UNIA EUROPEJSKA
Instytucje i źródła
prawa
Historia i proces rozszerzania UE
Najogólniej UE można określić jako nową formę współpracy państw, które rozpoczęły realizację
kolejnego etapu integracji europejskiej, zapoczątkowanej powstaniem Wspólnot Europejskich.
Podstawowym celem Unii jest kształtowanie coraz ściślejszych związków między narodami przez
utworzenie rzeczywistej unii gospodarczo-monetarnej i politycznej oraz rozwój współdziałania w
różnych dziedzinach
Mały Słownik Stosunków Międzynarodowych (red.) G. Michałowska
Nazwa określająca nowy etap w rozwoju struktur integracji europejskiej. Jej zadaniem jest
organizowanie ścisłej współpracy między państwami członkowskimi, rozwijanie systemu
integracyjnych więzi przez usuwanie barier. UE stanowi w swym obecnym kształcie niemający
porównania organizm międzynarodowy, będący w procesie stawania się. Dzięki mechanizmom
umożliwiającym tworzenie prawa unijnego (wspólnotowego) zarysowane w traktacie ramy mogą się
wypełniać, tworząc przejrzystą prawnie strukturę czy to nowego typu organizacji międzynarodowej,
czy federacji państw.
Słownik Unii Europejskiej, praca zbiorowa (red. naukowa) E. Stadmuller
Podstawą dla Unii Europejskiej są Wspólnoty Europejskie uzupełnione politykami i formami
współpracy ustanowionymi Traktatem założycielskim. UE w odróżnieniu od Wspólnot nie posiada
osobowości prawnej. Jej zadaniem jest organizacja w sposób konsekwentny i solidarny stosunków
pomiędzy państwami członkowskimi i ich narodami. Unia posiada do swej dyspozycji jednolite ramy
instytucjonalne opierające się na tym, co osiągnęły Wspólnoty Europejskie.
Leksykon współczesnych międzynarodowych stosunków politycznych (red.) Cz. Mojsiewicz
Unia Europejska została stworzona na podstawie Traktatu z Maastricht. Traktem tym została
utworzona szczególna organizacja regionalna w Europie obejmująca unię polityczną, gospodarczą i
walutową. Stanowi ona efekt ponad 40 letniego procesu politycznego. UE, aczkolwiek formalnie
powołana do życia odrębnie jako instytucja międzynarodowa, obejmuje sobą dotychczasowe
Wspólnoty Europejskie. Dzięki tym Wspólnotom i poprzez nie UE występuje w stosunkach
międzynarodowych korzystając podmiotowości dotychczasowych Wspólnot, sama tej podmiotowości
nie posiadając.
Encyklopedia Prawa (red.) U. Kalina-Prasznic
Co to jest UE? – moment powstania
Jedynym w swoim rodzaju gospodarczym i
politycznym partnerstwem 27
demokratycznych państw europejskich.
Z punktu widzenia prawa
międzynarodowego jest organizacją
międzynarodową o charakterze
regionalnym, integracyjnym,
ponadnarodowym oraz cechującą się daleko
idącymi kompetencjami zarówno w sferze
gospodarczej, społecznej, jaki i politycznej.
Czym jest UE
współcześnie?
Termin integracja pochodzi od łacińskiego
INTEGRATIO – oznaczającego scalanie,
łączenie i tworzenie nowej całości
Co to jest integracja?
wola polityczna państw do integrowania się
komplementarność gospodarek, rozumiana
jako równomierny poziom rozwoju
gospodarczego
sprzyjające położenie geograficzne (bliskość
geograficzna)
jednolity ustrój polityczno-gospodarczy
prowadzenie sprzyjającej polityki handlowej
wyrażającej się np. w udzielaniu ulg celnych
innym państwom
Przesłanki integracji
strefa wolnego handlu
unia celna
wspólny rynek (unia gospodarcza)
unia gospodarczo-walutowa
unia polityczna (pełna integracja)
Etapy integracji
gospodarczej
Imperium Rzymskie, Karol Wielki, Cesarstwo
Rzymskie Narodu Niemieckiego
Pieree Dubois
Idee zjednoczeniowe w XV-XVIII w.
Koncepcje zjednoczenia w XIX w.
Wpływ Paneuropy na rozwój idei integracyjnych
Unia Paneuropejska 1924r.
Czynniki dezintegrujące w latach 30-tych XX w.
Federacja regionalna Józefa Retingera
Kongres Unii Paneuropejskiej Nowy Jork 1943r.
Zarys historii, czyli idee jednej
Europy
Przesłanki podjęcia działań integracyjnych po 1945r.:
dążenie do odrzucenia katastrofalnej w skutkach polityki
nacjonalizmu i totalitaryzmu oraz ugruntowanie systemu
demokratycznego
chęć umocnienia pokoju i osiągnięcia poczucia bezpieczeństwa
nadzieja na szybsze uzyskanie wspólnym wysiłkiem dobrobytu
liczenie na odzyskanie (dzięki połączeniu narodowych
potencjałów) przynajmniej części wpływów i znaczenia
politycznego, jakie państwa europejskie straciły na rzecz
umacniających swą potęgę mocarstw – ZSRR i USA
obawa przed rosnącym potencjałem militarnym ZSRR i jego
wschodnioeuropejskich sojuszników.
obawa przed odbudową potęgi Niemiec (konieczność włączenie
tego państwa w procesy integracyjne)
Idea integracji po II wojnie
światowej
9 maja 1950r. Plan Schumana
18 kwietnia 1951 (25 lipca 1952) Traktat EWWiS
Do podstawowych celów EWWiS należało: przyczynianie się
do zrównoważonego wzrostu gospodarczego, zwiększenie
zatrudnienia oraz podnoszenie stopy życiowej społeczeństw
krajów członkowskich. Najistotniejszym zadaniem było
utworzenie wspólnego rynku surowców i produktów
przemysłu węglowego i stalowego państw członkowskich
(swobodny przepływ tych surowców i pracowników tych
sektorów
Wysoka Władza, Specjalna Rada Ministrów, Wspólne
Zgromadzenie oraz Trybunał Sprawiedliwości
1955 Plan Bayena
1955 Raport Spaaka
Europejska Wspólnota Węgla i Stali
25 marca 1957 r. Rzym (1 stycznia 1958 r.)
Podstawowe zadania:
- rozwijanie badań w dziedzinie atomistyki i rozpowszechnianie
ich rezultatów
- stworzenie wspólnego rynku materiałów i surowców
przemysłu jądrowego
- zapewnienie swobody przepływu kapitału i siły roboczej w tym
sektorze
- ustanowienie jednolitych norm bezpieczeństwa dla sanitarnej
ochrony ludności i pracowników oraz czuwanie nad
przestrzeganiem tych norm
Władze:
Rada (ministrów), Komisja, Zgromadzenie Parlamentarne oraz
Trybunał Sprawiedliwości
Europejska Wspólnota Energii
Atomowej
25 marca 1957 r. Rzym (1 stycznia 1958 r.)
podstawowe zadania:
- stopniowe rozwijanie integracji poprzez ustanowienie strefy wolnego handlu, unii celnej i
wreszcie wspólnego rynku, zapewniającego zniesienie przeszkód w swobodnym przepływie
towarów, osób, usług i kapitałów.
- ustanowienie wspólnej polityki handlowej, rolnej i transportowej
- zapewnienie wolnej konkurencji
- stworzenie mechanizmu koordynacji polityki gospodarczej państw członkowskich
- ujednolicanie ustawodawstwa poszczególnych państw członkowskich w zakresie
niezbędnym do działania wspólnego rynku
- utworzenie Europejskiego Funduszu Społecznego w celu zwiększania możliwości
zatrudniania pracowników i przyczyniania się do podnoszenia poziomu życia
- utworzenie Europejskiego Banku Inwestycyjnego, mającego przyczyniać się do rozwoju
gospodarczego państw członkowskich poprzez dostarczanie środków finansowych
- stowarzyszeniu krajów i terytoriów zamorskich w celu zwiększania wymiany handlowej
oraz osiągania wspólnym wysiłkiem ich rozwoju gospodarczego i społecznego
władze
- Rada (ministrów), Komisja, Zgromadzenie Parlamentarne oraz Trybunał Sprawiedliwości
- Zgromadzenie Parlamentarne i Trybunał Sprawiedliwości stają się jednocześnie wspólnymi
organami trzech Wspólnot
Europejska Wspólnota
Gospodarcza
1962 Ustanowienie wspólnej polityki rolnej
1965 Traktat o Fuzji Organów
1968 (zakończenie tworzenia unii celnej)
1969 Haga (sygnał do tworzenia unii
monetarnej)
1972 Paryż (dążenie do utworzenia unii
europejskiej obejmującej całokształt
stosunków między państwami
członkowskimi)
zahamowanie procesów integracyjnych
Dalszy rozwój integracji
17 lutego 1986 JAE (1 lipca 1987) modyfikacja traktatów rzymskich
postanowienia JEA – wprowadzenie:
- zapisów o utworzeniu rynku wewnętrznego (wspólnego rynku) do 1992,
- nowych rozdziałów o współpracy w dziedzinie polityki gospodarczej i
walutowej, spójności gospodarczej i społecznej, badaniach i rozwoju
technologicznym, środowisku naturalnym
- rozdziału określającego podstawy prawne rozwoju współpracy państw w
dziedzinie polityki zagranicznej w ramach Europejskiej Współpracy
Politycznej
- zmian instytucjonalnych, poprzez stworzenie podstaw prawnych dla
funkcjonowania Rady Europejskiej, powołanie Sądu Pierwszej Instancji
przy Trybunale Sprawiedliwości oraz zwiększenie uprawnień Parlamentu
Europejskiego
- zmian w procesie decyzyjnym, poprzez przyjęcie zasady kwalifikowanej
większości głosów w miejsce zasady jednomyślności, obowiązującej we
wszystkich sprawach związanych z tworzeniem rynku wewnętrznego
Jednolity Akt Europejski
7 lutego 1992 r. Traktat z Maastricht (1 listopada 1993)
Utworzenie UE
Zmiana EWG na WE
Zgodnie z ówczesnym art. B celami UE są:
a)
promowanie postępu ekonomicznego i społecznego poprzez
stworzenie obszaru pozbawionego wewnętrznych granic oraz poprzez
utworzenie unii gospodarczo-walutowej, posiadającej jednolitą walutę
b)
zapewnienie jej tożsamości na arenie międzynarodowej poprzez
ustanowienie wspólnej polityki zagranicznej i bezpieczeństwa,
włącznie z docelowym ustanowieniem wspólnej polityki obronnej
c)
wzmocnienie ochrony praw i interesów obywateli państw
członkowskich poprzez ustanowienie obywatelstwa Unii
d)
rozwijanie ścisłej współpracy w dziedzinie wymiaru sprawiedliwości i
spraw wewnętrznych
e)
utrzymanie w pełni dorobku prawnego – acquis communautaire
Traktat z Maastricht
1997 Amsterdam (2 października 1997 – 1 maja 1999)
główny nacisk położono na:
- respektowanie podstawowych praw człowieka
zagwarantowanych przez Europejską Konwencję o Ochronie
Praw Człowieka i Podstawowych Wolności wypracowaną przez
Radę Europy w 1950 r. Na państwo, które nie przestrzega tych
zasad, mogą być nałożone sankcje w postaci np. zawieszenia
prawa głosu na forum Rady Unii Europejskiej
- zwalczanie wszelkiej dyskryminacji z powodu płci, rasy,
pochodzenia, religii, przekonań, kalectwa, wieku i orientacji
seksualnej
- promowanie we wszystkich dziedzinach równości szans
kobiet i mężczyzn
- zniesienie kontroli granicznej wewnątrz UE
Traktat Amsterdamski
Traktat z Nicei
26 lutego 2001 – 1 lutego 2003
(przygotowanie na wielki rozszerzenie)
Traktat Konstytucyjny
29 października 2004 podpisano Traktat
ustanawiający Konstytucję dla Europy
Traktat z Lizbony
13 grudnia 2007 podpisano Traktat z Lizbony
– wszedł w życie 1 grudnia 2009
Reformy UE
Filary Unii Europejskiej
Po Traktacie z
Maastricht
Po Traktacie
Amsterdamskim
I Filar – sprawy objęte
zakresem
przedmiotowym trzech
Wspólnot (WE, EWWiS,
EWEA)
II Filar – Wspólna
Polityka Zagraniczna i
Bezpieczeństwa
III Filar – Wymiar
Sprawiedliwości i Spraw
Wewnętrznych
I Filar - sprawy objęte
zakresem przedmiotowym
dwóch Wspólnot WE
(EWWiS), EWEA + część
acqius Schengen)
II Filar - Wspólna Polityka
Zagraniczna i
Bezpieczeństwa
III Filar - Współpraca
Policyjna i Sądowa w
Sprawach Karnych
Znika dotychczasowa formalna filarowość
UE. Wspólnota Europejska zostaje
zastąpiona jednolitą organizacją
międzynarodową. Funkcjonuje wyłącznie
Unia Europejska jako taka, czego przejawem
jest istnienie Traktatu o UE oraz Traktatu o
funkcjonowaniu UE (który „zastąpił” TWE).
Wszystkie instytucje i organy są teraz
instytucjami i organizacjami UE
Po Traktacie Lizbońskim
1951
państwa założycielskie (Belgia, Holandia, Luksemburg, Francja, Włochy i
Niemcy)
1973
Wielka Brytania, Irlandia, Dania
1981
Grecja
1986
Hiszpania i Portugalia
1995
Szwecja, Finlandia i Austria
2004
Polska, Czechy, Słowacja, Węgry, Estonia, Łotwa, Litwa, Słowenia, Cypr
i Malta
2007
Bułgaria i Rumunia
PROCES ROZSZERZANIA
WSPÓLNOT EUROPEJSKICH (UE)
Rozszerzenie: od 6 do 27
państw
197
3
1981
1986
1990
1995
2004
2007
1951
Liczba ludności w UE i na
świecie
Liczba ludności w mln, 2009 r.
500
1339
128
142
307
UE
Chiny Japonia
Rosja
USA
Powierzchnia UE w
porównaniu z innymi krajami
Powierzchnia w tys. km²
UE
Chiny Japoni
a
Rosja
USA
16 889
9327
9159
4234
365
Wyniki ekonomiczne UE w
porównaniu z innymi krajami
UE
Chiny
Japonia
Rosja
USA
UE
Chiny
Japonia
Rosja
USA
12 508
1 326
3 329
468
9 819
25 100
4 400
27 800
12 200
38 700
Wielkość gospodarki: PKB w mld EUR, 2008 r.
Dochód na mieszkańca: PKB na 1 mieszkańca, 2008 r.