SCENARIUSZ ZAJĘĆ EDUKACYJNYCH
Osoba prowadząca: Agnieszka Bok
Data: 30.04.2010r.
Grupa wiekowa: 3-4 latki
Temat kompleksowy: Dbamy o naszą ziemię
Temat dnia: Zabawy z powietrzem
Cele operacyjne: dziecko:
- wymienia miejsca i przedmioty, gdzie znajduje się powietrze,
- wie, że powietrze jest niezbędne do życia ludzi, zwierząt, roślin,
- wprawia w ruch różne przedmioty poprzez dmuchanie,
- rozwija umiejętność logicznego myślenia oraz wnioskowania na podstawie zabaw badawczych.
Metody:
- oparte na aktywności dziecka: metoda własnych doświadczeń, oglądowa, drama, burza mózgów, swobodna wypowiedź, odpowiedzi na pytania, ćwiczenia oddechowe, rysowanie.
- oparte na aktywności nauczyciela: pokaz, prezentacja, instruktaż, nadzór nad wykonywaniem zadań, zadawanie pytań, rozmowa, pochwała.
Formy organizacji: indywidualna, zbiorowa, grupowa
Środki dydaktyczne: balon, globus, dwa słoiki różnej wielkości, świeczka (tzw. podgrzewacz), bibuła, plastikowa rurka, kubki z wodą, słomki, kartki w kształcie kwadratu, kolorowe kredki, nożyczki, pinezki, patyczek.
Literatura wykorzystana: H. Wilken, Dzieci stają się przyjaciółmi przyrody. Edukacja ekologiczna w przedszkolu i szkole podstawowej, Kielce 2004; U. Kapela, Gdzie jest powietrze?, „Wychowanie w Przedszkolu” 2003, nr 3, s. 161-162.
Przebieg zajęć:
1. Zabawa przy piosence „Wszyscy są, witam was ...”
Dzieci siedzą w kole i śpiewając wykonują następujące czynności:
Wszyscy są, witam was - gest ręką, wskazują na wszystkie dzieci
Zaczynamy. Już czas! - klepią się rytmicznie o uda
Jestem ja, jesteś ty. - wskazują ręką na siebie i kolegów
Raz, dwa, trzy! - klaszczą trzy razy w swoje dłonie
2. Powitanie z użyciem balonu
Dzieci nadal siedzą w kole. Nauczyciel mówi: „Witam, np. Zosię” i podaje jej balonik. Dzieci dają sobie dalej nadmuchany balon i witają się wzajemnie.
3. Zabawa dydaktyczna „Gdzie ukryło się powietrze?”
Nauczyciel nadmuchuje balon i pyta: Dlaczego ten balon rośnie?
Następnie puszcza nadmuchany balon i pyta: Co się stało z balonem?
Na podstawie obserwacji zadajemy dzieciom kolejne pytania:
- Gdzie znajduje się powietrze?
- Czy widzimy powietrze?
- Jeżeli go nie widzimy, to skąd wiemy, że jest?
- Czy możemy je złapać?
- Czy powietrze ma smak?
- Kiedy jest ono brudne i kto je oczyszcza?
Pokazujemy następnie dzieciom globus i mówimy, że powietrze, mimo że go nie widzimy, jest wszędzie, otacza całą kulę ziemską (pokazujemy gestem obszar atmosfery znajdującej się wokół Ziemi). Powietrze znajduje się nie tylko na zewnątrz nas, ale także w środku każdego
z nas i w środku różnych przedmiotów.
Prosimy dzieci, by wymieniły przedmioty, w których znajduje się powietrze.
4. Zabawa ruchowo-pantomimiczna „Nadmuchiwana lalka”
Dzieci dobierają się w pary. Każda para otrzymuje plastikową rurkę. Ustalają między sobą, kto będzie odgrywał rolę lalki, a kto będzie ją pompował. Jedno dziecko kuli się więc na podłodze, przypominając balon, z którego uszło powietrze. Drugie natomiast przy użyciu patyczka zaczyna nadmuchiwać lalkę. Bardzo powoli „dziecko-lalka” rośnie ku górze, od głowy poprzez szyję, ramiona, ręce, plecy, pupę, nogi i stopy. Następnie dmuchające dziecko wyciąga z lalki korek i z delikatnym syczeniem lalka znów traci powietrze i osuwa się do początkowej pozycji.
5. Ćwiczenia oddechowe
Dzieci otrzymują kubeczki z wodą i słomki. Dmuchają.
Nauczyciel pyta: Co dzieje się kiedy dmuchamy? (tworzą się bąbelki powietrza)
Dzieci otrzymują bibułki. Nabierają nosem powietrza i dmuchają w nie tak, by unosiły się w powietrzu. Tłumaczymy, że powietrze możemy poczuć, gdy wieje wiatr.
6. Zabawa badawcza „Badacze powietrza”
Przykrywamy słoikiem zapaloną świeczkę. Dzieci obserwują, co się stanie.
Ustawiamy dwa słoiki różnej wielkości i zapalone świeczki. Dzieci zakładają, która świeczka szybciej zgaśnie.
7. Praca plastyczna „Kolorowy wiatraczek”
Rozdajemy dzieciom białe kartki w kształcie kwadratu z narysowanymi liniami poprzecznymi. Dzieci każde z czterech powstałych pól malują na inny kolor, a następnie tną kartkę wzdłuż linii do zaznaczonego punktu. Tak przygotowane kawałki papieru nauczyciel zagina go wewnątrz i luźno przypina je pinezką do patyczka.
Każdy dmucha w swój wiatraczek.