GEOGRAFIA TURYSTYCZNA
walory recepcji (zaplecze) – zagospodarowanie turystyczne (infrastruktura) wynik działalności człowieka mający na celu przystosowanie przestrzeni na potrzeby ruchu turystycznego.
Obejmuje sieć usług : baza noclegowa, żywieniowa i towarzysząca
baza towarzysząca – urządzenia zaspokajające potrzeby życiowe turysty, urządzenia turystyczne np. kąpieliska, kolejki górskie, infrastruktura narciarska (szlaki, nartostrady), szlaki turystyczne (piesze, rowerowe, konne, kajakowe, żeglarskie)
urządzenia paraturystyczne (służące mieszkańcom i turystom) np. zagospodarowanie terenów otwartych, zielonych, parki zielone, ogródki zabaw dziecięcych, …
urządzenia sportowo – rekreacyjne: boiska do gry; rekreacja zimą: ośle łączki, tereny do saneczkowania
urządzenia służące kulturze fizycznej: klub książki, świetlice, miejsca koncertowe.
Urządzenia paraturystyczne – zaspokajają potrzeby stałych mieszkańców, ale powinny mieć rezerwy na obsługę turystów np. drogi (powinny być przejezdne), techniczne uzbrojenie terenu (np. elektryka)
organizacja: wczasów, zakwaterowania, info turystyki, sprzedaż map, usługi przewodników
dostępność komunikacyjna : zewnętrzna i wewnętrzna
SZLAKI TURYSTYCZNE:
trasy wycieczkowe: najciekawszych punktów topograficznych, obiektów krajobrazowych/ przyrodniczych/ architektonicznych, narciarskie, rowerowe, konne
też: ścieżki dydaktyczne, szlaki spacerowe i dojściowe do terenów górskich.
3 rodzaje układów szlaków:
układ k ratowniczy gwiaździsty i jeden główny szlak z odnogami
szlaki piesze – powstają na istniejących drogach, ale są bezpieczne
2 szlaki na odcinkach nie większych niż 3 km i krzyżujące się z innymi.
np. Główny szlak sudecki im. Mieczysława Orłowicza.
Karpaty → Główny szlak beskidzki im. Kazimierza Sosnowskiego
Główny szlak Świętokrzyski im. Edwarda Nasalskiego
Beskidzki szlak PTTK
szklaki tematyczne: przyrodnicze, historyczne, archeologiczne, etnograficzne, biograficzne, inne (np. Małopolski szlak owocowy)
Rodzaje transportu: drogowy, kolejowy, lotniczy, wodny (żegluga śródlądowa i morska)
Drogi o dużych walorach widokowych np. obie pętle bieszczadzkie (duża i mała); drogi na pojezierzach np. na pojezierzu Kaszubskim
Babia gorą: droga Zawoja – Zubrzyca
Beskid Ślaski i droga Szczyrk – Wisła
Sudety: droga sudecka w Kotlinie kłodzkiej
komunikacja autobusowa:
PKS – docierający do ważnych miejscowości
autobusy linie miejskich w miejscowościach turystycznych
komunikacja prywatna
transport kolejowy:
mało ludzi z niego korzysta, ale też trasy są w złym stanie
kolej jest droga
są też specjalne kolejki turystyczne
żegluga śródlądowa: np. promy, ale jest ich mało i są zaniedbane
żegluga przybrzeżna: na zalewach np. na Zalewie Wiślanym
Polska żegluga bałtycka np. z Ustki na Bornholm
istnieje też mnóstwo innych środków transportu, np. prywatne bryczki, riksze....
porty lotnicze: Warszawa, Kraków, Katowice, Gdańsk, Wrocław, Poznań, Łódź, Rzeszów
w transporcie lotniczym bardzo małe znaczenie mają przeloty krajowe.
Przejścia graniczne: pieszo – rowerowe, drogowe, lotnicze, samochodowe, morski...
CHŁONNOŚĆ TURYSTYCZNA – określa naturalną odporność środowiska przyrodniczego na degradacje, spowodowaną ruchem turystycznym. Wyrażana jako maksymalna liczba turystów mogących jednocześnie przebywać w danym obszarze, nie powodując degradacji i dewastacji środowiska naturalnego i pogorszenia warunków wypoczynkowych.
POJEMNOŚĆ TURYSTYCZNA – pojemność bazy noclegowej, gastronomicznej i towarzyszącej, określająca optymalną liczbę uczestników ruchu turystycznego, mogących równocześnie korzystać z poszczególnych urządzeń, nie zmniejszając standardu usług i poziomu podaży oraz nie wywołując dezorganizacji życia społeczno-gospodarczego
PRZEPUSTOWOŚĆ SZLAKU TURYSTYCZNEGO – możliwość użytkowania ciągu turystycznego bez obniżania jego wartości użytkowej, zmierzona liczbą turystów pokonujących daną trasę w jednostkach czasu. Przekroczenie oznacza pogorszenie komfortu wędrówki czy zwiedzania + zadbanie
Funkcja turystyczna – działalność społeczno – ekonomiczna (skierowana na obsługę turysty) zdolność przyjęcia i zaspokojenia potrzeb turysty przez daną miejscowość czy obszar
wskaźnik funkcji turystycznej = liczba miejsc noclegowych * 100 : liczba ludności miejscowej
maksymalne wartości osiągnęły: 7,5 województwo zachodniopomorskie a najmniej poleski 0,5