POWSTANIE DWÓCH PAŃSTW NIEMIECKICH
8/9 maja miała miejsce kapitulacja Niemiec, nie równała się ona jednak pokojowi, który zawarto dopiero 12 września 1990. Wtedy właśnie zezwolono na zjednoczenie Niemiec - traktat „2 plus 4”( RFN, NRD + ZSRR, Wielka Brytania, Francja, USA). Sprawę Niemiec poruszano na wszystkich konferencjach:
- w Teheranie - postanowiono podzielić Niemcy na 3 strefy okupacyjne - radziecką, amerykańską i brytyjską
- w Jałcie - Wielka Brytania i USA zgodziły się na wykrojenie ze swoich stref, strefy dla Francji
- w Poczdamie.
Niemcy w porównaniu z rokiem 1939 zostały znacznie zmniejszone. Przekreślono unię z Austrią, traktat monachijski ( Czechy i Morawy --- Czechosłowacja), Danii oddano Szlezwik i Holsztyn, Francji Alzację i Lotaryngię. Na wschodzie doszło do przeniesienia granicy niemieckiej na Odrę i Nysę Łużycką. Prusy Wschodnie zostały podzielone między Polskę Ludową i ZSRR.
Traktat pokojowy planowano zawrzeć dopiero później, cały czas miały jednak miejsce pewne regulacje. Niemców z Węgier, Czechosłowacji, Polski ( 10 milionów osób) przerzucona za rubież Odry. Trafili oni do strefy brytyjskiej lub radzieckiej.
5 czerwca 1945 powstała Sojusznicza Rada Kontroli, która miała nadzorować okupację w Niemczech, objęła władze nad Niemcami. Rozpoczęto politykę 4 d :
- demilitaryzacja - zlikwidowanie niemieckiego przemysłu wojennego,
- denazyfikacja - ukaranie zbrodniarzy wojennych, nazistów,
- demokratyzacja - rozbicie gestapo, SS, SA, SD,
- dekartelizacja = demonopolizacja= decentralizacja - rozbicie wielkich organizacji przemysłowych w Niemczech, które umożliwiły Hitlerowi przejęcie władzy.
Sojusznicza Rada Kontroli dokonała podziału na 11 wydziałów. Był to podział sztuczny, wprowadzony przez zwycięzców.
Alianci postanowili ukarać zbrodniarzy wojennych. W tym celu zdefiniowano pojęcie zbrodni wojennej - naruszenie obowiązujących, powszechnie przyjętych obyczajów wojennych w stosunku do żołnierzy i ludności cywilnej.
Proces norymberski
Norymberga była kolebką nazizmu w Niemczech. Tam też w pełni zachowała się jedyna, sprawnie funkcjonująca budowla sądu.
Proces norymberski miał miejsce 20 listopada 1945 - 1 października 1946. Głównym oskarżycielem był A. Wyszyński ( prokurator generalny ZSRR, który w latach 1937-38 skazał na śmierć dziesiątki tysięcy ludzi).
Na ławie oskarżonych zasiadły 22 osoby. 12 osób skazanych zostało na karę śmierci, część na karę dożywotniego więzienia ( str.195). Skazani na śmierć zginęli przez powieszenie. Ciała pochowano w tajemnicy, aby nie tworzyć miejsc kultu.
W Niemczech powołano Trybunały Denazyfikacyjne, przed którymi mógł stanąć każdy, dobrowolnie. Nazywane one były „konfesjonałami”, po wizycie w których ludzie
( 6 milionów) próbowali powrócić do normalnego funkcjonowania.
Wielu osobom udało się uniknąć kary dzięki ucieczce do Ameryki Południowej, jak na przykład Menele - „Anioł Śmierci”, który przeprowadzał doświadczenia medyczne na bliźniętach.
Około 1958 w Argentynie namierzony przez wywiad izraelski, został Eichmann, którego porwano i skazano w Izraelu na karę śmierci.
USA zakładały, że Niemcy po wojnie staną się krajem rolniczym.
Wielka Brytania, w rękach której znajdowało się Zagłębie Ruhry, chciała by zaczął działać przemysł, co przyspieszyłoby spłatę reparacji wojennych. Francja natomiast chciała, aby Niemcy znajdowały się pod okupacją.
ZSRR zakładał nacjonalizację przemysłu, reformy rolne, rozbudowanie Niemiec jako państwa politycznego.
1 stycznia 1947 powstała Bizonia- dwu-strefa amerykańsko- brytyjska, ze stolicą w Frankfurcie nad Menem. Był to zalążek jednoczenia się Zachodu. Francja była przeciwna, lecz skłonił ją do tego I kryzys berliński, po którym Francja zrozumiała, że z Rosją nie da się dogadać i włączyła swoją strefę do Bizonii. Tak powstała Trizonia, ze stolicą w prowincjonalnym Bonn. Miasto to wybrano specjalnie, by podkreślić tymczasowość tej sytuacji i dać do zrozumienia, że kiedyś dojdzie do zjednoczenia i stolicą znów będzie Berlin.
7 września 1949 powstała Republika Federalna Niemiec. 21 września 1949 odbyły się tam pierwsze wybory. Kanclerzem został Konrad Adenauer z CDU. Władzę sprawowała koalicja chrześcijańsko- demokratyczna. Adenauer zapowiadał zbliżenie Niemiec do Europy oraz remilitaryzację Niemiec, by te mogły się bronić przed zakusami sowieckimi. Z więzień wypuszczono wówczas Guderiana, Mansteina - specjalistów od broni pancernej.
7 października 1949 powstała Niemiecka Republika Demokratyczna. Władzę sprawowali tam komuniści, jak w innych krajach demoludów. Szefem partii komunistycznej był Ulbricht, który w czasie wojny przebywał w Moskwie.
10 - 17 czerwca 1953 w Berlinie Wschodnim wybuchło powstanie robotnicze, spowodowane niezadowoleniem społecznym. Zginęło ponad 260 osób. Następnie 90 rozstrzelano.
W 1961 wybudowano mur berliński, mur hańby, który stał 28 lat. Kiedy w listopadzie 1989 runął, otwarła się furtka do zjednoczenia.
12 września 1990 podpisano w Moskwie układ „2 plus 4” w którym wyrażono zgodę na zjednoczenie Niemiec. Kanclerzem, który złożył podpis był Kohl, a prezydentem ZSRR- Gorbaczow.