Przebarwienia, ostuda są to brązowe plamy pojawiające się na twarzy u osób dorosłych, najczęściej występują na czole, policzkach, nosie i nad górną wargą.
U kogo najczęściej pojawiają się
przebarwienia?
Przebarwienia najczęściej pojawiają się
u kobiet, tylko 10% mężczyzn cierpi
z powodu tej
przypadłości, również ciemniejszy kolor skóry jest czynnikiem
sprzyjającym ich powstawaniu.
Co powoduje przebarwienia ?
Dokładna przyczyna powstawania przebarwień jest nie znana.
Najczęściej brązowe
plamy pojawiają się u usób które intensywnie korzystały ze
słońca . Warto pamętać ,że absorbowana ilość energi słonecznej
kumuluje się w skórze z biegiem lat. Oparzenie słoneczne w
dzieciństwie wpływa na wygląd skóry
w wieku dojrzałym.
Innym czynnikiem sprzyjąjącym powstawaniu
przebarwień sa zmiany hormonalne ,zarówno te fizjologiczne (ciąża)
jak również spowodowane przyjmowaniem tabletek
antykoncepcyjnych.
Przebarwienia pod oczami i nad górną wargą
mogą być związane z chorobami nadnerczy.
Jakie
są metody leczenia przebarwień?
Część przebarwień
znika samoistnie np po ciąży, inne pozostają na wiele lat.
Jeżeli
zaczynamy leczyć przebarwienia to pierwszym elementem strategii
leczniczej powinno byc uzywanie kremów z wysokim filtrem (miń SPF
30,50).dodatkowo można stosować w warunkach domowych kremy
wybielajace dostępne w aptekach..
Jeżeli nadal przebarwienia
nie znikają to mamy do dyspozycji kilka mozliwości dostępnych w
naszym gabinecie.
Najszybszą i najskuteczniejszą metodą usuwania
przebarwień jest zastosowanie lasera IPL. W wyniku zadziałania
światła urządzenia przebarwienia ciemnieją
w czasie kilku
godzin po zabiegu. Należy być przygotowanym.że mogą nabrać
koloru gorzkiej czekolady. Od następnego dnia rozpoczyna się proces
łagodnego
złuszczania i trwa to do 2 tygodni.
Od razu po
zabiegu laserowym mozna nakładać makijąż i maskować przebarwione
miejsca.
Po około 2 tygodniach skóra ma piękny kolor, jest
odświerzona i ujednolicona.
W przypadku bardzo głębokich
przebarwień może być zalecane powtórzenie zabiegu
za około
4 tygodnie.
Inną metodą nie mniej skuteczną są peelingi chemiczne.W celu uzuskania zadowalającego rezultatu zaleca się zaplanowanie 3 zabiegów w odstępach 10-14dni. Po zabiegu skóra złuszcza sie na ogół od 3 -4 dnia i cały proces kończy się po około tygodniu.
Oprócz powyższych metod można do usuwania
przebarwień zalecać
Dermabrazją, w celu spotęgowania efektu
można ją łączyć z peelingiem.
ZŁUSZCZENIE SKÓRY
Większość zmian zachodzących na twarzy wraz z
wiekiem może być usuwana przy zastosowaniu różnych metod
powierzchownego złuszczania warstw skóry. Wyróżniamy kilka
podstawowych metod złuszczania naskórka:
mechaniczną
(dermabrazja)
fizyczną
(laserową)
chemiczną
(kwasy, substancje chem)
Wymienione metody działają powierzchownie i w przeciwieństwie do standardowych zabiegów chirurgii plastycznej (korekcja zmarszczek) nie napinają powłok skórnych, które utraciły swoją elastyczność. Nadają się do usuwania powierzchownych nierówności skóry, przebarwień i zmniejszania pojawiających się efektów starzenia.
Szczególne zastosowanie mają w przypadku:
suchej
skóry z licznymi drobnymi zmarszczkami i uszkodzeniami
posłonecznymi
drobnych
i powierzchownych blizn po trądziku, ospie i innych
skaleczeniach
powierzchownych,
drobnych i cienkich zmarszczek w okolicach oczu, na powiekach i nad
górną wargą
wielorakich
przebarwień
Dermabrazja
polega na
mechanicznym ścieraniu lub złuszczaniu powierzchownych warstw skóry
przy pomocy
wirującego z dużą prędkością walca ściernego. Zabieg wykonywany jest w znieczuleniu miejscowym lub ogólnym w zależności od powierzchni.
Wskazania do zabiegu:
blizny
potrądzikowych
głębszych
przebarwień skórnych
zmian
pozapalnych (np. po ospie wietrznej)
powierzchownych
zmarszczek twarzy
blizn
po operacjach
Zabieg dermabrazji daje duże możliwości
usunięcia głębokich zmian.
Uwaga: Po zabiegu wymagana
jest rekonwalescencja gdyż długotrwale utrzymuje się
zaczerwienienie, a następnie zaróżowienie skóry poddanej
zabiegowi ( okres 2-6 miesięcy). Bezpośrednio po zabiegu zakładany
jest specjalny opatrunek z preparatami przeciwbakteryjnymi i
przeciwwirusowymi.
Laser
Popularna metoda wygładzania skóry, stosowana
prawie w każdym wieku. Polega na oddzieleniu wierzchnich warstw
skóry od głębszych jej warstw. Odbywa się to przy użyciu lasera.
Najczęściej do złuszczania naskórka stosuje się lasery:
CO2
( z wykorzystaniem dwutlenku węgla )
Erb
– Yag
Laser pulsacyjny oparty o dwutlenek węgla działa na drobne zmarszczki. Usuwa wierzchnie warstwy skóry prawie do warstwy brodawkowej. Pod wpływem światła lasera uwalnia się ciepło, które rozgrzewa skórę do 60-80 stopni Celsjusza. Pod wpływem temperatury ścina się kolagen i inne białka
skóry, dochodzi do zmiany ich struktury. Następnie skóra zaczyna wytwarzać nowy kolagen i elastynę. Laser CO2 sprawia, że skóra staje się bardziej napięta.
Wskazania do
zabiegu:
usuwanie
skutków posłonecznego uszkodzenia
skóry
przebarwienia
skóry
pajączki
naczyniowe
drobne
zmarszczki
Przebarwienia skóry
Przebarwienia skóry to problem z pogranicza kosmetologii i dermatologii.
Problem dermatologiczny pojawia się wówczas, gdy zmiany
ogniskowe kolorytu skóry są genetycznie uwarunkowane (zwiększona
liczba melanocytów w skórze) lub są następstwem zaburzeń
hormonalnych, lub też konsekwencją zażywania leków.
O
problemie kosmetycznym mówimy wtedy, gdy pojawiające się
przebarwiania są słabo nasilone, a dążenia pacjenta do likwidacji
zmian wynikają z jego potrzeby poprawy własnego wyglądu i
samopoczucia.
Kolor skóry zawdzięczamy gromadzącej się w naskórku melaninie, a także hemoglobinie (w postaci utlenionej i zredukowanej) oraz barwnikom karotenoidowym. Karnacja jest tym ciemniejsza, im więcej barwnika zgromadzi się w naskórku. O aktywności komórek barwnikowych wytwarzających melaninę decyduje wiele czynników. Największe znaczenie ma intensywność oddziaływania słońca. Ważną rolę odgrywają także czynniki hormonalne m.in. estrogeny, progesteron i hormon melanotropowy (MSH), a pośrednio także testosteron i hormony tarczycy.
Przebarwienia skóry to ograniczone lub uogólnione zmiany kolorytu skóry. Powstają głównie w wyniku zaburzeń wytwarzania barwnika i nierównomiernego, nadmiernego gromadzenia się melaniny, wynikają ze znacznego rozrostu komórek barwnikowych lub powodowane są nadmiernym wpływem czynników pobudzających aktywność melanocytów. Na powstawanie plam barwnikowych duży wpływ mają także nasze indywidualne predyspozycje i skłonności.
Ostudy
Następną grupą zmian barwnikowych, które są przyczyną szukania porady
kosmetyczno-lekarskiej są przebarwienia typu ostudy (chloasma,
melasma). Powstają w wyniku nagromadzenia się barwnika dość
płytko w naskórku. Ten rodzaj przebarwień powstaje prawie
wyłącznie u kobiet.
Lokalizują się w obrębie czoła,
policzków, nosa, górnej wargi, niekiedy w okolicy żuchwy.
Najprawdopodobniej główną przyczyną powstawania plam są żeńskie
hormony. Czasem plamy prowokowane są przyjmowaniem środków
antykoncepcyjnych lub mogą pojawić się w pierwszych miesiącach
ciąży.
Nie należy również zapominać o przebarwieniach słonecznych. Słońce jest podstawowym czynnikiem wywołującym plamy. Są one zwykle większe, ale mniej liczne od wcześniej wymienionych piegów. Nierównomiernie rozłożony barwnik lokalizuje się głównie w naskórku. W przypadku silniejszych poparzeń słonecznych, może dojść do nagromadzenia się melaniny głębiej, w skórze właściwej. Plamy słoneczne łatwiej powstają w miejscach uszkodzonego i podrażnionego naskórka np. po depilacji.
Różnorodny pod względem etiopatogenezy charakter przebarwień wymaga uważnego i różnego leczenia. Odpowiednią metodę stosuje się w zależności od głębokości (warstwy skóry), na jakiej znajduje się pigment. Im płytsze jest przebarwienie (barwnik znajduje się tylko w powierzchownych warstwach naskórka), tym łatwiejsze bywa leczenie.
W przypadku zmian znajdujących się głębiej w skórze właściwej, leczenie trwa zwykle dłużej i zwykłe kosmetyki rozjaśniające, wcierane w skórę nie sprawdzają się. Podstawę w takim postępowaniu stanowi także stwierdzenie, a następnie wyeliminowanie czynnika przyczynowego. Rozpoczynanie leczenia nie ma sensu, jeżeli sam zainteresowany nadal opala się i nie chroni właściwie skóry przed nasłonecznieniem.
Lekarze w celu
wybielania plam przebarwieniowych wykorzystują różne zewnętrznie
stosowane leki i zabiegi. Leczenie
rozpoczyna się od używania preparatów silnie złuszczających i
likwidujących nagromadzony nieprawidłowo barwnik. Preparaty te
zawierają
hydrokinon
kwas
witaminy A
kwas
glikolowy
kwas
kojowy i azelainowy
Przygotowują skórę do planowanych, dalszych zabiegów, choć zdarza się, że są na tyle skuteczne, że można na nich zakończyć leczenie. Takie postępowanie sprawdza się w przypadku dość jasnych, świeżych plam posłonecznych i hormonalnych.
Gdy wymienione sposoby zawodzą, lekarz proponuje zabiegi polegające przede wszystkim na głębokim złuszczaniu (kwas retynowy, trójchlorooctowy, kwasy owocowe). Niektóre z zabiegów złuszczających są tak bolesne, że wykonuje się je w znieczuleniu ogólnym. W przypadku plam soczewicowatych na rękach lub twarzy najlepiej sprawdza się metoda krioterapii czyli miejscowego mrożenia. Po zakończonym zabiegu na skórze tworzą się ciemne strupki, które goją się po upływie 2-3 tygodni. W leczeniu przebarwień stosuje się także lasery (barwnikowe, CO2, argonowe), które złuszczają konkretne przebarwienie bez ingerencji w zdrową skórę, dając bardzo dobre efekty końcowe.
Leczenie plam przebarwieniowych nie jest procesem prostym. W przypadku większości wymienionych zabiegów mogą wystąpić powikłania. Jednym z efektów ubocznych po zastosowaniu np. metod laserowych są blizny. Lekarz rozpoczynając leczenie musi uprzedzić pacjenta o konieczności wielomiesięcznego, regularnego stosowania preparatów odbarwiających a także o jednoczesnym stosowaniu silnych środków chroniących przed światłem.
Piegi
Do
najczęstszych zmian skórnych związanych z nierówną pigmentacją
należą piegi (ephelides). Na niewielkiej przestrzeni obserwuje się
zwiększenie zawartości barwnika w warstwach żywych naskórka i w
skórze właściwej. Szczególną skłonność do tego rodzaju
przebarwień mają osoby o naturalnie
blond i rudych włosach. Najczęściej powstają one na skórze
twarzy, dekoltu i rąk. Są bardzo drobne i zwykle układają się
symetrycznie po obu stronach twarzy i na rękach. W okresie jesiennym
i zimowym piegi stopniowo bledną a wraz z pierwszymi, wiosennymi
promieniami słońca na nowo się uwidaczniają.
Plamy soczewicowate
Kolejną często występującą formą przebarwień są plamy
soczewicowate (lentigines). W przypadku tych zmian stwierdza się
zwiększenie liczby melanocytów w obrębie warstwy podstawnej
naskórka, co jednocześnie łączy się ze zwiększeniem zawartości
barwnika w naskórku. Zmiany mogą sięgać również skóry
właściwej (obecność chromatoforów z barwinkiem). Plamy
soczewicowate zwane popularnie "wątrobowymi" powstają na
twarzy, głównie skroniach i grzbietach rąk. Najczęściej tworzą
się u osób starszych, z jasną karnacją pod wpływem słońca.
Powstają w wyniku długoletniego działania promieni słonecznych na
nie osłoniętą skórę. Błędem jest powszechne twierdzenie, że
powstawanie plam soczewicowatych jest związane z działaniem
czynników wewnętrznych.