DROGA KRZYŻOWA dzień skupienia dla dziewcząt
TEMAT: Eucharystia
W Imię Ojca i Syna ┼, i Ducha Świętego. Amen.
Kładę znak Krzyża Twojego, Panie, na moje czoło, na serce i na ramiona. Biorę Twój Krzyż na siebie. Przyjmuję. Ogarnia mnie Twój Krzyż, obejmuje, bo objął całe me życie: od tego pierwszego znaku krzyża na czole przy Chrzcie, we wszystkich sakramentach, podczas każdej Eucharystii. Krzyż Twój mam na czole, bo jestem Twoją własnością. Krzyż Twój mam coraz bardziej w sercu, bo Ciebie chcę coraz lepiej miłować.
Daj, bym Krzyż Twój brała zawsze na ramiona i niosła go z Tobą: drogą mojego życia, w Twoje ślady. Daj rozpoznać krzyż mój na każdy dzień.
STACJA I Ofiara miłości
Jezus był niewinny. Sumienie nie wyrzucało Mu żadnej zbrodni, za którą skazywano ówczesnych złoczyńców na haniebną śmierć krzyżową. On jeden cichy i pokorny.
A jednak wyrok zapadł. Jezus stał się posłusznym aż do śmierci. Przyjął wyrok z miłości do mnie i do każdego człowieka. Ofiara miłości. Chciał umrzeć, byśmy mogli żyć.
Chciał być skazany, by nas nie wydawać pod sąd. W każdej Mszy św. Jezus skazuje się na śmierć za nas. Czy jestem Mu za to wdzięczna?
STACJA II Ofiara krzyża
Jezus wyciąga ręce po krzyż, a potem na krzyż. Tak dzieje się co dzień, każdej godziny, we wszystkich punktach globu ziemskiego. Msza św. trwa bez przerwy. Nie ma chwili, w której by Jezus nie brał mojego krzyża na swoje ramiona, na swój ołtarz.
A ja? Po co wyciągam moje ręce? Czy tylko po przyjemności, po wygody, po zaszczyty?
Kiedy wreszcie zrozumiem, że nie ma zbawienia poza krzyżem Jezusowym?
STACJA III
Jezus upadł na ziemię, bo ją ukochał. A ukochał ją dlatego, że my na niej żyjemy, pracujemy, cierpimy. Ukochał ją, bo przez ziemię pielgrzymujemy do nieba.
Chrystus uświęcił naszą ziemię, nasz świat, przez swoją obecność w tabernakulum, w Najświętszym Sakramencie.
„A Ja pozostanę z wami przez wszystkie dni, aż do skończenia świata”. Jezus dotrzymał słowa. Nie opuszcza nas ani na chwilę. Wieczna lampa świeci się w dzień i w noc. Ale czy moje serce bije mocniej, gdy zbliżam się do ołtarza?
STACJA IV Przez Maryję do Jezusa
Maryja była z Jezusem w dniach dobrych i złych. Matka była przy Synu przy Jego narodzeniu i przy Jego konaniu. Jest Matką Radosną i Matką Bolesną. Jezus podzielił się z nami swą własną Matką. „Nie zostawię was sierotami”. „Oto Matka twoja...”
Bez Niej nie trafimy ani na drogę krzyżową, ani do ołtarza, ani do tabernakulum. Tylko Matko nieomylnie wskaże drogę do Syna.
Matko mija, Maryjo, prowadź mnie do Jezusa cierpiącego, eucharystycznego i uwielbionego.
STACJA V Tajemnica wiary
Jezus nie chce być sam. Jezus potrzebuje towarzystwa w drodze krzyża. Powołuje Szymona. Ten sam krzyż, ale dwóch nosicieli.
Teraz powołuje kapłana. Ukrywa się pod jego postacią. Pożycza sobie jego ust. Jego językiem głosi Dobrą Nowinę. Jego rękami rozgrzesza. Słychać kapłana, a przecież to Jezus mówi: „To jest Ciało Moje... To jest Krew Moja...”
Tylu kapłanów - a przecież tylko jeden jedyny Arcykapłan - Jezus Chrystus. Oto wielka tajemnica wiary.
STACJA VI Duch ofiary
Ukaż mi, Panie, swą twarz!
Proszę, Jezu, daj oczami wiary oglądać Cię w Najświętszym Sakramencie. Ty tutaj jesteś i patrzysz na mnie wzrokiem pełnym miłości.
Naucz mnie takiego wzroku. Panie, naucz mnie, abym właściwie odczytała każde życzliwe spojrzenie, a sama nie dawała poznać innym, gdy mi ciężko. Przeciwnie, abym doświadczana tym bardziej milcząco swoim spojrzeniem podnosiła na duchu innych, nawet nieznanych noszących na twarzy wypisane cierpienie.
STACJA VII Ofiara za grzechy
Jezus upadł, lecz tylko fizycznie. Upadł w grzech Piotr i Judasz, choć byli Apostołami. Upadla Maria Magdalena, upadł łotr.
Upadamy wszyscy, bez wyjątku. „Jeśli kto z was jest bez grzechu, niech pierwszy rzuci w nią kamień”.
Jezus nie rzucił na nikogo kamieniem potępienia, Jezus rzucił się po raz drugi na ziemię, aby odkupić wszystkich, którzy na tej ziemi upadają, aby wszystkim otworzyć niebo.
Jezu, dzięki Ci za Twoje błogosławione upadki. Dziękuję za Ofiarę, która z upadków podnosi.
STACJA VIII Wrażliwa miłość
Zatrzymałeś się, Panie, gdy usłyszałeś ludzki, kobiecy płacz, płacz nad Tobą. Ty jednak odwracasz uwagę płaczących od siebie, kierując ją ku Woli Ojca. Nie płaczcie - zdają się mówić Twoje oczy - bo łzy przesłaniają drogę do celu. Jeśli jednak nie możecie powstrzymać łez, płaczcie nad dziećmi waszymi, opłakujcie niesprawiedliwość sędziów, którzy mnie skazali, małoduszność uczniów, którzy mnie opuścili, - płaczcie nad nimi.
Panie Jezu, Ty uczysz nas doskonalej miłości. Naucz nas, Chryste, abyśmy wszystko, co nas w życiu spotyka, odnosiły do Ciebie, czyniły za względu na Twą miłość.
STACJA IX Najświętsza Ofiara trwa
To już trzeci upadek. Na pewno nie ostatni. Jezus upadł tyle razy, ile było i będzie jeszcze grzechów ludzkich. Za każdy z nich musiał zapłacić Najniewinniejszy. Jego Ofiara trwa nadal. Ostatnie: „Idźcie, ofiara spełniona” zabrzmi dopiero przy końcu świata. Do końca dziejów ludzkich Jezus będzie przelewał za mnie Krew.
Jezu, bądź uwielbiony za dar Twej miłości miłosiernej.
STACJA X Ołtarz
Szczytem świata jest ołtarz. To miejsce centralne na ziemi. Tu zawsze stoi Jezus. Tu zadecydują się losy doczesne i wieczne każdego człowieka. Chociaż widać tylko człowieka. Chociaż to tylko kapłan podnosi patenę i kielich - a oczom ukazuje się tylko chleb i wino.
Oto wielka tajemnica wiary.
„Błogosławieni, którzy nie widzieli, a uwierzyli.”
„Kto spożywa moje Ciało i pije Krew Moją, żyć będzie na wieki.”
STACJA XI Przybity do Krzyża
Na zawsze przybity do Krzyża. Odtąd Zmartwychwstały będzie znaczyło zawsze: Ukrzyżowany.
Pozostanie na zawsze jako naznaczony gwoźdźmi, na zawsze obnażony, wyśmiany, przebity... Na zawsze niezwyciężony, płonący jak pochodnia wśród ciemności...
Na zawsze wzbudzający nadzieję u ludzi przegranych, przybitych, skończonych; na zawsze niezłomna nadzieja miłości silniejszej od śmierci...
Jak wielkiej miłości trzeba było, by znieść ten rozdzierający ból dla mnie... Czy pamiętam o Twojej, Jezu, miłości do mnie? Jak przeżywam Mszę św. , w której za każdym razem ofiarujesz się za mnie? Jak przyjmuję Cię w Eucharystii? Czy znajduję czas, by porozmawiać z Tobą ukrytym w Tabernakulum?
STACJA XII Śmierć i życie
„Wykonało się”. „Ojcze, w ręce Twoje oddaję ducha Mojego”. Chwila śmierci jest decydująca. Wszystko zależy od tego, komu oddamy duszę.
„Moim życiem jest Chrystus” - wtedy śmierć stanie się zyskiem. Kto w każdym momencie oddaje swą duszę i ciało, swe myśli i uczynki Bogu, ten może być spokojny o chwilę swej śmierci.
I ja oddaję cale me życie Bogu: „Ojcze, w ręce Twoje oddaję ducha mego”.
STACJA XIII Matka i Syn
Trzyma Go w ramionach, ma Go w Sobie - Słowo Życia, jak wtedy, gdy zostało Jej zwiastowane...
Ta sama wiara, że „dla Boga nie ma nic niemożliwego.” Zgoda Maryi na Bożą wolę jest teraz oczekiwaniem i cichą modlitwą.
Tak rodzino się Zmartwychwstanie.
Tak stawała się dla nas Matką.
Matko, niech zmartwychwstaniemy!
STACJA XIV Pamiątka Zmartwychwstania
Wszystko rozpoczęło się tragicznie: pojmanie, biczowanie, koronowanie cierniem, fałszywi świadkowie, haniebny wyrok, upadki pod ciężarem krzyża, nienawiść, szyderstwa „ukrzyżuj Go”.
„Potrzeba było, aby Chrystus to wszystko wycierpiał i tak wszedł do chwały swojej”.
W tym moja nadzieja, Panie, i moja niezachwiana ufność. Nie ma ani jednej cząsteczki mojego cierpienia, której byś już nie przeżył i nie przemienił w nieskończone odkupienie. Jesteś ze mną zawsze. Twe Zmartwychwstałe Serce żyje i pulsuje w Najświętszym Sakramencie.
Bądź uwielbiony za Twój krzyż.
Bądź uwielbiony za Twoją śmierć.
Bądź uwielbiony za Twoje Zmartwychwstanie.