Analiza i wizualizacja danych

Laboratorium nr 4

Prowadzący: dr Jarosław Olejniczak

Wykonał: Artur Piersa

Grupa: I2A4S1

Program 1:

Kod źródłowy:

Wynik działania:

Opis działania:

#1 Funkcja par ustawia parametry wyświetlanego wykresu (jak szerokość, wysokość, marginesy).

#2 Dane ładowane są do wektora xx

#3 Rysowanie historgramu za pomocą funkcji hist.

Program 2:

Kod źródłowy:

Wynik działania:

Opis działania:

#1 Funkcja par ustawia parametry wyświetlanego wykresu (jak szerokość, wysokość, marginesy).

#2 Dane ładowane są do wektora xx

#3 Rysowanie historgramu za pomocą funkcji hist. Funkcja hist jest wywołana z argumentem right równym TRUE. Oznacza to, że przedziały na histogramie będą otwarte z prawej strony (domknięte z lewej strony). Dlatego tym razem Frequency w przedziale 8 – 10 wynosi 3 - w porównaniu z programem 1 wartość 8.0 należy do przedziału 8 – 10.

Program 3:

Kod źródłowy:

Wynik działania:

Opis działania:

#1 Funkcja par ustawia parametry wyświetlanego wykresu (jak szerokość, wysokość, marginesy).

#2 Dane ładowane są do wektora xx

#3 Obliczenia przeprowadzone w liniach kodu:

br1 <- c(6, 8, 10, 12, 14, 16)

bw1 <- br1[2] - br1[1]

xxh <- floor(xx/bw1) * bw1 + 0.1 * bw1

pozwalają, na zakwalifikowanie danych granicznych (np. 8.0, 14.0) do przedział po prawej stronie na histogramie (wartość 14.0 została zakwalifikowana do przedziału 14 – 16). Dla pozostałych danych z listy xx rachunki przeprowadzone w tych liniach kodu nie zmieniają przydziału na histogramie.

#4 Rysowanie historgramu za pomocą funkcji hist.

Program 4

Kod źródłowy:

Wynik działania:

1. Po wywołaniu funkcji plot:

2. Po wywołaniu funkcji lines:

3. Po wywołaniu funkcji rug:

   
   

Opis działania:

#1 Funkcja par ustawia parametry wyświetlanego wykresu (jak szerokość, wysokość, marginesy).

#2 Dane ładowane są do wektora xx

#3 Funkcja destiny oblicza oszacowaną gęstość jądra. Do ex i ey przypisywane są odpowiednio: argumenty i wartości funkcji gęstości.

#4 Na załączonych screenach doskonale widać działanie funkcji wizualizujących:

• plot – na podstawie podanych danych rysuje ramkę wykresu wraz z odpowiednimi wartościami i podziałką

• lines – rysuje funkcję gęstości

• rug – nanosi na wykres zbór danych xx jako punktowe wartości

Program 5:

Kod źródłowy:

Wynik działania:

Opis działania:

#1 Funkcja par ustawia parametry wyświetlanego wykresu (jak szerokość, wysokość, marginesy).

#2 Utworzenie 3 wektora:

• xx1 o powtórzonej wartości 0.1

• xx2 o 7 wartościach funkcji sinus od 0.1 do π – 0.1

• xx3 o powtórzonej wartości 0.5

Przypisanie wektorom odpowiednich nazw na wykresie.

#3 za pomocą funkcji mosaicplot rysowany jest wykres mozaikowy pokazujący nam stosunek wartości poszczególnych elementów wektora.

Program 6:

Kod źródłowy:

Wynik działania:

Opis działania:

#1 Funkcja par ustawia parametry wyświetlanego wykresu (jak szerokość, wysokość, marginesy).

#2 Funkcja rnorm generuje 20 liczb o rozkładzie normalnym. Odpowiednio funkcje rpois i rchisq generują liczby o rozkładach: Poissona i chi kwadrat.

#3 Stworzone zostają wektory:

• mean1 – przechowuje średnią xx1, xx2 i xx3

• sd1 – przechowuje odchylenia standardowe xx1, xx2 i xx3

• data1 – przechowuje wartości wektorów xx1, xx2, xx3

#4 Zmiennym xmin1 i xmax1przypisane zostają zakresy generowanych wcześniej danych.

#5 Funkcja stripchart tworzy jednowymiarowy wykres rozrzutu.

#6 Funkcja arrows nanosi strzałki na wykres ułatwiające analizę danych

Program 7:

Kod źródłowy:

Wynik działania:

Opis działania:

#1 Funkcja par ustawia parametry wyświetlanego wykresu (jak szerokość, wysokość, marginesy).

#2 Funkcja rnorm generuje liczby o rozkładzie normalnym. Odpowiednio funkcje rpois i rchisq generują liczby o rozkładach: Poissona i chi kwadrat.

#3 Funkcja boxplot tworzy wykres pudełkowy dla podanych wartości.

#4 Na konsoli wypisane zostają informacje na temat utworzonego wykresu.

Program 8:

Kod źródłowy:

Wynik działania:

Opis działania:

#1 Funkcja par ustawia parametry wyświetlanego wykresu (jak szerokość, wysokość, marginesy).

#2 Stworzony zostaje wykres dwuwymiarowy dla zadanych wartości.

#3 Naniesienie tekstu na wykres

#4 Konfiguracja nowego wykresu

#5 Stworzenie nowego wykresu

#6 Dodanie nowej podziałki na istniejącym wykresie (złożenie 2 wykresów)

#7 Narysowanie nowej funkcji i naniesie punktów.

#8 Naniesienie tekstu na wykres

Program 9:

Kod źródłowy:

Wynik działania:

Opis działania:

#1 Funkcja par ustawia parametry wyświetlanego wykresu (jak szerokość, wysokość, marginesy).

#2 Stworzony zostaje wykres dwuwymiarowy dla zadanych wartości.

#3 Naniesienie tekstu na wykres

#4 Konfiguracja nowego wykresu

#5 Stworzenie nowego wykresu

#6 Naniesienie tekstu na wykres

#7 Konfiguracja nowego wykresu

#8 Przesunięcie miejsca do rysowania

#9 Naniesienie podziałki na wykres

Program 10:

Kod źródłowy:

Wynik działania:

Opis działania:

#1 Funkcja par ustawia parametry wyświetlanego wykresu (jak szerokość, wysokość, marginesy).

#2 Stworzenie wektora xx i wpisanie do niego danych

#3 Stworzenie wektora name1 i wpisanie do niego danych

#4 Funkcja barplot tworzy wykres słupkowy o zadanych parametrach

#5 Naniesienie tekstu na wykres (kolejnych wartości)

#6 Konfiguracja nowego wykresu

#7 Stworzenie wektora xx2 i wpisanie do niego danych

#8 Funkcja plot tworzy wykres liniowy

#9 Naniesienie linii i punktów utworzonych z zadanych wartości

#10 Naniesienie tekstu na wykres (kolejnych wartości)

#11 Naniesienie podziałki na nowy wykres

Program 11:

Kod źródłowy:

Wynik działania:

Opis działania:

#1 Funkcja par ustawia parametry wyświetlanego wykresu (jak szerokość, wysokość, marginesy).

#2 Stworzenie wektora yy i wpisanie do niego danych

#3 Stworzenie wektora name1 i wpisanie do niego danych

#4 Funkcja barplot tworzy wykres słupkowy o zadanych parametrach

#5 Naniesienie tekstu na wykres (kolejnych wartości)

#6 Konfiguracja nowego wykresu

#7 Stworzenie wektorów xx2 i yy2 oraz wpisanie do nich danych

#8 Funkcja plot tworzy wykres liniowy oraz nanosi linie i punkty utworzonez zadanych wartości

#9 Naniesienie tekstu na wykres (kolejnych wartości)

#10 Konfiguracja nowego wykresu

#11 Przesunięcie miejsca do rysowania

#12 Naniesienie podziałki na wykres

Program 12:

Kod źródłowy:

Wynik działania:

Opis działania:

#1 Funkcja par ustawia parametry wyświetlanego wykresu (jak szerokość, wysokość, marginesy).

#2 Stworzenie wektora yy i wpisanie do niego wartości

#3 Stworzenie wektora name1 i wpisanie do niego wartości

#4 Funkcja pie tworzy wykres kołowy dla zadanych wartości

#5 Konfiguracja nowego wykresu

#6 Przesunięcie miejsca do rysowania

#7 Stworzenie wektora yy2 i wpisanie do niego wartości

#8 Stworzenie wektora name2 i wpisanie do niego wartości

#9 Funkcja pie rysuje 2 wykres kołowy na powstałym już wcześniej (dla zadanych danych)

Program 13:

Kod źródłowy:

Wynik działania:

Opis działania:

#1 Funkcja par ustawia parametry wyświetlanego wykresu (jak szerokość, wysokość, marginesy).

#2 Wczytanie do macierzy yy przykładowych danych oraz wpisanie odpowiednich kolumn do yy1 I yy2

#3 Przesunięcie miejsca do rysowania

#4 Narysowanie pierwszego wykresu. Warto zwrócić uwagę, iż aby uzyskać efekt taki na screenie z wynikiem działania dane ze zmiennej yy1 są przekazywane ze znakiem minus

#5 Konfiguracja nowego wykresu. Przesunięcie miejsca do rysowania.

#6 Narysowanie drugiego wykresu.

#7 Konfiguracja nowego wykresu. Przesunięcie miejsca do rysowania.

#8 Narysowanie poziomej podziałki między wykresami – realizacja w pętli for.

Program 14

Kod źródłowy:

Wynik działania:

Opis działania:

#1 Funkcja par ustawia parametry wyświetlanego wykresu (jak szerokość, wysokość, marginesy).

#2 Funkcja rnorm generuje liczby o rozkładzie normalnym.

#3 Wykonanie odpowiednich obliczeń.

#4 Odpowiednie ustawienie ułożenia poszczególnych wykresów w oknie rysowania.

#5 Narysowanie pierwszego wykresu (dwuwymiarowego).

#6 Narysowanie drugiego wykresu (słupkowego).

#7 Narysowanie trzeciego wykresu (słupkowego).

Program 15

Kod źródłowy:

Wynik działania:

Opis działania:

#1 Konfiguracja okna do rysowania

#2 Wczytanie do wektora yy odpowiednich danych

#3 Wczytanie do name1 odpowiednich etykiet

#4 Narysowanie I wczytanie do zmiennej xp wykresu słupkowego

#5 Wczytanie do wektora sd1 odpowiednich danych. Naniesienie wg nich odpowiednich odchyleń na wykres słupkowy za pomocą funkcji arrows

Program 16

Kod źródłowy:

Wynik działania:

Opis działania:

#1 Konfiguracja okna do rysowania

#2 Przygotowanie ramki, wartości I podziałki wykresu

#3 Wczytanie odpowiednich danych do wektorów: xx, yy1, yy2

#4 Naniesienie linii I punktów na wykres wg wprowadzonych danych

#5 Wczytanie odpowiednich danych do wektora sd1 I naniesienie wg nich odchyleń na wykres (za pomocą funkcji arrows)

#6 Naniesienie linii I punktów na wykres wg wprowadzonych danych

#7 Wczytanie odpowiednich danych do wektora sd1 I naniesienie wg nich odchyleń na wykres (za pomocą funkcji arrows)