolizyna,
penicylinaza, fosfolipaza) – modyfikują
i inaktywują antybiotyk, umożliwiają
penetrację bakterii do tkanek.
Leukocydyna - uszkadza leukocyty,
głównie granulocyty i makrofagi
Czynniki wirulencji (determinujące
chorobotwórczość) gronkowca
Zakażenia skórne (charakteryzują
się intensywnym, ropnym
zapaleniem, miejscową martwicą
tkanek i wytworzeniem
miejscowego ropnia)
Zakażenia układowe
Zakażenia lub zatrucia związane z
produkcją swoistych toksyn
Choroby wywołane przez
gronkowca złocistego
czyraki
jęczmień
ropnie
liszajec
zastrzał
zanokcica
pyodermia
figówka
zapalenie sutka
u kobiet
karmiących
piersią
ropne zakażenia
ran
pooperacyjnych,
pourazowych
zapalenie
mieszka
włosowego
Zakażenia skórne
zapalenie tchawicy,
zapalenie żył ,
zapalenie mięśnia sercowego,
ostre zapalenie wsierdzia,
zapalenie opon mózgowo-
rdzeniowych,
ropnie mózgu ,
zakażenie układu moczowego,
posocznica gronkowcowa.
Zakażenia układowe
Zakażenie szpiku i kości
Jest najczęstszym czynnikiem
etiologicznym ostrego zakażenia
szpiku i kości, szczególnie u dzieci.
Do zakażenia dochodzi na drodze
krwionośnej poprzez rozsiew z
odległego ogniska.
Zakażenia głębokie
Zapalenie płuc
Połączone z tworzeniem się ropni
w tkance płucnej, szczególnie u
chorych z obniżoną odpornością.
Najczęściej występuje jako
powikłanie po grypie lub po
aspiracji całego ciała.
Zakażenia głębokie
gronkowcowe zapalenie
złuszczające skóry
zespół wstrząsu toksycznego
gronkowcowe zatrucie
pokarmowe
Zakażenia lub zatrucia związane
z produkcją swoistych toksyn
Spowodowane przez enterotoksyny
gronkowcowe występujące w kilku typach
antygenowych.
Zatrucia najczęściej powoduje typ A.
Charakteryzuje się gwałtownymi
wymiotami i biegunką, występującymi 1-5
godzin po spożyciu skażonego
gronkowcami pożywienia.
Choroba ustępuje samoistnie po 24-48
godzinach przy właściwym nawodnieniu.
Gronkowcowe zatrucie
pokarmowe
Choroba występuje u małych dzieci.
W postaci ciężkiej toksyna (eksfoliatyna)
doprowadza do powstania licznych,
dużych pęcherzy, które pękają i odsłaniają
skórę właściwą.
W postaci łagodnej występuje liszajec
pęcherzowy (ograniczona liczba pęcherzy)
i płonica gronkowcowa (rumieniowa,
niezłuszczająca się wysypka).
Gronkowcowe
zapalenie
złuszczające skóry
(SSSS)
Wielonarządowa choroba gorączkowa,
która może prowadzić do
niewydolności narządowej, wstrząsu i
śmierci.
Objawy zespołu to: gorączka, wymioty,
biegunka, rumieniowata wysypka,
złuszczanie na dłoniach i stopach, bóle
mięśniowe, obniżenie ciśnienia
tętniczego.
Zespół wstrząsu
toksycznego (TSS)
Gronkowce złociste stosunkowo często
występują w środowisku człowieka.
Szacuje się, że 10 do 50% populacji
ludzkiej stale lub okresowo jest
nosicielami tych bakterii bez
wystąpienia objawów chorobowych.
Nosicielstwo dotyczy najczęściej
śluzówki przedsionka jamy nosowej,
może również występować przejściowo
na skórze, w gardle oraz w drogach
rodnych u kobiet. Kolonizacja szczepem
gronkowca złocistego w niekorzystnych
warunkach może stanowić punkt
wyjścia dla zakażenia.
Nosicielstwo
drogą kropelkową
przez kontakt pośredni
przez przedmioty
codziennego użytku
Sposoby zakażenia
przerwania ciągłości tkanek,
obecności ciała obcego w
tkankach,
współistniejących chorób, takich
jak: nowotwory (np. białaczki),
marskość wątroby, cukrzyca i
inne choroby metaboliczne,
stosowanie terapii
immunosupresyjnej lub
przeciwnowotworowej, inne
niedobory odporności.
Ryzyko zakażenia
gronkowcem złocistym
wzrasta w przypadku:
Do badania wysyła się ropę, wymazy
z ran lub błon śluzowych a w
przypadku mastitis wysięk z gruczołu
mlekowego.
Rozpoznanie intoksykacji polega
przede wszystkim na wykryciu
ciepłostałej enterotoksyny
gronkowcowej w resztkach
pokarmowych i wymiocinach.
Diagnostyka:
koagulazy
hemolizyny
hialuronidazy
lipazy foslipoprotidowej
fermentacji mannitolu
szczególnie w warunkach
beztelenowych
.
Szczepy chorobotwórcze są
identyfikowane głównie na podstawie
wytwarzania:
zmniejszenie częstości nosicielstwa,
wprowadzenie izolacji chorych,
wprowadzenie odpowiednich procedur
aseptycznego postępowania.
Dotychczas nie znaleziono skutecznej
szczepionki przeciwko zakażeniom
gronkowcowym
Profilaktyka