ZADOŚĆUCZYNIENIE ZA KRZYWDĘ W
KONSEKWENCJI SZKODY NA OSOBIE
Karolina Skakuj
Eliza Piotrowicz
CHARAKTERYSTYKA RYNKU (1)
Obsługa przez kancelarie odszkodowawcze, większościowy
udział w rynku jedynie 2 podmiotów (70-80%)
Brak nadzoru nad kancelariami odszkodowawczymi (zbyt
wysokie prowizje - koszty pełnomocnika)
Zbyt wysokie roszczenia nieadekwatne do poniesionej szkody
Wzrost wysokości i ilości wypłacanych świadczeń
Brak skutecznych programów rehabilitacyjnych,
gwarantowanych przez ubezpieczyciela
CHARAKTERYSTYKA RYNKU (2)
Nieograniczony czas zgłaszania szkody z zakresy OC
Możliwość przyznania zadośćuczynienia za śmierć członka
najbliższej rodziny
Znaczenie precedensów „katastrofa smoleńska”
Zaniżanie wysokości zadośćuczynienia przez ubezpieczycieli
Brak uporządkowanych reguł przyznawania świadczeń
POWODY ZANIŻANIA KWOTY
ZADOŚĆUCZYNIENIA
Niektóre sądy utożsamiają instytucję zadośćuczynienia z
odszkodowaniem, mającym na celu rekompensatę szkód
majątkowych, pomijając tym samym istotne szkody o
charakterze niemajątkowym, co wpływa na zaniżenia
kwoty świadczenia.
Wysokość wypłacanych świadczeń przez instytucje
ubezpieczeniowe jest zaniżana w porównaniu z kwotami
możliwymi do uzyskania na drodze sądowej, co z punktu
widzenia chronionych dóbr życia i zdrowia ludzkiego nie
powinno mieć miejsca.
Nieadekwatność składek na ubezpieczenie OC do
sądzonych kwot zadośćuczynienia
ZADOŚĆUCZYNIENIE NA RZECZ
OSÓB POSZKODOWANYCH
ZADOŚĆUCZYNIENIE NA RZECZ OSÓB
POSZKODOWANYCH
Art. 445.
§ 1. W wypadkach przewidzianych w artykule
poprzedzającym sąd może przyznać poszkodowanemu
odpowiednią sumę tytułem zadośćuczynienia pieniężnego
za doznaną krzywdę.
Zadośćuczynienia na rzecz osób poszkodowanych oraz
najbliższych członków rodziny stanowią komplementarne
świadczenia związane z zaspokojeniem szkód na osobie, mających
źródła w odpowiedzialności deliktowej. Przy tragicznych w skutkach
wypadkach, ze względu na ekonomiczny charakter, kwalifikowane są
jako podstawowe świadczenia których celem jest kompensata
powstałej krzywdy, tzn. szkody o charakterze niemajątkowym po
stronie zarówno bezpośrednio poszkodowanych, jak i najbliższych.
CECHY ZADOŚĆUCZYNIENIA NA RZECZ
OSOBY POSZKODOWANEJ:
pieniężny charakter świadczenia
stanowi sposób złagodzenia cierpień fizycznych i psychicznych osoby
poszkodowanej,
celem świadczenia jest wyrównanie uszczerbków o charakterze
niematerialnym, związanym z doznaną krzywdą, która przejawia się
rozmiarem kalectwa, oszpeceniem, ograniczeniem ruchowym,
ograniczeniami w życiu codziennym i podstawowych czynnościach,
długotrwałością cierpień, leczenia bądź rehabilitacji, poczuciem
bezradności a nawet ograniczeń jakie mogą wystąpić w przyszłości
osobisty charakter, przynależne jest wyłącznie osobie poszkodowanej,
fakultatywność, sądowi orzekającemu przysługuje swoboda w jego
przyznaniu i określeniu wysokości zadośćuczynienia (jednak nie
oznacza to, że występuje pełna dowolność)
świadczenie jest jednorazowe (całościowe), powinno obejmować
wszystkie cierpienia doznane przez poszkodowanego także te które
będzie odczuwał w przyszłości ( ewentualne przyznanie kolejnej kwoty
w przypadku "nowej krzywdy")
USTALANIE WYSOKOŚCI ZADOŚĆUCZYNIENIA
DLA OSOBY POSZKODOWANEJ
Przepisy kodeksu cywilnego nie zawierają
żadnych kryteriów, jakimi należy się kierować
przy ustalaniu wysokości
zadośćuczynienia!!!!!!
Czynników mających zasadniczy wpływ na
wysokość zadośćuczynienia należy poszukiwać
w orzecznictwie Sądu Najwyższego oraz sądów
powszechnych.
NAJCZĘŚCIEJ POJAWIAJĄCE SIĘ CZYNNIKI
WPŁYWAJĄCE NA WYSOKOŚĆ ZADOŚĆUCZYNIENIA:
stopień trwałego uszczerbku na zdrowiu
poszkodowanego,
długotrwałość choroby, cierpień, leczenia, rehabilitacji,
bolesność zabiegów wykonywanych operacji,
przywrócenie prawidłowych funkcji organizmu
wiek poszkodowanego (im poszkodowany jest młodszy
tym wyższe zadośćuczynienie)
płeć poszkodowanego (w zależności od przypadku)
poczucie bezradności życiowej (np. niemożność
podjęcia pracy)
stopa życiowa społeczeństwa polskiego
inne, różnorodne czynniki (np. związek szkody z
wykonywanym zawodem)
Wobec braku jednolitych zasad ustalania wysokości składki
zadośćuczynienia, dodatkowych wytycznych tzn. reguł o
charakterze generalnym należy poszukiwać w orzecznictwie!!!
Przykładowe orzeczenia sądów, istotne przy ustalaniu
wysokości zadośćuczynienia dla osoby poszkodowanej:
Sąd Apelacyjny w Katowicach (3 listopada 1994 r.)
"zadośćuczynienie ma charakter kompensacyjny, wobec czego
jego wysokość nie może stanowić zapłaty sumy symbolicznej czy
też określonej sztywnymi regułami, tak jak w ustawie wypadkowej,
lecz musi przedstawiać jakąś ekonomicznie odczuwalną wartość. "
Sąd Najwyższy ( 3 luty 2000 r.)
Przy ocenie odpowiedniej sumy zadośćuczynienia należy brać pod
uwagę wszystkie okoliczności danego wypadku, mające wpływ na
rozmiar doznanej krzywdy.
Sąd Najwyższy (27 sierpnia 1969 r.)
Przyznanie zadośćuczynienia nie jest obligatoryjne i zależy od
uznania i oceny sądu konkretnych okoliczności sprawy.
Ustalanie wysokości zadośćuczynienia powinno znajdować
oparcie w konkretnej sprawie i wszechstronnej ocenie wszystkich
okoliczności z uwzględnieniem czynników, które wpływają na jego
wysokość. Praktyki mechanicznego wyliczania zadośćuczynienia
np. 1% uszczerbku na zdrowiu = x zł, są jednak nadal często
stosowane przez ubezpieczycieli jednak sądy oceniają je
negatywnie.
Sąd apelacyjny w Katowicach 18 luty 1998r.
" posługiwanie się jedynie tabelami procentowego uszczerbku
na zdrowiu i stawkami za każdy procent trwałego uszczerbku
dla rozstrzygnięcia zasadności roszczenia o zadośćuczynienie i
jego wysokości, znajduje jedynie orientacyjne zastosowanie i
nie wyczerpuje oceny całości sprawy"
ZADOŚĆUCZYNIENIE NA RZECZ
NAJBLIŻSZYCH CZŁONKÓW
RODZINY
POLSKA
Art. 446 § 4 k.c.
Sąd może także przyznać najbliższym członkom
rodziny zmarłego odpowiednią sumę tytułem
zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną krzywdę.
Podstawowe cechy zadośćuczynienia na rzecz
osób bliskich:
Jednorazowe – nie może ulegać podziałom, nie może być wypłacane w formie
świadczeń rentowych czy okresowych (należy uwzględnić wszystkie elementy
krzywdy łącznie z tymi, które mogą wystąpić w przyszłości),
Pieniężne,
Mające złagodzić ogół cierpień po utracie osoby najbliższej – wyrównanie
uszczerbków o charakterze niematerialnym związanych z doznaną krzywdą,
Osobiste – przynależne wyłącznie uprawnionemu najbliższemu członkowi rodziny
zmarłego poszkodowanego (jest ściśle związane z osobą uprawnionego i wraz z
jego śmiercią wygasa, nie wchodząc do spadku po niej,
Fakultatywne – uznaniowe, sąd orzekający ma swobodę w przyznaniu i określeniu
jego wysokości, skład orzekający analizuje każdorazowo ogół okoliczności w
sprawie, może uwzględnić bądź oddalić roszczenie.
OKREŚLENIE WYSOKOŚCI
ZADOŚĆUCZYNIENIA (TZW. MIARKOWANIE)
Art. 446 § 4 k.c. nie limituje wysokości zadośćuczynienia,
Do jego przyznania wystarczy jedna przesłanka: wykazanie, iż
występujący z roszczeniem należy do kręgu najbliższych członków rodziny
zmarłego,
Każde konkretne roszczenie należy rozpatrywać indywidualnie, z
uwzględnieniem różnorodnych czynników,
Ustalenie tego świadczenia nie będzie mogło stanowić prostego,
automatycznego (arytmetycznego) wyliczenia, jego ustalenie będzie się
opierać na dodatkowych i istotnych dla konkretnego przypadku
czynnikach (przepis nie zawiera żadnych kryteriów, jakimi należy się
kierować przy „wycenie” tego rodzaju krzywdy,
Należy przede wszystkim kierować się celem zadośćuczynienia, którym jest
kompensacja (świadczenie to nigdy nie przywróci stanu poprzedniego, ma
jedynie skompensować krzywdę, która jest z natury rzeczy niewymierna-
cierpienie fizyczne lub psychiczne, znoszenie bólu itp.)
UNIWERSALNE KRYTERIA POMOCNE W
OKREŚLENIU WYSOKOŚCI ZADOŚĆUCZYNIENIA
DLA NAJBLIŻSZYCH:
Długotrwałość i stopień cierpień i bólu po śmierci najbliższego,
Osamotnienie, cierpienia natury moralnej, wstrząs psychiczny wywołany
śmiercią bliskiej osoby,
Stopień krzywdy, wynikający z utraty pomocy, wsparcia i opieki osoby bliskiej,
Utrata czerpania przyjemności z życia rodzinnego,
Wiek uprawnionego do zadośćuczynienia,
Stopień pokrewieństwa, ale także bliskości, zażyłości, przyjaźni,
Rola zmarłego, jaką pełnił w rodzinie, np. ukochana matka, dziadek scalający
rodzinę,
Potencjalny okres traumy najbliższych i dochodzenie członków rodziny do
względnej normalności.
INDYWIDUALNE CZYNNIKI POMOCNE W
MIARKOWANIU ZADOŚĆUCZYNIENIA PO STRONIE
UPRAWNIONYCH DO NIEGO DZIECI ZMARŁEGO:
Brak troski i opieki ze strony rodzica, brak jego pomocy w
przyszłym wychowaniu, poczucie sieroctwa,
Osamotnienie i trudności życiowe dziecka, które nie będzie
korzystało ze wsparcia rodzica,
Cierpienia i zachwianie poczucia bezpieczeństwa.
OTWARTY KATALOG CZYNNIKÓW PO
STRONIE RODZICÓW PO ŚMIERCI
DZIECKA:
Nagłe i brutalne zerwanie więzi rodzica z dzieckiem,
Poczucie krzywdy i bólu wywołane utratą dziecka, stan
psychiczny rodzica po zdarzeniu,
Wspólne zamieszkiwanie z rodzicami i pomoc, którą
świadczyło dziecko względem rodziców,
OTWARTY KATALOG
CZYNNIKÓW PO STRONIE
MAŁŻONKÓW:
Poczucie bezradności życiowej, bezsilność wobec
trudności życiowych, samotność i strach przed nią na
przyszłość,
Niemożność realizacji planów, konieczność układania
sobie życia od nowa,
Pozbawienie
rodzinnego
oparcia,
małżeńskiego
wsparcia,
Konieczność samodzielnego wychowania dzieci.
ORZECZNICTWO
W orzeczeniu z 24 marca 2010 r. (II C 152/09)
Sąd Okręgowy w Gliwicach rozpatrując
roszczenie powoda po tragicznej śmierci w
wypadku drogowym jego rodziców:
Przyznał mu 40 000 zł tytułem zadośćuczynienia,
Sąd miarkując wysokość zadośćuczynienia brał pod uwagę kwestię
wspólnego zamieszkiwania rodziców z synem, pomoc finansową
rodziców w spłacie zadłużenia syna, sąd doliczył koszty utraconego
zarobku syna, który ze względu na stan psychiczny nie mógł pracować,
ogromny wstrząs psychiczny itp. czynniki.
Orzeczenie z 26 marca 2010 r. (I C 757/090) Sad
rejonowy w Gorzowie Wielkopolskim zasądził na
rzecz matki zmarłego w wyniku pobicia
syna:
Zadośćuczynienie w wysokości 50 000 zł
Ustalono, że od dnia śmierci syna matka cierpi na bezsenność, stała się
osobą nerwową i nie może poradzić sobie z zaistniałą sytuacją
Sąd miarkując wysokość świadczenia kierował się przede wszystkim:
nagłym i brutalnym zerwanie więzi matki z synem, pozbawieniem rodzica
prawa do wychowywania i obserwacji kolejnych etapów życia dziecka,
poczuciem krzywdy i bólu, stanem psychicznym matki.
EUROPA
Cztery zasadnicze kryteria (okoliczności) tworzące
warunki powstania zadośćuczynienia:
1.
Rodzaj krzywdy osoby trzeciej
Rozstrój zdrowia urastający do choroby,
Doświadczenie ciężkich przeżyć psychicznych, pozostających poza granicami
normalnego ryzyka życiowego,
Reakcja osób bliskich na śmierć bezpośrednio poszkodowanego musi być
przewidywalna, np. ciężka, umiarkowana depresja po śmierci dziecka (zwykły
smutek wywołany śmiercią dziecka, złe samopoczucie lub dyskomfort
odczuwany przez przyjaciół- nie wystarczą)
Większość krajów europejskich dopuszcza kompensację szkody polegającej na
smutku, żałobie, cierpieniu i poczuciu osamotnienia po śmierci bliskiego (np.
Francuski Sąd Kasacyjny podkreśla, że krzywda musi mieć charakter osobisty,
bezpośredni, pewny)
2.
Charakter związku faktycznego osoby uprawnionej ze zdarzeniem
Prawie we wszystkich krajach Europy świadek zdarzenia (czynu), który doznaje w
związku z nim wstrząsu psychicznego (emocjonalnego), może liczyć na
zadośćuczynienie pieniężne,
Wystarczająca jest z reguły fizyczna obecność osoby trzeciej w strefie zagrożenia,
Jedynie w Niemczech wymaga się dodatkowo doznania ekstremalnego szoku.
3.
Charakter odpowiedzialności sprawcy (czy jest ona oparta na winie czy
oderwana od niej)
Umyślność lub rażące niedbalstwo stanowi przesłankę dochodzenia zadośćuczynienia w
kilku systemach w modelu „pośrednim”,
W innych może być kryterium podwyższenia wysokości świadczenia (Polska, Włochy),
W krajach o tradycji germańskiej kwestią dyskusyjną jest to, czy osoba, która w związku
ze śmiercią kogoś innego doznaje jedynie krzywdy w sferze emocjonalnej, może żądać
odszkodowania w reżimie zaostrzonym (niezależnym od winy),
Jeśli w danym kraju zasady prawa odszkodowawczego są oderwane od kwestii podstawy
odpowiedzialności (wina, ryzyko, słuszność), problem ten nie powstanie
4.
Rodzaj relacji osobistej między zmarłym a osobą trzecią
Ze względu na krąg osób legitymowanych wyróżniamy systemy:
Z zamkniętą listą osób legitymowanych (Anglia)
Roszczenie przyznane jedynie małżonkowi zmarłego, a także rodzicom zmarłego małoletniego dziecka,
niebędącego nigdy w związku małżeńskim (gdy dziecko było z nieprawego łoża – zadośćuczynienie
przysługuje tylko matce),
Roszczenia obu żyjących rodziców ulegają równemu podziałowi,
Dziecko nie ma prawa do zadośćuczynienia po śmierci rodziców.
W których ustawodawca posługuje się jednym pojęciem ogólnym, takim jak „rodzina”,
„członek rodziny” bądź osoba najbliższa (np. Polska, Grecja)
W Niemczech jednym z warunków dochodzenia roszczenia jest bliski związek osobisty między osobą
pośrednio poszkodowaną a bezpośrednią ofiarą (dzieci, rodzice, małżonkowie, narzeczeni, partner
życiowy),
Judykatura grecka ukształtowała szeroki krąg osób pośrednio poszkodowanych (powinowaci w
pierwszym stopniu, czyli teściowie, zięciowie i synowie wchodzą do tego kręgu; także wnuki do lat 2,
natomiast szwagier, siostrzeńcy, rodzeństwo żony nie są uprawnieni, nawet jeśli są jedynymi żyjącymi
krewnymi zmarłego).
W których orzecznictwo, odpowiadając na potrzeby danego społeczeństwa, utrzymuje
otwarty krąg legitymowanych (system o tradycji romańskiej)
Uprawnieni do zadośćuczynienia są wszystkie osoby, które poniosły szkodę wskutek śmierci
poszkodowanego, o ile istniała między nimi a zmarłym więź emocjonalna (pozostawanie w stosunku
pokrewieństwa jest wystarczające).
EUROPA - KONKLUZJA
W europejskich porządkach prawnych do
kategorii „rodziny” zalicza się:
Małżonka,
Rodziców małoletniego,
Rodzeństwo i dzieci (także dorosłe)
Rodzeństwo w starszym wieku musi z reguły udowodnić istnienie rzeczywistej
więzi z poszkodowanych, np. fakt wspólnego zamieszkiwania,
W dalszej kolejności do rodziny należą: dziadkowie, wnuki, ciotki, wujowie,
teściowie, synowa, zięć, konkubent/konkubina.
Kontrowersyjne jest zaliczanie do rodziny osób pozostających w związkach
nieformalnych tej samej płci, jeśli status tych osób nie został uregulowany
prawnie
PRZY OCENIE WYSOKOŚCI
ZADOŚĆUCZYNIENIA WYKORZYSTYWANE SĄ:
Tzw. tabele zadośćuczynienia (Niemcy, Holandia)
Tabele normatywne (Hiszpania, Portugalia)
Kwoty orzeczone w danym roku (Francja)
Zasady
Europejskiego
Prawa
czynów
Niedozwolonych
ROZMIAR ZADOŚĆUCZYNIENIA NA
ŚWIECIE
Hiszpania – ok 100 tys. euro (dla małżonki zmarłego), ponad
44 tys. euro (dziecko zmarłego)
Włochy – ok 106–212 tys. euro (otrzymałby małżonek lub stały
partner zmarłego)
Portugalia – 2,5-8 tys. euro (za utratę dziecka poczętego),
maks. 25 tys. euro (małżonka zmarłego)
Szwecja – ok 2400 euro
Niemcy – 500-5 000 euro
Polska - 5-100 tys. zł (w pierwszych dwóch latach
obowiązywania art. 446 § 4 k.c.)
PRZYSZŁOŚĆ INSTYTUCJI
ZADOŚĆUCZYNIENIA
W POLSCE
W analizie przyszłości instytucji zadośćuczynienia, sprawą kluczową jest
wysokość wypłacanych świadczeń.
W ostatnich latach obserwowany jest stały, zaskakująco silny wzrost
orzekanych kwot zadośćuczynienia, kreowany często przez składy
orzekające oraz wyspecjalizowane kancelarie prawne i odszkodowawcze.
Kolejnym
powodem
wzrostu
okazała
się
rosnąca
zamożność
społeczeństwa, prognozująca jednak w najbliższym czasie stabilizację i
proporcjonalny wzrost instytucji zadośćuczynienia do rozwoju
polskiej gospodarki. W latach 2005-2011 tragiczne w skutkach
zdarzenia, powodujące znaczne uszczerbki na zdrowiu poskutkowały
kwotą zadośćuczynienia sięgającą nawet 500 000 zł. Z punktu widzenia
interesu osób poszkodowanych powinny być w przyszłości wprowadzone
minima kwotowe, gwarantujące adekwatne do rozmiarów krzywdy
świadczenia, a tym samym pozostawienie sądom swobody w orzekaniu, co
pozwoli na indywidualne podejście do konkretnych przypadków.
Rozwiązania pro konsumenckie, mogłyby ponadto polegać na prowadzeniu
niezależnych komisji lekarskich, z udziałem wybitnych specjalistów.
Ewolucja instytucji zadośćuczynienia musi skutkować również zmianą
wysokości składek za ubezpieczenia OC, pozwalającą na pokrycie
rosnących kosztów wypłacanych, adekwatnych świadczeń.
DZIĘKUJEMY ZA
UWAGĘ