„Sojusz metod”

E. Arciszewskiej

Charakteryzacja

„

Sojusz metod” nie jest nową koncepcją

nauki czytania, lecz programem nauki
czytania poprzez wykorzystanie dokonanej
przez autorkę komplikacji niektórych metod
i koncepcji znanych od dawna. Jest to
propozycja dydaktyczno – wychowawcza,
w której istotne jest stałe ćwiczenie zmysłów
na podstawie specjalnie dobranych
materiałów dydaktycznych.

Autorka wychodząc z założenia, że nie istnieje

metoda jednakowo oddziałująca na każdego

wychowanka proponuje połączenie i

wykorzystanie elementów różnych metod,

tak, aby każde dziecko miało możliwość

zdobycia „umiejętności czytelniczych na

podobnym poziomie i w podobnym czasie,

a mimo to w indywidualnym tempie”.

W nauce czytania zdaniem autorki
ważne jest rozumienie czytanego
tekstu, a nie tempo czytania. W
początkowej fazie nauki proponuje
stosowanie czytania globalnego
zarówno zdaniowego jak i
wyrazowego.

Działania edukacyjne w zakresie nauki
czytania dzieli się na dwa etapy:



Pierwszy – to czynne czytanie globalne wyrazowe
i zdaniowe z wykorzystaniem imion i innych
wyrazów oraz metod anglojęzycznych (termin
czynne czytanie odnosi się do manipulowania
napisami w trakcie zabaw)



Drugi etap to czytanie analityczno – syntetyczne,
inspirowane pedagogiką montesoriańską, modelem
I. Majchrzak, całościowymi metodami
anglojęzycznymi , w tym wykorzystaniem
książeczek dla dzieci z serii „Słoneczna biblioteka”,
w ramach tzw. sesji czytania – sesji rozmowy, czyli
w trakcie codziennych na tym etapie
indywidualnych ćwiczeń w czytaniu

Do realizacji pierwszego etapu czytania
w przedszkolu autorka proponuje
wprowadzenie:



Technik czytania całościowego poprzez
zastosowanie metod globalnych: zabaw
i gier z całymi wyrazami



Technik Celestyna Freineta (swobodny
tekst i fiszki autokontrolne)



Elementów metody Ireny Majchrzak
(inicjacja, zabawy z imionami)



Elementy metody Marii Montessorii
(etykietowanie obrazków i przedmiotów)

W drugim etapie nauki czytania
proponuje:



Ćwiczenia fonetyczne



Prezentację alfabetu połączoną z grami
i zabawami



Stosowana jest również Metoda Dobrego
Startu, która wspomaga rozwój
psychomotoryczny dziecka poprzez
odpowiednio zorganizowaną zabawę
i aktywne uczenie symboli graficznych

W propozycji E. Arciszewskiej

przedstawia się dzieciom

pełny alfabet, jednak nie

występuje nauczanie liter. Ich

prezentacja jest jednym z

wielu ćwiczeń analityczno –

syntetycznych.

W trakcie nauki czytanie

dziecko samodzielnie

poszukuje relacji między

literą, a dźwiękiem.

Każde dziecko ma do

czynienia z innym

zadaniem czytelniczym,

ponieważ program nie

przewiduje wspólnego

czytania tego samego

tekstu.

Dokonywanie przez dziecko wyboru

odpowiednich podpisów do obrazków

lub przedmiotów, w coraz bardziej

skomplikowanych zestawach

wyrazowych i zdaniowych, stanowi

stały element tego modelu.

Oto kilka przykładów zabaw
dotyczących „sojuszu metod”:



Znajdź słowo. Nauczycielka etykietuje
kilkanaście do kilkudziesięciu przedmiotów:
mebli, zabawek na sali. Dzieci losują duplikaty
tych słów, szukają ich wśród rozwieszonych
napisów i porównują. Zabawę należy powtarzać
przez kilka dni. Wygrywa ten, kto pierwszy
odnajdzie wylosowany napis. Po pewnym czasie
należy zdjąć lub zasłonić napisy, a dzieci poprosić
o przyporządkowanie wylosowanych wyrazów i
ich przyczepienie. Następnie powinno nastąpić
wspólne sprawdzenie prawidłowości wykonania
zadania.



Skreślanki - imiona. Dzieci stoją w
dwóch drużynach (jednakowa liczba
uczestników). Nauczycielka na dużym
arkuszu wypisuje imiona wszystkich
dzieci i jeszcze kilka imion dodatkowo.
Dzieci kolejno podbiegają do tablicy i
wykreślają swoje imię. Drużyna, która
pierwsza skończy, wygrywa. Do tej gry
może posłużyć też zwykła tablica i
gąbka.



Moje stopy. Dzieci odrysowują na grubym
kartonie swoją lewą i prawą stopę i
wycinają je. Nauczycielka podpisuje
wykonane przez dzieci szablony ich
imionami. Szablony rozrzuca się po całej
sali. Na dany znak każdy szuka swoich stóp,
układa je napisami do góry w taki sposób,
aby lewa stopa znajdowała się z lewej
strony, a prawa z prawej. Wygrywa ten, kto
najszybciej stanie na swoich stopach. W
grupie dzieci młodszych nauczycielka
pomaga wykonać szablony.



Krzesełka w kole. Na oparciach
dziecięcych krzesełek znajdują się imiona
dzieci. Krzesełka są ustawione w kręgu.
Każdy siada na swoim krzesełku i
przygląda się, kto siedzi koło niego i jak
wyglądają imiona sąsiadów. Następnie
dzieci chodzą dookoła utworzonego
kręgu, w takt tamburynu. Gdy muzyka się
urywa, dzieci siadają na tym krześle, przy
którym się akurat zatrzymały. Próbują
odgadnąć, na czyim krześle siedzą.

Wykonały:

Agnieszka Jochymek

Sylwia Hulewicz