Migracje Polaków do Stanów Zjednoczonych w dwudziestoleciu między






CO TO JEST MIGRACJA?

Migracja jest to proces przemieszczeń przestrzennych ludzi, zmiany miejsca zamieszkania (pobytu) osób, które przenoszą się z miejsca pochodzenia do miejsca przeznaczenia.


Przy analizie zjawiska migracji bierze się pod uwagę dwie grupy czynników wpływających na nie:



Dwudziestolecie międzywojenne Jest to ważny okreś w historii naszego kraju, ponieważ po 123 latach odzyskaliśmy suwerenność i mogliśmy budować na nowo nasz naród, odkryć w sobie patryiotyzm, zadbać o rozwój kraju, żyć bez strachu, nie bać i nie wstydzić się tego, że jesteśmy Polakami


Między I a II Wojną Światową sytuacja w Polsce nie była najlepsza, chociaż cały czas się poprawiała. II Rzeczpospolita, sklejona z trzech kawałków, z których każdy był inny pod wszystkimi względami, borykała się z wieloma problemami gospodarczymi, społecznymi i politycznymi.


W okresie międzywojennym głównie emigracja zarobkowa uchodźców popowstańcowych, deportwanych, wysiedlonych, ludzi chcący 'zacząć wszystko od nowa'


Mówiąc o rozproszeniu Polaków w świecie, o ich diasporze, akcentuje się rozmaite, kulturowe i polityczne ich związki z Polską.



I wojna światowa spowodowała falę migracji przymusowych. W 1914 Galicję opuściło ok. 800 tys. osób, chroniąc się przed inwazją rosyjską w Austrii, na Węgrzech, w Czechach i na Śląsku Cieszyńskim. Z zaboru rosyjskiego, gdzie przeprowadzono ewakuację ludności przed Niemcami, wyprowadzono ponad 600 tys. ludzi (bez zmobilizowanych do armii rosyjskiej). Kolejna fala deportacji i przymusowych przesiedleń nastąpiła dopiero podczas II wojny światowej.


Wiek XX to nie tylko stulecie dwu wielkich totalitaryzmów, ale także okres masowych migracji, ucieczek, wysiedleń i deportacji oraz związanych z tym ludzkich nieszczęść.

Szacuje się, iż w wyniku przymusowych migracji swe miejsce zamieszkania utraciło około 100 mln osób, w tym w Europie liczba ta sięga około 50 mln.


Typologia migracji zakłada podział na migracje dobrowolne i przymusowe, legalne i nielegalne, okresowe (krótkotrwałe) stałe i wahadłowe, wewnętrzne

(w obrębie danego państwa, np. wieś-miasto) i zewnętrzne, w tym wewnątrzkontynentalne (międzypaństwowe) i międzykontynentalne.


Ze względu na przyczyny migracji dzielimy ją najczęściej na migracje o podłożu politycznym, ekonomicznym, religijnym, światopoglądowym

czy też rasowym.


Emigracja z Polski nie jest zjawiskiem nowym. Emigracją niepodległościową nazywano tych, których do opuszczenia kraju zmusiły klęski kolejnych powstań narodowych, skierowanych przeciwko państwom zaborczym (Rosji, Austrii i Prus) z lat 1794, 1830 i 1863.

Poza Ojczyzną znalazło się około 20 tys. osób.

Przełom XIX i XX wieku charakteryzuje masowa emigracja zarobkowa. W latach 1888-1914 z terenu dawnych ziem Polski wyjechało

blisko 3,5 mln osób. W odróżnieniu od poprzedniego okresu emigrowali wówczas głównie chłopi i wyrobnicy rolni. Główna przyczyną było przeludnienie ziem polskich pod zaborami – w II w połowie XIX wieku ludność Europy wzrosła o 70%, podczas gdy na ziemiach polskich

o 109%.

Wyjazdami za chlebem i pracą dla siebie określano wyjazdy z niepodległej już Polski.


W latach 1918-1939 II Rzeczpospolitą opuściło na stałe 1,2 mln obywateli. Głównymi kierunkami emigracji była Europa Zachodnia (głównie Francja, Belgia i Niemcy) oraz Stany Zjednoczone (gdzie obecnie szacuje się liczbę Polaków i osób polskiego pochodzenia na 8,5mln) Brazylia i Argentyna.




W historii Polski procesy migracyjne ściśle związane były z sytuacją polityczną . Rozbiory w 1972, 1993 i 1795 r. spowodowały, że ziemie polskie dostały się w granice Rosji, Prus i Austrii, a proces germanizacji i rusyfikacji miał doprowadzić do zaniku wszelkich przejawów polskości wśród narodu polskiego. Gdy w 1815 roku powstało Królestwo Polskie pod protektoratem Rosji w jego skład weszły ziemie tworzące województwa kaliskie, płockie, sandomierskie, krakowskie, mazowieckie. Podlaskie, lubelskie, augustowskie. Zamieszkiwało Królestwo polskie początkowo 3 300 000 osób, a w 1827 r. już 4 140 000 ludności.
Polacy kilkakrotnie podejmowali próby odzyskania niepodległości. Po trzech największych powstaniach: listopadowym, krakowskim i styczniowym wielu działaczy politycznych znalazło się na emigracji (głównie w Europie Zachodniej) uciekając przed represjami ze strony władz carskich. Na obczyźnie wielu z nich poświęciło się działalności politycznej, propagandowej czy kulturalnej na rzecz ojczyzny. Wielu z uczestników powstań dosięgnęły kary od władz rosyjskich, często były to zsyłki w głąb Syberii.


Na przełomie wieków XIX i XX wzrosło zaludnienie miast, natomiast nadmiar ludności wiejskiej, który już nie znajdował dostatecznego zatrudnienia w ośrodkach przemysłowych odpływał poza granice. Przed I wojną światową większość kierowała się do Stanów Zjednoczonych, ale również do Brazylii, Kanady, Niemiec (Westfalia, Nadrenia). Istniała wówczas także tzw. emigracja sezonowa robotników rolnych głównie do Niemiec.
Początek I wojny światowej przyniósł mobilizację mężczyzn do armii rosyjskiej, a po 1915 r. przymusowe wywozy do Niemiec, które potrzebowały robotników na czas wojny. Rok 1918 przyniósł Polsce niepodległość, powstało państwo wielonarodowe, a sam proces kształtowania się granic wywołał migracje z i do Polski.
















BARIERY NA JAKIE NAPOTYKALI POLACY

Migracja natrafia jednak na pewne przeszkody, które stanowią główne przyczyny małej mobilności ludności. Należą do nich:


Migracja zarobkowa zachodzi wtedy, gdy powodem wyjazdu (opuszczenia) kraju ojczystego są względy ekonomiczne. Migracje zarobkowe stają się dominującymi migracjami w Europie. Na rzecz migracji powodowanych kryterium zarobkowym, pierwsze miejsce utraciły emigracje polityczne i klasyczne.


Przed wybuchem pierwszej wojny światowej, kiedy pojawiła się możliwość odzyskania przez Polskę niepodległości, wśród Polonii Amerykańskiej wybuchł olbrzymi optymizm.

Pojawiły się jednak dwa problemy:

-jaką rolę Polonia amerykańska miała odegrać w dążeniach Polski do odzyskania niepodległości?

-czy po odzyskaniu przez Polskę suwerenności społeczność poslka w Ameryce powinna na nowo przemyśleć kwestię własnej tożsamości?


Tuż przed wybuchem pierwszej wojny światowej Stany Zjednoczone zamieszkiwało od 3 do 4 milionów osób urodzonych w historycznych granicach Polski lub ich bezpośrednich potomków.


Wybuch pierwszej wojny światowej przekonał Polaków , że dawna kwestia Polaków może wrócić na arenę międzynarodową. Przewidując to Polacy zaczęli się jednoczyć i organizować.


Polonia amerykańska bardzo chciała brać udział w działaniach wojennych, aby wspomóc Rodaków w walce o odzyskanie suwerenności. Spowodowało to, że istotny wpływ na mentalność Polonii i sprawiło, że dawne różnice polityczne straciły znaczenie w obliczu nagłej potrzeby jednoczenia.


Na przełomie 1916 i 1917 roku Państwa centralne ogłosiły wolę odrodzenia Królestwa Polskiego. Polacy z Ameryki wyrazili radość z tego faktu. Wśród Poloni zrodziło się pragnienie włączenia się do działań wojennych, przyjścia na pomoc ojczyźnie z bronią w ręku. Choć chęć pomocy wyrażała mniejszość, przykład oddziaływał na całą społeczność polonijną.


Lata pierwszej wojny światowej określiły dostatecznie wyraźnie samodefinicję Polonii amerykańskiej w kontekście ogólnoświatowej polskiej diaspory. Przed wybuchem wojny zarówno w Europie, jak w USA głoszono przez pewien czas, że Polacy mieszkający w Ameryce tworzą ‘czwartą dzielnice rozbiorowej Polski’



Podczas wojny okazało się, ze Polacy w Ameryce nie chcą ani tez nie czują się upoważnieni do objęcia międzynarodowego przywództwa w sprawach polskich


Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
Historia imigracji Chińczyków do Stanów Zjednoczonych – pierwsza fala Paliszewska Mojsiuk
Migracja Polaków do UK po 2004r
D19220221 Oświadczenie Rządowe z dnia 27 marca 1922 r w przedmiocie przystąpienia Stanów Zjednoczon
39 konwicki, Filologia polska, Dwudziestolecie międzywojenne, Ogólniki do egzaminu
Konstanty Idefons Gałczyński - Wybór poezji - Wstęp do BN autorstwa Marty Wyki, Dwudziestolecie Międ
18, Filologia polska, Dwudziestolecie międzywojenne, Ogólniki do egzaminu
17, Filologia polska, Dwudziestolecie międzywojenne, Ogólniki do egzaminu
Do piachu, Dwudziestolecie międzywojenne, Lektury, lektury, Różewicz
37 szymborska, Filologia polska, Dwudziestolecie międzywojenne, Ogólniki do egzaminu
41proza historyczna po 45, Filologia polska, Dwudziestolecie międzywojenne, Ogólniki do egzaminu
36 rozewicz, Filologia polska, Dwudziestolecie międzywojenne, Ogólniki do egzaminu
dwudziestolecie miedzywojenne- tekst do prez
40 Teatr i dramat po 1945, Filologia polska, Dwudziestolecie międzywojenne, Ogólniki do egzaminu
42. tematyka wiejska w prozie po 1956, Filologia polska, Dwudziestolecie międzywojenne, Ogólniki do
38 gombrowicz, Filologia polska, Dwudziestolecie międzywojenne, Ogólniki do egzaminu
20, Filologia polska, Dwudziestolecie międzywojenne, Ogólniki do egzaminu

więcej podobnych podstron