Rzym jaki był,

jaki jest

Rzym jaki był,

jaki jest



Rzym powstał w epoce żelaza, jako osada Latynów, usytuowana na szczycie
Palatynu. Jego mieszkańcy byli prostymi pasterzami owiec (około 800-750 p.n.e.).
Z czasem zajęli się rzemiosłem i handlem z sąsiadami (bogactwo Rzymu
pochodziło ze sprzedaży soli wydobywanej w solankach u ujścia Tybru). Ludności
zaczęło przybywać i zasiedlono Eskwilin i Kapitol. Według tradycji, przekazanej
nam przez Liwiusza, Rzym założył Romulus 21 kwietnia 753 p.n.e. i został jego
pierwszym królem. Od tej daty liczona była historia miasta – "Ab urbe cóndita" lub
A.U.C. (od założenia miasta, zobacz też kalendarz rzymski).





Wedle legendy wkrótce po założeniu miasta Rzymianie z powodu braku kobiet w
mieście postanowili je zdobyć, napadając osadę sąsiednich Sabinów, położoną na
wzgórzu Kwiryniale. Zuchwały plan porwania Sabinek powiódł się. Gdy Sabinowie
próbowali odbić kobiety, te namówiły ich do zawarcia rozejmu, a potem sojuszu z
Rzymianami (zobacz: porwanie Sabinek). W rzeczywistości między Rzymianami i
Sabinami faktycznie musiało dojść do unii około połowy VIII w. p.n.e..





Po śmierci Romulusa panowało kolejno sześciu królów. Tradycja podaje, że byli to:
Numa Pompiliusz, Tullus Hostiliusz, Ankus Marcjusz, Tarkwiniusz Stary, Serwiusz
Tuliusz i Tarkwiniusz Pyszny.

Początki Rzymu

Bogowie greccy



Kult Jowisza, czczonego
jako Jowisz Najlepszy
Największy (łac. Iuppiter
Optimus Maximus)
koncentrował się w
świątyni położonej na
Kapitolu w Rzymie, gdzie
zasiadał on w
towarzystwie Junony i
Minerwy. Czynnościami
kultowymi opiekował się
kapłan zwany flamen
Dialis.

Jowisz



Neptun – w mitologii rzymskiej
bóg wód, chmur i deszczu,
odpowiednik greckiego
Posejdona, boga morza.
Atrybutem Neptuna był trójząb.
Czczony wraz z bóstwem żeńskim
zwanym Salacją lub Venilią
(identyfikowanym z grecką
Amfitrytą, w mitologii greckiej
żoną Posejdona).





Był również opiekunem koni i
wyścigów (Neptune Equester).
Jego świątynie znajdowały się
blisko wyścigów (Circus Maximus i
Circus Flaminius) oraz na Polu
Marsowym (świątynia wzniesiona
przez Agryppę po zwycięstwie
nad Sekstusem Pompejuszem).
Święto Neptuna (Neptunalia)
obchodzono w okresie największej
suszy – 23 lipca.

Neptun



Dionizos jest bogiem religijnych
obrzędów, podobnych do tych,
które odprawia się ku czci
Demeter czy Persefony. W
trackich misteriach miał na
sobie skórę lisa, symbolizującą
nowe życie. Jego obrzędy,
zwane Dionizjami (misteriami
dionizyjskimi), należały do
najbardziej sekretnych. Wielu
badaczy uważa, że Dionizos jest
połączeniem lokalnego,
greckiego bóstwa z innym,
potężniejszym bogiem z Tracji,
lub Frygii, prawdopodobnie z
Sabazjosem.

Bachus



Odpowiednik greckiego Aresa.
Początkowo czczony jako
patron pór roku, szczególnie
wiosny. Pasterze powierzali
swoje stada opiece Marsa
przed watahami wilków. Między
innymi do Marsa śpiewali swoje
pieśni saliowie. Był czczony
jako ojciec bliźniąt: Romulusa i
Remusa. Poświęcono mu
pierwszy miesiąc w kalendarzu
rzymskim - kiedy to tradycyjnie
pogoda pozwalała wznowić lub
rozpocząć działania wojenne.

Mars



Merkury stał się bardzo
popularny wśród narodów
podbitych przez Imperium
Rzymskie. W rzymskim
synkretyzmie był
przyrównywany do celtyckiego
boga Lugusa i germańskiego
bóstwa Wotana.





W sztuce klasycznej łatwo
rozpoznawalny dzięki
charakterystycznej czapce
petasos (często z dołączonymi
małymi skrzydełkami) oraz
lasce (kaduceusz).

Merkury



W okresie hellenistycznym bóg
pojawił się w Grecji, gdzie jego
kult nabrał cech ezoterycznych.
Bóg był identyfikowany z greckim
Apollem lub Heliosem.





W I wieku kult Mitry (mitraizm)
zaczął szerzyć się w Rzymie
(mitreum) w podziemiach obecnej
bazyliki św. Klemensa (San
Clemente). W III i IV wieku
mitraizm został włączony do
państwowego kanonu religijnego
w Rzymie. Mitrę przedstawiano
jako młodzieńca w tunice, w
czapce frygijskiej na głowie,
zabijającego byka.

Mitra



Ceres, Cerera – w mitologii
rzymskiej bogini wegetacji i
urodzajów. Zaczęła być
utożsamiana z grecką Demeter
prawdopodobnie w V wieku p.n.e.





Córka Saturna i Ops. Była siostrą
i kochanką Jowisza, matką
Prozerpiny (ojcem Prozerpiny był
Jowisz). Jej pozostałe rodzeństwo
to: Junona, Westa, Neptun i
Pluton. Była jedną z najstarszych
oryginalnych rzymskich bogiń;
według tradycji miała swojego
kapłana już w okresie
królewskim.

Ceres



Pierwotnie była italską
boginią wszelkiego życia
na ziemi[2]. W VI wieku
p.n.e. została utożsamiona
z grecką Artemidą[1][3].





W sztuce starożytnego
Rzymu najczęściej
przedstawiano ją na wzór
Artemidy, to jest w krótkim
chitonie, z łukiem i
kołczanem ze strzałami, z
półksiężycem.

Diana



Junona– bardzo ważna
bogini rzymska, małżonka
Jowisza. Zakresem swych
możliwości i obowiązków
przypominała Herę. Często
jest z nią utożsamiana.
Była opiekunką życia
kobiet, w tym życia
seksualnego i
macierzyństwa. Należała
do Trójcy Kapitolińskiej, w
skład której wchodzili
również bóg Jowisz i bogini
Minerwa.

Junona



Wenus była najbardziej
czczona przez ród
Juliuszów, zwłaszcza za
czasów Juliusza Cezara,
gdyż uważano, że bogini
była antenatką Juliuszów.
Ród ten mianowicie
wywodził swe korzenie
od Julusa, syna Eneasza,
protoplasty Rzymian,
który z kolei miał być
synem Trojanina
Anchizesa i Wenus.

Wenus



Dowództwo objął w 221 p.n.e., po śmierci Hazdrubala, który zginął w zamachu.
Poszerzał kartagińskie posiadłości w Hiszpanii. Zajął m.in. sprzymierzone z Rzymem
miasto Sagunto 219 p.n.e. W ten sposób rozpoczęła się druga wojna punicka.
Hannibal wyruszył z Hiszpanii z 50-tysięczną armią przez Pireneje, południową Galię,
Alpy do Italii. Po przekroczeniu Alp, w listopadzie 218 p.n.e. pokonał w bitwie nad
rzeką Ticinius rzymskie oddziały złożone z welitów i ekwitów, dowodzone przez
konsula Korneliusza Scypiona, który w walce otrzymał ciężkie obrażenia, a przed
śmiercią uchronił go jego syn Publiusz. Następnie Hannibal zwyciężył armię drugiego
konsula Semproniusza nad rzeką Trebią. Ostra zima w północnej Italii spowodowała
śmierć jego słoni. Zadał jednak po niej armii rzymskiej wiele klęsk, m.in. nad jeziorem
Trazymeńskim i pod Kannami 2 sierpnia 216 p.n.e. Po tej ostatniej porażce wojska
rzymskie nie podejmowały już otwartej bitwy.



Wyprawa Hannibala do Italii w czasie II wojny punickiej



Przez kolejnych 10 lat Hannibal walczył w Italii. Ze względu na szczupłość swoich sił
nie zajął on Rzymu. Celem jego działań było odwrócenie od Rzymu jego
dotychczasowych sprzymierzeńców. Ostatecznie tylko kilka miast w Italii, takich jak
Kapua w Kampanii zdecydowało się poprzeć Kartagińczyka[1]. W 204 p.n.e. Scypion
Afrykański wylądował w Kartaginie, zmuszając Hannibala do wycofania się z Italii i w
bitwie pod Zamą w 202 p.n.e. pokonał jego wojska. Kartagina straciła wszystkie
swoje posiadłości poza Afryką i musiała zapłacić kontrybucję oraz

Wojna z Hanibalem



Rzymianie bardzo
lubili rozrywki, więc
w czasie wolnym
chodzili do:



Cyrku



Amfiteatrów



Teatrów



Term

Rozrywki



Armia rzymska – armia starożytnego
Rzymu. Siły zbrojne, które pozwoliły
mu zdobyć, a potem utrzymać
dominację w świecie antycznym.
Taką rolę spełniała w republice oraz
w okresie cesarstwa.

Siły zbrojne składały się z armii

lądowej oraz floty zwanej clasis. To
siły lądowe stanowiły główną broń
Rzymian. Wojsko przez wieki
ewoluowało, przechodząc szereg
reform i zmian. Trudno jest ustalić
liczbę wojsk w czasach republiki,
gdyż stale się zmieniała, aczkolwiek
w czasach wojen Pompejusza z
Cezarem, oraz Oktawiana z
Antoniuszem w latach 48-30 p.n.e.
osiągała do 500 tysięcy.

Armia Rzymska



W czasach wczesnego cesarstwa po reformach Augusta liczyła 25 legionów, czyli około
150 tysięcy ludzi. Dochodziła do tego podobna liczba wojsk pomocniczych,
składających się przeważnie z mieszkańców słabo zromanizowanych prowincji. Daje to
ogółem około 300 tysięcy ludzi. Tylko w wyjątkowych okolicznościach w okresie I-III
wieku n.e. armia była zwiększana (wojny Trajana z Dakami i Partami, gdy zwiększono
armię do 27 legionów). Legiony stacjonowały w obozach przygranicznych połączonych
siecią dróg. Struktura rzymskiej armii zaczęła ulegać przemianom w III w. podczas
kryzysu cesarstwa. Wzmagający się napór Germanów na granice powodował częste jej
przełamywanie i grabież prowincji.



Pierwsze reformy zapoczątkował cesarz Galien tworząc duże samodzielne oddziały
jazdy. Prawdziwego przełomu dokonali jednak tetrarchowie z cesarzem Dioklecjanem
na czele. Armia została podzielona na wojska przygraniczne obsadzające fortyfikacje,
których zadaniem było utrzymać się do czasu nadejścia armii polowej stacjonującej w
głębi. Zwiększono również liczbę wojska do około 500 tysięcy oraz rozbudowano
fortyfikacje. Dzięki temu zdołano utrzymać granice przez cały IV w.



Obrona załamała się na przełomie 406/407 roku kiedy to plemiona germańskie
naciskane przez Hunów przełamały ostatecznie Ren (aczkolwiek po klęsce cesarza
Walensa pod Adrianopolem w 378 Wizygoci stale już znajdowali się w granicach
cesarstwa). Ostatnim sukcesem wojsk zachodniorzymskich była bitwa na Polach
Katalaunijskich. Cesarstwo upadło w 476 roku.

Armia Rzymska C.D.

Współczesny Rzym



Rzym (wł., łac. Roma) – stolica Włoch, miasto w środkowej części kraju w otoczeniu
wzgórz, nad Tybrem, ośrodek administracyjny i polityczny (siedziba prezydenta,
ministerstw i urzędów); stolica i główne miasto regionu administracyjno-historycznego
Lacjum. Obszar administracyjny 1523 km², liczba ludności 2 748 809 (zespół miejski ok. 3
800 000).





Miasto położone w środkowych Włoszech, nad rzeką Tyber, w jej dolnym biegu, na
wyżynnym, wapiennym obszarze niedaleko wybrzeża morskiego. Stolica kraju i siedziba
najważniejszych instytucji życia politycznego i gospodarczego; drugi po Mediolanie
ośrodek finansowy i gospodarczy państwa (ważny ośrodek przemysłu samochodowego,
elektrotechnicznego, włókienniczego, spożywczego i innych). Wielki węzeł komunikacji
lotniczej (2 porty lotnicze: Fiumicino oraz Ciampino), kolejowej (dworzec Termini) i
drogowej. Rzym posiada także metro (obecnie 2 linie, trzecia aktualnie w budowie).
Światowy ośrodek turystyczny z bardzo bogatymi zabytkami starożytności i średniowiecza
(kościoły, bazyliki, Koloseum, pałace, akwedukty, fontanny i wiele innych budowli),
niezwykle bogate muzea, nowoczesne osiedla mieszkaniowe na przedmieściach.





Siedziba licznych banków, tereny wystawowe (dzielnica EUR); domy generalne zakonów i
zgromadzeń zakonnych. W 1960 roku organizował Letnie Igrzyska Olimpijskie. Częścią
miasta jest Watykan – siedziba papieży (najmniejsze państwo świata). Corocznie
odwiedzany przez kilkanaście milionów turystów.[potrzebne źródło]

INFO



Największym
sportowym
wydarzeniem w
Rzymie czasów
współczesnych to
finał ligi mistrzów
2008/09 między
FCB, a MNU.

Sport

Watykan i św. Piotr



Watykan to siedziba najwyższych
władz Kościoła katolickiego, gdzie
rezyduje papież. Jest połączony
unią personalną i funkcjonalną ze
Stolicą Apostolską (łac. Sedes
Apostolica, Sancta Sedes).
Obywatele Watykanu to głównie
dostojnicy kościelni, księża,
zakonnice i Gwardia Szwajcarska.
Oprócz tego do pracy przychodzi
około 3000 osób mieszkających
poza murami Watykanu
(pracownicy poczty, radia, gazety,
sklepów, dworca kolejowego i
służby medycznej). Obywatelstwo
watykańskie jest wyłącznie
czasowe. Kardynałowie otrzymują
je na czas pobytu w Rzymie.

INFO



Historia Wzgórza Watykańskiego sięga IV wieku, kiedy cesarz rzymski przekazał biskupom
Rzymu jeden z pałaców. Państwo Kościelne, władane przez papieży, powstało później. Jego
początek związany był z tzw. donacją Konstantyna, który miał darować papieżom Rzym wraz z
okolicami.



Początkowo siedzibą papieży nie był sam Watykan lecz Lateran. Watykan był miejscem
pielgrzymek do grobu św. Piotra. W pobliżu już w pierwszych wiekach chrześcijaństwa
zbudowano klasztory, przytułki i schroniska. Powstały też liczne kramy kupieckie obsługujące
podróżujących. Pierwsze umocnienia obejmujące bazylikę św. Piotra i Mauzoleum Hadriana
zostały zbudowane podczas pontyfikatu papieża Leona IV pod koniec IX wieku. Watykan stał się
miejscem, gdzie papież mógł się schronić przed najeźdźcami. Przeniesienia siedziby papieskiej
do Watykanu dokonał Grzegorz XI 17 stycznia 1377 po powrocie z Awinionu, kiedy zastał Pałac
Laterański w ruinie. W połowie XV wieku papież Mikołaj V powiększył i upiększył budowle
watykańskie, założył również Bibliotekę Watykańską. Jego następcy kontynuowali rozbudowę
Watykanu – Sykstus IV wzniósł Kaplicę Sykstyńską (1475-1483), Aleksander VI wybudował
wieżę nad kaplicą (Torre del Borgia), Juliusz II natomiast zatrudnił Bramantego do zbudowania
nowej Bazyliki św. Piotra.

Państwo to utrzymało się do 1870, kiedy to armia króla Włoch Wiktora Emanuela II włączyła je do

nowo powstającego Królestwa Włoch. Papież nie zgodził się z tą decyzją i ogłosił się więźniem
Watykanu. Dopiero w 1929 faszystowski rząd włoski Benito Mussoliniego i Stolica Apostolska
podpisali tzw. traktaty laterańskie, kończące spór i gwarantujące istnienie państwa
Watykańskiego w obrębie pałacu i ogrodów watykańskich.

historia

THE END

dziękuję za

uwagę.

THE END

dziękuję za

uwagę.