Dzieje Zenona Ziembiewicza urodził się w Boleborzy.Pochodził ze zdeklasowanej szlachty. Zenon rozpoczął naukę w pobliskim mieście i wtedy to poznał Elżbietę Biecką. Dawał jej korepetycje i zakochał się w niej.Po ukończeniu szkoły wyjechał na studia do Paryża. Do domu przyjeżdżał tylko na święta i wakacje.W Paryżu związał się z Adelą dziewczyną chorą na gruźlicę.Jednak gdy była umierająca opuścił ją i pojechał do domu,ponieważ zabrakło mu pieniędzy na kontynuowanie studiów.Podczas wakacji w Boleborzy poznał Justynę Bogutównę-córkę kucharki. Wkrótce młodzi zostali kochankami. Zenon aby zdobyć pieniądze na studia podjął współpracę z Czechlińskim.Został korespondentem miejscowej gazety. Przed wyjazdem do Paryża odnowił znajomość z panną Biecką i wyznał jej miłość. Po ukończeniu studiów Ziembiewicz powrócił do miasta i przyjął posadę w gazecie ,,Niwa". Zaręczył się z Elżbietą,odnowił też romans z Justyną. Jego kariera zaczęła rozwijać się w błyskawicznym tempie. Szybko awansował na redaktora naczelnego. Zaczął też ulegać wpływom wysoko postawionych osób, dawał sobą manipulować.Gdy Justyna zaszła w ciążę ,Zenon zasugerował usunięcie dziecka. Wyznał też wszystko Elżbiecie, która postanowiła usunąć się z drogi.Wyjechała do matki do Warszawy. Tam odnalazł ją Zenon i namówił do powrotu. Młodzi pobrali się i wyjechali na miodowy miesiąc na południe Europy.Po powrocie Zenon został prezydentem miasta.Miał bardzo ambitne plany-chciał poprawić sytuacją najbiedniejszych.Niestety plany jego uległy we gruzach z powodu kryzysu gospodarczego.Na końcu dziejów Zenona rozchodzi się pogłoska że to prezydent wydał rozkaz strzelania do robotników.Zenon zostaję oblany żrącym kwasem-oślepia go. Zenon popełnia samobójstwo. Zuborzała szlachta reprezentują Walerian i Żancia Ziembiewiczowie, Tę zubożałą klasę, cechuje typowo szlacheckie rozumowanie. Walerian Ziembiewicz hołdujący przeszłości, przywiązany do swojego herbu szlacheckiego, spędza czas na bezowocnym chodzeniu po łąkach z dubeltówką, uwodzeniu dziewcząt i pilnowaniu, by pracownicy nie kradli własności hrabiostwa Tczewskich. Jego żona zajmuje się głównie kwiatami i grą na fortepianie oraz zarządza służbą. Są ludźmi powierzchownie wykształconymi. Swoista nieumiejętność odnalezienia się w nowej sytuacji i nieudolność prowadzenia majątku, doprowadziła Ziembiewiczów do utraty własnego dziedzictwa, po czym zmuszeni byli podjąć pracę zarządcy u ludzi bogatych. Bogate ziemiaństwo reprezentowani w powieści Nałkowskiej przez rodzinę Tczewskich to ludzie, którzy wywierają największy wpływ na życie społeczne, towarzyskie, polityczne i gospodarcze. Są właścicielami okolicznych majątków, tartaków, młynów i gorzelni. Dzięki zamożności, odgrywają decydującą rolę w różnych decyzjach, związanych z państwem, są w stanie wpływać na sytuację polityczną kraju. W mieście podporządkowana jest im lokalna „Niwa”. Czechliński i Ziembiewicz są w rzeczywistości wykorzystywani do ich celów. Jako warstwa są groźni, jako pojedyncze jednostki czasem groteskowi w swym zachowaniu . Mieszczaństwo to w „Granicy” Cecylia Kolichowska, Marian Chązowicz - właściciel cukierni, Julian Toruciński - właściciel sklepu bławatnego, Zenon i Elżbieta Ziembiewiczowie, urzędnicy, mieszkający w kamienicy Kolichowskiej od frontu). To warstwa społeczna posiadająca pewien majątek , lecz zmuszona zarabiać na swoje utrzymanie. Odnoszą się pogardliwie i z wyższością do osób, które są od nich zależne lub są ich pracownikami. Kolichowska stwarzała pozory zamożności, gromadząc w salonie masę tandetnych mebli, które świadczyły o tym, że kiedyś żyła w dobrobycie. Mają świadomość swojej pozycji towarzyskiej, choć w rzeczywistości cechuje ich brak wpływów takich, jakie posiadają Tczewscy. Geneza Granicy : Powieść Nałkowskiej to historia człowieka, który w życiu chciał niewiele - być uczciwym. Jego losy wpisane zostały w realistyczny obraz polskiej rzeczywistości lat międzywojennych, co jednocześnie czyniło „Granicę” powieścią o społeczeństwie. Końcowe fragmenty dzieła, dotyczące manifestacji robotników przed ratuszem, są bardzo wymowne. Pisarka interesowała się sytuacją w kraju, w którym zaczęły się rządy sanacji i coraz wyraźniej zaznaczał się podział klasowy i społeczny. „Granica” to także powieść o szczególnej roli schematów w życiu człowieka. "Granica" - symboliczne znaczenie tytułu powieści. Tytuł powieści jest wieloznaczny , może wyróżnić kilka jego najważniejszych sensów : Granica moralna - takich granic , wyznacza je drugi , związany z nami człowiek , nie może przekraczać bez ostatecznych konsekwencji : rozpadu osobowości , zaprzeczenia sobie , postępującego upadku etycznego . Ziembiewicz zrobił to przynajmniej dwa razy : krzywdząc Justynę i akceptując strzelanie do robotników , w obu przypadkach w imię własnych interesów godząc się na zło , lekceważąc granicę odpowiedzialności moralnej . Granica społeczna - dzieli warstwy społeczne , przebiega przede wszystkim pomiędzy bogatymi a biednymi , jest trudna , praktycznie niemożliwa , do przebycia , bowiem sytuacja materialna pociąga za sobą poziom wiedzy , wykształcenia , towarzyskie konwenanse , określa uznawane systemy wartości , sposoby życia , odmienne cele i interesy , aspiracje . Granica psychologiczna - leży pomiędzy wyobrażeniami o sobie jednostkami a sądem zbiorowości , między oceną subiektywną i obiektywną , wiąże się z pytaniami o istotę człowieka :Ziembiewicz postrzega swój przypadek jako wyjątkowy , natomiast dla ogółu jest jednym z wielu uwodzicieli . Granica filozoficzna - wyznacza możliwości ludzkiego poznania otaczającego świata , chociaż takie granic stale się rozszerzają , to jednak wciąż istnieją , ludzkie poznanie pozostaje ograniczone . Pojęcie granicy wiąże się z zagadnieniami filozoficznymi w jeszcze jednym sensie : jako antynomia świadomości jednostki i społecznych skutków jej działań i czynów .Bohaterowie: Justyna Bogutówna - córka kucharki w boleborzańskim majątku, uwiedziona, a następnie porzucona przez Zenona. Po zajściu w ciążę Ziembiewicz nie zawahał się przed wręczeniem jej pieniędzy na zabieg, co doprowadziło ją do załamania psychicznego oraz popchnęło do zemsty na kochanku. Walerian Ziembiewicz - ojciec Zenona, zubożały dzierżawca majątku Tczewskich w Boleborzy. Żańcia Ziembiewiczowa - matka Zenona, wierna mężowi mimo jego ciągłych zdrad.Niewieska - matka Eli, rozwódka, piękna kobieta, mieszkająca za granicą.Niewieski - ojczym Elżbiety, starszy i przystojny mężczyzna, minister, finansista, polityk.Cecylia Kolichowska - właścicielka kamienicy, wdowa, zasadnicza i ostra dla lokatorów.Karol Wąbrowski - syn Kolichowskiej, przyjaciel Zenona.