W 1894 roku Edison zademonstrował swój
wynalazek publicznie na Broadwayu w Nowym
Jorku.
Było to urządzenie przeznaczone dla jednego
widza, a działające na zasadzie stosowanej w
fotoplastykonie. Seans trwał 15 sekund, a film
zapisany był na celuloidowej perforowanej
taśmie o szerokości 35 mm. i długości około 16
metrów.
Technicznie kinetoskop był porównywalny do wynalazku braci
LumiŁre, a jeśli można mówić o jakichś różnicach, to
przemawiały one raczej na korzyść wynalazku Edisona.
Niestety w kinetoskopie nie wykorzystano możliwości
rzutowania obrazu na ekran, przez co kinetoskop pozostał
tylko ciekawostką, zaś kino zrobiło błyskawiczną karierę. W
tym przypadku o błyskawicznej karierze kinematografu
zadecydowała możliwość wspólnej zabawy i wspólnego
przeżywania rozrywki, czego kinetoskop nie mógł zapewnić.
Jest to klasyczny przykład na to, że o powodzeniu wynalazku
decydują czasem czynniki których po prostu przewidzieć się
nie da!