Ćwiczenia 1 05.10.2012

Problemy etyczne w pracy socjalnej

dr Edmund Lewandowski

Zaliczenie: obecność + aktywność

1. Prawo Parkinsona – im więcej mamy czasu na wykonanie konkretnej pracy, w tym więcej czasu praca ta zabierze

2. Reguła Petera - w hierarchii każdy pracownik stara się wznieść na swój szczebel niekompetencji. Stąd też z biegiem czasu każde stanowisko zostanie objęte przez pracownika, który nie ma kompetencji do wykonywania swoich obowiązków. Pracę zaś wykonują ci, którzy nie osiągnęli jeszcze swego szczebla niekompetencji.

3. Prawo Murphy – jeżeli coś może pójść źle, to z pewnością pójdzie.

4. Prawo Rudina – w sytuacji kryzysowej, kiedy trzeba wybierać między różnymi alternatywami, większości ludzi wybierze rozwiązanie najgorsze.

5. Prawo Fineglesa – jeżeli jakaś praca została od początku źle zrobiona wszelkie usiłowania jej poprawienia jeszcze ją pogorszą.

6. Prawo Gumbertona – prawdopodobieństwo pożądanego wyniku jest odwrotnie proporcjonalne do stopnia pożądania tego wyniku.

7. Prawo Webstera – każda sprawa ma dwie strony, z wyjątkiem przypadku, gdy rozważający jest osobiście zaangażowany, w takim przypadku istnieje tylko jedna strona.

8. Prawo Corppsa – ilość wykonanej pracy jest odwrotnie proporcjonalna do czasu spędzonego w biurze.

9. Prawo Careya – każda organizacja, o ile temu nie przeciwdziałać dąży do pogrążenia się w chaosie.

10. Prawo Mathepsa – ci, którzy już mają dostaną najwięcej

11. Prawo Robinsona – w biurokracji awansuje się za działalność, nie za wyniki

Opieka – rzeczownik odczasownikowy; pochodzi od staropolskiego ,,opiekać się”; funkcjonowała w języku polskim i rosjskim w XIV wieku; językowo ,,opieka” to: dbanie o kogoś, troszczenie się, doglądanie, ale także strzeżenie, pilnowanie, dozór, nadzór, obawa.

W 1990 roku powstał zawód pracownika socjalnego. W latach 1923 roku do 1990 roku (67 lat), obowiązywała ta sama ustawa o pomocy społecznej (bardzo w niej zadbano o prawo społ- w szczególności miast , mniej wsi). Dopiero w listopadzie 1990 roku uchwalono nową ustawę o pomocy społecznej. A 08 sierpnia 1992 roku wprowadzono zmiany do niej. Na tej podstawie pomoc społeczną organizują organy administracji państwowej i samorządowej, które mają współpracować z:

- organizacjami społecznymi np. Czerwony Krzyż, Polski Komitet Praw Społecznych

- organizacjami wyznaniowymi np. Caritas

- ze stowarzyszeniami charytatywnymi

- z fundacjami

Pracownikiem socjalnym może być osoba, która ukończyła:

- kolegium pracowników służb społecznych

- studia wyższe na kierunku praca socjalna

- inne studia przygotowujące do zawodu pracownika socjalnego, np. pedagogika specjalna, polityka społeczna, psychologia, socjologia.

Zadania pracownika socjalnego:

1. pomoc osobom lub rodzinom znajdującym się w trudnej sytuacji życiowej, m.in. poprzez poradnictwo, udzielanie informacji, aktywizacje zawodową, wspieranie w samodzielnym rozwiązywaniu problemów, interwencja kryzysowa

2. przeprowadzanie wywiadu środowiskowego, który jest podstawą przyznawania świadczeń z pomocy społecznej.

Pomoc społeczna najbardziej rozwinięta jest w Norwegi, Szwecji- kraje skandynawskie.