WSPÓLNOTO

WY KODEKS

CELNY

Paulina Maziuk
Towaroznawstwo
rok III, gr. I

Wspólnotowe prawo

celne

Podstawą Wspólnoty Europejskiej jest unia celna
stanowiąca jedną z form integracji gospodarczej.

Istotą unii celnej jest m.in.:

likwidacja granic celnych między państwami

objętymi unią

utworzenie na terytorium państw wchodzących

do unii, jednego obszaru celnego

 zakaz stosowania ceł przywozowych i

wywozowych między państwami członkowskimi

Podstawowym aktem prawnym z
zakresu wspólnotowego prawa celnego
jest:

rozporządzenie Rady Nr 2913/92 z

dnia

12

października

1992

r.

ustanawiające

Wspólnotowy

Kodeks Celny

WSPÓLNOTOWY KODEKS

CELNY

Jest rozporządzeniem, regulującym

główne zasady i tryb przywozu na
obszar celny Wspólnoty oraz wywozu
z tego obszaru, a także zawiera
prawa

i

obowiązki

osób

przywożących i wywożących towary
do krajów trzecich oraz uprawnienia i
obowiązki organów celnych.

WSPÓLNOTOWY KODEKS

CELNY

Jako zasadniczy akt prawny z zakresu

prawa

celnego,

o

charakterze

ogólnym, uzupełniany jest przez inne
rozporządzenia

wspólnotowego

prawa celnego, a przede wszystkim
przez rozporządzenie ustanawiające
przepisy wykonawcze do Kodeksu. 

Regulacje Wspólnotowego Kodeksu Celnego

Dział I - Przepisy ogólne

 Znajdują tu się regulacje określające

zakres

stosowania

przepisów

Wspólnotowego Kodeksu Celnego.

Zdefiniowano

także

podstawowe

pojęcia używane w WKC.

Dział II - Elementy, na podstawie których stosowane

są należności przywozowe lub wywozowe i inne

środki przewidziane w ramach obrotu towarami



Dział ten obejmuje przepisy

dotyczące

taryfy

celnej,

środków taryfowych, reguł
pochodzenia oraz wartości
celnej.

Dział III - Postanowienia odnoszące się do towarów

wprowadzanych na obszar celny Wspólnoty do

czasu otrzymania przeznaczenia celnego.

 Wprowadzenie towaru na obszar

Wspólnoty jest możliwe w Polsce
przez graniczne przejścia lotnicze i
morskie

oraz

przez

graniczne

przejścia lądowe, np. z Rosją (Obwód
Kaliningradzki).

Dział IV - Przeznaczenie

celne

To najobszerniejsza i najważniejsza

merytorycznie część Wspólnotowego
Kodeksu

Celnego.

Szczegółowo

uregulowano tu procedurę (zarówno
zwykłą

jak

i

uproszczoną)

dokonywania zgłoszeń celnych.

A. DOPUSZCZENIE DO

OBROTU

Dopuszczenie do obrotu nadaje

towarowi niewspólnotowemu status
celny

towaru

wspólnotowego.

Wymaga ono zastosowania środków
polityki

handlowej,

spełnienia

pozostałych

formalności

wymaganych

przy

przywozie

towarów, jak również zastosowania
opłat prawnie należnych.

 Zgłoszenie celne do procedury dopuszczenia do

obrotu może zostać dokonane w sposób standardowy
bądź z zastosowaniem procedury uproszczonej.

Do zgłoszenia celnego o objęcie towarów procedurą
dopuszczenia do obrotu należy dołączyć:

• a) fakturę, na podstawie której deklarowana jest

wartość celna towarów,

• b) deklarację wartości celnej zgłaszanych towarów,
• c) dokumenty niezbędne dla zastosowania preferencji

taryfowych lub każdego innego środka uchylającego
przepisy mające zastosowanie w odniesieniu do
zgłaszanych towarów,

• d) każdy inny dokument niezbędny dla zastosowania

przepisów regulujących dopuszczenie zgłaszanych
towarów do obrotu.

B. TRANZYT

Istnieje możliwość stosowania tranzytu
wspólnotowego:

zewnętrznego

lub

wewnętrznego.
W

tranzycie

wspólnotowym

jest

możliwość stosowania zabezpieczenia
generalnego, jak również obniżenia
jego wysokości (do 50% lub 30%) lub
zwolnienia z obowiązku składania
zabezpieczenia.

C. GOSPODARCZE PROCEDURY

CELNE

• Regulacje, stawiające sobie za cel

racjonalizację zasad dotyczących
procedur celnych oraz wprowadzenie
bardziej

elastycznych

przepisów

odnoszących

się

do

trybu

uzyskiwania pozwoleń.

• Wytyczne te opublikowane zostały w

Dzienniku

Urzędowym

Wspólnot

Europejskich.

D. WYWÓZ TOWARÓW

• Procedura wywozu pozwala na

wyprowadzenie

towaru

wspólnotowego poza obszar celny
Wspólnoty.

Dokonanie

wywozu

wymaga spełnienia formalności dla
niego

przewidzianych,

z

uwzględnieniem

środków

polityki

handlowej i należności wywozowych,
o ile znajdują zastosowanie.

• Zgłoszenie celne do procedury wywozu może

zostać dokonane w sposób standardowy albo
z zastosowaniem procedury uproszczonej.

• Zgłoszenie wywozowe musi zostać złożone w

urzędzie celnym właściwym dla nadzoru
miejsca, gdzie osoba dokonująca wywozu ma
swoją siedzibę lub gdzie towary zostały
zapakowane bądź załadowane do transportu
wywozowego.

Wyjątki

od

tej

zasady

określane są zgodnie z procedurą Komitetu.

• Zwolnienie do wywozu udzielane jest

pod warunkiem, że towary opuszczą
obszar celny Wspólnoty w tym samym
stanie, w jakim znajdowały się w chwili
przyjęcia zgłoszenia wywozowego.

• Do

zgłoszenia

wywozowego

lub

zgłoszenia do powrotnego wywozu
muszą zostać załączone wszystkie
dokumenty, niezbędne dla właściwego
zastosowania należności wywozowych i
przepisów regulujących wywóz lub
powrotny wywóz danych towarów.

Dział V - Towary wyprowadzane z obszaru

celnego Wspólnoty.

• Towary opuszczające obszar celny

Wspólnoty

podlegają

dozorowi

celnemu. Mogą zostać poddane,
zgodnie

z

obowiązującymi

przepisami,

kontroli

organów

celnych.

Towary

takie

powinny

opuścić

ten

obszar

drogą

wyznaczoną przez organy celne i w
sposób przez nie określony.

Dział VI - Dług celny

•Zgodnie z przepisami Wspólnotowego Kodeksu Celnego każda

kwota należności wynikająca z długu celnego powinna zostać
obliczona przez organ celny z chwilą uzyskania niezbędnych
danych i zostać zarejestrowana. Kwota należności powinna
zostać zarejestrowana niezwłocznie po jej obliczeniu i nie
później niż w ciągu 2 dni, licząc od dnia, w którym towar
został zwolniony. Jeżeli dłużnik nie będzie korzystał z ułatwień
płatniczych, to płatność powinna zostać dokonana nie później
niż w terminie 10 dni, licząc od dnia powiadomienia dłużnika
o kwocie należności.

•Kolejnym elementem istotnym dla przedsiębiorców są

odroczenia płatności, które przy łącznym stosowaniu
procedur uproszczonych mogą dać przesunięcie terminu
płatności nawet o 45 dni.

Dział VII – Odwołania.

• Zgodnie z art. 245 WKC tryb

postępowania

odwoławczego

określają kraje członkowskie, co
oznacza, że w sprawach celnych są
stosowane

przepisy

Ordynacji

podatkowej oraz krajowego prawa
celnego.

PODSUMOWANIE

Przyjęcie Wspólnotowego Kodeksu Celnego uzupełniło,
skonsolidowało i uprościło prawodawstwo celne,
skupiając je w ramach jednego instrumentu prawnego.
Niezbędne było również połączenie w jednym
rozporządzeniu kodu celnego wdrażającego przepisy,
które przed wejściem w życie tego rozporządzenia były
rozproszone w licznych instrumentach prawnych. Nie
tylko

uproszczono,

ale

również

wyjaśniono

i

skorygowano

przepisy

wykonawcze,

tak

aby

odpowiadały zmianom w prawodawstwie celnym, a
także rozszerzono ich zasięg.

BIBLIOGRAFIA

1. www.scl.com.pl/wspolnotowy-

kodeks-celny,df34.html

2. www.cargobaltic.pl/podstrony/pliki/w

spolnotowy_kodeks_celny.pdf

3. Morawski W. , „Wspólnotowy kodeks

celny i przepisy wykonawcze”,
Wolters Kluver, Warszawa 2014r.