PYTANIA Z GLOTTODYDAKTYKI- NR 55-63

55. Jaką osobowością powinien być nauczyciel?

Osoba , która chce zostać nauczycielem musi mieć do tego odpowiednie predyspozycje interpersonalne i społeczne, odpowiednią osobowość. Nie ma dobrych nauczycieli bez umiejętności nawiązywania kontaktu, bez otwartości na świat i problemy innych, bez wyobraźni oraz bez wiedzy na temat tych, których się uczy. Oznacza to także rodzaj pasji, która temu zawodowi powinna towarzyszyć.

56.Dlaczego w przygotowaniu do czytania mówimy o syntezie z utrudnieniami?

Synteza z utrudnieniami ma za zadanie celowe zakłócanie dziecku tego co ma usłyszeć- to pozwoli na kształtowanie rezerwy psychicznej, niezbędnej podczas nabywania umiejętności czytania.

57.Dlaczego w przygotowaniu do pisania mówimy o analizie z utrudnieniami?

Analiza z utrudnieniami ma za zadanie celowe zakłócanie dziecku tego co ma zobaczyć- to podobnie jak w syntezie, pozwoli na kształtowanie rezerwy psychicznej . Dotarcie do „zaszyfrowanej” głoski wymaga uruchomienia analizatora wzrokowego.

58. Dlaczego w przygotowaniu do czytania i pisania mówimy o dobrej biernej znajomości liter?

Bierna znajomość liter – to wzrokowe rozpoznawanie i identyfikowanie głoski z literą. Dziecko rozpoznaje cały alfabet. Bez tej umiejętności nie jest w stanie przystąpić do nauki czytania i pisania.

59.Dlaczego na plan pierwszy w poznawaniu wysuwamy litery pisane?

Nauczyciel powinien przybliżać dziecku litery, z którymi ma ono mniejszy kontakt. Z tego powodu zdaniem autora glottodydaktyki pracę z dzieckiem rozpoczynamy od liter niepodstawowych oraz pisanych.



60.Czym się wyraża i do czego jest potrzebna bierna i czynna znajomość liter?

Bierna znajomość liter ma miejsce, gdy dziecko widzi głoskę ( np. na klocku LOGO ) i potrafi zidentyfikować ją z literą. Czynna znajomość- gdy dziecko słyszy nazwę głoski i potrafi zidentyfikować ją z literą ( np. odnaleźć odpowiedni klocek)

Bardzo ważne jest by nie przechodzić do właściwego czytania tekstów bez znajomości wszystkich liter i odpowiedniego stanu sprawności analizatorów : słuchowego, wzrokowego i pamięci fonetycznej .

61.Jaką rolę w procesie przygotowania do czytania i pisania odgrywają ćwiczenia w zakresie wydłużania postaci głoskowej wyrazów?

Przy wydłużaniu dajemy szansę czytającemu na pokonanie trudności związanych ze znajomością liter i syntezą fonemową (głoskową). Te złożone problemy wymagają sporego wysiłku i dlatego należy rozłożyć je w czasie. Do tej techniki dzieci są przygotowywane ćwiczeniami, w których wydłużane są głoski w wyrazach. Ważne jest, aby dzieci przystępowały do czytania z chwilą pojawienia się w zasięgu wzroku wyrazu. Wydłużać można tylko te głoski, które są trwałe

62.Jakie warunki muszą być spełnione, aby dziecko mogło przejść do czytania i pisania?

W myśl założeń B. Rocławskiego nauka czytania powinna rozpoczynać się wówczas, gdy zostanie ustalony poziom sprawności komunikowania się dziecka określony na podstawie poziomu rozwoju percepcji, zasobu słownikowego, znajomości jednostek językowych odbieranych za pomocą wzroku i słuchu oraz poziomu słuchu fonematycznego, a także pamięci. Dopiero poznanie dziecka, jego faktycznych możliwości pozwala na rozpoczęcie właściwych ćwiczeń doskonalących jego kompetencje językowe, które umożliwiają naukę czytania i pisania

W metodzie B. Rocławskiego nauka czytania i pisania wymaga spełnienia dwóch warunków:
1. Dobra, bierna znajomość całego alfabetu.
2. Umiejętność analizy i syntezy fonemowej wyrazów 4-sylabowych.

63.O co musimy zadbać, aby dziecko zostało dobrze przygotowane do pisania?

1. Wydłużenie czasu przygotowania do czytania i pisania (od 3 lat).
2. Dbanie o osiągnięcie przez dziecko najwyższej sprawności analizatora słuchowego i wzrokowego.
3. Efektywne rozwijanie koordynacji wzrokowo – ruchowej.
4. Rozwijanie orientacji przestrzennej jako ważnego elementu w nauce czytania i pisania.
5. Przygotowanie do czytania i pisania rozpoczyna się od syntezy, a później analizy:
- sylabowej do – mek
- morfemowej dom – ek
- logotomowej dom – ek
- logotomowo – fonemowej dome – k
- fonemowo- logotomowej d – omek
- fonemowej d – o – m – e – k
6. Doskonalenie pamięci fonetycznej i wzrokowej.
7. Ćwiczenie odczytywania z ust głosek i prostych wyrazów.
8. Wydłużanie głosek „trwałych” w wyrazach jako pomoc w nauce czytania.
9. Wdrażanie do czytania metodą „ślizgania się” z litery na literę.
10. Wprowadzenie liter podstawowych i niepodstawowych.
11. Wprowadzenie pisma węzełkowego.
12. Kształtowanie wrażliwości i świadomości ortograficznej.

Ewentualnie można przytoczyć zasady glottodydaktyki

Zasady glottodydaktyki:

* Życzliwy stosunek do ucznia i podmiotowe traktowanie dziecka przy nierównoważności ról społecznych n-la i ucznia (rola n-la wychowawcy i mistrza).

*Dobre poznanie dziecka i w przypadku stwierdzenia dysfunkcji objęcie opieką specjalistyczną, zwłaszcza logopedyczną.

*Dobre rozpoznanie dziecka obejmuje w wychowaniu językowym
(w pierwszym półroczu pobytu dziecka w przedszkolu lub szkole) rozeznanie co do:

-stanu sprawności komunikowania się, zwłaszcza percepcji i realizacji jednostek językowych;

-stanu percepcji wzrokowej;

-stanu zapamiętywania jednostek językowych odbieranych słuchem i wzrokiem;

-stanu syntezy i analizy słuchowej i wzrokowej;

-stanu sprawności manualnej;

-stanu rozwoju społeczno-emocjonalnego;

-stanu rozbudzenia poznawczego;

-stanu zdrowia fizycznego i psychiczno-społecznego.

*Zakłada się tutaj holistyczne, tj. całościowe spojrzenie na dziecko. Holistyczna powinna być też diagnoza pedagogiczna oraz logopedyczna.

*Glottodydaktyka nastawiona jest na indywidualny tryb nauczania, zgodnie z możliwościami dziecka. Dotyczy to sprawności analizatora słuchowego i wzrokowego oraz kinestetyczno- ruchowego.

* Zgodnie z rozwojem dziecka powinien być wydłużony czas przygotowania do nauki czytania i pisania oraz skrócony czas opanowania płynnego pisania i sprawnego czytania. Każde dziecko powinno być w tym zakresie traktowanie indywidualnie, gdyż indywidualnie przebiega rozwój umysłowy, emocjonalny i społeczny dziecka.