500 pne

W pracy zatytułowanej "Sulvasutras" (Zasady sznura) podsumowano geometrię hinduską.

Około 500 pne

Babiloński sześć dziesiątkowy system numeracyjny jest użyty do zapisywania i przewidywania położenia Słońca, Księżyca i planet.

Około 500 pne

Praca Panini na sanskryckiej gramatyce jest zwiastunem nowoczesnej formalnej teorii języka.

Około 465 pne

Hippasus pisze o "kuli 12 pięciokątów", która musi odnieść się do dwunastościanu.

Około 450 pne

Grecy zaczynają używać cyfr.

Około 450 pne

Zenon z Elei przedstawia swoje paradoksy.

Około 440 pne

Hipokrates z Chios pisze Elementy , które jest pierwszy kompilacja elementów geometrii.

Około 430 pne

Hippiasz Eli wymyśla "quadratrix", który prawdopodobnie używany był przez niego do podziału kąta na trzy części kąta i potęgowaniu okręgu.

Około 425 pne

Teodor Cyrena pokazuje, że pewne pierwiastki kwadratowe są niewymierne. To zostało pokazane wcześniejszy ale, to nie jest znane przez kogo zostało to stwierdzone .

420 pne

Grek Hippiasz z Elidy odkrył kwadratrywę - nową krzywą oprócz znanych już wcześniej okręgu i linii prostej.

420 pne

Grecy odkrywają odcinki niewspółmierne (liczby niewymierne).

414 pne

Urodził się grecki matematyk Teataesz (zmarł w 369 p.n.e.). Badał wielościany foremne i stwierdził, że istnieje pięć i tylko pięć wielościanów foremnych.

408 pne

Urodził się grecki filozof Eudoksos z Knidos (zmarł w 355 p.n.e.). Opracował model ruchu ciał niebieskich ze skomplikowaną kombinacją obracających się sfer. Stworzył teorię proporcji, zajmował się (ok. 360 p.n.e.) złotym podziałem. Podał sposoby obliczania objętości pewnych brył metodą wyczerpywania.

400 pne

Grecy sformułowali trzy słynne zadania, które przez wieki będą stanowiły zagadkę dla matematyków: kwadratura koła, podwojenie sześcianu i trysekcja kata. Dopiero w XIX wieku udowodniono, że żadne z tych zadań nie jest wykonalne za pomocą cyrkla i linijki (bez podziałki).

Około 400 pne

Babilończycy używają symbolu do wskazania pustego miejsca w swoim zapisywaniu liczb pismem klinowym. Nie ma wskazówek, że było to w jakiś sposób traktowane jako liczba.

387 pne

Platon zakłada swoją Akademię w Atenach.

Około 375 pne

Archytas z Tarentum rozwija mechanikę. Analizuje "klasyczne zagadnienia", jakimi są: podwajanie trzeciej potęgi i wprowadza teorię matematyczną do muzyki. Konstruuje on także pierwszą maszynę.

360 pne

Grecki matematyk Menechemus odkrył krzywe stożkowe, nazwane później elipsą, parabolą, hiperbolą. Rozwiązał zadanie podwojenia sześcianu.

360 pne

Grek Dinostratus za pomocą kwadratrysy (krzywej Hippiasza) rozwiązał zadanie kwadratury koła.

Około 360 pne

Eudoksos z Chios rozwija teorię proporcji i metodę wyczerpania (zmęczenia).

Około 340 pne

Aristaeus pisze Pięć Ksiąg koncentrując się na przekroju stożka.

Około 330 pne

Autolycus z Pitane pisze "On the Moving Sphere", która zawiera geometrię kuli. Jest ona pisana jak tekst astronomiczny.

320 pne

Arystarch z Samos i Euklides opisali krzywe stożkowe.

Około 320 pne

Eudemus z Rodos pisze " History of Geometry" ["Historie Geometrii"].

Około 300 pne

Euklides podaje uporządkowane i usystematyzowane rozwinięcie geometrii w swych "Elementach". Jest to najstarsze dzieło geometryczne.

300 pne

Babilończycy znali już pojęcie zera.

300 pne

Powstało klasyczne dzieło matematyki chińskiej, Chu pei suan ching. Matematycy chińscy używali symbolu "pręta" zastępującego cyfry do prowadzenia obliczeń na dużych liczbach.

300 pne

Trzeci wiek p.n.e. był złotą epoką matematyki greckiej, głównie dzięki pracom Euklidesa, Apoloniusza z Pergi i Archimedesa z Aleksandrii w Egipcie.

300 pne

Hindusi posługują się systemem dziesiętnym (liczby Brahmi).

Około 290 pne

Aristarchus z Samos używa metod geometrycznych dla obliczenia odległości Słońca i Księżyca od Ziemi. Oświadcza, że Ziemia orbituje słońce.

278 pne

Urodził się grecki uczony, matematyk i wynalazca, Archimedes (zmarł w 212 p.n.e.).

260 pne

Archimedes podał przybliżenie liczby pi.

260 pne

W Europie w powszechnym użyciu są cyfry rzymskie, które przetrwają do średniowiecza, kiedy zostały stopniowo wyparte przez cyfry arabskie.

250 pne

Powstała jedna z najważniejszych chińskich ksiąg Chiu-chang suan-shu (Dziewięć rozdziałów o sztuce matematyki), zawierająca ponad dwieście problemów z zakresu techniki, pomiarów, obliczeń, rolnictwa. Do rozwiązania pewnych problemów używano układów równań liniowych, do rozwiązania których używali zarówno liczb dodatnich i ujemnych.

Około 250 pne

W "On the Sphere and the Cylinder" podaje wzór na obliczenie objętości kuli i walca. W " In Measurement of the Circle" podaje oszacowaną wartość π (pi) z metodą, która pozwoliła udowodnić to oszacowanie. W "Floating Bodies" prezentuję zasadę dziś znaną jako "Prawo Archimedesa" i zaczyna studiowanie statystyki.

Około 235 pne

Eratosteles z Syreny szacuje obwód Ziemi z niezwykłą dokładnością znajduje wartość , która jest o ok 15% za duża

Około 230 pne

Nicodemes pisze swoją rozprawę "On conchoid lines", która zawiera jego odkrycie dotyczące krzywej zwanej "Konchoidy Nikomedes".

Około 225 pne

Apoloniusz z Pergii pisze "Concis", w którym przedstawia termin "parabola", "elipsa" i "hiperbola".

Około 230 pne

Arystoteles z Cyrakuż rozwija swoją metodę do znajdowania wszystkich liczb pierwszych.

Około 200 pne

Diokles piszę On burning mirrors. Kolekcja szesnastu twierdzeń z geometrii, głownie dowiedzione dzięki stożkom.

Około 200 pne

Możliwie najwcześnijsza data dla powstania chińskiego działa Jiuzhang suanshu [Dziesięć rozdziałów o Sztuce Matematyki.]

Około 180 pne

Data powstania chińskiego dokumentu Suanshu shu [Księgi Arytmetyki]

127 pne

Hipokrates odkrywa precesję równonocy i oblicza długość roku z dokładnością do 6,5 minuty. Jego astronomiczna praca wykorzystuje wczesną formę trygonometrii.

Około 150 pne

Hipokrates pisze On the Ascension of Stars. w swoim dziele jako pierwszy podzielił Zodiak na 360 stopni.

140 pne

Hipparch sporządza pierwszą tablicę trygonometryczną.

100 pne

Matematycy chińscy posługują się liczbami ujemnymi.

Około 20

Geminus pisze pewną ilość tekstów z astronomii i The Theory of Mathematics [Teoria Matematyki], próbuje udowodnic aksjomat równoległości.

Około 60

Heron z Aleksandri przez dzieło "Metrica" Zawiera ono wzory na obliczanie pół i objętości.

75

Grek Heron z Aleksandrii ogłasza dzieło Metrica (Nauka o mierzeniu), w którym podaje m.in. wzór na obliczanie pola trójkąta o danych bokach.

Około 90

Nicomachus z Gerasa pisze "Arithmetike eisagoge" ["Wprowadzenie do arytmetyki"], które jest pierwszym dziełem traktujavym arytmetyke jako oddzielny dział.

100

Aleksandryjski matematyk Menelaos w dziele "Spherika" pisze o trygonometrii sferycznej.

100

Nikomach z Gerasy (koło Jerozolimy) ogłasza dzieło "Introductio arithmeticae", w którym matematyka podporządkowana jest filozofii neoplatońskiej.

Około 110

Menelaus z Aleksandrii pisze "Sphaerica", które mówi o trójkątach sferycznych i ich zastosowaniu w astronomii.

140

Aleksandryjski astronom, geograf i matematyk Klaudiusz Ptolemeusz przedstawił ówczesną wiedzę astronomiczną w dziele "Megale syntaxis tes astronomias" (znanym później pod arabskim tytułem Almagest), które zostało wzbogacone tablicą do rozwiązywania trójkątów sferycznych oraz pismami z zakresu trygonometrii.

Około 150

Ptolemy opracowuje wiele ważnych geometrycznych zagadnień mających zastosowanie w astronomii. Jego wersja astronomii będzie zaakceptowana dopiero po tysiącu lat.

190

Chińczycy obliczają wartość liczby pi do piątego miejsca po przecinku: 3,14159.

Około 250

Cywilizacja Majów w Ameryce Środkowej używa system wartości numerów.

250

Diofantos, matematyk grecki działający w Aleksandrii, podaje rozwiązanie zagadnień, które zapoczątkowały algebrę (ocalało sześć ksiąg jego dzieła "Arithmetica"). Rozważał m.in. problem znalezienia rozwiązań w zbiorze liczb całkowitych (równania diofantyczne).

263

Przez użycie wielokąta foremnego o 192 bokach Liu Hui oblicza wartość π , jako 3,14159, która jest poprawna do pięciu miejsc po przecinku.

301

Iamblichus pisze o astrologii i mistycyzmie. Jego "Life of Pythagoras" jest fascynującym opisem.

340

Pappus z Aleksandrii pisze "Synagogę" (Zbiory) która jest przewodnikiem po greckiej geometrii.

390

Theon z Aleksandrii opracowuje wersje Euklidesowych "Elementów" (ze zmianami w tekście i pewnymi dodatkami), na której prawie w całości opierają się późniejsze wersje.