Podstawowe informacje o funduszach europejskich

Podstawowe informacje o funduszach

europejskich

Fundusze europejskie - Środki finansowe Unii Europejskiej
gromadzone przez państwa członkowskie i przekazywane do
unĳnego budżetu.

Główne źródła :
• z ceł pobieranych od towarów importowanych z państw,

które nie są członkami Unii Europejskiej (tzw. tradycyjne
zasoby własne Unii),

• z dochodów z VAT (czyli podatku od wartości dodanej) —

jest to określony procent, który dane państwo ma zapłacić
Unii od środków pochodzących z podatku VAT),

• ze środków uzależnionych od dochodu narodowego

każdego z państw członkowskich (każde państwo płaci 0,73
proc. swojego Produktu Narodowego Brutto (PNB) do
budżetu Unii). Jest to obecnie największe źródło środków
finansowych Unii Europejskiej.

Oprócz wymienionych wyżej źródeł
zasilania budżetu Unii Europejskiej, trzeba
jeszcze wymienić mniej znaczące, takie
jak:
• podatki od wynagrodzeń pracowników

instytucji Unii Europejskiej,

• składki wpłacane przez państwa spoza Unii

Europejskiej

niektórych

programów

unĳnych

• kary

finansowe

nakładane

przedsiębiorstwa

łamanie

prawa

konkurencji i innych przepisów.

• Aby wyliczyć PKB, rząd będzie musiał się zająć dziedzinami, nad

którymi nie do końca potrafią zapanować policja czy służby celne. Dziś
nikt nie jest w stanie nawet podać, ile jest w Polsce pań lekkich
obyczajów: kilkanaście czy kilkaset tysięcy. Czarna gospodarka
podniesie polski produkt krajowy brutto o 16 miliardów złotych

• W przyszłym roku wszystkie kraje Unii Europejskiej będą wliczały do

dochodu narodowego prostytucję, przemyt oraz produkcję i handel
narkotykami. Czarną gospodarkę w PKB będzie musiała uwzględnić
również Polska. Zmiana definicji zwiększy PKB i wpłynie na jego relację
do długu. Może zmienić również wielkość naszej składki do UE.

• Dotychczas w większości krajów wliczana była tylko ta część

nielegalnej działalności, która obejmowała produkcję i usługi ukrywane
w całości lub w części przed organami administracji państwowej w celu
unikania płacenia podatków, ceł, akcyzy czy składek na ubezpieczenia
społeczne.

• Źródło: Dziennik Gazeta Prawna

Podstawowe akty prawne

• Najważniejszym unijnym aktem prawnym jest

rozporządzenie Rady (WE) nr 1083

z dnia

11 lipca 2006 r. uchylające rozporządzenie nr
1260/1999 i ustanawiające przepisy ogólne

dotyczące

Europejskiego Funduszu Rozwoju

Regionalnego,

Europejskiego

Funduszu

Społecznego oraz Funduszu Spójności

• Po stronie polskiej najważniejszym aktem

prawnym jest Ustawa z dnia 6 grudnia 2006 r.
o zasadach prowadzenia polityki rozwoju

rozporządzenie Rady (WE) nr 1083

z dnia 11 lipca 2006

RADA UNII EUROPEJSKIEJ,
• uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską, w

szczególności jego art. 161,

• uwzględniając wniosek Komisji,
• uwzględniając zgodę Parlamentu Europejskiego,
• uwzględniając opinię Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-

Społecznego ,

• uwzględniając opinię Komitetu Regionów ,
• uwzględniając opinię Trybunału Obrachunkowego,
• a także mając na uwadze, co następuje:

• (1) Artykuł 158 Traktatu stanowi, że w

celu wzmocnienia jej spójności

gospodarczej  i  społecznej  Wspólnota  zmierza  do  zmniejszenia
dysproporcji  w  poziomach  rozwoju  różnych  regionów  oraz  zacofania
regionów  lub  wysp  najmniej  uprzywilejowanych,  w  tym  obszarów
wiejskich

. Artykuł 159 Traktatu stawia wymóg wspierania tych działań

za pośrednictwem funduszy strukturalnych, Europejskiego Banku
Inwestycyjnego (EBI) oraz innych istniejących instrumentów
finansowych.

(2)

Polityka spójności powinna przyczyniać się do wzrostu

gospodarczego, zwiększania konkurencyjności i zatrudnienia

poprzez włączenie priorytetów Wspólnoty dotyczących trwałego
rozwoju określonych na posiedzeniu Rady Europejskiej w Lizbonie
w dniach 23 i 24 marca 2000 r. i na posiedzeniu Rady
Europejskiej w Göteborgu w dniach 15 i 16 czerwca 2001 r.

(3)

W rozszerzonej Unii Europejskiej zwiększyły się dysproporcje

gospodarcze, społeczne i terytorialne zarówno na poziomie
regionalnym, jak i krajowym. Należy zatem zintensyfikować
działania na rzecz konwergencji, konkurencyjności i zatrudnienia
w całej Wspólnocie.

TYTUŁ I CELE I OGÓLNE ZASADY POMOCY
ROZDZIAŁ I ZAKRES STOSOWANIA I DEFINICJE
•

Artykuł 1 Przedmiot

•

Artykuł 2 Definicje

ROZDZIAŁ II CELE I MISJE
•

Artykuł 3 Cele

•

Artykuł 4 Instrumenty i misje

ROZDZIAŁ III KWALIFIKOWALNOŚĆ
GEOGRAFICZNA

•

Artykuł 5 Konwergencja

•

Artykuł 6 Konkurencyjność regionalna i
zatrudnienie

•

Artykuł 7 Europejska współpraca terytorialna

•

Artykuł 8 Wsparcie przejściowe

ROZDZIAŁ IV ZASADY POMOCY
•

Artykuł 9 Komplementarność, spójność,
koordynacja i zgodność

•

Artykuł 10 Programowanie

•

Artykuł 11 Partnerstwo

•

Artykuł 12 Terytorialny szczebel realizacji

•

Artykuł 13 Interwencja proporcjonalna

•

Artykuł 14 Podział zarządzania

•

Artykuł 15 Zasada dodatkowości

•

Artykuł 16 Równość mężczyzn i kobiet oraz
niedyskryminacja

•

Artykuł 17 Zrównoważony rozwój

ROZDZIAŁ V RAMY FINANSOWE
• Artykuł 18 Zasoby ogólne
• Artykuł 19 Zasoby na cel Konwergencja
• Artykuł 20 Zasoby na cel Konkurencyjność regionalna i

zatrudnienie

• Artykuł 21 Zasoby na cel Europejska współpraca terytorialna
• Artykuł 22 Brak możliwości przenoszenia zasobów
• Artykuł 23 Zasoby przeznaczone na rezerwę wykonania
• Artykuł 24 Zasoby przeznaczone na pomoc techniczną

TYTUŁ II STRATEGICZNE PODEJŚCIE DO
SPÓJNOŚCI
ROZDZIAŁ I STRATEGICZNE WYTYCZNE WSPÓLNOTY DLA
SPÓJNOŚCI
• Artykuł 25 Przedmiot
• Artykuł 26 Przyjęcie i przegląd

ROZDZIAŁ II NARODOWE STRATEGICZNE RAMY
ODNIESIENIA
• Artykuł 27 Przedmiot
• Artykuł 28 Przygotowanie i przyjęcie

ROZDZIAŁ III MONITOROWANIE STRATEGICZNE
• Artykuł 29 Sprawozdawczość strategiczna państw

członkowskich

• Artykuł 30 Sprawozdawczość strategiczna Komisji Europejskiej

i debata na temat polityki spójności

• Artykuł 31 Sprawozdanie na temat spójności

TYTUŁ III PROGRAMOWANIE
ROZDZIAŁ I PRZEPISY OGÓLNE DOTYCZĄCE
FUNDUSZY STRUKTURALNYCH I FUNDUSZU
SPÓJNOŚCI
•

Artykuł 32 Przygotowywanie i zatwierdzanie
programów operacyjnych

•

Artykuł 33 Przegląd programów operacyjnych

•

Artykuł 34 Szczególny charakter funduszy

•

Artykuł 35 Zakres geograficzny

•

Artykuł 36 Udział Europejskiego Banku
Inwestycyjnego i Europejskiego Funduszu
Inwestycyjnego

ROZDZIAŁ II PRZEDMIOT PROGRAMOWANIA
•

SEKCJA 1 PROGRAMY OPERACYJNE

•

Artykuł 37 Programy operacyjne dla celów
Konwergencja oraz Konkurencyjność regionalna i
zatrudnienie

•

Artykuł 38 Programy operacyjne dla celu
Europejska współpraca terytorialna

•

SEKCJA 2 DUŻE PROJEKTY

•

Artykuł 39 Przedmiot

•

Artykuł 40 Informacje przedkładane Komisji

•

Artykuł 41 Decyzja Komisji

•

SEKCJA 3 GRANTY GLOBALNE

•

Artykuł 42 Przepisy ogólne

•

Artykuł 43 Przepisy wykonawcze

•

SEKCJA 4 INŻYNIERIA FINANSOWA

•

Artykuł 44 Instrumenty inżynierii finansowej

•

SEKCJA 5 POMOC TECHNICZNA

•

Artykuł 45 Pomoc techniczna z inicjatywy Komisji

•

Artykuł 46 Pomoc techniczna państw
członkowskich

TYTUŁ IV SKUTECZNOŚĆ
ROZDZIAŁ I OCENA
•

Artykuł 47 Przepisy ogólne

•

Artykuł 4 Obowiązki państw członkowskich

•

Artykuł 49 Obowiązki Komisji

ROZDZIAŁ II REZERWY
•

Artykuł 50 Krajowa rezerwa wykonania

•

Artykuł 51 Krajowa rezerwa interwencyjna

TYTUŁ V WKŁAD FINANSOWY FUNDUSZY
ROZDZIAŁ I WKŁAD FUNDUSZY
•

Artykuł 52 Kształtowanie wskaźników wkładu

•

Artykuł 53 Wkład funduszy

•

Artykuł 54 Pozostałe przepisy

ROZDZIAŁ II PROJEKTY GENERUJĄCE DOCHODY
•

Artykuł 55 Projekty generujące dochody

•

ROZDZIAŁ III KWALIFIKOWALNOŚĆ WYDATKÓW

•

Artykuł 56 Kwalifikowalność wydatków

ROZDZIAŁ IV TRWAŁOŚĆ OPERACJI
•

Artykuł 57 Trwałość operacji

TYTUŁ VI ZARZĄDZANIE, MONITOROWANIE I
KONTROLA

•ROZDZIAŁ I SYSTEMY ZARZĄDZANIA I KONTROLI
•Artykuł 58 Ogólne zasady systemów zarządzania i kontroli
•Artykuł 59 Wyznaczanie instytucji
•Artykuł 60 Funkcje instytucji zarządzającej
•Artykuł 61 Funkcje instytucji certyfikującej
•Artykuł 62 Funkcje instytucji audytu

ROZDZIAŁ II MONITOROWANIE
•Artykuł 63 Komitet monitorujący
•Artykuł 64 Skład
•Artykuł 65 Zadania
•Artykuł 66 Ustalenia w zakresie monitorowania
•Artykuł 67 Roczne i końcowe sprawozdania z wykonania
•Artykuł 68 Analiza roczna programów
•ROZDZIAŁ III INFORMACJA I PROMOCJA
•Artykuł 69 Informacja i promocja
ROZDZIAŁ IV OBOWIĄZKI PAŃSTW CZŁONKOWSKICH
I KOMISJI
•SEKCJA 1 OBOWIĄZKI PAŃSTW CZŁONKOWSKICH
•Artykuł 70 Zarządzanie i kontrola
•Artykuł 71 Tworzenie systemów zarządzania i kontroli
•SEKCJA 2 OBOWIĄZKI KOMISJI
•Artykuł 72 Obowiązki Komisji
•Artykuł 73 Współpraca z instytucjami audytowymi państw

członkowskich

•SEKCJA 3 ZASADA PROPORCJONALNOŚCI W KONTROLI

PROGRAMÓW OPERACYJNYCH

•Artykuł 74 Zasada proporcjonalności w zakresie kontroli

TYTUŁ VII ZARZĄDZANIE FINANSOWE
ROZDZIAŁ I ZARZĄDZANIE FINANSOWE

•SEKCJA 1 ZOBOWIĄZANIA BUDŻETOWE
•Artykuł 75 Zobowiązania budżetowe
•SEKCJA 2 WSPÓLNE ZASADY DOTYCZĄCE PŁATNOŚCI

•Artykuł 76 Wspólne zasady dotyczące płatności
•Artykuł 77 Wspólne zasady obliczania płatności okresowych oraz

wypłaty salda końcowego

•Artykuł 78 Deklaracja wydatków
•Artykuł 79 Kumulacja płatności zaliczkowej i płatności okresowych
•Artykuł 80 Niepodzielność płatności na rzecz beneficjentów
•Artykuł 81 Stosowanie euro

•SEKCJA 3 PŁATNOŚĆ ZALICZKOWA

•Artykuł 82 Płatność 138
•Artykuł 83 Odsetki 140
•Artykuł 84 Wyksięgowanie

•SEKCJA 4 PŁATNOŚCI OKRESOWE

•Artykuł 85 Płatności okresowe
•Artykuł 86 Warunki dopuszczalności wniosków o płatność
•Artykuł 87 Data przedstawienia wniosku o płatność i terminy

płatności

•SEKCJA 5 ZAMKNIĘCIE PROGRAMU I PŁATNOŚĆ SALDA

KOŃCOWEGO

•Artykuł 88 Zamknięcie częściowe
•Artykuł 89 Warunki płatności salda końcowego
•Artykuł 90 Dostępność dokumentów
•SEKCJA 6 WSTRZYMANIE BIEGU TERMINU PŁATNOŚCI I

ZAWIESZENIE PŁATNOŚCI 147

•Artykuł 91 Wstrzymanie biegu terminu płatności
•Artykuł 92 Zawieszenie płatności

• SEKCJA 7 AUTOMATYCZNE ANULOWANIE

ZOBOWIĄZAŃ

• Artykuł 93 Zasady 149
• Artykuł 94 Okres wstrzymania płatności

dotyczących dużych projektów i programów
pomocy

• Artykuł 95 Okres wstrzymania na czas

trwania postępowań prawnych i odwołań
administracyjnych 151

• Artykuł 96 Wyjątki od automatycznego

anulowania zobowiązań

• Artykuł 97 Procedura

• ROZDZIAŁ II KOREKTY FINANSOWE

• SEKCJA 1 KOREKTA FINANSOWA

DOKONYWANA PRZEZ PAŃSTWA
CZŁONKOWSKIE

• Artykuł 98 Korekty finansowe dokonywane

przez państwa członkowskie

• SEKCJA 2 KOREKTY FINANSOWE

DOKONYWANE PRZEZ KOMISJĘ

• Artykuł 99 Kryteria dokonywania korekt
• Artykuł 100 Procedura
• Artykuł 101 Obowiązki państw członkowskich
• Artykuł 102 Zwrot środków

TYTUŁ VIII KOMITETY

ROZDZIAŁ I KOMITET KOORDYNUJĄCY

FUNDUSZE

• Artykuł 103 Procedura komitetu
ROZDZIAŁ II KOMITET USTANOWIONY
NA PODSTAWIE ART. 147 TRAKTATU
• Artykuł 104 Komitet ustanowiony na mocy

art. 147 Traktatu

• TYTUŁ IX PRZEPISY KOŃCOWE
• Artykuł 105 Przepisy przejściowe
• Artykuł 106 Klauzula przeglądowa
• Artykuł 107 Uchylenie
• Artykuł 108 Wejście w życie
• ZAŁĄCZNIK I Roczny podział środków na

zobowiązania w latach 2007–2013

• ZAŁĄCZNIK II Ramy finansowe
• ZAŁĄCZNIK III Pułapy mające

zastosowanie do poziomu
współfinansowania

• ZAŁĄCZNIK IV Kategorie wydatków

Cele polityki Spójności

Głównym celem polityki spójności jest zmniejszenie dysproporcji
gospodarczych, społecznych oraz terytorialnych krajów i regionów UE. Tak
wyznaczony cel główny jest realizowany poprzez trzy następujące
cele szczegółowe polityki spójności społeczno-gospodarczej na lata 2007–
2013:

Konwergencja

– wraz z rozszerzeniem Unii Europejskiej w latach 2004 i 2007 różnice

w  poziomie  rozwoju  pomiędzy  regionami  wspólnoty  znacząco  się
zwiększyły,  priorytetem  są  działania  mające  przyspieszyć  wzrost
najsłabiej  rozwiniętych  państw  i  regionów  UE,  a  w  konsekwencji
zmniejszenie  występujących  różnic  rozwojowych.  Cel  ten  będzie
realizowany  m.in.  poprzez  inwestycje  w  infrastrukturę  i  kapitał  ludzki,
wspieranie  innowacji  i  społeczeństwa  opartego  na  wiedzy,  ochronę
środowiska oraz sprawną administrację.

Na co Unia Europejska przeznacza zebrane środki?

Przede wszystkim na realizację wspólnej polityki rolnej (w tym
rybactwa i rybołówstwa), a także polityki spójności, które mają pomóc
w podniesieniu konkurencyjności Unii Europejskiej oraz wpłynąć
pozytywnie na rozwój m.in.

•rolnictwa,

•kultury,

•infrastruktury,

•szkolnictwa,

•wymiaru bezpieczeństwa.

Z budżetu finansowane są również koszty administracyjne utrzymania
instytucji Unii Europejskiej oraz pomoc humanitarna i rozwojowa dla
krajów spoza Unii Europejskiej.

W aktualnym okresie programowania 2007-2013 po raz pierwszy w
historii Unii Europejskiej mamy do czynienia z sytuacją, w której środki
na wsparcie konkurencyjności i spójności przewyższają fundusze na
rolnictwo i rozwój obszarów wiejskich.

Europejski Fundusz Rozwoju Regionalnego

to największy

fundusz.  Jego  celem  jest  wspieranie  regionów,  a  dokładniej
wyrównywanie  różnic  w  stosunku  do  regionów  bogatszych,  lepiej
rozwiniętych.
EFRR finansuje wszystkie programy unijne, które mają na celu pomoc
opóźnionym  w  rozwoju  regionom.  Poniżej  przedstawiamy  dziedziny,
które mogą być finansowane z tego funduszu:

inicjatywy na rzecz rozwoju lokalnego oraz zatrudnienia, jak też

działalności małych i średnich przedsiębiorstw;

rentowne inwestycje produkcyjne umożliwiające tworzenie lub

utrzymywanie trwałego zatrudnienia;

infrastruktura;

rozwój turystyki oraz inwestycji w dziedzinie kultury;

ochrona i poprawa stanu środowiska;

rozwój społeczeństwa informacyjnego.

Dzięki

inwestycjom

wyżej

wymienionych

dziedzinach

finansowanych z EFRR, Unia Europejska wspiera rozwój i tworzenie
nowych miejsc pracy, a także wpływa pozytywnie na rozwój
gospodarki.

Europejski Fundusz Społeczny

najczęściej kojarzy się z możliwością

finansowania  szkoleń,  warsztatów,  wspieraniem  zatrudnienia  itp.  W
istocie  EFS  został  stworzony  po  to,  aby  poprawić  jakość  i  dostępność
miejsc  pracy  i  możliwości  zatrudnienia  w  Unii  Europejskiej.  EFS  zajmuje
się następującymi dziedzinami:

•promocją aktywnej polityki rynku pracy mającą na celu przeciwdziałanie
i zapobieganie bezrobociu;

•przeciwdziałaniem zjawisku wykluczenia społecznego;

•kształceniem ustawicznym;

•doskonaleniem kadr gospodarki;

•rozwojem przedsiębiorczości;

•zwiększeniem dostępu i uczestnictwa kobiet na rynku pracy.

Fundusz Spójności

wspiera dwa sektory: środowisko i transport. Co

ciekawe,  od  momentu  przystąpienia  do  Unii  Europejskiej  w  2004  roku
Polska otrzymała najwięcej środków z tego funduszu wśród wszystkich
członków  Unii!  Z  Funduszu  Spójności  można  otrzymać  dofinansowanie
na  duże  projekty  inwestycyjne  z  zakresu  ochrony  środowiska.
Głównymi  odbiorcami  pomocy  w  ramach  Funduszu  Spójności  są
jednostki  samorządu  terytorialnego,  tworzone  przez  nie  związki  gmin
lub  inne  podmioty  publiczne,  np.  przedsiębiorstwa  komunalne  będące
własnością gminy. Fundusz ten wspiera następujące dziedziny:

•poprawa jakości wód powierzchniowych;

•polepszenie jakości i dystrybucji wody przeznaczonej do picia;

•racjonalizacja gospodarki odpadami i ochrona powierzchni ziemi;

•poprawa jakości powietrza;

•zapewnienie bezpieczeństwa przeciwpowodziowego;

•zapewnienie spójności sieci komunikacyjnej kraju i poszczególnych

regionów z innymi krajami Europy;

•rozwój bezpiecznej infrastruktury drogowej.

PODSTAWOWE POJĘCIA :

Beneficjent

to osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka

organizacyjna nieposiadająca osobowości prawnej, korzystająca z

publicznych środków wspólnotowych

publicznych środków krajowych na

podstawie

umowy

dofinansowanie

projektu

albo decyzji o dofinansowaniu .

Dokumenty programowe

to dokumenty w postaci

programów

lub planów rozwoju, opracowywane dla potrzeb wydatkowania
środków wstępnie przyznanych (alokowanych) danemu obszarowi
lub

sektorowi

przez

Komisję Europejską w

ramach

Funduszy Europejskich  i  towarzyszących  im  środków  krajowych.
Określają  m.in.  cele  i  główne  kierunki  wydatkowania  środków  na
podstawie  analizy  aktualnej  sytuacji  i  trendów  rozwojowych
danego  obszaru  lub  sektora,  kryteria  i  sposoby  realizacji
konkretnych

projektów

, osoby i instytucje odpowiedzialne za

wykonanie określonych zadań oraz szacowaną wielkość i rozbicie
środków z uwzględnieniem współfinansowania ze wszystkich
osiągalnych źródeł budżetowych.

Program

- Dokument realizowany w ramach polityki

strukturalnej państwa, przyjęty przez Radę Ministrów i

Komisję Europejską

, składający się z zestawienia

priorytetów

oraz

wieloletnich działań, które mogą być wdrażane poprzez jeden lub
kilka Funduszy Europejskich, jeden lub kilka innych dostępnych
instrumentów finansowych oraz Europejski Bank Inwestycyjny. W

okresie programowania

2007-2013 w Polsce będą realizowane

następujące programy:

Program Kapitał Ludzki;

Program Innowacyjna Gospodarka;

Program Infrastruktura i Środowisko;

Program Rozwoju Polski Wschodniej;

Program Pomocy Technicznej;

16 regionalnych programów;

programy w ramach Europejskiej Współpracy Terytorialnej.

Program Regionalny

-Program ograniczony pod względem

terytorialnym do określonego województwa. W okresie 2007-2013
w

Polsce

funkcjonuje 16

regionalnych

programów.

Instytucją Zarządzającą

dla regionalnych programów są właściwe

urzędy marszałkowskie

Linia demarkacyjna

to zestaw kryteriów wskazujących dla

określonych typów projektów miejsce (Program ) ich realizacji, w
celu  uniemożliwienia  wielokrotnego  finansowania  ze  środków
różnych funduszy UE.
Dokument   stanowi  tabelaryczne  zestawienie  zidentyfikowanych
na  etapie  programowania  wspólnych  obszarów  interwencji
funduszy  UE.  Poprzez  zawarte  w  nim  kryteria  demarkacyjne,
rozdziela interwencje pomiędzy Programami. Kryteria odnoszą się
do  zasięgu  terytorialnego/charakteru  projektów,  wartości
(kosztów kwalifikowanych) projektów,  rodzaju beneficjenta

EFRR

EFS

Fundusze unijne

program

Programy

operacyjne

Osie priorytetowe

Działania

1.1

1.2

1.
3

PROJEK

Podstawowe zasady zarządzania

funduszami unijnymi

Istnieje  kilka  zasad,  które  muszą  być  uwzględnione  w  procesie
przygotowywania  i  wdrażania  programów  finansowanych  z  funduszy
strukturalnych  oraz  Funduszu  Spójności  zarówno  przez  Komisję
Europejską, jak i – przede wszystkim – przez kraje członkowskie. Są to:

• komplementarność wsparcia w stosunku do programów

realizowanych w poszczególnych państwach członkowskich ze
środków państwowych,

• spójność wsparcia z politykami wspólnotowymi, w tym

zapewnienie, iż na poziomie danego kraju członkowskiego 60%
środków w ramach celu Konwergencji i 75% środków w ramach celu
Konkurencyjność regionalna i zatrudnienie będzie przeznaczonych na
promowanie konkurencyjności i tworzenie nowych miejsc pracy,

• koordynacja wsparcia z innymi instrumentami finansowymi,
• zgodność wsparcia z postanowieniami Traktatu oraz aktami

wykonawczymi do Traktatu,

• programowanie wsparcia,

•partnerstwo  na  etapie  przygotowywania  i  wdrażania
programów,  zarówno  na  poziomie  Komisja  Europejska  –  kraj
członkowski,  jak  również  w  relacjach  pomiędzy  poszczególnymi
podmiotami kraju członkowskiego,

•proporcjonalność

środków

finansowych

zasobów

administracyjnych przeznaczonych na wdrażanie w stosunku do
budżetu programów operacyjnych,

•współzarządzanie programami przez kraj członkowski oraz
Komisję Europejską,

•dodatkowość pomocy z funduszy strukturalnych, które nie
powinny zastępować środków publicznych,

•równość kobiet i mężczyzn oraz zapobieganie wszelkim
formom dyskryminacji na etapie wdrażania pomocy,

•zrównoważony rozwój.

Programowanie pomocy

Aby  możliwe  było  finansowanie  indywidualnych  projektów,  dany  kraj
członkowski  wraz  z  Komisją  Europejską  muszą  przygotować  zestaw
dokumentów,  w  oparciu  o  które  przekazywane  będą  środki  z  funduszy
strukturalnych oraz Funduszu Spójności. Pierwszym dokumentem w tym
łańcuchu są:
Strategiczne wytyczne wspólnoty  dla spójności. W oparciu o zapisy
wytycznych, dany kraj członkowski przygotowuje
Narodowe Strategiczne Ramy Odniesienia, które zawierają krajową
strategię dla polityki spójności społeczno-gospodarczej.
Najważniejszym  z  punktu  widzenia  beneficjentów  dokumentem  są
Programy  Operacyjne  i  ich  uszczegółowienia,  które  przedstawiają
priorytetowe  obszary  wsparcia  ze  środków  unijnych.  Programy
operacyjne  są  również  przygotowywane  w  celu  wykorzystania  środków
dostępnych w ramach wspólnej polityki rolnej oraz polityki rybołówstwa

Strategiczne Wytyczne Wspólnoty

Komisja Europejska

Narodowe Strategiczne Ramy Odniesienia (NSRO)

Kraj Członkowski

Programy Operacyjne

Kraj Członkowski

Projekty

Kraj Członkowski

Instytucje zaangażowane w zarządzanie pomocą

W systemie zarządzania pomocą strukturalną uczestniczy kilka typów
podmiotów:

•Instytucje zarządzające - odpowiedzialne są za zarządzanie
programami operacyjnymi.

•Instytucje certyfikujące - zajmują się poświadczaniem deklaracji
wydatków i wniosków o płatność w stosunku do Komisji Europejskiej.

•Instytucje audytowe - są funkcjonalnie niezależne od dwóch ww.
instytucji, odpowiedzialne za weryfikowanie efektywności działania
systemu zarządzania i kontroli.

•Instytucje pośredniczące - zajmują się realizacją części zadań
związanych z wdrażaniem programu operacyjnego (na mocy
porozumienia z instytucją zarządzającą).

•Instytucje wdrażające - odpowiedzialne są za realizację części lub
całości priorytetów programu operacyjnego.

•Komitety monitorujące zajmują się monitorowaniem realizacji
programów operacyjnych.

Unia Europejska rozpoczęła przekazywanie pomocy dla Polski już w roku
1990. Początkowo były to środki dostępne w ramach programów
przedakcesyjnych PHARE, SAPARD oraz ISPA.
Po wejściu Polski do Unii Europejskiej, ze względu na dostęp do funduszy
strukturalnych, znacząco rozszerzyły się możliwości realizacji projektów ze
wsparciem finansowym ze strony UE.

W  latach  2004–2006  funkcjonowały  cztery  fundusze  strukturalne:
Europejski Fundusz Rozwoju Regionalnego, Europejski Fundusz Społeczny i
Europejski  Fundusz  Orientacji  i  Gwarancji  Rolnej-  Sekcja  Orientacji,
Europejski  Fundusz  Rybacki.  Dodatkowo  Polska  otrzymała  możliwość
korzystania  z  Funduszu  Spójności.  Łącznie  ze  środków  tych  funduszy  w
budżecie  wspólnotowym  zapisano  dla  Polski  kwotę  prawie  13  miliardów
euro.

  W  obecnym  wieloletnim  okresie  polityki  rozwoju  na  lata  2007-2013,
Polska  jest  największym  beneficjentem  pomocy  unijnej  przekazywanej  z
Europejskiego  Funduszu  Rozwoju  Regionalnego,  Europejskiego  Funduszu
Społecznego  oraz  Funduszu  Spójności.  W  porównaniu  z  poprzednim
okresem  programowania,  całkowita  alokacja  dla  naszego  kraju  wzrosła
ponad pięciokrotnie, a średnioroczna alokacja ponad dwukrotnie.

Charakterystyka programów o zasięgu

krajowym

Programy operacyjne zarządzane centralnie, ze środków których
można otrzymać wsparcie na realizację przedsięwzięć rozwojowych:

ze środków funduszy strukturalnych i Funduszu Spójności:

PO Innowacyjna Gospodarka;

PO Kapitał Ludzki;

PO Rozwój Polski Wschodniej;

PO Europejska Współpraca Terytorialna;

PO Infrastruktura i Środowisko.

ze środków Europejskiego Funduszu Rolnego na rzecz Rozwoju
Obszarów Wiejskich w ramach Programu Rozwoju Obszarów
Wiejskich 2007–2013;

 ze środków Europejskiego Funduszu Rybackiego w ramach PO
Zrównoważony rozwój sektora rybołówstwa i nadbrzeżnych
obszarów rybackich.

PROGRAM OPERACYJNY „INNOWACYJNA GOSPODARKA”

Budżet i cel programu
Program  o  budżecie  9,7  mld  euro,  w  tym  8,3  mld  euro  z  EFRR
ukierunkowany  jest  na  rozwój  szeroko  rozumianej  innowacyjności
poprzez  wsparcie  bezpośrednie  przedsiębiorstw,  instytucji  otoczenia
biznesu oraz jednostek naukowych świadczących
przedsiębiorstwom  usługi  o  wysokiej  jakości,  a  także  wsparcie
systemowe

środowiska

instytucjonalnego

innowacyjnych

przedsiębiorstw.
Budżet programu został podzielony pomiędzy 8 następujących
priorytetów:

I. Badania i rozwój nowoczesnych technologii
II. Infrastruktura sfery B+R ( badanie+ rozwój)

III. Kapitał dla innowacji
IV. Inwestycje w innowacyjne przedsięwzięcia
V. Dyfuzja innowacji
VI. Polska gospodarka na rynku międzynarodowym
VII.

Społeczeństwo

informacyjne

–

budowa

elektronicznej

administracji
VIII. Społeczeństwo informacyjne – zwiększanie innowacyjności
gospodarki

Obszary wsparcia
W  ramach  programu  wspierane  są  działania  z  zakresu  innowacyjności
produktowej,  procesowej,  marketingowej  i  organizacyjnej,  które  w
sposób  bezpośredni  lub  pośredni  przyczyniają  się  do  powstawania  i
rozwoju  innowacyjnych  przedsiębiorstw  niezależnie  od  sektora  czy
branży.

Innowacyjność projektów wspieranych w ramach programu powinna
mieć wymiar co najmniej krajowy i/lub międzynarodowy.

Bezpośrednie wsparcie na pokrycie wydatków inwestycyjnych
przedsiębiorstw przewidziano w następujących działaniach programu:

Działanie  4.1  wsparcie  wdrożeń  wyników  prac  B+R.  W  ramach
działania, wsparciem objęte są projekty inwestycyjne, polegające na
zakupie środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych wraz
z  niezbędną  częścią  doradczą  (przy  czym  koszty  usług  doradczych
kwalifikuje się do dofinansowania wyłącznie w przypadku MSP),
polegające  na  wdrożeniu  wyników  prac  B+R  (prac  badawczo-
rozwojowych) realizowanych w ramach
Działania  1.4  (Projekty  celowe  –  prace  rozwojowe  i  badania
przemysłowe).  Wysokość  wsparcia  jest  zgodna  z  mapą  pomocy
regionalnej,  przy  czym  maksymalna  kwota  wsparcia  nie  może
przekroczyć 20 mln zł. Finansowane będą projekty o maksymalnej
wielkości kosztów kwalifikowalnych  200 mln zł.

Działanie  4.2  Inwestycje  związane  z  działalnością  B+R  w
przedsiębiorstwach.  Przewiduje  wsparcie  projektów  zgłaszanych
przez  przedsiębiorstwa,  polegających  na  podjęciu  lub  rozwoju
działalności  B+R  w  tym  przekształceniu  przedsiębiorcy  w  CBR  lub  na
opracowaniu  wzoru  przemysłowego  lub  użytkowego  i  wdrożeniu  go  do
produkcji.
Projekty  mogą  polegać  na  zakupie  środków  trwałych  i  wartości
niematerialnych  i  prawnych  oraz  zakupie  usług  doradczych  lub
szkoleniowych  związanych  z  prowadzeniem  prac  w  zakresie  B+R  w
przedsiębiorstwach.  Poziom  dofinansowania  w  części  inwestycyjnej
zgodny jest z mapą pomocyregionalnej i nie może przekroczyć 21 mln zł.

Działanie  4.3  Kredyt  technologiczny  polega  na  udzieleniu  dotacji  w
formie  premii  technologicznej  z  przeznaczeniem  na  spłatę  kredytu
technologicznego.
Oferta  kredytu  technologicznego  skierowana  jest  do  mikro,  małych  i
średnich  przedsiębiorstw,  które  realizują  inwestycje,  mające    na  celu
nabycie i wdrożenie nowej technologii stosowanej na świecie nie dłużej niż
5  lat  oraz  uruchomienie  na  jej  podstawie  wytwarzania  nowych  lub
znacząco ulepszonych towarów, procesów lub usług.

Działanie 4.5 wsparcie inwestycji o dużym znaczeniu dla
gospodarki,

  polega  na  wsparciu  nowych  inwestycji  o  dużym  potencjale
innowacyjnym,  mających  istotne  znaczenie  dla  gospodarki.  W  ramach
poddziałania  4.5.1  wsparcie  inwestycji  w  sektorze  produkcyjnym,
dofinansowywane  będą  inwestycje  podejmowane  przez  przedsiębiorstwa
sektora  produkcyjnego  o  charakterze  innowacyjnym  (np.  innowacyjne
technologie,  innowacyjne  produkty,  współpraca  z  krajowymi  ośrodkami
naukowo-badawczymi), których wydatki kwalifikowane są nie mniejsze niż
160 mln zł i wiążą się ze wzrostem zatrudnienia netto nie mniejszym niż o
200  osób.  A  w  ramach  poddziałania  4.5.2  wsparcie  inwestycji  w sektorze
usług  nowoczesnych,  finansowane  będą  inwestycje  przedsiębiorstw
usługowych,  których  efektem  będzie  wzrost  zatrudnienia  netto  nie
mniejszy niż o 200 osób  (za wyjątkiem centrów B+R, gdzie kwalifikują się
do wsparcia nowe inwestycje o wydatkach kwalifikowanych powyżej 2 mln
oraz wzrost zatrudnienia netto nie mniejszy niż 10 osób personelu B+R) i
dotyczą inwestycji w centra usług wspólnych, centra IT, centra badawczo-
rozwojowe.

Obszary wsparcia:

Rozwój zasobów ludzkich w PO KL skoncentrowany jest przede wszystkim
na  obszarach  takich  jak:  zatrudnienie,  edukacja,  integracja
społeczna,  rozwój  potencjału  adaptacyjnego  pracowników  i
przedsiębiorstw,  rozwój  zasobów  ludzkich  na  terenach  wiejskich,
budowa sprawnej i skutecznej administracji publicznej wszystkich
szczebli, wdrażanie zasady
dobrego rządzenia oraz promocja zdrowia zasobów pracy.

Te cele będą osiągane poprzez finansowanie działań w ramach
następujących priorytetów:
I.    Zatrudnienie i integracja społeczna
II.   Rozwój zasobów ludzkich i potencjału adaptacyjnego przedsiębiorstw
oraz poprawa
      stanu zdrowia osób pracujących
III.  Wysoka jakość systemu oświaty
IV.   Szkolnictwo wyższe i nauka
V.    Dobre rządzenie
VI.   Rynek pracy otwarty dla wszystkich
VII.  Promocja integracji społecznej
VIII. Regionalne kadry gospodarki
IX.   Rozwój wykształcenia i kompetencji w regionach

Zarządzanie
Funkcję  Instytucji  Zarządzającej  PO  KL  pełni  Ministerstwo  Rozwoju
Regionalnego. Wsparcie
działań  związanych  z  podniesieniem  efektywności  struktur  i  systemów
instytucjonalnych  realizowane  jest  centralnie,  natomiast  wsparcie  dla
osób  i  grup  społecznych  wdrażane  jest  na  poziomie  regionalnym.  W
związku z tym zadania związane z realizacją poszczególnych priorytetów
przekazane

są

Instytucjom

Pośredniczącym

ministerstwom

odpowiedzialnym
za daną dziedzinę lub urzędom marszałkowskim.

Beneficjenci
W  celu  uzyskania  wsparcia  ze  środków  PO  KL  swoje  projekty  mogą
przedkładać  następujące  podmioty:    instytucje  rynku  pracy,  instytucje
szkoleniowe,  jednostki  administracji  rządowej  i  samorządowej,
przedsiębiorcy,  instytucje  otoczenia  biznesu,  organizacje  pozarządowe,
instytucje systemu oświaty i szkolnictwa wyższego.

Obszary wsparcia
W ramach programu wyróżniamy projekty o krajowym lub
ponadregionalnym wymiarze
w sektorach: transport , ochrona środowiska, energetyka, kultura,
szkolnictwo wyższe oraz
ochrona zdrowia. W tym celu budżet programu rozdysponowano na
następujące priorytety:

I.      Gospodarka wodno – ściekowa
II.     Gospodarka odpadami i ochrona powierzchni ziemi
III.    Zarządzanie zasobami i przeciwdziałanie zagrożeniom środowiska
IV.    Przedsięwzięcia dostosowujące przedsiębiorstwa do wymogów
ochrony środowiska
V.     Ochrona przyrody i kształtowanie postaw ekologicznych
VI.    Drogowa i lotnicza sieć TEN – T
VII.   Transport przyjazny środowisku
VIII.  Bezpieczeństwo transportu i krajowe sieci transportowe
IX.    Infrastruktura energetyczna przyjazna środowisku
X.     Bezpieczeństwo energetyczne
XI.    Kultura i dziedzictwo kulturowe
XII.  Bezpieczeństwo zdrowotne i poprawa efektywności systemu ochrony
zdrowia
XIII. Infrastruktura szkolnictwa wyższego

Pojęcia i definicje

Definicja mikroprzedsiębiorstw oraz małych i średnich

przedsiębiorstw

Definicja mikroprzedsiębiorstw oraz małych i średnich przedsiębiorstw jest
aktualizowana, aby uwzględniać zmiany sytuacji gospodarczej. Definiowanie
przedsiębiorstw według liczby pracowników i wielkości obrotu lub całkowitego
bilansu rocznego jest bardzo istotne przy określaniu firm mogących korzystać
z programów lub polityk Unii Europejskiej (UE) utworzonych z myślą o małych i
średnich przedsiębiorstwach (MŚP).

Mikroprzedsiębiorstwa oraz małe i średnie przedsiębiorstwa definiuje się
według liczby pracowników i obrotu lub całkowitego bilansu rocznego.
• Średnie przedsiębiorstwo to przedsiębiorstwo zatrudniające mniej

niż 250 pracowników i którego roczny obrót nie przekracza 50 milionów
euro lub całkowity bilans roczny nie przekracza 43 milionów euro.

• Małe przedsiębiorstwo to przedsiębiorstwo zatrudniające mniej niż

50 pracowników i którego roczny obrót lub całkowity bilans roczny nie
przekracza 10 milionów euro.

• Mikroprzedsiebiorstwo to przedsiębiorstwo zatrudniające mniej niż

10 pracowników i którego roczny obrót lub całkowity bilans roczny nie
przekracza 2 milionów euro.

Na podstawie nowej definicji określić więc można, które przedsiębiorstwa
kwalifikują  się  jako  małe  i  średnie  przedsiębiorstwa  (MŚP),  a  które  jako
mikroprzedsiębiorstwa.  Dzięki  temu  programy  wspólnotowe  i  strategie
opracowywane dla tych firm stają się bardziej skuteczne. Chodzi o to, aby
przedsiębiorstwa,  które  mają  większą  siłę  ekonomiczną  niż  MŚP,  nie
korzystały z mechanizmów wsparcia przeznaczonych dla MŚP.

POMOC PUBLICZNA

Pomoc publiczną można określić jako wydatkowanie środków publicznych
lub uszczuplanie danin publicznych w celu wspierania przedsiębiorstw lub
produkcji określonych towarów, stanowiące korzyść ekonomiczną dla
beneficjenta. Komisja Europejska, badając poszczególne przypadki
dotyczące pomocy szuka odpowiedzi na następujące pytania:

•czy następuje przysporzenie korzyści ze środków publicznych;

•czy następuje uprzywilejowanie wybranych przedsiębiorstw lub produkcji
niektórych towarów;

•czy następuje lub czy istnieje groźba naruszenia konkurencji; oraz

•czy istnieje wpływ na wymianę handlową między państwami
członkowskimi?

W praktyce wykonuje się test pomocy publicznej polegający na
sprawdzeniu czy wystąpią
łącznie następujące przesłanki pomocy publicznej:

1. Wsparcie

jest

przyznane

przez

państwo

lub

przy

wykorzystaniu zasobów państwowych;

Za  środki  publiczne  uznaje  się  zarówno  środki  przekazywane  przez
administrację centralną i samorządową, jak i przez fundusze, fundacje,
stowarzyszenia  i  innego  rodzaju  instytucje  publiczne,  administrowane
przez  państwo.  Do  środków  publicznych  zaliczane  będą  również  środki
przekazywane  przez  przedsiębiorstwa  publiczne  oraz  fundacje,
stowarzyszenia, agencje i inne instytucje pozarządowe, które dysponują
środkami przekazanymi przez państwo.

  W  przypadku  instytucji  dysponujących  środkami  publicznymi,  istotne
jest  wykazanie,  że  wsparcie  udzielane  przez  te  instytucje  da  się
przypisać  państwu,  tzn.  że  działanie  państwa  miało  istotny  wpływ  na
decyzje  podejmowane  przez  podmiot  dysponujący    środkami
publicznymi  (np.  niemożność  działania  podmiotu  bez  uwzględnienia
wymogów  władz,  konieczność  uwzględnienia  wytycznych  wydawanych
przez  władze  publiczne,  duża  integracja  przedsiębiorstwa  ze
strukturami

administracji

publicznej,

działalność

sektorze

regulowanym przez państwo, itp.)

2. Wsparcie uprzywilejowuje konkretne przedsiębiorstwa lub
grupy przedsiębiorstw, bądź produkcję określonych towarów;

Najczęściej  pomoc  publiczna  dotyczy  indywidualnych  przedsiębiorców,
bądź  grup  przedsiębiorców,  wyszczególnionych  ze  względu  na  ich
wielkość,  sektor  lub  region  prowadzonej  działalności.  Instrumenty  o
charakterze  powszechnym,  oddziaływujące  w  jednakowy  sposób  na
wszystkich  przedsiębiorców  i  sektory,  nie  będą  stanowiły  pomocy
publicznej a jedynie instrument generalny. Tego typu instrumentem jest
np.  system  podatkowy.  Uprzywilejowanie  polega  na  przekazaniu
korzyści  ekonomicznej,  czyli  wsparcie  musi  odbywać  się  na  warunkach
korzystniejszych  od  rynkowych.  Korzyść  ekonomiczna  może  mieć
charakter bezpośredni (np. dotacja, preferencyjna pożyczka, refundacja,
itd.)  lub  pośredni  (np.  zwolnienia  podatkowe,  umorzenia  należności
publicznych,  usługi  świadczone  poniżej  kosztów  rynkowych  tych  usług,
itd.).

Korzyść ekonomiczna występuje również w przypadku, gdy udzielane są
pożyczki, kredyty
z oprocentowaniem poniżej stopy rynkowej oraz gdy poziom
zabezpieczenia spłaty kredytu lub pożyczki jest niższy od standardów
przyjętych na rynku.

3. Wsparcie zakłóca lub grozi zakłóceniem konkurencji;

Prawie  każde  wsparcie  o  charakterze  selektywnym  będzie  miało
potencjalny wpływ na zakłócenie konkurencji. Skala zakłócenia lub groźby
zakłócenia  konkurencji  będzie  uzależniona  od  wielkości  beneficjenta,
któremu  udzielana  jest  pomoc,  w  szczególności  od  jego  udziału  w  rynku.
Przesłanka ta nie jest spełniona, co do zasady w sytuacji, gdy działalność
beneficjenta  ma  charakter  monopolu  naturalnego  lub  prawnego  (np.
przedsiębiorstwa energetyki cieplnej).

4. Wsparcie wpływa na wymianę handlową wymianę handlową
między państwami członkowskimi;

Zgodnie  z  Traktatem  o  funkcjonowaniu  Unii  Europejskiej  (TFUE),  każda
pomoc,  która  wpływa  na  wymianę  handlową  między  państwami
członkowskimi jest uznana za niezgodną z unijnym
rynkiem.  Większość  wyrobów  lub  usług  jest  przedmiotem  obrotu  między
państwami  członkowskimi  i  dlatego  wsparcie  prawie  każdej  działalności
gospodarczej  może  spowodować  zakłócenie  wymiany  między  państwami
członkowskimi  nawet,  jeśli  wsparte  przedsiębiorstwo  bezpośrednio  nie
prowadzi działalności eksportowej. Z analizy przypadków
rozpatrywanych  przez  Komisję  Europejską  wynika  bowiem,  że  nawet
nieznaczna wielkość pomocy może wpływać na wymianę handlową między
państwami członkowskimi.

Kiedy pomoc publiczna jest dopuszczalna?

Od ogólnego zakazu udzielania pomocy publicznej mogącej zakłócać
konkurencję, istnieją
wyjątki skatalogowane w dwóch grupach, w przepisach art. 107 TFUE,
których brzmienie
jest następujące:

Zgodna z unijnym rynkiem jest:

• pomoc o charakterze socjalnym przyznawana indywidualnym
konsumentom, pod
warunkiem, że jest przyznawana bez dyskryminacji związanej z
pochodzeniem
produktów;

• pomoc mająca na celu naprawienie szkód spowodowanych klęskami
żywiołowymi lub
innymi zdarzeniami nadzwyczajnymi;

• pomoc przyznawana gospodarce niektórych regionów Republiki
Federalnej Niemiec
dotkniętych podziałem Niemiec, w zakresie, w jakim jest niezbędna do
skompensowania niekorzystnych skutków gospodarczych
spowodowanych tym podziałem.

Wskazane powyżej kategorie pomocy publicznej zostały dopuszczone
bezpośrednio przez
Traktat.

POMOC DE MINIMIS

Pomoc de minimis to wsparcie o niewielkich rozmiarach, które nie zakłóca
konkurencji na rynku. Należy ono do osobnej kategorii pomocy publicznej,
a  starać  się  o  nie  można  występując  o  dofinansowanie  od  różnych
instytucji  państwowych,  np.  starając  się  o  dotację  unijną  lub  zwolnienia
podatkowe.  Pomoc  taka  nie  przekracza  200  tys.  euro  w  ciągu  trzech  lat
podatkowych  lub  100  tys.  euro  w  przypadku  przedsiębiorstw  z  sektora
transportu drogowego.

Na co pomoc de minimis?
Pomoc de minimis przeznaczona jest na pokrycie wydatków
kwalifikowanych bezpośrednio związanych z:
- uruchomieniem działalności gospodarczej, z wyjątkiem podmiotów, które
w okresie 12 miesięcy poprzedzających dzień przystąpienia do projektu
prowadziły działalność gospodarczą i ją zakończyły
- zakupów usług doradczych i szkoleniowych oraz uzyskaniem finansowego
wsparcia pomostowego w postaci bezpośredniej i bezzwrotnej pomocy
kapitałowej przez beneficjentów, w okresie 12 miesięcy od dnia rozpoczęcia
działalności gospodarczej
- adaptacją budynków, pomieszczeń oraz miejsc pracy, w których odbywa
się szkolenie, zakup lub leasing zwrotny lub finansowy sprzętów i systemów
informatycznych niezbędnych do realizacji szkolenia, do wysokości 10%
wartości wydatków kwalifikowanych projektu szkoleniowego.

Dla kogo pomoc de minimis?
Choć do pomocy de minimis kwalifikują się wszystkie sektory gospodarki,
to wyłączone są z niej:
- projekty faworyzujące towary produkcji krajowej na niekorzyść towarów
importowanych,
- działalność w sektorze drogowego transportu towarowego (zakup
środków transportu),
- działalność w sektorze węgla kamiennego,
- przedsiębiorcy znajdujący się w trudnej sytuacji ekonomicznej,
- przedmioty, na których ciąży obowiązek zwrotu pomocy wynikającej z
decyzji KE
- podmioty, które rozpoczęły projekt przed dniem złożenia wniosku o
dofinansowanie
- przedsiębiorcy działający w sektorze rybołówstwa i przedsiębiorstwa
działające w zakresie produkcji podstawowej produktów rolnych
wymienionych w Załączniku I do TWE (Traktat Wspólnoty Europejskiej);
- przetwarzania i wprowadzenia do obrotu produktów rolnych
wymienionych w Załączniku I do TWE, jeżeli wielkość
- pomocy jest uzależniona od oceny lub ilości produktów zakupionych od
pierwotnych producentów lub wprowadzonych na rynek, bądź jej
udzielenie jest uzależnione od przekazania jej producentom produktów;
- pomocy udzielanej dla działalności związanej z wywozem (ilość
produktów), siecią dystrybucji, bieżącymi wydatkami

Projekty indywidualne

Projekty indywidualne (kluczowe) stanowią przedsięwzięcia inwestycyjne
o  strategicznym  znaczeniu  dla  realizacji  programu  operacyjnego,
których  wdrożenie  jest  niezwykle  istotne  z  punktu  widzenia  osiągnięcia
zakładanych  wskaźników  rozwoju  społeczno-gospodarczego  kraju,
danego  sektora  bądź  województwa.  Projekty  te  w  znaczący  sposób
przyczyniają  się  do  realizacji  założeń  zawartych  w  Strategii  Rozwoju
Kraju,  politykach  sektorowych  oraz  strategiach  rozwoju  poszczególnych
województw.

Lista indykatywna

W ramach indykatywnych list projektów indywidualnych wyodrębnia
się następujące typy projektów:

1. projekty duże – inwestycje o wartości powyżej 25 mln euro w
przypadku sektora
ochrony środowiska oraz 50 mln euro w pozostałych sektorach
gospodarki, które do
uzyskania dofinansowania wymagają decyzji Komisji Europejskiej;

2. projekty mniejsze – inwestycje o wartości poniżej 25 mln euro w
przypadku sektora
ochrony środowiska oraz poniżej 50 mln euro w pozostałych sektorach
gospodarki,
które

uzyskują

dofinansowanie

wyniku

decyzji

Instytucji

Zarządzającej2
.

W Polsce organizacje pozarządowe w głównej mierze
zajmują

się:

działalnością

charytatywną

edukacyjną.

Powstają fundusze socjalne, programy pomocy dla
uboższych rodzin, placówki oświatowo-kulturalne,
świetlice środowiskowe, fundacje, stowarzyszenia.

Wśród  największych  organizacji  pozarządowych
działających  na  terenie  Polski  można  wymienić:
Związek  Harcerstwa  Polskiego,  Polski  Czerwony
Krzyż,  Caritas,  Polską  Akcję  Humanitarną,  Fundację
Wielkiej  Orkiestry  Świątecznej  Pomocy,  Helsińską
Fundację Praw Człowieka czy polski oddział Amnesty
International.

Dużą grupę organizacji pozarządowych stanowią
również

organizacje

proekologiczne,

instytucje

walczące z wykluczeniem społecznym i równością
płci.

b) Funkcja ekonomiczna

Organizacje korzystają z pracy wolontariuszy,
a

tym

samym

kształcą

przyszłych

pracowników, przekazując dobre wzorce:
zaangażowanie,

odpowiedzialności

kreatywność.
Dysponując

czasem,

kontaktami

obywatelami, wiedzą
o  ich  potrzebach  oraz  możliwością  ubiegania
się
o  dofinansowania,  ulgi  i  specjalne  kontrakty,
organizacje  non-profit  mogą  efektywniej
dostarczać dobra i usługi publiczne.

Wszystkie te atuty pozwalają na oszczędności
w sferze budżetowej np. w samorządach
miejskich.

Źródła finansowania mają niewątpliwy wpływ
na typy organizacji non profit i ich przedmiot
działalności,

wyróżnia się:

•dotacje,

•subwencje z budżetu państwa i jednostek
samorządu terytorialnego;

•prywatny kapitał,

•darowizny,

•wolontariat;

•dochody z działalności pozastatutowej;

•opłaty wnoszone przez korzystających z usług
organizacji;

•granty, dotacje, sponsoring,

•fundusze europejskie;

•składki członkowskie

Sposób zarządzania organizacją non-

profit

Zarządzanie dzieli się na zarząd społeczny oraz
zarząd profesjonalny.

W polskich stowarzyszeniach społeczny zarząd, który
działa  nieodpłatnie,  nie  jest  w  stanie  na  bieżąco,
dobroczynnie  nadzorować  pracy  stowarzyszenia,
często  realizującego  kosztowne  i  czasochłonne
projekty.  Występuje  więc  problem  nadzoru  i
odpowiedzialności.

dużych

organizacjach

najczęściej jeden
członek zarządu zostaje odpłatnym pracownikiem i
dzięki temu może poświęcić się w pełni zarządzaniu
(tzw. zarządzanie profesjonalne).

Document Outline