Emilia Płaszczyńska

Iwona Piotrowska

Michał Wołowik

01.03.2011

Sprawozdanie z ćwiczeń z fizjologii roślin

Wstęp teoretyczny:

Cel ćwiczenia: Oznaczenie zawartości chlorofilu.

Wykonanie: Odważamy po 0,5 g liści i ogonków fasoli oraz liści i ogonków pomidora. Materiał rozcieramy ze sterylnym piaskiem w moździerzu, a następnie dodajemy około 5 cm³ acetonu i szczyptę CaCO₃ co ma na celu zobojętnienie kwasów. Roztwór przesączamy przez sączek z bibuły do kolbki miarowej o pojemności 25 cm³. Roztwór barwników chronimy przed światłem przez przetrzymywanie go w przyciemnionym pojemniku. Objętość płynu uzupełniamy acetonem do kreski, dokładnie mieszamy i oznaczamy zawartość chlorofilu za pomocą spektrofotometru. Chlorofil a oznaczamy przy długości fali 663 nm, chlorofil b – 645 nm, a sumaryczną wartość chlorofilu a i b przy 652 nm. Zawartość chlorofilu oznaczamy ze wzoru:

chlorofil a = (12,7 D₆₆₃ – 2,7 D₆₄₅) ∙ (V/1000 W)

chlorofil b = (22,9 D₆₄₅ – 4,7 D₆₆₃) ∙ (V/1000 W)

chlorofil a+b = 27,8 D₆₅₂∙ (V/1000 W)

jednostką zawartości chlorofilu jest: (mg ∙ g św.m.^-1)

Wyniki:

Tabela 1: Wyniki pomiarów

	645 nm	663 nm	652 nm
fasola liść	0,7621	1,8755	1,1145
fasola ogonek	0,0406	0,0773	0,0524
pomidor liść	0,8457	1,6704	1,0825
pomidor ogonek	0,0610	0,1143	0,0763

Tabela 2: Wyniki obliczeń zawartości chlorofilu

	zawartość chlorofilu a	zawartość chlorofilu b	zawartość chlorofilu a+b
fasola liść	1,088	0,432	1,349
fasola ogonek	0,044	0,028	0,073
pomidor liść	0,947	0,576	1,505
pomidor ogonek	0,064	0,043	0,106

Wnioski:

Zarówno fasola jak i pomidor zawierają więcej chlorofilu w liściach niż w ogonkach, liść dzięki swojej płaskiej powierzchni w lepszy sposób umożliwia przebieg procesu fotosyntezy niż ogonek. Fasola ma większą zawarość chlorofilu a w liściach niż pomidor co znaczy, że jest rośliną bardziej cieniolubną niż pomidor. O tym, że pomidor preferuje bardziej nasłonecznienia może świadczyć większa zawartość chlorofilu b zarówno w liściu jak i ogonku w porównaniu do fasoli. Wnioski te można wysnuć napodstawie twierdzenia, że rośliny cieniolubne (cienioznośne) mają więcej chlorofilu b, rośliny światłolubne (światłożądne) — chlorofilu a.