Kalina Malina

Kalina malina w lesie rozkwitała,

Niejedna dziewczyna żołnierza kochała.

Żołnierza kochała, żołnierza lubiła,

Do tego żołnierza liściki kreśliła.

Liściki kreśliła, liściki pisała,

Do swego miłego, którego kochała.

A w niedzielę rano, kiedy słonko wschodzi,

To ten młody żołnierz po koszarach chodzi.

Po koszarach chodzi, ciężkie buty nosi,

Pana kapitana o przepustkę prosi.

Panie kapitanie puść mnie pan do domu,

Bo moja dziewczyna urodziła syna.

Urodziła syna, pięknego chłopaka,

Będzie z niego żołnierz, tak jak jego tata.

Puszczę ja was puszczę, ale nie samego,

Każę wam osiodłać konika karego.

Konika karego i te złote lejce,

Żebyś rozweselił swej dziewczynie serce.

Jedzie żołnierz, jedzie, o drogę nie pyta,

A stara teściowa u progu go wita.

Żołnierzu, żołnierzu twoja to przyczyna,

Przez ciebie została zhańbiona dziewczyna.

Ja jej nie zhańbiłem, sama się zhańbiła,

I ta ciemna nocka, po której chodziła.

Chodziła, pijała i grywała w karty,

Myślała dziewczyna z żołnierzem żarty.

Z żołnierzem nie żarty, z żołnierzem nie kpiny,

I zamiast wesela odbyły się chrzciny.

Ta dzisiejsza młodzież lata samolotem,

Najpierw robią chrzciny a wesele potem.

---