Lista 1	Lista 2	Lista 3	Lista 4	Lista 5	Lista 6	Lista 7	Lista 8	Lista 9	Lista 10
31	86	14	33	102	87	53	76	27	43
79	51	66	78	81	22	49	32	48	62
46	72	37	94	68	69	15	57	71	104
97	16	85	106	39	18	92	101	99	91
13	23	42	59	77	56	88	44	65	75
62	47	73	67	43	74	26	63	36	10
83	109	91	21	11	93	34	28	103	27
24	35	104	45	25	41	107	95	17	59
55	98	58	82	54	105	61	12	84	86
108	64	29	19	96	38	75	89	52	38

Lista 1	Lista 2	Lista 3	Lista 4	Lista 5	Lista 6	Lista 7	Lista 8	Lista 9	Lista 10
31	86	14	33	102	87	53	76	27	43
79	51	66	78	81	22	49	32	48	62
46	72	37	94	68	69	15	57	71	104
97	16	85	106	39	18	92	101	99	91
13	23	42	59	77	56	88	44	65	75
62	47	73	67	43	74	26	63	36	10
83	109	91	21	11	93	34	28	103	27
24	35	104	45	25	41	107	95	17	59
55	98	58	82	54	105	61	12	84	86
108	64	29	19	96	38	75	89	52	38

Lista 1	Lista 2	Lista 3	Lista 4	Lista 5	Lista 6	Lista 7	Lista 8	Lista 9	Lista 10
31	86	14	33	102	87	53	76	27	43
79	51	66	78	81	22	49	32	48	62
46	72	37	94	68	69	15	57	71	104
97	16	85	106	39	18	92	101	99	91
13	23	42	59	77	56	88	44	65	75
62	47	73	67	43	74	26	63	36	10
83	109	91	21	11	93	34	28	103	27
24	35	104	45	25	41	107	95	17	59
55	98	58	82	54	105	61	12	84	86
108	64	29	19	96	38	75	89	52	38

Badanie ucha zewnętrznego

Oglądanie - kształt małżowiny usznej, obecność wejścia przewodu słuchowego zewnętrznego, zabarwienie skóry (zaczerwienienie, obrzęk, bolesność, ubytki, uwypuklenie, blizny, guzy).

Badanie otoskopowe

Oglądanie przewodu słuchowego wewnętrznego i błony bębenkowej. Podczas wprowadzania wziernika otoskopu należy odciągnąć małżowinę uszną (do tyłu i do góry). Błona bębenkowa - Składa się ona z 2 części: część napięta - większa część błony bębenkowej. Przymocowana jest ona do części bębenkowej kości skroniowej pierścieniem włóknisto-chrząstkowym, część wiotka błona Schrapnela - pozbawiona jest ona warstwy włóknistej, mniejsza, górna część błony bębenkowej.

kwadrant przednio-górny, wzdłuż rękojeści młoteczka

kwadrant przednio-dolny, stożek świetlny

kwadrant tylno-górny

kwadrant tylno-dolny

Zagrożenia: unikać zbyt wąskiego wziernika, nie wprowadzać poza granicę chrzęstno-kostną (przewód kostny bardzo wrażliwy na ból), nie wykonywać gwałtownych ruchów w czasie oglądania, zabezpieczyć przed możliwymi urazami.

Nieprawidłowości: nieprawidłowa budowa małżowiny usznej lub jej brak, całkowite bądź częściowe zarośnięcie błoniaste, chrzęstne lub kostne przewodu słuchowego, woskowina

ciało obce w przewodzie słuchowym zewnętrznym wady wrodzone i inne zniekształcenia (np. zwężenia) przewodu słuchowego zewnętrznego nowotwory łagodne i złośliwe przewodu słuchowego zewnętrznego. Zapalenia przewodu słuchowego zewnętrznego. Perforacja, wciągnięcie błony bębenkowej.

Badanie akumetryczne

Przeprowadzając badania mową żywą można określić ostrość słyszenia pacjenta i dzięki temu ustala się stopień ubytku słuchu. Ostrość słyszenia to największa odległość od pacjenta, podana w metrach lub centymetrach, z której mowa jest wyraźnie słyszana i wiernie odtwarzana, to znaczy rozumiana w 100% przez pacjenta.Badanie to przeprowadza się szeptem, badając każde ucho oddzielnie(ucho niebadane jest zatykane). Najczęściej w badaniu stosuje się zestawy 10 liczb dwucyfrowych. Na podstawie badania szeptem określa się trzy stopnie uszkodzenia słuchu:

1^o - osłabienie słuchu: słyszalność szeptu 1-3 m,

2^o - przytępienie słuchu: słyszalność szeptu do1 m,

3^o - przytępienie słuchu graniczące z głuchotą: słyszalność szeptu tuż przy uchu.

Badania mową żywą pozwalają jedynie określić, czy dany pacjent ma problemy ze słuchem, czy też takich problemów nie ma. Wynik w m lub cm. Czas pogłosu 0,2 - 0,3 s.

Badania stroikowe

Do badań stosujemy stroiki 256 Hz lub 512 Hz.

1. Próba Webera - pozwala na określenie, czy słuch jest symetryczny czy niesymetryczny. Badanie polega na przyłożeniu trzpienia stroika do środkowej linii czaszki, w ten sposób pobudzając symetrycznie oboje uszu zarówno na drodze kostnej, jak i powietrznej. Po przyłożeniu stroika pytamy czy i jeśli tak to gdzie pacjent słyszy dźwięk. Jeżeli słyszy w całej głowie lub na środku głowy to oznacza, że ma słuch symetryczny (ale nie oznacza to, że prawidłowy). Jeżeli słyszy z jednej strony to znaczy, że ma słuch niesymetryczny.

2. Próba Schwabacha - porównanie przewodnictwa kostnego pacjenta i badającego, przy założeniu, że osoba badająca ma słuch prawidłowy. Przy jednym pobudzeniu stroika mierzy się czas jego wybrzmiewania najpierw u pacjenta (na wyrostku sutkowatym) a potem u siebie. Badania przeprowadzamy dla każdego ucha oddzielnie. Różnicę w czasie wybrzmiewamy mierzymy za pomocą stopera.

Interpretacja wyników:

- jeżeli czas wybrzmiewania u pacjenta taki sam jak u badającego ⇒ słuch prawidłowy,

- jeżeli czas wybrzmiewania u pacjenta dłuższy niż 15 s niż u osoby badającej ⇒ uszkodzenie przewodzeniowe.

- jeżeli czas wybrzmiewania u pacjenta krótszy niż 15 s niż u osoby badającej ⇒ uszkodzenie odbiorcze.

3. Próba Rinnego - łączy działanie stroika na drodze powietrznej i kostnej. Próbę wykonuje się oddzielnie dla każdego ucha. Badanie polega na porównaniu wybrzmiewania stroika na drodze powietrznej i kostnej przy tym samym pobudzeniu stroika. Dokonując porównania czasu wybrzmiewania w obu ośrodkach możemy określić rodzaj uszkodzenia słuchu w badanym uchu. Właściwe badanie powinno być poprzedzone próbą głośności. Pacjent określa na podstawie przykładania stroika do małżowiny usznej i wyrostka sutkowatego w której sytuacji głośniej słyszy dźwięk. Jeżeli głośniej słyszy drogą powietrzną to zaczynamy właściwe badanie od przewodnictwa kostnego, jeśli głośniej drogą kostną to zaczynamy od drogi powietrznej. Podczas badania używamy stopera.

Interpretacja wyników:

- t_pp - t_pk > 30s ⇒ słuch prawidłowy, Rinne duży dodatni,

- 0< t_pp - t_pk < 30s ⇒ uszkodzenie odbiorcze, Rinne mały dodatni,

- t_pp - t_pk < 0s ⇒ uszkodzenie przewodzeniowe, Rinne ujemny.

Próba Lewiso-Federici - polega na porównaniu przewodnictwa kostnego z przewodnictwem kostno-chrzęstnym. Każde ucha bada się oddzielnie jednym z dwóch stroików (256 lub 512) przykładając podstawę trzpienia stroika pobudzonego do drgania raz na wyrostek sutkowaty, a raz przed skrawek badanego ucha. Pacjent ma określić, w którym przypadku słyszy głośniej dźwięk. Jeśli przed skrawkiem - to wynik fizjologiczny, a w badanym uchu słuch prawidłowy lub niedosłuch odbiorczy. Jeśli nie ma różnicy wówczas wynik patologiczny i w badanym uchu niedosłuch przewodzeniowy.

Furman Anna. Wybrane metody badania słuchu. Metody subiektywne badania słuchu. W: Protetyka słuchu. Red. Edward Hojan. Uniwersytet im. A. Mickiewicza w Poznaniu. Seria Akustyka nr 19. Wydawnictwo Naukowe UAM, Poznań 2014. s. 155

tamże s. 155-156

Furman Anna. Wybrane metody badania słuchu. Metody subiektywne badania słuchu. W: Protetyka słuchu. Red. Edward Hojan. Uniwersytet im. A. Mickiewicza w Poznaniu. Seria Akustyka nr 19. Wydawnictwo Naukowe UAM, Poznań 2014. s. 156 - 159

---