Gronkowiec złocisty
Staphylococcus aureus
Definicja i występowanie
• Jest to bakteria gram-dodatnia, której
komórki tworzą kształt grona i która na
sztucznym podłożu tworzy kolonie o
charakterystycznym złotożółtym
zabarwieniu.
• Występuje w jamie nosowo-gardłowej oraz
na skórze ludzi i zwierząt.
• Gronkowiec złocisty należy do tzw.
drobnoustrojów oportunistycznych, czyli
zasiedla skórę oraz błony śluzowe człowieka
i dla zdrowego organizmu jest niegroźny.
Enterotoksyny
rodzaj egzotoksyn wydzielanych przez niektóre
gatunki bakterii chorobotwórczych
• Gronkowce nie wytwarzające przetrwalników,
łatwo giną przy ogrzewaniu.
• Jednak wytwarzają termoodporną enterotoksynę
w zakażonym produkcie spożywczym
• Enterotoksyna gronkowca złocistego jest bardzo
odporna na działanie wysokiej temperatury, nie
niszczy jej nawet gotowanie przez 30 minut ,a
nawet pieczenie produktów uprzednio
zakażonych.
• Enterotoksyna obecna w produkcie spożywczym
nie zmienia zwykle smaku ani zapachu tego
produktu. Nie powoduje także bombażu konserw,
ponieważ gronkowce nie wytwarzają gazu.
Nosicielstwo
• Gronkowce złociste stosunkowo często występują
w środowisku człowieka. Szacuje się, że 10 do 50%
populacji ludzkiej stale lub okresowo jest
nosicielami tych bakterii bez wystąpienia objawów
chorobowych.
• Nosicielstwo dotyczy najczęściej śluzówki
przedsionka jamy nosowej, może również
występować przejściowo na skórze, w gardle oraz
w drogach rodnych u kobiet.
• Nosicielstwo występuje szczególnie często pośród
personelu szpitalnego, co ma szczególne
znaczenie dla szerzenia się zakażeń
wewnątrzszpitalnych.
Sposoby zakażenia
• drogą kropelkową
• przez kontakt pośredni
• przez przedmioty codziennego użytku
Ryzyko zakażenia gronkowcem
złocistym wzrasta w przypadku:
• przerwania ciągłości tkanek
• obecności ciała obcego w tkankach
• współistniejących chorób, np. takich jak:
nowotwory, marskość wątroby, cukrzyca.
W pewnych sytuacjach gronkowce mogą
stać się niezwykle szkodliwe dla
organizmu ludzkiego. Szczególnie gdy:
• występuje brak lub nadmiar higieny,
• zły stan skóry (oparzenia lub urazy),
• zły stan układu odpornościowego błon
śluzowych (owrzodzenia, zmiany alergiczne),
• słaba odporność komórkowa i humoralna (jej
zaburzenia występują m.in. u palaczy i
alkoholików),
• niewłaściwy stan metaboliczny organizmu
(cukrzyca na przykład może zaburzać skład łoju
skórnego i ułatwić rozwój zakażeń),
• wadliwe krążenie w naczyniach obwodowych (u
osób z zaburzeniami krążenia występują zmiany
troficzne, które szybko ulegają zakażeniu).
Zakażenia gronkowcowe zazwyczaj dzieli
się na:
• zapalenie ropne stawów,
• zapalenia szpiku i kości,
• choroby układu oddechowego: zapalenie oskrzeli,
opłucnej, płuc, ucha środkowego, zatok obocznych nosa,
gardła i migdałków,
• choroby przewodu pokarmowego: zapalenie jelit
(rzekomo błoniaste, martwicze itp.), zatrucia pokarmowe,
odzwierzęce,
• zatrucia pokarmowe,
• choroby układu moczowego: odmiedniczkowe zapalenie
nerek, zapalenie cewki moczowej, zapalenie pęcherza,
• zapalenie opon mózgowo – rdzeniowych,
• zespół oparzonej skóry
• posocznice i ropowice, zapalenie sutków,
• choroby skórne: ropnie, czyraki pojedyncze i mnogie,
trądzik, zastrzał, zakażone rany itp.
• zespół wstrząsu toksycznego
Przyczyny zatruć
• Optymalna temperatura do rozwoju gronkowca
wynosi 37 °C.
• Źródłem skażenia żywności są najczęściej zakłady
spożywcze, a w nich sprzęt i powierzchnie
produkcyjne do wytwarzania żywności.
• Pożywką dla gronkowca złocistego stają się
popularne pokarmy: wędliny (np. kaszanki,
salceson), drób oraz przetwory z ryb, potrawy
mięsne („tatar”, kotlety mielone), sałatki, ciastka,
mleko i przetwory mleczne, kremy, chałwy, lody.
• Te ostatnie są dość częstą przyczyną zatruć
wtedy, gdy mieszanka przeznaczona do
zamrożenia, nie została natychmiast schłodzona
po pasteryzacji lub gdy rozmrożone lody zostały
powtórnie zamrożone.
Objawy zatruć
Występują szybko po spożyciu
zakażonego pokarmu (w ciągu kilku
godzin).
Typowe objawy to:
• nasilone wymioty,
• bóle nadbrzusza,
• biegunka,
• spadek ciśnienia krwi
Temperatura, może być podwyższona lub
obniżona. Zatrucie szczepami gronkowca
może spowodować zapaść i zagrożenie
zgonem.
Zakażenie gronkowcowe na skutek niewłaściwego i przesadnego
stosowania antybiotyków, w tym głównie pencyliny, doprowadziły do
powstania licznych szczepów opornych na leczenie, co stanowi
obecnie jeden z trudniejszych problemów klinicznych.
Dr med. Paweł Grzesiowski w artykule "Nosicielstwo i patogenność"
pisze:
"Poważne niebezpieczeństwo stanowią wielooporne gronkowce
pochodzące ze środowiska szpitalnego (tzw. MRSA, MRSE), które są
często wrażliwe tylko na jedną grupę leków (glikopeptydy np.
wankomycyna). To bardzo niebezpieczne i na całym świecie obserwuje
się narastanie tego zjawiska w wyniku powszechnego nadużywania (w
medycynie ludzkiej, weterynarii i rolnictwie) antybiotyków. Są już
niestety pierwsze na świecie (także w Polsce) szczepy oporne na
wankomycynę!!
Dlatego coraz częściej poza antybiotykami w leczeniu zaburzeń relacji
"gronkowce-człowiek" stosuje się metody alternatywne, probiotyki,
barwniki roślinne, immunostymulacje itp.
http://www.gronkowiec.info/
http://pl.wikipedia.org/wiki/Gronkowiec_złocisty
http://www.atopowe-zapalenie.pl/atopedia/Gronkowiec_złocisty
DZIĘKUJĘ
Sylwia Saternus