Plan kariery Zenona Ziembiewicza (chronologiczny):
Narodziny i dzieciństwo Zenona - syna Waleriana Ziembiewicza, który po utracie majątku najął się jaka zarządca dóbr dziedzica Tczewskiego w Boleborzy.
Wysłanie młodego Zenona do gimnazjum w mieście.
Zamieszkanie Zenona na stancji u pani Cecylii Kolichowskiej.
Poznanie Elżbiety Bieckiej.
Pierwsze porywy serca ku Elżbiecie.
Poznanie atmosfery miasta ; mieszczan i biedoty wegetującej w suterenach.
Wyjazd do Paryża na studia.
Poznanie syna pani Kolichowskiej - Karola Wąbrowskiego.
Przeżycie pierwszej miłości do Adeli.
Śmierć Adeli na gruźlicę.
Przyjazd Zenona do Boleborzy na rok przed końcem studiów.
Dostrzeżenie degeneracji i zaściankowości rodzinnego domu, który budzi w nim odrazę.
Poznanie kilkunastoletniej Justyny, córki Bogutowej.
Romans z Justyną, który jest zdarzeniem chwili.
Poszukiwanie środków na dalsze studia i zetknięcie się z panem Czechlińskim - lokalną szarą eminencją.
Poznanie się Czechlińskiego na inteligencji Zenona i docenienie jej.
Współpraca w lokalnym piśmie „Niwa” jako publicysta.
Przeniesienie się Zenona z Boleborzy do miasta i zamieszkanie w chotelu.
Spotkanie z Elżbietą Biecką i ożywianie dawnych sentymentów z dnia na dzień.
Choroba starej Bogutowej i przewiezienie jej do szpitala w mieście przez Justynę.
Śmierć Bogutowej.
Samotność i biedota Justyny.
Przypadkowe spotkanie na ulicy Zenona.
Odżycie romansu Zenona i Justyny.
Ciąża Justyny.
Nie krycie całej sytuacji przed Elżbietą.
Planowanie rychłego małżeństwa Zenona I Elżbiety.
Starania Elżbiety o rozwiązanie całej sytuacji.
Nie wytrzymanie i ucieczka Elżbiety do Warszawy, do matki.
Próba ucieczki Elżbiety przed złą miłością i zapomnienia o Zenonie.
Smutek Zenona i delikatne zwodzenie Justyny (sugerowanie aborcji).
Powodzenie i sukcesy zawodowe.
Zenon zostaje redaktorem naczelnym „Niwy”.
Zenon staje się w mieście wpływową postacią.
Polepszenie znajomości z Czechlińskim.
Plotki o szansach Zenona w kandydaturze o fotel prezydencki miasta.
Wyjazd Zenona do Warszawy i spotkanie z Elżbietą.
Miłość i szansa na wspólną przyszłość pomogła wybaczyć wszystkie winy.
Ślub.
Narodziny synka, nazwanego po dziadku Walerianem.
Zenon zostaje prezydentem miasta, robi olśniewającą karierę, jest najważniejszym obywatelem swego regionu.
Zamieszkanie w pięknej willi w parku i ściągnięcie do siebie babci Żanci z Boleborzy.
Powrót do miasta Karola Wąbrowskiego okaleczonego gruźlicą.
Dom pani Kolichowskiej stał się miejscem spotkań rodzinnych i przyjacielskich.
Położenie Justyny ulega gwałtownemu pogorszeniu.
Po usunięciu ciąży Justyna popadła w pogłębiającą się udrękę psychiczną.
Zrozumienie, że Zenon jest dla niej nieosiągalnym mitem.
Udręka samotności spotęgowana śmiercią Joasi Gołąbskiej i jej dzieci na gruźlicę.
Porzucenie pracy i zamieszkanie u Niestrzępów, życie bez celu.
Odwiedzanie Zenona.
Bezustanna pomoc jego i Elżbiety.
Nasilanie się choroby, wizje zmarłych dzieci.
Obawy Zenona o swoją pozycję spowodowane nie tylko „grzechem młodości”, ale też splajtowaniem huty Hettnera.
Współodpowiedzialność Zenona za śmierć robotników.
Próba samobójstwa Justyny.
Przedostanie się Justyny do gabinetu Zenona i oblanie jego twarzy żrącym kwasem.
Zenon stracił wzrok i mowę.
Samobójstwo Zenona.
Wyjazd Elżbiety za granicę.
Zaopiekowanie się Walerianem przez panią Ziembiewiczową, która zamieszkała u Karola Wąbrowskiego w dawnym mieszkaniu pani Kolichowskiej.