"Krótkość żywota" Daniela Naborowskiego jest liryką zwrotu do adresata. Adresatem może być każdy człowiek. Tekst mówi o przemijaniu, o krótkości życia ludzkiego. Poeta przekonuje, że życie ludzkie jest krótsze od mgnienia, posługuje się tutaj hiperbolą, eksponując krótkość życia.

Jan Andrzej Morsztyn – poeta nurtu dworskiego

Sonet

"Do trupa"

Utwór jest przykładem klasycznego sonetu, tj. Składa się z czterech zwrotek, z czego dwie pierwsze to kwadryny (czterowersowe), a dwie kolejne to tercyny (trzywersowe). Zazwyczaj w klasycznym sonecie miały charakter opisowy, tercyny refleksyjny. Wybór takiej formy gatunkowiej świadczy o ogromnej dbałości poety o formy (wskazuje charakterystyczny dla Morsztyna perfekcjonizm formalny). Jest to liryka zwrotu do adresata. Podmiot zwraca się do trupa, a podmiotem liryczny, jest człowiek nieszczęśliwie zakochany. Podmiot liryczny próbuje porównać swoją sytuację egzystencjalną do sytuacji człowieka nieżyjącego.

Poza jednym podobieństwem wyrażonym w pierwszym wersie widzi same różnice. Przezentując je, posługuje się antytezami. Morsztyn posługuje się i innymi środkami, które służą zaskoczeniu czutelnika. W tekście pojawiają się oksymorony, całość prowadzi do wniosku, że lepiej być martwym niż nieszczęśliwie zakochanym.

Utwór jest typowem przykładem poezji salonowej. Biorąc pod uwagę podjęty temat, jest to erotyk. Jest to przykład konceptu – zaskakującego pomysłu.

"Redivivatus"

utwór rozpoczyna się aluzją do poglądów głoszonych przez Pitagorasa, dotyczących wędrówki dusz.

Morsztyn tworzył poezję saklonową, która przede wszystkim miała służyć rozrywce. Poruszał tematy błahe, bardzo natomiast dbał o formę i czystość języka. Jeżeli pisał o miłości, to traktował ją jak flirt czy zauroczenie. Nie uciekał od wypowiadania się na temat miłości zmysłowej. Morsztyn tworzył więc poezję kunsztowną, typową dla nurtu dworskiego.