Animizm i śmieszne zwierzaczki

Wstęp: dowody na oddawanie czci zwierzątkom, symboliczne przedstawienia zoomorficzne mogą przybierać formy: samych zwierząt, w towarzystwie antropomorficznego bóstwa, w postaci człowieka z humanoidalnymi częściami ciała. Np. Merkury z kozą (symbol płodności, urodzaju), albo z kogutem (zapowiada nowy dzień – Merkury był heroldem), z żółwiem – miał z jego muszli zrobioną lirę. Z czasem symbole zwierząt zostały ubóstwione, przejmowały kompetencje, możliwość metamorfozy bóstwa w zwierzątko - dlatego czasem przedstawiają ich z rogami, uszami, kopytami, jak centaur.

Kult związany ze zwierzątkami domowymi

Konik, jeździec i Epona

Rysunki z koniem – związane z łodziami, tarczą słoneczną; ważne podczas walk zbrojnych ( uzbrojenie dostosowane do walki na koniach), przy wozach arystokracji sztuk 4. Rytualne zabicie konia – Rosja i Skandynawia. Apollo – bóstwo uzdrowicielskie, przedstawiane w towarzystwie konia, nazwany w celtyckim doskonałym jeźdźcem. Archeologowie wygrzebali: figurki z brązu – koni, konia z jeźdźcem, czaszki koni, wołów, ułożone w okrąg końskie zęby, Epona ( jej imię oznacza klacz) przedstawiana z koniem.

Symbolizują: urodzaj, płodność, seksualny wigor, walki zbrojne, prestiż.

Pies i Nehalennia

W świecie śródziemnomorskim psy spełniały 3 podstawowe funkcje symboliczne: lecznictwo, łowiectwo i śmierć. np. Ajsklepios miał piesa, Diana przedstawiana była z Cerberem, Matka z Ancaster portretowana była z psem, Sucellus – bóg od młota (młotoręki?) też miał psa, nawet trzygłowego. Nehalennia- czczona w Holandii, można przypuszczać, że skoro występowała w ikonografii z psem związana jest ze światem podziemnym. Pies związany z kultem chtonicznym, odnaleziono jego kości i naszyjnik z psich zębów, pochówki psa z 7 szczeniakami na terenach Kent.

Byk

Symbol: siły, płodności, męskości, zawziętości. Motywy zdobnicze z wykorzystaniem byczych rogów, czaszek, wołów też. Ceremoniał poświęcania byków u Druidów podczas ścinania jemioły. Bycze imiona – wplatanie słowa byk w imię. Tarbfhess – byczy festiwal, zabijanie byków, mięsko jedzone przez mężczyznę, który później idzie spać, czterech druidów intonuje zaklęcie, nad nim a potem ma mu się przyśnić osoba przeznaczona do rządzenia. Związany np. z Jupiterem.

Dzika zwierzyna

Odyniec

Strabon naskrobał, że Celtowie lubują sie w solonej wieprzowinie. Odyńce były kiedyś świnkami domowymi, które pouciekały do lasu i teraz nawet wilki boją się do nich podchodzić. Archeologowie odnaleźli pochówki świnek na wysokich wzgórzach – prawdopodobnie składane tam w jakimś rytuale. W niektórych mitach potrafią zmieniać się w ludzi. Celtowie zbierali kości świń i owiec na jedno miejsce – rytuał?
Symbole ze świniami używane na monetach, (nie wiem czy tatuowane, ale pewnie tak ) na karku. Figurki z brązu, szkielety dzików w osobnych jaskiniach. Obraz dzika wykorzystywany na talizmanach lub chorągwiach bitewnych.
Ważny symbol dla jedzenia, łowiectwa i walk zbrojnych. Fajnym dodatkiem do uzbrojenia była skóra z grzbietu dzika – ostatni krzyk mody wojennej.