1.Statyczna próbka rozciągania metali jest podstawową próbką wytrzymałościową, która pozwala określić główne wielkości charakteryzujące materiał pod względem wytrzymałościowym i plastycznym, a mianowicie: - granicę plastyczności Re, - wytrzymałość doraźną na rozciąganie Rm, - względne wydłużenie Ap, - względne przewężenie Z. Płynięcie materiału polea na przesuwaniu się dyslokacji i atomów obcych. Zjawisku temu towarzyszy (widoczne na próbkach polerowanych) pojawienie się siatki linii pod kątem 45o do osi próbki. Linie to zwane są pasami poślizgu. Naprężenie σ=F/So. Wydłużenie jednostkowe: ε=ΔL/Lo. Granica proporcjonalności RH jest granicą stosowalności prawa Hooke'a RH=FH/So [MN/m2]. G sprężystości Rspr (teoretyczną) nazywamy taką wartość naprężenia, po której przekroczeniu zaczynają występować w materiale odkształcenia trwałe. Jako g sprężystości (umowną) przyjmuje się zazwyczaj naprężenie, przy którym wydłużenie plastyczne (trwałe) równe jest 0,02%.Rspr=R0,02=F0,02/So, Fizyczna g plastyczności Re to naprężenie, przy którym następuje wyraźny wzrost wydłużenia próbki rozciąganej bez wzrostu lub nawet przy spadku obciążenia. Re=Fe/So. Dla materiałów nie posiadających wyraźnej g plastyczności wprowadzono umowną g plastyczności R0,02, określając ją jako naprężenie, które wywołuje w próbce rozciąganej wydłużenie trwałe równe 0,2%. R0,2=F0,2/So. wytrzymałość na rozciąganie Rm to naprężenie, które odpowiada maksymalnej sile obciążającej Fm uzyskanej podczas próby rozciągania. Rm=Fm/So G zarwania Ru jest to naprężenie występujące w miejscu przewężenia tuż przed zerwaniem próbki i odnosi się do najmniejszego przekroju próbki po zerwaniu Su, Ru=Fu/Su. Względne wydłużenie AP, to jest stosunek przyrostu długości pomiarowej próbki mierzonej po zerwaniu do jej wyjściowej długości pomiarowej, wyrażone w procentach: AP = Lu-Lo/Lo • 100%, p=Lo/do - krotność próbki. Przewężenie względne Z, to jest stosunek zmniejszenie powierzchni przekroju poprzecznego próbki w miejscu zerwania do powierzchni jej pierwotnego przekroju, wyrażone w procentach, Z=So-Su/So •100%.
2.Rodzaje stosowanych próbek: mogą być okrągłe lub płaskie, okrągłe dzielą się na: - z główkami do mocowania w szczękach, - ...do uchwytów pierścieniowych, - ... nagwintowanymi. Wymiar podstawowy próbki to średnica do od której zależy długość pomiarowa próbki Lo, Lo = n•do, n- krotność próbki, n=4,5,8,10, najczęściej stosowane 5 lub 10. Próbki płaskie: - z główkami, - bez główek. Wielkością podstawową jest grubość próbki ao. Długości pomiarowe Lo zależą od krotności i wynoszą: - dla próbki 5-krotnej Lo=5,65 So, - dla próbki 10-krotnej Lo=11,3 So, So=ao•bo - jets to pole przekroju poprzecznego próbki. Wykres rozciągania materiału z wyraźna granicą plastyczności: F- ΔL, 1- FH ≈ Fpr, 2- Fsp, 3-Fe, 4-F(e), 5-Fm, 6-Fu. Wykres rozciągania materiału bez wyraźnej granicy plastyczności: F- ΔL, 1- FH ≈ Fpr, 2- Fsp, 3-F0,2 5-Fm, 6-Fu. Wykres rozciągania stali niskowęglowej w układzie σ - ε, 1- RH , 2- Rsp, 3-Re, 4-Re(d), 5-Rm, 6-Ru.
1.Statyczna próbka rozciągania metali jest podstawową próbką wytrzymałościową, która pozwala określić główne wielkości charakteryzujące materiał pod względem wytrzymałościowym i plastycznym, a mianowicie: - granicę plastyczności Re, - wytrzymałość doraźną na rozciąganie Rm, - względne wydłużenie Ap, - względne przewężenie Z. Płynięcie materiału polea na przesuwaniu się dyslokacji i atomów obcych. Zjawisku temu towarzyszy (widoczne na próbkach polerowanych) pojawienie się siatki linii pod kątem 45o do osi próbki. Linie to zwane są pasami poślizgu. Naprężenie σ=F/So. Wydłużenie jednostkowe: ε=ΔL/Lo. Granica proporcjonalności RH jest granicą stosowalności prawa Hooke'a RH=FH/So [MN/m2]. G sprężystości Rspr (teoretyczną) nazywamy taką wartość naprężenia, po której przekroczeniu zaczynają występować w materiale odkształcenia trwałe. Jako g sprężystości (umowną) przyjmuje się zazwyczaj naprężenie, przy którym wydłużenie plastyczne (trwałe) równe jest 0,02%.Rspr=R0,02=F0,02/So, Fizyczna g plastyczności Re to naprężenie, przy którym następuje wyraźny wzrost wydłużenia próbki rozciąganej bez wzrostu lub nawet przy spadku obciążenia. Re=Fe/So. Dla materiałów nie posiadających wyraźnej g plastyczności wprowadzono umowną g plastyczności R0,02, określając ją jako naprężenie, które wywołuje w próbce rozciąganej wydłużenie trwałe równe 0,2%. R0,2=F0,2/So. wytrzymałość na rozciąganie Rm to naprężenie, które odpowiada maksymalnej sile obciążającej Fm uzyskanej podczas próby rozciągania. Rm=Fm/So G zarwania Ru jest to naprężenie występujące w miejscu przewężenia tuż przed zerwaniem próbki i odnosi się do najmniejszego przekroju próbki po zerwaniu Su, Ru=Fu/Su. Względne wydłużenie AP, to jest stosunek przyrostu długości pomiarowej próbki mierzonej po zerwaniu do jej wyjściowej długości pomiarowej, wyrażone w procentach: AP = Lu-Lo/Lo • 100%, p=Lo/do - krotność próbki. Przewężenie względne Z, to jest stosunek zmniejszenie powierzchni przekroju poprzecznego próbki w miejscu zerwania do powierzchni jej pierwotnego przekroju, wyrażone w procentach, Z=So-Su/So •100%.
2.Rodzaje stosowanych próbek: mogą być okrągłe lub płaskie, okrągłe dzielą się na: - z główkami do mocowania w szczękach, - ...do uchwytów pierścieniowych, - ... nagwintowanymi. Wymiar podstawowy próbki to średnica do od której zależy długość pomiarowa próbki Lo, Lo = n•do, n- krotność próbki, n=4,5,8,10, najczęściej stosowane 5 lub 10. Próbki płaskie: - z główkami, - bez główek. Wielkością podstawową jest grubość próbki ao. Długości pomiarowe Lo zależą od krotności i wynoszą: - dla próbki 5-krotnej Lo=5,65 So, - dla próbki 10-krotnej Lo=11,3 So, So=ao•bo - jets to pole przekroju poprzecznego próbki. Wykres rozciągania materiału z wyraźna granicą plastyczności: F- ΔL, 1- FH ≈ Fpr, 2- Fsp, 3-Fe, 4-F(e), 5-Fm, 6-Fu. Wykres rozciągania materiału bez wyraźnej granicy plastyczności: F- ΔL, 1- FH ≈ Fpr, 2- Fsp, 3-F0,2 5-Fm, 6-Fu. Wykres rozciągania stali niskowęglowej w układzie σ - ε, 1- RH , 2- Rsp, 3-Re, 4-Re(d), 5-Rm, 6-Ru.
1.Statyczna próbka rozciągania metali jest podstawową próbką wytrzymałościową, która pozwala określić główne wielkości charakteryzujące materiał pod względem wytrzymałościowym i plastycznym, a mianowicie: - granicę plastyczności Re, - wytrzymałość doraźną na rozciąganie Rm, - względne wydłużenie Ap, - względne przewężenie Z. Płynięcie materiału polea na przesuwaniu się dyslokacji i atomów obcych. Zjawisku temu towarzyszy (widoczne na próbkach polerowanych) pojawienie się siatki linii pod kątem 45o do osi próbki. Linie to zwane są pasami poślizgu. Naprężenie σ=F/So. Wydłużenie jednostkowe: ε=ΔL/Lo. Granica proporcjonalności RH jest granicą stosowalności prawa Hooke'a RH=FH/So [MN/m2]. G sprężystości Rspr (teoretyczną) nazywamy taką wartość naprężenia, po której przekroczeniu zaczynają występować w materiale odkształcenia trwałe. Jako g sprężystości (umowną) przyjmuje się zazwyczaj naprężenie, przy którym wydłużenie plastyczne (trwałe) równe jest 0,02%.Rspr=R0,02=F0,02/So, Fizyczna g plastyczności Re to naprężenie, przy którym następuje wyraźny wzrost wydłużenia próbki rozciąganej bez wzrostu lub nawet przy spadku obciążenia. Re=Fe/So. Dla materiałów nie posiadających wyraźnej g plastyczności wprowadzono umowną g plastyczności R0,02, określając ją jako naprężenie, które wywołuje w próbce rozciąganej wydłużenie trwałe równe 0,2%. R0,2=F0,2/So. wytrzymałość na rozciąganie Rm to naprężenie, które odpowiada maksymalnej sile obciążającej Fm uzyskanej podczas próby rozciągania. Rm=Fm/So G zarwania Ru jest to naprężenie występujące w miejscu przewężenia tuż przed zerwaniem próbki i odnosi się do najmniejszego przekroju próbki po zerwaniu Su, Ru=Fu/Su. Względne wydłużenie AP, to jest stosunek przyrostu długości pomiarowej próbki mierzonej po zerwaniu do jej wyjściowej długości pomiarowej, wyrażone w procentach: AP = Lu-Lo/Lo • 100%, p=Lo/do - krotność próbki. Przewężenie względne Z, to jest stosunek zmniejszenie powierzchni przekroju poprzecznego próbki w miejscu zerwania do powierzchni jej pierwotnego przekroju, wyrażone w procentach, Z=So-Su/So •100%.
2.Rodzaje stosowanych próbek: mogą być okrągłe lub płaskie, okrągłe dzielą się na: - z główkami do mocowania w szczękach, - ...do uchwytów pierścieniowych, - ... nagwintowanymi. Wymiar podstawowy próbki to średnica do od której zależy długość pomiarowa próbki Lo, Lo = n•do, n- krotność próbki, n=4,5,8,10, najczęściej stosowane 5 lub 10. Próbki płaskie: - z główkami, - bez główek. Wielkością podstawową jest grubość próbki ao. Długości pomiarowe Lo zależą od krotności i wynoszą: - dla próbki 5-krotnej Lo=5,65 So, - dla próbki 10-krotnej Lo=11,3 So, So=ao•bo - jets to pole przekroju poprzecznego próbki. Wykres rozciągania materiału z wyraźna granicą plastyczności: F- ΔL, 1- FH ≈ Fpr, 2- Fsp, 3-Fe, 4-F(e), 5-Fm, 6-Fu. Wykres rozciągania materiału bez wyraźnej granicy plastyczności: F- ΔL, 1- FH ≈ Fpr, 2- Fsp, 3-F0,2 5-Fm, 6-Fu. Wykres rozciągania stali niskowęglowej w układzie σ - ε, 1- RH , 2- Rsp, 3-Re, 4-Re(d), 5-Rm, 6-Ru.
1.Statyczna próbka rozciągania metali jest podstawową próbką wytrzymałościową, która pozwala określić główne wielkości charakteryzujące materiał pod względem wytrzymałościowym i plastycznym, a mianowicie: - granicę plastyczności Re, - wytrzymałość doraźną na rozciąganie Rm, - względne wydłużenie Ap, - względne przewężenie Z. Płynięcie materiału polea na przesuwaniu się dyslokacji i atomów obcych. Zjawisku temu towarzyszy (widoczne na próbkach polerowanych) pojawienie się siatki linii pod kątem 45o do osi próbki. Linie to zwane są pasami poślizgu. Naprężenie σ=F/So. Wydłużenie jednostkowe: ε=ΔL/Lo. Granica proporcjonalności RH jest granicą stosowalności prawa Hooke'a RH=FH/So [MN/m2]. G sprężystości Rspr (teoretyczną) nazywamy taką wartość naprężenia, po której przekroczeniu zaczynają występować w materiale odkształcenia trwałe. Jako g sprężystości (umowną) przyjmuje się zazwyczaj naprężenie, przy którym wydłużenie plastyczne (trwałe) równe jest 0,02%.Rspr=R0,02=F0,02/So, Fizyczna g plastyczności Re to naprężenie, przy którym następuje wyraźny wzrost wydłużenia próbki rozciąganej bez wzrostu lub nawet przy spadku obciążenia. Re=Fe/So. Dla materiałów nie posiadających wyraźnej g plastyczności wprowadzono umowną g plastyczności R0,02, określając ją jako naprężenie, które wywołuje w próbce rozciąganej wydłużenie trwałe równe 0,2%. R0,2=F0,2/So. wytrzymałość na rozciąganie Rm to naprężenie, które odpowiada maksymalnej sile obciążającej Fm uzyskanej podczas próby rozciągania. Rm=Fm/So G zarwania Ru jest to naprężenie występujące w miejscu przewężenia tuż przed zerwaniem próbki i odnosi się do najmniejszego przekroju próbki po zerwaniu Su, Ru=Fu/Su. Względne wydłużenie AP, to jest stosunek przyrostu długości pomiarowej próbki mierzonej po zerwaniu do jej wyjściowej długości pomiarowej, wyrażone w procentach: AP = Lu-Lo/Lo • 100%, p=Lo/do - krotność próbki. Przewężenie względne Z, to jest stosunek zmniejszenie powierzchni przekroju poprzecznego próbki w miejscu zerwania do powierzchni jej pierwotnego przekroju, wyrażone w procentach, Z=So-Su/So •100%.
2.Rodzaje stosowanych próbek: mogą być okrągłe lub płaskie, okrągłe dzielą się na: - z główkami do mocowania w szczękach, - ...do uchwytów pierścieniowych, - ... nagwintowanymi. Wymiar podstawowy próbki to średnica do od której zależy długość pomiarowa próbki Lo, Lo = n•do, n- krotność próbki, n=4,5,8,10, najczęściej stosowane 5 lub 10. Próbki płaskie: - z główkami, - bez główek. Wielkością podstawową jest grubość próbki ao. Długości pomiarowe Lo zależą od krotności i wynoszą: - dla próbki 5-krotnej Lo=5,65 So, - dla próbki 10-krotnej Lo=11,3 So, So=ao•bo - jets to pole przekroju poprzecznego próbki. Wykres rozciągania materiału z wyraźna granicą plastyczności: F- ΔL, 1- FH ≈ Fpr, 2- Fsp, 3-Fe, 4-F(e), 5-Fm, 6-Fu. Wykres rozciągania materiału bez wyraźnej granicy plastyczności: F- ΔL, 1- FH ≈ Fpr, 2- Fsp, 3-F0,2 5-Fm, 6-Fu. Wykres rozciągania stali niskowęglowej w układzie σ - ε, 1- RH , 2- Rsp, 3-Re, 4-Re(d), 5-Rm, 6-Ru.
1.Statyczna próbka rozciągania metali jest podstawową próbką wytrzymałościową, która pozwala określić główne wielkości charakteryzujące materiał pod względem wytrzymałościowym i plastycznym, a mianowicie: - granicę plastyczności Re, - wytrzymałość doraźną na rozciąganie Rm, - względne wydłużenie Ap, - względne przewężenie Z. Płynięcie materiału polea na przesuwaniu się dyslokacji i atomów obcych. Zjawisku temu towarzyszy (widoczne na próbkach polerowanych) pojawienie się siatki linii pod kątem 45o do osi próbki. Linie to zwane są pasami poślizgu. Naprężenie σ=F/So. Wydłużenie jednostkowe: ε=ΔL/Lo. Granica proporcjonalności RH jest granicą stosowalności prawa Hooke'a RH=FH/So [MN/m2]. G sprężystości Rspr (teoretyczną) nazywamy taką wartość naprężenia, po której przekroczeniu zaczynają występować w materiale odkształcenia trwałe. Jako g sprężystości (umowną) przyjmuje się zazwyczaj naprężenie, przy którym wydłużenie plastyczne (trwałe) równe jest 0,02%.Rspr=R0,02=F0,02/So, Fizyczna g plastyczności Re to naprężenie, przy którym następuje wyraźny wzrost wydłużenia próbki rozciąganej bez wzrostu lub nawet przy spadku obciążenia. Re=Fe/So. Dla materiałów nie posiadających wyraźnej g plastyczności wprowadzono umowną g plastyczności R0,02, określając ją jako naprężenie, które wywołuje w próbce rozciąganej wydłużenie trwałe równe 0,2%. R0,2=F0,2/So. wytrzymałość na rozciąganie Rm to naprężenie, które odpowiada maksymalnej sile obciążającej Fm uzyskanej podczas próby rozciągania. Rm=Fm/So G zarwania Ru jest to naprężenie występujące w miejscu przewężenia tuż przed zerwaniem próbki i odnosi się do najmniejszego przekroju próbki po zerwaniu Su, Ru=Fu/Su. Względne wydłużenie AP, to jest stosunek przyrostu długości pomiarowej próbki mierzonej po zerwaniu do jej wyjściowej długości pomiarowej, wyrażone w procentach: AP = Lu-Lo/Lo • 100%, p=Lo/do - krotność próbki. Przewężenie względne Z, to jest stosunek zmniejszenie powierzchni przekroju poprzecznego próbki w miejscu zerwania do powierzchni jej pierwotnego przekroju, wyrażone w procentach, Z=So-Su/So •100%.
2.Rodzaje stosowanych próbek: mogą być okrągłe lub płaskie, okrągłe dzielą się na: - z główkami do mocowania w szczękach, - ...do uchwytów pierścieniowych, - ... nagwintowanymi. Wymiar podstawowy próbki to średnica do od której zależy długość pomiarowa próbki Lo, Lo = n•do, n- krotność próbki, n=4,5,8,10, najczęściej stosowane 5 lub 10. Próbki płaskie: - z główkami, - bez główek. Wielkością podstawową jest grubość próbki ao. Długości pomiarowe Lo zależą od krotności i wynoszą: - dla próbki 5-krotnej Lo=5,65 So, - dla próbki 10-krotnej Lo=11,3 So, So=ao•bo - jets to pole przekroju poprzecznego próbki. Wykres rozciągania materiału z wyraźna granicą plastyczności: F- ΔL, 1- FH ≈ Fpr, 2- Fsp, 3-Fe, 4-F(e), 5-Fm, 6-Fu. Wykres rozciągania materiału bez wyraźnej granicy plastyczności: F- ΔL, 1- FH ≈ Fpr, 2- Fsp, 3-F0,2 5-Fm, 6-Fu. Wykres rozciągania stali niskowęglowej w układzie σ - ε, 1- RH , 2- Rsp, 3-Re, 4-Re(d), 5-Rm, 6-Ru.
1.Statyczna próbka rozciągania metali jest podstawową próbką wytrzymałościową, która pozwala określić główne wielkości charakteryzujące materiał pod względem wytrzymałościowym i plastycznym, a mianowicie: - granicę plastyczności Re, - wytrzymałość doraźną na rozciąganie Rm, - względne wydłużenie Ap, - względne przewężenie Z. Płynięcie materiału polea na przesuwaniu się dyslokacji i atomów obcych. Zjawisku temu towarzyszy (widoczne na próbkach polerowanych) pojawienie się siatki linii pod kątem 45o do osi próbki. Linie to zwane są pasami poślizgu. Naprężenie σ=F/So. Wydłużenie jednostkowe: ε=ΔL/Lo. Granica proporcjonalności RH jest granicą stosowalności prawa Hooke'a RH=FH/So [MN/m2]. G sprężystości Rspr (teoretyczną) nazywamy taką wartość naprężenia, po której przekroczeniu zaczynają występować w materiale odkształcenia trwałe. Jako g sprężystości (umowną) przyjmuje się zazwyczaj naprężenie, przy którym wydłużenie plastyczne (trwałe) równe jest 0,02%.Rspr=R0,02=F0,02/So, Fizyczna g plastyczności Re to naprężenie, przy którym następuje wyraźny wzrost wydłużenia próbki rozciąganej bez wzrostu lub nawet przy spadku obciążenia. Re=Fe/So. Dla materiałów nie posiadających wyraźnej g plastyczności wprowadzono umowną g plastyczności R0,02, określając ją jako naprężenie, które wywołuje w próbce rozciąganej wydłużenie trwałe równe 0,2%. R0,2=F0,2/So. wytrzymałość na rozciąganie Rm to naprężenie, które odpowiada maksymalnej sile obciążającej Fm uzyskanej podczas próby rozciągania. Rm=Fm/So G zarwania Ru jest to naprężenie występujące w miejscu przewężenia tuż przed zerwaniem próbki i odnosi się do najmniejszego przekroju próbki po zerwaniu Su, Ru=Fu/Su. Względne wydłużenie AP, to jest stosunek przyrostu długości pomiarowej próbki mierzonej po zerwaniu do jej wyjściowej długości pomiarowej, wyrażone w procentach: AP = Lu-Lo/Lo • 100%, p=Lo/do - krotność próbki. Przewężenie względne Z, to jest stosunek zmniejszenie powierzchni przekroju poprzecznego próbki w miejscu zerwania do powierzchni jej pierwotnego przekroju, wyrażone w procentach, Z=So-Su/So •100%.
2.Rodzaje stosowanych próbek: mogą być okrągłe lub płaskie, okrągłe dzielą się na: - z główkami do mocowania w szczękach, - ...do uchwytów pierścieniowych, - ... nagwintowanymi. Wymiar podstawowy próbki to średnica do od której zależy długość pomiarowa próbki Lo, Lo = n•do, n- krotność próbki, n=4,5,8,10, najczęściej stosowane 5 lub 10. Próbki płaskie: - z główkami, - bez główek. Wielkością podstawową jest grubość próbki ao. Długości pomiarowe Lo zależą od krotności i wynoszą: - dla próbki 5-krotnej Lo=5,65 So, - dla próbki 10-krotnej Lo=11,3 So, So=ao•bo - jets to pole przekroju poprzecznego próbki. Wykres rozciągania materiału z wyraźna granicą plastyczności: F- ΔL, 1- FH ≈ Fpr, 2- Fsp, 3-Fe, 4-F(e), 5-Fm, 6-Fu. Wykres rozciągania materiału bez wyraźnej granicy plastyczności: F- ΔL, 1- FH ≈ Fpr, 2- Fsp, 3-F0,2 5-Fm, 6-Fu. Wykres rozciągania stali niskowęglowej w układzie σ - ε, 1- RH , 2- Rsp, 3-Re, 4-Re(d), 5-Rm, 6-Ru.
1.Statyczna próbka rozciągania metali jest podstawową próbką wytrzymałościową, która pozwala określić główne wielkości charakteryzujące materiał pod względem wytrzymałościowym i plastycznym, a mianowicie: - granicę plastyczności Re, - wytrzymałość doraźną na rozciąganie Rm, - względne wydłużenie Ap, - względne przewężenie Z. Płynięcie materiału polea na przesuwaniu się dyslokacji i atomów obcych. Zjawisku temu towarzyszy (widoczne na próbkach polerowanych) pojawienie się siatki linii pod kątem 45o do osi próbki. Linie to zwane są pasami poślizgu. Naprężenie σ=F/So. Wydłużenie jednostkowe: ε=ΔL/Lo. Granica proporcjonalności RH jest granicą stosowalności prawa Hooke'a RH=FH/So [MN/m2]. G sprężystości Rspr (teoretyczną) nazywamy taką wartość naprężenia, po której przekroczeniu zaczynają występować w materiale odkształcenia trwałe. Jako g sprężystości (umowną) przyjmuje się zazwyczaj naprężenie, przy którym wydłużenie plastyczne (trwałe) równe jest 0,02%.Rspr=R0,02=F0,02/So, Fizyczna g plastyczności Re to naprężenie, przy którym następuje wyraźny wzrost wydłużenia próbki rozciąganej bez wzrostu lub nawet przy spadku obciążenia. Re=Fe/So. Dla materiałów nie posiadających wyraźnej g plastyczności wprowadzono umowną g plastyczności R0,02, określając ją jako naprężenie, które wywołuje w próbce rozciąganej wydłużenie trwałe równe 0,2%. R0,2=F0,2/So. wytrzymałość na rozciąganie Rm to naprężenie, które odpowiada maksymalnej sile obciążającej Fm uzyskanej podczas próby rozciągania. Rm=Fm/So G zarwania Ru jest to naprężenie występujące w miejscu przewężenia tuż przed zerwaniem próbki i odnosi się do najmniejszego przekroju próbki po zerwaniu Su, Ru=Fu/Su. Względne wydłużenie AP, to jest stosunek przyrostu długości pomiarowej próbki mierzonej po zerwaniu do jej wyjściowej długości pomiarowej, wyrażone w procentach: AP = Lu-Lo/Lo • 100%, p=Lo/do - krotność próbki. Przewężenie względne Z, to jest stosunek zmniejszenie powierzchni przekroju poprzecznego próbki w miejscu zerwania do powierzchni jej pierwotnego przekroju, wyrażone w procentach, Z=So-Su/So •100%.
2.Rodzaje stosowanych próbek: mogą być okrągłe lub płaskie, okrągłe dzielą się na: - z główkami do mocowania w szczękach, - ...do uchwytów pierścieniowych, - ... nagwintowanymi. Wymiar podstawowy próbki to średnica do od której zależy długość pomiarowa próbki Lo, Lo = n•do, n- krotność próbki, n=4,5,8,10, najczęściej stosowane 5 lub 10. Próbki płaskie: - z główkami, - bez główek. Wielkością podstawową jest grubość próbki ao. Długości pomiarowe Lo zależą od krotności i wynoszą: - dla próbki 5-krotnej Lo=5,65 So, - dla próbki 10-krotnej Lo=11,3 So, So=ao•bo - jets to pole przekroju poprzecznego próbki. Wykres rozciągania materiału z wyraźna granicą plastyczności: F- ΔL, 1- FH ≈ Fpr, 2- Fsp, 3-Fe, 4-F(e), 5-Fm, 6-Fu. Wykres rozciągania materiału bez wyraźnej granicy plastyczności: F- ΔL, 1- FH ≈ Fpr, 2- Fsp, 3-F0,2 5-Fm, 6-Fu. Wykres rozciągania stali niskowęglowej w układzie σ - ε, 1- RH , 2- Rsp, 3-Re, 4-Re(d), 5-Rm, 6-Ru.
1.Statyczna próbka rozciągania metali jest podstawową próbką wytrzymałościową, która pozwala określić główne wielkości charakteryzujące materiał pod względem wytrzymałościowym i plastycznym, a mianowicie: - granicę plastyczności Re, - wytrzymałość doraźną na rozciąganie Rm, - względne wydłużenie Ap, - względne przewężenie Z. Płynięcie materiału polea na przesuwaniu się dyslokacji i atomów obcych. Zjawisku temu towarzyszy (widoczne na próbkach polerowanych) pojawienie się siatki linii pod kątem 45o do osi próbki. Linie to zwane są pasami poślizgu. Naprężenie σ=F/So. Wydłużenie jednostkowe: ε=ΔL/Lo. Granica proporcjonalności RH jest granicą stosowalności prawa Hooke'a RH=FH/So [MN/m2]. G sprężystości Rspr (teoretyczną) nazywamy taką wartość naprężenia, po której przekroczeniu zaczynają występować w materiale odkształcenia trwałe. Jako g sprężystości (umowną) przyjmuje się zazwyczaj naprężenie, przy którym wydłużenie plastyczne (trwałe) równe jest 0,02%.Rspr=R0,02=F0,02/So, Fizyczna g plastyczności Re to naprężenie, przy którym następuje wyraźny wzrost wydłużenia próbki rozciąganej bez wzrostu lub nawet przy spadku obciążenia. Re=Fe/So. Dla materiałów nie posiadających wyraźnej g plastyczności wprowadzono umowną g plastyczności R0,02, określając ją jako naprężenie, które wywołuje w próbce rozciąganej wydłużenie trwałe równe 0,2%. R0,2=F0,2/So. wytrzymałość na rozciąganie Rm to naprężenie, które odpowiada maksymalnej sile obciążającej Fm uzyskanej podczas próby rozciągania. Rm=Fm/So G zarwania Ru jest to naprężenie występujące w miejscu przewężenia tuż przed zerwaniem próbki i odnosi się do najmniejszego przekroju próbki po zerwaniu Su, Ru=Fu/Su. Względne wydłużenie AP, to jest stosunek przyrostu długości pomiarowej próbki mierzonej po zerwaniu do jej wyjściowej długości pomiarowej, wyrażone w procentach: AP = Lu-Lo/Lo • 100%, p=Lo/do - krotność próbki. Przewężenie względne Z, to jest stosunek zmniejszenie powierzchni przekroju poprzecznego próbki w miejscu zerwania do powierzchni jej pierwotnego przekroju, wyrażone w procentach, Z=So-Su/So •100%.
2.Rodzaje stosowanych próbek: mogą być okrągłe lub płaskie, okrągłe dzielą się na: - z główkami do mocowania w szczękach, - ...do uchwytów pierścieniowych, - ... nagwintowanymi. Wymiar podstawowy próbki to średnica do od której zależy długość pomiarowa próbki Lo, Lo = n•do, n- krotność próbki, n=4,5,8,10, najczęściej stosowane 5 lub 10. Próbki płaskie: - z główkami, - bez główek. Wielkością podstawową jest grubość próbki ao. Długości pomiarowe Lo zależą od krotności i wynoszą: - dla próbki 5-krotnej Lo=5,65 So, - dla próbki 10-krotnej Lo=11,3 So, So=ao•bo - jets to pole przekroju poprzecznego próbki. Wykres rozciągania materiału z wyraźna granicą plastyczności: F- ΔL, 1- FH ≈ Fpr, 2- Fsp, 3-Fe, 4-F(e), 5-Fm, 6-Fu. Wykres rozciągania materiału bez wyraźnej granicy plastyczności: F- ΔL, 1- FH ≈ Fpr, 2- Fsp, 3-F0,2 5-Fm, 6-Fu. Wykres rozciągania stali niskowęglowej w układzie σ - ε, 1- RH , 2- Rsp, 3-Re, 4-Re(d), 5-Rm, 6-Ru.
1.Statyczna próbka rozciągania metali jest podstawową próbką wytrzymałościową, która pozwala określić główne wielkości charakteryzujące materiał pod względem wytrzymałościowym i plastycznym, a mianowicie: - granicę plastyczności Re, - wytrzymałość doraźną na rozciąganie Rm, - względne wydłużenie Ap, - względne przewężenie Z. Płynięcie materiału polea na przesuwaniu się dyslokacji i atomów obcych. Zjawisku temu towarzyszy (widoczne na próbkach polerowanych) pojawienie się siatki linii pod kątem 45o do osi próbki. Linie to zwane są pasami poślizgu. Naprężenie σ=F/So. Wydłużenie jednostkowe: ε=ΔL/Lo. Granica proporcjonalności RH jest granicą stosowalności prawa Hooke'a RH=FH/So [MN/m2]. G sprężystości Rspr (teoretyczną) nazywamy taką wartość naprężenia, po której przekroczeniu zaczynają występować w materiale odkształcenia trwałe. Jako g sprężystości (umowną) przyjmuje się zazwyczaj naprężenie, przy którym wydłużenie plastyczne (trwałe) równe jest 0,02%.Rspr=R0,02=F0,02/So, Fizyczna g plastyczności Re to naprężenie, przy którym następuje wyraźny wzrost wydłużenia próbki rozciąganej bez wzrostu lub nawet przy spadku obciążenia. Re=Fe/So. Dla materiałów nie posiadających wyraźnej g plastyczności wprowadzono umowną g plastyczności R0,02, określając ją jako naprężenie, które wywołuje w próbce rozciąganej wydłużenie trwałe równe 0,2%. R0,2=F0,2/So. wytrzymałość na rozciąganie Rm to naprężenie, które odpowiada maksymalnej sile obciążającej Fm uzyskanej podczas próby rozciągania. Rm=Fm/So G zarwania Ru jest to naprężenie występujące w miejscu przewężenia tuż przed zerwaniem próbki i odnosi się do najmniejszego przekroju próbki po zerwaniu Su, Ru=Fu/Su. Względne wydłużenie AP, to jest stosunek przyrostu długości pomiarowej próbki mierzonej po zerwaniu do jej wyjściowej długości pomiarowej, wyrażone w procentach: AP = Lu-Lo/Lo • 100%, p=Lo/do - krotność próbki. Przewężenie względne Z, to jest stosunek zmniejszenie powierzchni przekroju poprzecznego próbki w miejscu zerwania do powierzchni jej pierwotnego przekroju, wyrażone w procentach, Z=So-Su/So •100%.
2.Rodzaje stosowanych próbek: mogą być okrągłe lub płaskie, okrągłe dzielą się na: - z główkami do mocowania w szczękach, - ...do uchwytów pierścieniowych, - ... nagwintowanymi. Wymiar podstawowy próbki to średnica do od której zależy długość pomiarowa próbki Lo, Lo = n•do, n- krotność próbki, n=4,5,8,10, najczęściej stosowane 5 lub 10. Próbki płaskie: - z główkami, - bez główek. Wielkością podstawową jest grubość próbki ao. Długości pomiarowe Lo zależą od krotności i wynoszą: - dla próbki 5-krotnej Lo=5,65 So, - dla próbki 10-krotnej Lo=11,3 So, So=ao•bo - jets to pole przekroju poprzecznego próbki. Wykres rozciągania materiału z wyraźna granicą plastyczności: F- ΔL, 1- FH ≈ Fpr, 2- Fsp, 3-Fe, 4-F(e), 5-Fm, 6-Fu. Wykres rozciągania materiału bez wyraźnej granicy plastyczności: F- ΔL, 1- FH ≈ Fpr, 2- Fsp, 3-F0,2 5-Fm, 6-Fu. Wykres rozciągania stali niskowęglowej w układzie σ - ε, 1- RH , 2- Rsp, 3-Re, 4-Re(d), 5-Rm, 6-Ru.
1.Statyczna próbka rozciągania metali jest podstawową próbką wytrzymałościową, która pozwala określić główne wielkości charakteryzujące materiał pod względem wytrzymałościowym i plastycznym, a mianowicie: - granicę plastyczności Re, - wytrzymałość doraźną na rozciąganie Rm, - względne wydłużenie Ap, - względne przewężenie Z. Płynięcie materiału polea na przesuwaniu się dyslokacji i atomów obcych. Zjawisku temu towarzyszy (widoczne na próbkach polerowanych) pojawienie się siatki linii pod kątem 45o do osi próbki. Linie to zwane są pasami poślizgu. Naprężenie σ=F/So. Wydłużenie jednostkowe: ε=ΔL/Lo. Granica proporcjonalności RH jest granicą stosowalności prawa Hooke'a RH=FH/So [MN/m2]. G sprężystości Rspr (teoretyczną) nazywamy taką wartość naprężenia, po której przekroczeniu zaczynają występować w materiale odkształcenia trwałe. Jako g sprężystości (umowną) przyjmuje się zazwyczaj naprężenie, przy którym wydłużenie plastyczne (trwałe) równe jest 0,02%.Rspr=R0,02=F0,02/So, Fizyczna g plastyczności Re to naprężenie, przy którym następuje wyraźny wzrost wydłużenia próbki rozciąganej bez wzrostu lub nawet przy spadku obciążenia. Re=Fe/So. Dla materiałów nie posiadających wyraźnej g plastyczności wprowadzono umowną g plastyczności R0,02, określając ją jako naprężenie, które wywołuje w próbce rozciąganej wydłużenie trwałe równe 0,2%. R0,2=F0,2/So. wytrzymałość na rozciąganie Rm to naprężenie, które odpowiada maksymalnej sile obciążającej Fm uzyskanej podczas próby rozciągania. Rm=Fm/So G zarwania Ru jest to naprężenie występujące w miejscu przewężenia tuż przed zerwaniem próbki i odnosi się do najmniejszego przekroju próbki po zerwaniu Su, Ru=Fu/Su. Względne wydłużenie AP, to jest stosunek przyrostu długości pomiarowej próbki mierzonej po zerwaniu do jej wyjściowej długości pomiarowej, wyrażone w procentach: AP = Lu-Lo/Lo • 100%, p=Lo/do - krotność próbki. Przewężenie względne Z, to jest stosunek zmniejszenie powierzchni przekroju poprzecznego próbki w miejscu zerwania do powierzchni jej pierwotnego przekroju, wyrażone w procentach, Z=So-Su/So •100%.
2.Rodzaje stosowanych próbek: mogą być okrągłe lub płaskie, okrągłe dzielą się na: - z główkami do mocowania w szczękach, - ...do uchwytów pierścieniowych, - ... nagwintowanymi. Wymiar podstawowy próbki to średnica do od której zależy długość pomiarowa próbki Lo, Lo = n•do, n- krotność próbki, n=4,5,8,10, najczęściej stosowane 5 lub 10. Próbki płaskie: - z główkami, - bez główek. Wielkością podstawową jest grubość próbki ao. Długości pomiarowe Lo zależą od krotności i wynoszą: - dla próbki 5-krotnej Lo=5,65 So, - dla próbki 10-krotnej Lo=11,3 So, So=ao•bo - jets to pole przekroju poprzecznego próbki. Wykres rozciągania materiału z wyraźna granicą plastyczności: F- ΔL, 1- FH ≈ Fpr, 2- Fsp, 3-Fe, 4-F(e), 5-Fm, 6-Fu. Wykres rozciągania materiału bez wyraźnej granicy plastyczności: F- ΔL, 1- FH ≈ Fpr, 2- Fsp, 3-F0,2 5-Fm, 6-Fu. Wykres rozciągania stali niskowęglowej w układzie σ - ε, 1- RH , 2- Rsp, 3-Re, 4-Re(d), 5-Rm, 6-Ru. |
1.Statyczna próbka rozciągania metali jest podstawową próbką wytrzymałościową, która pozwala określić główne wielkości charakteryzujące materiał pod względem wytrzymałościowym i plastycznym, a mianowicie: - granicę plastyczności Re, - wytrzymałość doraźną na rozciąganie Rm, - względne wydłużenie Ap, - względne przewężenie Z. Płynięcie materiału polea na przesuwaniu się dyslokacji i atomów obcych. Zjawisku temu towarzyszy (widoczne na próbkach polerowanych) pojawienie się siatki linii pod kątem 45o do osi próbki. Linie to zwane są pasami poślizgu. Naprężenie σ=F/So. Wydłużenie jednostkowe: ε=ΔL/Lo. Granica proporcjonalności RH jest granicą stosowalności prawa Hooke'a RH=FH/So [MN/m2]. G sprężystości Rspr (teoretyczną) nazywamy taką wartość naprężenia, po której przekroczeniu zaczynają występować w materiale odkształcenia trwałe. Jako g sprężystości (umowną) przyjmuje się zazwyczaj naprężenie, przy którym wydłużenie plastyczne (trwałe) równe jest 0,02%.Rspr=R0,02=F0,02/So, Fizyczna g plastyczności Re to naprężenie, przy którym następuje wyraźny wzrost wydłużenia próbki rozciąganej bez wzrostu lub nawet przy spadku obciążenia. Re=Fe/So. Dla materiałów nie posiadających wyraźnej g plastyczności wprowadzono umowną g plastyczności R0,02, określając ją jako naprężenie, które wywołuje w próbce rozciąganej wydłużenie trwałe równe 0,2%. R0,2=F0,2/So. wytrzymałość na rozciąganie Rm to naprężenie, które odpowiada maksymalnej sile obciążającej Fm uzyskanej podczas próby rozciągania. Rm=Fm/So G zarwania Ru jest to naprężenie występujące w miejscu przewężenia tuż przed zerwaniem próbki i odnosi się do najmniejszego przekroju próbki po zerwaniu Su, Ru=Fu/Su. Względne wydłużenie AP, to jest stosunek przyrostu długości pomiarowej próbki mierzonej po zerwaniu do jej wyjściowej długości pomiarowej, wyrażone w procentach: AP = Lu-Lo/Lo • 100%, p=Lo/do - krotność próbki. Przewężenie względne Z, to jest stosunek zmniejszenie powierzchni przekroju poprzecznego próbki w miejscu zerwania do powierzchni jej pierwotnego przekroju, wyrażone w procentach, Z=So-Su/So •100%.
2.Rodzaje stosowanych próbek: mogą być okrągłe lub płaskie, okrągłe dzielą się na: - z główkami do mocowania w szczękach, - ...do uchwytów pierścieniowych, - ... nagwintowanymi. Wymiar podstawowy próbki to średnica do od której zależy długość pomiarowa próbki Lo, Lo = n•do, n- krotność próbki, n=4,5,8,10, najczęściej stosowane 5 lub 10. Próbki płaskie: - z główkami, - bez główek. Wielkością podstawową jest grubość próbki ao. Długości pomiarowe Lo zależą od krotności i wynoszą: - dla próbki 5-krotnej Lo=5,65 So, - dla próbki 10-krotnej Lo=11,3 So, So=ao•bo - jets to pole przekroju poprzecznego próbki. Wykres rozciągania materiału z wyraźna granicą plastyczności: F- ΔL, 1- FH ≈ Fpr, 2- Fsp, 3-Fe, 4-F(e), 5-Fm, 6-Fu. Wykres rozciągania materiału bez wyraźnej granicy plastyczności: F- ΔL, 1- FH ≈ Fpr, 2- Fsp, 3-F0,2 5-Fm, 6-Fu. Wykres rozciągania stali niskowęglowej w układzie σ - ε, 1- RH , 2- Rsp, 3-Re, 4-Re(d), 5-Rm, 6-Ru.
1.Statyczna próbka rozciągania metali jest podstawową próbką wytrzymałościową, która pozwala określić główne wielkości charakteryzujące materiał pod względem wytrzymałościowym i plastycznym, a mianowicie: - granicę plastyczności Re, - wytrzymałość doraźną na rozciąganie Rm, - względne wydłużenie Ap, - względne przewężenie Z. Płynięcie materiału polea na przesuwaniu się dyslokacji i atomów obcych. Zjawisku temu towarzyszy (widoczne na próbkach polerowanych) pojawienie się siatki linii pod kątem 45o do osi próbki. Linie to zwane są pasami poślizgu. Naprężenie σ=F/So. Wydłużenie jednostkowe: ε=ΔL/Lo. Granica proporcjonalności RH jest granicą stosowalności prawa Hooke'a RH=FH/So [MN/m2]. G sprężystości Rspr (teoretyczną) nazywamy taką wartość naprężenia, po której przekroczeniu zaczynają występować w materiale odkształcenia trwałe. Jako g sprężystości (umowną) przyjmuje się zazwyczaj naprężenie, przy którym wydłużenie plastyczne (trwałe) równe jest 0,02%.Rspr=R0,02=F0,02/So, Fizyczna g plastyczności Re to naprężenie, przy którym następuje wyraźny wzrost wydłużenia próbki rozciąganej bez wzrostu lub nawet przy spadku obciążenia. Re=Fe/So. Dla materiałów nie posiadających wyraźnej g plastyczności wprowadzono umowną g plastyczności R0,02, określając ją jako naprężenie, które wywołuje w próbce rozciąganej wydłużenie trwałe równe 0,2%. R0,2=F0,2/So. wytrzymałość na rozciąganie Rm to naprężenie, które odpowiada maksymalnej sile obciążającej Fm uzyskanej podczas próby rozciągania. Rm=Fm/So G zarwania Ru jest to naprężenie występujące w miejscu przewężenia tuż przed zerwaniem próbki i odnosi się do najmniejszego przekroju próbki po zerwaniu Su, Ru=Fu/Su. Względne wydłużenie AP, to jest stosunek przyrostu długości pomiarowej próbki mierzonej po zerwaniu do jej wyjściowej długości pomiarowej, wyrażone w procentach: AP = Lu-Lo/Lo • 100%, p=Lo/do - krotność próbki. Przewężenie względne Z, to jest stosunek zmniejszenie powierzchni przekroju poprzecznego próbki w miejscu zerwania do powierzchni jej pierwotnego przekroju, wyrażone w procentach, Z=So-Su/So •100%.
2.Rodzaje stosowanych próbek: mogą być okrągłe lub płaskie, okrągłe dzielą się na: - z główkami do mocowania w szczękach, - ...do uchwytów pierścieniowych, - ... nagwintowanymi. Wymiar podstawowy próbki to średnica do od której zależy długość pomiarowa próbki Lo, Lo = n•do, n- krotność próbki, n=4,5,8,10, najczęściej stosowane 5 lub 10. Próbki płaskie: - z główkami, - bez główek. Wielkością podstawową jest grubość próbki ao. Długości pomiarowe Lo zależą od krotności i wynoszą: - dla próbki 5-krotnej Lo=5,65 So, - dla próbki 10-krotnej Lo=11,3 So, So=ao•bo - jets to pole przekroju poprzecznego próbki. Wykres rozciągania materiału z wyraźna granicą plastyczności: F- ΔL, 1- FH ≈ Fpr, 2- Fsp, 3-Fe, 4-F(e), 5-Fm, 6-Fu. Wykres rozciągania materiału bez wyraźnej granicy plastyczności: F- ΔL, 1- FH ≈ Fpr, 2- Fsp, 3-F0,2 5-Fm, 6-Fu. Wykres rozciągania stali niskowęglowej w układzie σ - ε, 1- RH , 2- Rsp, 3-Re, 4-Re(d), 5-Rm, 6-Ru.
1.Statyczna próbka rozciągania metali jest podstawową próbką wytrzymałościową, która pozwala określić główne wielkości charakteryzujące materiał pod względem wytrzymałościowym i plastycznym, a mianowicie: - granicę plastyczności Re, - wytrzymałość doraźną na rozciąganie Rm, - względne wydłużenie Ap, - względne przewężenie Z. Płynięcie materiału polea na przesuwaniu się dyslokacji i atomów obcych. Zjawisku temu towarzyszy (widoczne na próbkach polerowanych) pojawienie się siatki linii pod kątem 45o do osi próbki. Linie to zwane są pasami poślizgu. Naprężenie σ=F/So. Wydłużenie jednostkowe: ε=ΔL/Lo. Granica proporcjonalności RH jest granicą stosowalności prawa Hooke'a RH=FH/So [MN/m2]. G sprężystości Rspr (teoretyczną) nazywamy taką wartość naprężenia, po której przekroczeniu zaczynają występować w materiale odkształcenia trwałe. Jako g sprężystości (umowną) przyjmuje się zazwyczaj naprężenie, przy którym wydłużenie plastyczne (trwałe) równe jest 0,02%.Rspr=R0,02=F0,02/So, Fizyczna g plastyczności Re to naprężenie, przy którym następuje wyraźny wzrost wydłużenia próbki rozciąganej bez wzrostu lub nawet przy spadku obciążenia. Re=Fe/So. Dla materiałów nie posiadających wyraźnej g plastyczności wprowadzono umowną g plastyczności R0,02, określając ją jako naprężenie, które wywołuje w próbce rozciąganej wydłużenie trwałe równe 0,2%. R0,2=F0,2/So. wytrzymałość na rozciąganie Rm to naprężenie, które odpowiada maksymalnej sile obciążającej Fm uzyskanej podczas próby rozciągania. Rm=Fm/So G zarwania Ru jest to naprężenie występujące w miejscu przewężenia tuż przed zerwaniem próbki i odnosi się do najmniejszego przekroju próbki po zerwaniu Su, Ru=Fu/Su. Względne wydłużenie AP, to jest stosunek przyrostu długości pomiarowej próbki mierzonej po zerwaniu do jej wyjściowej długości pomiarowej, wyrażone w procentach: AP = Lu-Lo/Lo • 100%, p=Lo/do - krotność próbki. Przewężenie względne Z, to jest stosunek zmniejszenie powierzchni przekroju poprzecznego próbki w miejscu zerwania do powierzchni jej pierwotnego przekroju, wyrażone w procentach, Z=So-Su/So •100%.
2.Rodzaje stosowanych próbek: mogą być okrągłe lub płaskie, okrągłe dzielą się na: - z główkami do mocowania w szczękach, - ...do uchwytów pierścieniowych, - ... nagwintowanymi. Wymiar podstawowy próbki to średnica do od której zależy długość pomiarowa próbki Lo, Lo = n•do, n- krotność próbki, n=4,5,8,10, najczęściej stosowane 5 lub 10. Próbki płaskie: - z główkami, - bez główek. Wielkością podstawową jest grubość próbki ao. Długości pomiarowe Lo zależą od krotności i wynoszą: - dla próbki 5-krotnej Lo=5,65 So, - dla próbki 10-krotnej Lo=11,3 So, So=ao•bo - jets to pole przekroju poprzecznego próbki. Wykres rozciągania materiału z wyraźna granicą plastyczności: F- ΔL, 1- FH ≈ Fpr, 2- Fsp, 3-Fe, 4-F(e), 5-Fm, 6-Fu. Wykres rozciągania materiału bez wyraźnej granicy plastyczności: F- ΔL, 1- FH ≈ Fpr, 2- Fsp, 3-F0,2 5-Fm, 6-Fu. Wykres rozciągania stali niskowęglowej w układzie σ - ε, 1- RH , 2- Rsp, 3-Re, 4-Re(d), 5-Rm, 6-Ru.
1.Statyczna próbka rozciągania metali jest podstawową próbką wytrzymałościową, która pozwala określić główne wielkości charakteryzujące materiał pod względem wytrzymałościowym i plastycznym, a mianowicie: - granicę plastyczności Re, - wytrzymałość doraźną na rozciąganie Rm, - względne wydłużenie Ap, - względne przewężenie Z. Płynięcie materiału polea na przesuwaniu się dyslokacji i atomów obcych. Zjawisku temu towarzyszy (widoczne na próbkach polerowanych) pojawienie się siatki linii pod kątem 45o do osi próbki. Linie to zwane są pasami poślizgu. Naprężenie σ=F/So. Wydłużenie jednostkowe: ε=ΔL/Lo. Granica proporcjonalności RH jest granicą stosowalności prawa Hooke'a RH=FH/So [MN/m2]. G sprężystości Rspr (teoretyczną) nazywamy taką wartość naprężenia, po której przekroczeniu zaczynają występować w materiale odkształcenia trwałe. Jako g sprężystości (umowną) przyjmuje się zazwyczaj naprężenie, przy którym wydłużenie plastyczne (trwałe) równe jest 0,02%.Rspr=R0,02=F0,02/So, Fizyczna g plastyczności Re to naprężenie, przy którym następuje wyraźny wzrost wydłużenia próbki rozciąganej bez wzrostu lub nawet przy spadku obciążenia. Re=Fe/So. Dla materiałów nie posiadających wyraźnej g plastyczności wprowadzono umowną g plastyczności R0,02, określając ją jako naprężenie, które wywołuje w próbce rozciąganej wydłużenie trwałe równe 0,2%. R0,2=F0,2/So. wytrzymałość na rozciąganie Rm to naprężenie, które odpowiada maksymalnej sile obciążającej Fm uzyskanej podczas próby rozciągania. Rm=Fm/So G zarwania Ru jest to naprężenie występujące w miejscu przewężenia tuż przed zerwaniem próbki i odnosi się do najmniejszego przekroju próbki po zerwaniu Su, Ru=Fu/Su. Względne wydłużenie AP, to jest stosunek przyrostu długości pomiarowej próbki mierzonej po zerwaniu do jej wyjściowej długości pomiarowej, wyrażone w procentach: AP = Lu-Lo/Lo • 100%, p=Lo/do - krotność próbki. Przewężenie względne Z, to jest stosunek zmniejszenie powierzchni przekroju poprzecznego próbki w miejscu zerwania do powierzchni jej pierwotnego przekroju, wyrażone w procentach, Z=So-Su/So •100%.
2.Rodzaje stosowanych próbek: mogą być okrągłe lub płaskie, okrągłe dzielą się na: - z główkami do mocowania w szczękach, - ...do uchwytów pierścieniowych, - ... nagwintowanymi. Wymiar podstawowy próbki to średnica do od której zależy długość pomiarowa próbki Lo, Lo = n•do, n- krotność próbki, n=4,5,8,10, najczęściej stosowane 5 lub 10. Próbki płaskie: - z główkami, - bez główek. Wielkością podstawową jest grubość próbki ao. Długości pomiarowe Lo zależą od krotności i wynoszą: - dla próbki 5-krotnej Lo=5,65 So, - dla próbki 10-krotnej Lo=11,3 So, So=ao•bo - jets to pole przekroju poprzecznego próbki. Wykres rozciągania materiału z wyraźna granicą plastyczności: F- ΔL, 1- FH ≈ Fpr, 2- Fsp, 3-Fe, 4-F(e), 5-Fm, 6-Fu. Wykres rozciągania materiału bez wyraźnej granicy plastyczności: F- ΔL, 1- FH ≈ Fpr, 2- Fsp, 3-F0,2 5-Fm, 6-Fu. Wykres rozciągania stali niskowęglowej w układzie σ - ε, 1- RH , 2- Rsp, 3-Re, 4-Re(d), 5-Rm, 6-Ru.
1.Statyczna próbka rozciągania metali jest podstawową próbką wytrzymałościową, która pozwala określić główne wielkości charakteryzujące materiał pod względem wytrzymałościowym i plastycznym, a mianowicie: - granicę plastyczności Re, - wytrzymałość doraźną na rozciąganie Rm, - względne wydłużenie Ap, - względne przewężenie Z. Płynięcie materiału polea na przesuwaniu się dyslokacji i atomów obcych. Zjawisku temu towarzyszy (widoczne na próbkach polerowanych) pojawienie się siatki linii pod kątem 45o do osi próbki. Linie to zwane są pasami poślizgu. Naprężenie σ=F/So. Wydłużenie jednostkowe: ε=ΔL/Lo. Granica proporcjonalności RH jest granicą stosowalności prawa Hooke'a RH=FH/So [MN/m2]. G sprężystości Rspr (teoretyczną) nazywamy taką wartość naprężenia, po której przekroczeniu zaczynają występować w materiale odkształcenia trwałe. Jako g sprężystości (umowną) przyjmuje się zazwyczaj naprężenie, przy którym wydłużenie plastyczne (trwałe) równe jest 0,02%.Rspr=R0,02=F0,02/So, Fizyczna g plastyczności Re to naprężenie, przy którym następuje wyraźny wzrost wydłużenia próbki rozciąganej bez wzrostu lub nawet przy spadku obciążenia. Re=Fe/So. Dla materiałów nie posiadających wyraźnej g plastyczności wprowadzono umowną g plastyczności R0,02, określając ją jako naprężenie, które wywołuje w próbce rozciąganej wydłużenie trwałe równe 0,2%. R0,2=F0,2/So. wytrzymałość na rozciąganie Rm to naprężenie, które odpowiada maksymalnej sile obciążającej Fm uzyskanej podczas próby rozciągania. Rm=Fm/So G zarwania Ru jest to naprężenie występujące w miejscu przewężenia tuż przed zerwaniem próbki i odnosi się do najmniejszego przekroju próbki po zerwaniu Su, Ru=Fu/Su. Względne wydłużenie AP, to jest stosunek przyrostu długości pomiarowej próbki mierzonej po zerwaniu do jej wyjściowej długości pomiarowej, wyrażone w procentach: AP = Lu-Lo/Lo • 100%, p=Lo/do - krotność próbki. Przewężenie względne Z, to jest stosunek zmniejszenie powierzchni przekroju poprzecznego próbki w miejscu zerwania do powierzchni jej pierwotnego przekroju, wyrażone w procentach, Z=So-Su/So •100%.
2.Rodzaje stosowanych próbek: mogą być okrągłe lub płaskie, okrągłe dzielą się na: - z główkami do mocowania w szczękach, - ...do uchwytów pierścieniowych, - ... nagwintowanymi. Wymiar podstawowy próbki to średnica do od której zależy długość pomiarowa próbki Lo, Lo = n•do, n- krotność próbki, n=4,5,8,10, najczęściej stosowane 5 lub 10. Próbki płaskie: - z główkami, - bez główek. Wielkością podstawową jest grubość próbki ao. Długości pomiarowe Lo zależą od krotności i wynoszą: - dla próbki 5-krotnej Lo=5,65 So, - dla próbki 10-krotnej Lo=11,3 So, So=ao•bo - jets to pole przekroju poprzecznego próbki. Wykres rozciągania materiału z wyraźna granicą plastyczności: F- ΔL, 1- FH ≈ Fpr, 2- Fsp, 3-Fe, 4-F(e), 5-Fm, 6-Fu. Wykres rozciągania materiału bez wyraźnej granicy plastyczności: F- ΔL, 1- FH ≈ Fpr, 2- Fsp, 3-F0,2 5-Fm, 6-Fu. Wykres rozciągania stali niskowęglowej w układzie σ - ε, 1- RH , 2- Rsp, 3-Re, 4-Re(d), 5-Rm, 6-Ru.
1.Statyczna próbka rozciągania metali jest podstawową próbką wytrzymałościową, która pozwala określić główne wielkości charakteryzujące materiał pod względem wytrzymałościowym i plastycznym, a mianowicie: - granicę plastyczności Re, - wytrzymałość doraźną na rozciąganie Rm, - względne wydłużenie Ap, - względne przewężenie Z. Płynięcie materiału polea na przesuwaniu się dyslokacji i atomów obcych. Zjawisku temu towarzyszy (widoczne na próbkach polerowanych) pojawienie się siatki linii pod kątem 45o do osi próbki. Linie to zwane są pasami poślizgu. Naprężenie σ=F/So. Wydłużenie jednostkowe: ε=ΔL/Lo. Granica proporcjonalności RH jest granicą stosowalności prawa Hooke'a RH=FH/So [MN/m2]. G sprężystości Rspr (teoretyczną) nazywamy taką wartość naprężenia, po której przekroczeniu zaczynają występować w materiale odkształcenia trwałe. Jako g sprężystości (umowną) przyjmuje się zazwyczaj naprężenie, przy którym wydłużenie plastyczne (trwałe) równe jest 0,02%.Rspr=R0,02=F0,02/So, Fizyczna g plastyczności Re to naprężenie, przy którym następuje wyraźny wzrost wydłużenia próbki rozciąganej bez wzrostu lub nawet przy spadku obciążenia. Re=Fe/So. Dla materiałów nie posiadających wyraźnej g plastyczności wprowadzono umowną g plastyczności R0,02, określając ją jako naprężenie, które wywołuje w próbce rozciąganej wydłużenie trwałe równe 0,2%. R0,2=F0,2/So. wytrzymałość na rozciąganie Rm to naprężenie, które odpowiada maksymalnej sile obciążającej Fm uzyskanej podczas próby rozciągania. Rm=Fm/So G zarwania Ru jest to naprężenie występujące w miejscu przewężenia tuż przed zerwaniem próbki i odnosi się do najmniejszego przekroju próbki po zerwaniu Su, Ru=Fu/Su. Względne wydłużenie AP, to jest stosunek przyrostu długości pomiarowej próbki mierzonej po zerwaniu do jej wyjściowej długości pomiarowej, wyrażone w procentach: AP = Lu-Lo/Lo • 100%, p=Lo/do - krotność próbki. Przewężenie względne Z, to jest stosunek zmniejszenie powierzchni przekroju poprzecznego próbki w miejscu zerwania do powierzchni jej pierwotnego przekroju, wyrażone w procentach, Z=So-Su/So •100%.
2.Rodzaje stosowanych próbek: mogą być okrągłe lub płaskie, okrągłe dzielą się na: - z główkami do mocowania w szczękach, - ...do uchwytów pierścieniowych, - ... nagwintowanymi. Wymiar podstawowy próbki to średnica do od której zależy długość pomiarowa próbki Lo, Lo = n•do, n- krotność próbki, n=4,5,8,10, najczęściej stosowane 5 lub 10. Próbki płaskie: - z główkami, - bez główek. Wielkością podstawową jest grubość próbki ao. Długości pomiarowe Lo zależą od krotności i wynoszą: - dla próbki 5-krotnej Lo=5,65 So, - dla próbki 10-krotnej Lo=11,3 So, So=ao•bo - jets to pole przekroju poprzecznego próbki. Wykres rozciągania materiału z wyraźna granicą plastyczności: F- ΔL, 1- FH ≈ Fpr, 2- Fsp, 3-Fe, 4-F(e), 5-Fm, 6-Fu. Wykres rozciągania materiału bez wyraźnej granicy plastyczności: F- ΔL, 1- FH ≈ Fpr, 2- Fsp, 3-F0,2 5-Fm, 6-Fu. Wykres rozciągania stali niskowęglowej w układzie σ - ε, 1- RH , 2- Rsp, 3-Re, 4-Re(d), 5-Rm, 6-Ru.
1.Statyczna próbka rozciągania metali jest podstawową próbką wytrzymałościową, która pozwala określić główne wielkości charakteryzujące materiał pod względem wytrzymałościowym i plastycznym, a mianowicie: - granicę plastyczności Re, - wytrzymałość doraźną na rozciąganie Rm, - względne wydłużenie Ap, - względne przewężenie Z. Płynięcie materiału polea na przesuwaniu się dyslokacji i atomów obcych. Zjawisku temu towarzyszy (widoczne na próbkach polerowanych) pojawienie się siatki linii pod kątem 45o do osi próbki. Linie to zwane są pasami poślizgu. Naprężenie σ=F/So. Wydłużenie jednostkowe: ε=ΔL/Lo. Granica proporcjonalności RH jest granicą stosowalności prawa Hooke'a RH=FH/So [MN/m2]. G sprężystości Rspr (teoretyczną) nazywamy taką wartość naprężenia, po której przekroczeniu zaczynają występować w materiale odkształcenia trwałe. Jako g sprężystości (umowną) przyjmuje się zazwyczaj naprężenie, przy którym wydłużenie plastyczne (trwałe) równe jest 0,02%.Rspr=R0,02=F0,02/So, Fizyczna g plastyczności Re to naprężenie, przy którym następuje wyraźny wzrost wydłużenia próbki rozciąganej bez wzrostu lub nawet przy spadku obciążenia. Re=Fe/So. Dla materiałów nie posiadających wyraźnej g plastyczności wprowadzono umowną g plastyczności R0,02, określając ją jako naprężenie, które wywołuje w próbce rozciąganej wydłużenie trwałe równe 0,2%. R0,2=F0,2/So. wytrzymałość na rozciąganie Rm to naprężenie, które odpowiada maksymalnej sile obciążającej Fm uzyskanej podczas próby rozciągania. Rm=Fm/So G zarwania Ru jest to naprężenie występujące w miejscu przewężenia tuż przed zerwaniem próbki i odnosi się do najmniejszego przekroju próbki po zerwaniu Su, Ru=Fu/Su. Względne wydłużenie AP, to jest stosunek przyrostu długości pomiarowej próbki mierzonej po zerwaniu do jej wyjściowej długości pomiarowej, wyrażone w procentach: AP = Lu-Lo/Lo • 100%, p=Lo/do - krotność próbki. Przewężenie względne Z, to jest stosunek zmniejszenie powierzchni przekroju poprzecznego próbki w miejscu zerwania do powierzchni jej pierwotnego przekroju, wyrażone w procentach, Z=So-Su/So •100%.
2.Rodzaje stosowanych próbek: mogą być okrągłe lub płaskie, okrągłe dzielą się na: - z główkami do mocowania w szczękach, - ...do uchwytów pierścieniowych, - ... nagwintowanymi. Wymiar podstawowy próbki to średnica do od której zależy długość pomiarowa próbki Lo, Lo = n•do, n- krotność próbki, n=4,5,8,10, najczęściej stosowane 5 lub 10. Próbki płaskie: - z główkami, - bez główek. Wielkością podstawową jest grubość próbki ao. Długości pomiarowe Lo zależą od krotności i wynoszą: - dla próbki 5-krotnej Lo=5,65 So, - dla próbki 10-krotnej Lo=11,3 So, So=ao•bo - jets to pole przekroju poprzecznego próbki. Wykres rozciągania materiału z wyraźna granicą plastyczności: F- ΔL, 1- FH ≈ Fpr, 2- Fsp, 3-Fe, 4-F(e), 5-Fm, 6-Fu. Wykres rozciągania materiału bez wyraźnej granicy plastyczności: F- ΔL, 1- FH ≈ Fpr, 2- Fsp, 3-F0,2 5-Fm, 6-Fu. Wykres rozciągania stali niskowęglowej w układzie σ - ε, 1- RH , 2- Rsp, 3-Re, 4-Re(d), 5-Rm, 6-Ru.
1.Statyczna próbka rozciągania metali jest podstawową próbką wytrzymałościową, która pozwala określić główne wielkości charakteryzujące materiał pod względem wytrzymałościowym i plastycznym, a mianowicie: - granicę plastyczności Re, - wytrzymałość doraźną na rozciąganie Rm, - względne wydłużenie Ap, - względne przewężenie Z. Płynięcie materiału polea na przesuwaniu się dyslokacji i atomów obcych. Zjawisku temu towarzyszy (widoczne na próbkach polerowanych) pojawienie się siatki linii pod kątem 45o do osi próbki. Linie to zwane są pasami poślizgu. Naprężenie σ=F/So. Wydłużenie jednostkowe: ε=ΔL/Lo. Granica proporcjonalności RH jest granicą stosowalności prawa Hooke'a RH=FH/So [MN/m2]. G sprężystości Rspr (teoretyczną) nazywamy taką wartość naprężenia, po której przekroczeniu zaczynają występować w materiale odkształcenia trwałe. Jako g sprężystości (umowną) przyjmuje się zazwyczaj naprężenie, przy którym wydłużenie plastyczne (trwałe) równe jest 0,02%.Rspr=R0,02=F0,02/So, Fizyczna g plastyczności Re to naprężenie, przy którym następuje wyraźny wzrost wydłużenia próbki rozciąganej bez wzrostu lub nawet przy spadku obciążenia. Re=Fe/So. Dla materiałów nie posiadających wyraźnej g plastyczności wprowadzono umowną g plastyczności R0,02, określając ją jako naprężenie, które wywołuje w próbce rozciąganej wydłużenie trwałe równe 0,2%. R0,2=F0,2/So. wytrzymałość na rozciąganie Rm to naprężenie, które odpowiada maksymalnej sile obciążającej Fm uzyskanej podczas próby rozciągania. Rm=Fm/So G zarwania Ru jest to naprężenie występujące w miejscu przewężenia tuż przed zerwaniem próbki i odnosi się do najmniejszego przekroju próbki po zerwaniu Su, Ru=Fu/Su. Względne wydłużenie AP, to jest stosunek przyrostu długości pomiarowej próbki mierzonej po zerwaniu do jej wyjściowej długości pomiarowej, wyrażone w procentach: AP = Lu-Lo/Lo • 100%, p=Lo/do - krotność próbki. Przewężenie względne Z, to jest stosunek zmniejszenie powierzchni przekroju poprzecznego próbki w miejscu zerwania do powierzchni jej pierwotnego przekroju, wyrażone w procentach, Z=So-Su/So •100%.
2.Rodzaje stosowanych próbek: mogą być okrągłe lub płaskie, okrągłe dzielą się na: - z główkami do mocowania w szczękach, - ...do uchwytów pierścieniowych, - ... nagwintowanymi. Wymiar podstawowy próbki to średnica do od której zależy długość pomiarowa próbki Lo, Lo = n•do, n- krotność próbki, n=4,5,8,10, najczęściej stosowane 5 lub 10. Próbki płaskie: - z główkami, - bez główek. Wielkością podstawową jest grubość próbki ao. Długości pomiarowe Lo zależą od krotności i wynoszą: - dla próbki 5-krotnej Lo=5,65 So, - dla próbki 10-krotnej Lo=11,3 So, So=ao•bo - jets to pole przekroju poprzecznego próbki. Wykres rozciągania materiału z wyraźna granicą plastyczności: F- ΔL, 1- FH ≈ Fpr, 2- Fsp, 3-Fe, 4-F(e), 5-Fm, 6-Fu. Wykres rozciągania materiału bez wyraźnej granicy plastyczności: F- ΔL, 1- FH ≈ Fpr, 2- Fsp, 3-F0,2 5-Fm, 6-Fu. Wykres rozciągania stali niskowęglowej w układzie σ - ε, 1- RH , 2- Rsp, 3-Re, 4-Re(d), 5-Rm, 6-Ru.
1.Statyczna próbka rozciągania metali jest podstawową próbką wytrzymałościową, która pozwala określić główne wielkości charakteryzujące materiał pod względem wytrzymałościowym i plastycznym, a mianowicie: - granicę plastyczności Re, - wytrzymałość doraźną na rozciąganie Rm, - względne wydłużenie Ap, - względne przewężenie Z. Płynięcie materiału polea na przesuwaniu się dyslokacji i atomów obcych. Zjawisku temu towarzyszy (widoczne na próbkach polerowanych) pojawienie się siatki linii pod kątem 45o do osi próbki. Linie to zwane są pasami poślizgu. Naprężenie σ=F/So. Wydłużenie jednostkowe: ε=ΔL/Lo. Granica proporcjonalności RH jest granicą stosowalności prawa Hooke'a RH=FH/So [MN/m2]. G sprężystości Rspr (teoretyczną) nazywamy taką wartość naprężenia, po której przekroczeniu zaczynają występować w materiale odkształcenia trwałe. Jako g sprężystości (umowną) przyjmuje się zazwyczaj naprężenie, przy którym wydłużenie plastyczne (trwałe) równe jest 0,02%.Rspr=R0,02=F0,02/So, Fizyczna g plastyczności Re to naprężenie, przy którym następuje wyraźny wzrost wydłużenia próbki rozciąganej bez wzrostu lub nawet przy spadku obciążenia. Re=Fe/So. Dla materiałów nie posiadających wyraźnej g plastyczności wprowadzono umowną g plastyczności R0,02, określając ją jako naprężenie, które wywołuje w próbce rozciąganej wydłużenie trwałe równe 0,2%. R0,2=F0,2/So. wytrzymałość na rozciąganie Rm to naprężenie, które odpowiada maksymalnej sile obciążającej Fm uzyskanej podczas próby rozciągania. Rm=Fm/So G zarwania Ru jest to naprężenie występujące w miejscu przewężenia tuż przed zerwaniem próbki i odnosi się do najmniejszego przekroju próbki po zerwaniu Su, Ru=Fu/Su. Względne wydłużenie AP, to jest stosunek przyrostu długości pomiarowej próbki mierzonej po zerwaniu do jej wyjściowej długości pomiarowej, wyrażone w procentach: AP = Lu-Lo/Lo • 100%, p=Lo/do - krotność próbki. Przewężenie względne Z, to jest stosunek zmniejszenie powierzchni przekroju poprzecznego próbki w miejscu zerwania do powierzchni jej pierwotnego przekroju, wyrażone w procentach, Z=So-Su/So •100%.
2.Rodzaje stosowanych próbek: mogą być okrągłe lub płaskie, okrągłe dzielą się na: - z główkami do mocowania w szczękach, - ...do uchwytów pierścieniowych, - ... nagwintowanymi. Wymiar podstawowy próbki to średnica do od której zależy długość pomiarowa próbki Lo, Lo = n•do, n- krotność próbki, n=4,5,8,10, najczęściej stosowane 5 lub 10. Próbki płaskie: - z główkami, - bez główek. Wielkością podstawową jest grubość próbki ao. Długości pomiarowe Lo zależą od krotności i wynoszą: - dla próbki 5-krotnej Lo=5,65 So, - dla próbki 10-krotnej Lo=11,3 So, So=ao•bo - jets to pole przekroju poprzecznego próbki. Wykres rozciągania materiału z wyraźna granicą plastyczności: F- ΔL, 1- FH ≈ Fpr, 2- Fsp, 3-Fe, 4-F(e), 5-Fm, 6-Fu. Wykres rozciągania materiału bez wyraźnej granicy plastyczności: F- ΔL, 1- FH ≈ Fpr, 2- Fsp, 3-F0,2 5-Fm, 6-Fu. Wykres rozciągania stali niskowęglowej w układzie σ - ε, 1- RH , 2- Rsp, 3-Re, 4-Re(d), 5-Rm, 6-Ru.
1.Statyczna próbka rozciągania metali jest podstawową próbką wytrzymałościową, która pozwala określić główne wielkości charakteryzujące materiał pod względem wytrzymałościowym i plastycznym, a mianowicie: - granicę plastyczności Re, - wytrzymałość doraźną na rozciąganie Rm, - względne wydłużenie Ap, - względne przewężenie Z. Płynięcie materiału polea na przesuwaniu się dyslokacji i atomów obcych. Zjawisku temu towarzyszy (widoczne na próbkach polerowanych) pojawienie się siatki linii pod kątem 45o do osi próbki. Linie to zwane są pasami poślizgu. Naprężenie σ=F/So. Wydłużenie jednostkowe: ε=ΔL/Lo. Granica proporcjonalności RH jest granicą stosowalności prawa Hooke'a RH=FH/So [MN/m2]. G sprężystości Rspr (teoretyczną) nazywamy taką wartość naprężenia, po której przekroczeniu zaczynają występować w materiale odkształcenia trwałe. Jako g sprężystości (umowną) przyjmuje się zazwyczaj naprężenie, przy którym wydłużenie plastyczne (trwałe) równe jest 0,02%.Rspr=R0,02=F0,02/So, Fizyczna g plastyczności Re to naprężenie, przy którym następuje wyraźny wzrost wydłużenia próbki rozciąganej bez wzrostu lub nawet przy spadku obciążenia. Re=Fe/So. Dla materiałów nie posiadających wyraźnej g plastyczności wprowadzono umowną g plastyczności R0,02, określając ją jako naprężenie, które wywołuje w próbce rozciąganej wydłużenie trwałe równe 0,2%. R0,2=F0,2/So. wytrzymałość na rozciąganie Rm to naprężenie, które odpowiada maksymalnej sile obciążającej Fm uzyskanej podczas próby rozciągania. Rm=Fm/So G zarwania Ru jest to naprężenie występujące w miejscu przewężenia tuż przed zerwaniem próbki i odnosi się do najmniejszego przekroju próbki po zerwaniu Su, Ru=Fu/Su. Względne wydłużenie AP, to jest stosunek przyrostu długości pomiarowej próbki mierzonej po zerwaniu do jej wyjściowej długości pomiarowej, wyrażone w procentach: AP = Lu-Lo/Lo • 100%, p=Lo/do - krotność próbki. Przewężenie względne Z, to jest stosunek zmniejszenie powierzchni przekroju poprzecznego próbki w miejscu zerwania do powierzchni jej pierwotnego przekroju, wyrażone w procentach, Z=So-Su/So •100%.
2.Rodzaje stosowanych próbek: mogą być okrągłe lub płaskie, okrągłe dzielą się na: - z główkami do mocowania w szczękach, - ...do uchwytów pierścieniowych, - ... nagwintowanymi. Wymiar podstawowy próbki to średnica do od której zależy długość pomiarowa próbki Lo, Lo = n•do, n- krotność próbki, n=4,5,8,10, najczęściej stosowane 5 lub 10. Próbki płaskie: - z główkami, - bez główek. Wielkością podstawową jest grubość próbki ao. Długości pomiarowe Lo zależą od krotności i wynoszą: - dla próbki 5-krotnej Lo=5,65 So, - dla próbki 10-krotnej Lo=11,3 So, So=ao•bo - jets to pole przekroju poprzecznego próbki. Wykres rozciągania materiału z wyraźna granicą plastyczności: F- ΔL, 1- FH ≈ Fpr, 2- Fsp, 3-Fe, 4-F(e), 5-Fm, 6-Fu. Wykres rozciągania materiału bez wyraźnej granicy plastyczności: F- ΔL, 1- FH ≈ Fpr, 2- Fsp, 3-F0,2 5-Fm, 6-Fu. Wykres rozciągania stali niskowęglowej w układzie σ - ε, 1- RH , 2- Rsp, 3-Re, 4-Re(d), 5-Rm, 6-Ru. |
1.Statyczna próbka rozciągania metali jest podstawową próbką wytrzymałościową, która pozwala określić główne wielkości charakteryzujące materiał pod względem wytrzymałościowym i plastycznym, a mianowicie: - granicę plastyczności Re, - wytrzymałość doraźną na rozciąganie Rm, - względne wydłużenie Ap, - względne przewężenie Z. Płynięcie materiału polea na przesuwaniu się dyslokacji i atomów obcych. Zjawisku temu towarzyszy (widoczne na próbkach polerowanych) pojawienie się siatki linii pod kątem 45o do osi próbki. Linie to zwane są pasami poślizgu. Naprężenie σ=F/So. Wydłużenie jednostkowe: ε=ΔL/Lo. Granica proporcjonalności RH jest granicą stosowalności prawa Hooke'a RH=FH/So [MN/m2]. G sprężystości Rspr (teoretyczną) nazywamy taką wartość naprężenia, po której przekroczeniu zaczynają występować w materiale odkształcenia trwałe. Jako g sprężystości (umowną) przyjmuje się zazwyczaj naprężenie, przy którym wydłużenie plastyczne (trwałe) równe jest 0,02%.Rspr=R0,02=F0,02/So, Fizyczna g plastyczności Re to naprężenie, przy którym następuje wyraźny wzrost wydłużenia próbki rozciąganej bez wzrostu lub nawet przy spadku obciążenia. Re=Fe/So. Dla materiałów nie posiadających wyraźnej g plastyczności wprowadzono umowną g plastyczności R0,02, określając ją jako naprężenie, które wywołuje w próbce rozciąganej wydłużenie trwałe równe 0,2%. R0,2=F0,2/So. wytrzymałość na rozciąganie Rm to naprężenie, które odpowiada maksymalnej sile obciążającej Fm uzyskanej podczas próby rozciągania. Rm=Fm/So G zarwania Ru jest to naprężenie występujące w miejscu przewężenia tuż przed zerwaniem próbki i odnosi się do najmniejszego przekroju próbki po zerwaniu Su, Ru=Fu/Su. Względne wydłużenie AP, to jest stosunek przyrostu długości pomiarowej próbki mierzonej po zerwaniu do jej wyjściowej długości pomiarowej, wyrażone w procentach: AP = Lu-Lo/Lo • 100%, p=Lo/do - krotność próbki. Przewężenie względne Z, to jest stosunek zmniejszenie powierzchni przekroju poprzecznego próbki w miejscu zerwania do powierzchni jej pierwotnego przekroju, wyrażone w procentach, Z=So-Su/So •100%.
2.Rodzaje stosowanych próbek: mogą być okrągłe lub płaskie, okrągłe dzielą się na: - z główkami do mocowania w szczękach, - ...do uchwytów pierścieniowych, - ... nagwintowanymi. Wymiar podstawowy próbki to średnica do od której zależy długość pomiarowa próbki Lo, Lo = n•do, n- krotność próbki, n=4,5,8,10, najczęściej stosowane 5 lub 10. Próbki płaskie: - z główkami, - bez główek. Wielkością podstawową jest grubość próbki ao. Długości pomiarowe Lo zależą od krotności i wynoszą: - dla próbki 5-krotnej Lo=5,65 So, - dla próbki 10-krotnej Lo=11,3 So, So=ao•bo - jets to pole przekroju poprzecznego próbki. Wykres rozciągania materiału z wyraźna granicą plastyczności: F- ΔL, 1- FH ≈ Fpr, 2- Fsp, 3-Fe, 4-F(e), 5-Fm, 6-Fu. Wykres rozciągania materiału bez wyraźnej granicy plastyczności: F- ΔL, 1- FH ≈ Fpr, 2- Fsp, 3-F0,2 5-Fm, 6-Fu. Wykres rozciągania stali niskowęglowej w układzie σ - ε, 1- RH , 2- Rsp, 3-Re, 4-Re(d), 5-Rm, 6-Ru.
1.Statyczna próbka rozciągania metali jest podstawową próbką wytrzymałościową, która pozwala określić główne wielkości charakteryzujące materiał pod względem wytrzymałościowym i plastycznym, a mianowicie: - granicę plastyczności Re, - wytrzymałość doraźną na rozciąganie Rm, - względne wydłużenie Ap, - względne przewężenie Z. Płynięcie materiału polea na przesuwaniu się dyslokacji i atomów obcych. Zjawisku temu towarzyszy (widoczne na próbkach polerowanych) pojawienie się siatki linii pod kątem 45o do osi próbki. Linie to zwane są pasami poślizgu. Naprężenie σ=F/So. Wydłużenie jednostkowe: ε=ΔL/Lo. Granica proporcjonalności RH jest granicą stosowalności prawa Hooke'a RH=FH/So [MN/m2]. G sprężystości Rspr (teoretyczną) nazywamy taką wartość naprężenia, po której przekroczeniu zaczynają występować w materiale odkształcenia trwałe. Jako g sprężystości (umowną) przyjmuje się zazwyczaj naprężenie, przy którym wydłużenie plastyczne (trwałe) równe jest 0,02%.Rspr=R0,02=F0,02/So, Fizyczna g plastyczności Re to naprężenie, przy którym następuje wyraźny wzrost wydłużenia próbki rozciąganej bez wzrostu lub nawet przy spadku obciążenia. Re=Fe/So. Dla materiałów nie posiadających wyraźnej g plastyczności wprowadzono umowną g plastyczności R0,02, określając ją jako naprężenie, które wywołuje w próbce rozciąganej wydłużenie trwałe równe 0,2%. R0,2=F0,2/So. wytrzymałość na rozciąganie Rm to naprężenie, które odpowiada maksymalnej sile obciążającej Fm uzyskanej podczas próby rozciągania. Rm=Fm/So G zarwania Ru jest to naprężenie występujące w miejscu przewężenia tuż przed zerwaniem próbki i odnosi się do najmniejszego przekroju próbki po zerwaniu Su, Ru=Fu/Su. Względne wydłużenie AP, to jest stosunek przyrostu długości pomiarowej próbki mierzonej po zerwaniu do jej wyjściowej długości pomiarowej, wyrażone w procentach: AP = Lu-Lo/Lo • 100%, p=Lo/do - krotność próbki. Przewężenie względne Z, to jest stosunek zmniejszenie powierzchni przekroju poprzecznego próbki w miejscu zerwania do powierzchni jej pierwotnego przekroju, wyrażone w procentach, Z=So-Su/So •100%.
|
1.Statyczna próbka rozciągania metali jest podstawową próbką wytrzymałościową, która pozwala określić główne wielkości charakteryzujące materiał pod względem wytrzymałościowym i plastycznym, a mianowicie: - granicę plastyczności Re, - wytrzymałość doraźną na rozciąganie Rm, - względne wydłużenie Ap, - względne przewężenie Z. Płynięcie materiału polea na przesuwaniu się dyslokacji i atomów obcych. Zjawisku temu towarzyszy (widoczne na próbkach polerowanych) pojawienie się siatki linii pod kątem 45o do osi próbki. Linie to zwane są pasami poślizgu. Naprężenie σ=F/So. Wydłużenie jednostkowe: ε=ΔL/Lo. Granica proporcjonalności RH jest granicą stosowalności prawa Hooke'a RH=FH/So [MN/m2]. G sprężystości Rspr (teoretyczną) nazywamy taką wartość naprężenia, po której przekroczeniu zaczynają występować w materiale odkształcenia trwałe. Jako g sprężystości (umowną) przyjmuje się zazwyczaj naprężenie, przy którym wydłużenie plastyczne (trwałe) równe jest 0,02%.Rspr=R0,02=F0,02/So, Fizyczna g plastyczności Re to naprężenie, przy którym następuje wyraźny wzrost wydłużenia próbki rozciąganej bez wzrostu lub nawet przy spadku obciążenia. Re=Fe/So. Dla materiałów nie posiadających wyraźnej g plastyczności wprowadzono umowną g plastyczności R0,02, określając ją jako naprężenie, które wywołuje w próbce rozciąganej wydłużenie trwałe równe 0,2%. R0,2=F0,2/So. wytrzymałość na rozciąganie Rm to naprężenie, które odpowiada maksymalnej sile obciążającej Fm uzyskanej podczas próby rozciągania. Rm=Fm/So G zarwania Ru jest to naprężenie występujące w miejscu przewężenia tuż przed zerwaniem próbki i odnosi się do najmniejszego przekroju próbki po zerwaniu Su, Ru=Fu/Su. Względne wydłużenie AP, to jest stosunek przyrostu długości pomiarowej próbki mierzonej po zerwaniu do jej wyjściowej długości pomiarowej, wyrażone w procentach: AP = Lu-Lo/Lo • 100%, p=Lo/do - krotność próbki. Przewężenie względne Z, to jest stosunek zmniejszenie powierzchni przekroju poprzecznego próbki w miejscu zerwania do powierzchni jej pierwotnego przekroju, wyrażone w procentach, Z=So-Su/So •100%.
2.Rodzaje stosowanych próbek: mogą być okrągłe lub płaskie, okrągłe dzielą się na: - z główkami do mocowania w szczękach, - ...do uchwytów pierścieniowych, - ... nagwintowanymi. Wymiar podstawowy próbki to średnica do od której zależy długość pomiarowa próbki Lo, Lo = n•do, n- krotność próbki, n=4,5,8,10, najczęściej stosowane 5 lub 10. Próbki płaskie: - z główkami, - bez główek. Wielkością podstawową jest grubość próbki ao. Długości pomiarowe Lo zależą od krotności i wynoszą: - dla próbki 5-krotnej Lo=5,65 So, - dla próbki 10-krotnej Lo=11,3 So, So=ao•bo - jets to pole przekroju poprzecznego próbki. Wykres rozciągania materiału z wyraźna granicą plastyczności: F- ΔL, 1- FH ≈ Fpr, 2- Fsp, 3-Fe, 4-F(e), 5-Fm, 6-Fu. Wykres rozciągania materiału bez wyraźnej granicy plastyczności: F- ΔL, 1- FH ≈ Fpr, 2- Fsp, 3-F0,2 5-Fm, 6-Fu. Wykres rozciągania stali niskowęglowej w układzie σ - ε, 1- RH , 2- Rsp, 3-Re, 4-Re(d), 5-Rm, 6-Ru.
2.Rodzaje stosowanych próbek: mogą być okrągłe lub płaskie, okrągłe dzielą się na: - z główkami do mocowania w szczękach, - ...do uchwytów pierścieniowych, - ... nagwintowanymi. Wymiar podstawowy próbki to średnica do od której zależy długość pomiarowa próbki Lo, Lo = n•do, n- krotność próbki, n=4,5,8,10, najczęściej stosowane 5 lub 10. Próbki płaskie: - z główkami, - bez główek. Wielkością podstawową jest grubość próbki ao. Długości pomiarowe Lo zależą od krotności i wynoszą: - dla próbki 5-krotnej Lo=5,65 So, - dla próbki 10-krotnej Lo=11,3 So, So=ao•bo - jets to pole przekroju poprzecznego próbki. Wykres rozciągania materiału z wyraźna granicą plastyczności: F- ΔL, 1- FH ≈ Fpr, 2- Fsp, 3-Fe, 4-F(e), 5-Fm, 6-Fu. Wykres rozciągania materiału bez wyraźnej granicy plastyczności: F- ΔL, 1- FH ≈ Fpr, 2- Fsp, 3-F0,2 5-Fm, 6-Fu. Wykres rozciągania stali niskowęglowej w układzie σ - ε, 1- RH , 2- Rsp, 3-Re, 4-Re(d), 5-Rm, 6-Ru.
2.Rodzaje stosowanych próbek: mogą być okrągłe lub płaskie, okrągłe dzielą się na: - z główkami do mocowania w szczękach, - ...do uchwytów pierścieniowych, - ... nagwintowanymi. Wymiar podstawowy próbki to średnica do od której zależy długość pomiarowa próbki Lo, Lo = n•do, n- krotność próbki, n=4,5,8,10, najczęściej stosowane 5 lub 10. Próbki płaskie: - z główkami, - bez główek. Wielkością podstawową jest grubość próbki ao. Długości pomiarowe Lo zależą od krotności i wynoszą: - dla próbki 5-krotnej Lo=5,65 So, - dla próbki 10-krotnej Lo=11,3 So, So=ao•bo - jets to pole przekroju poprzecznego próbki. Wykres rozciągania materiału z wyraźna granicą plastyczności: F- ΔL, 1- FH ≈ Fpr, 2- Fsp, 3-Fe, 4-F(e), 5-Fm, 6-Fu. Wykres rozciągania materiału bez wyraźnej granicy plastyczności: F- ΔL, 1- FH ≈ Fpr, 2- Fsp, 3-F0,2 5-Fm, 6-Fu. Wykres rozciągania stali niskowęglowej w układzie σ - ε, 1- RH , 2- Rsp, 3-Re, 4-Re(d), 5-Rm, 6-Ru. |
1.Statyczna próbka rozciągania metali jest podstawową próbką wytrzymałościową, która pozwala określić główne wielkości charakteryzujące materiał pod względem wytrzymałościowym i plastycznym, a mianowicie: - granicę plastyczności Re, - wytrzymałość doraźną na rozciąganie Rm, - względne wydłużenie Ap, - względne przewężenie Z. Płynięcie materiału polea na przesuwaniu się dyslokacji i atomów obcych. Zjawisku temu towarzyszy (widoczne na próbkach polerowanych) pojawienie się siatki linii pod kątem 45o do osi próbki. Linie to zwane są pasami poślizgu. Naprężenie σ=F/So. Wydłużenie jednostkowe: ε=ΔL/Lo. Granica proporcjonalności RH jest granicą stosowalności prawa Hooke'a RH=FH/So [MN/m2]. G sprężystości Rspr (teoretyczną) nazywamy taką wartość naprężenia, po której przekroczeniu zaczynają występować w materiale odkształcenia trwałe. Jako g sprężystości (umowną) przyjmuje się zazwyczaj naprężenie, przy którym wydłużenie plastyczne (trwałe) równe jest 0,02%.Rspr=R0,02=F0,02/So, Fizyczna g plastyczności Re to naprężenie, przy którym następuje wyraźny wzrost wydłużenia próbki rozciąganej bez wzrostu lub nawet przy spadku obciążenia. Re=Fe/So. Dla materiałów nie posiadających wyraźnej g plastyczności wprowadzono umowną g plastyczności R0,02, określając ją jako naprężenie, które wywołuje w próbce rozciąganej wydłużenie trwałe równe 0,2%. R0,2=F0,2/So. wytrzymałość na rozciąganie Rm to naprężenie, które odpowiada maksymalnej sile obciążającej Fm uzyskanej podczas próby rozciągania. Rm=Fm/So G zarwania Ru jest to naprężenie występujące w miejscu przewężenia tuż przed zerwaniem próbki i odnosi się do najmniejszego przekroju próbki po zerwaniu Su, Ru=Fu/Su. Względne wydłużenie AP, to jest stosunek przyrostu długości pomiarowej próbki mierzonej po zerwaniu do jej wyjściowej długości pomiarowej, wyrażone w procentach: AP = Lu-Lo/Lo • 100%, p=Lo/do - krotność próbki. Przewężenie względne Z, to jest stosunek zmniejszenie powierzchni przekroju poprzecznego próbki w miejscu zerwania do powierzchni jej pierwotnego przekroju, wyrażone w procentach, Z=So-Su/So •100%.
2.Rodzaje stosowanych próbek: mogą być okrągłe lub płaskie, okrągłe dzielą się na: - z główkami do mocowania w szczękach, - ...do uchwytów pierścieniowych, - ... nagwintowanymi. Wymiar podstawowy próbki to średnica do od której zależy długość pomiarowa próbki Lo, Lo = n•do, n- krotność próbki, n=4,5,8,10, najczęściej stosowane 5 lub 10. Próbki płaskie: - z główkami, - bez główek. Wielkością podstawową jest grubość próbki ao. Długości pomiarowe Lo zależą od krotności i wynoszą: - dla próbki 5-krotnej Lo=5,65 So, - dla próbki 10-krotnej Lo=11,3 So, So=ao•bo - jets to pole przekroju poprzecznego próbki. Wykres rozciągania materiału z wyraźna granicą plastyczności: F- ΔL, 1- FH ≈ Fpr, 2- Fsp, 3-Fe, 4-F(e), 5-Fm, 6-Fu. Wykres rozciągania materiału bez wyraźnej granicy plastyczności: F- ΔL, 1- FH ≈ Fpr, 2- Fsp, 3-F0,2 5-Fm, 6-Fu. Wykres rozciągania stali niskowęglowej w układzie σ - ε, 1- RH , 2- Rsp, 3-Re, 4-Re(d), 5-Rm, 6-Ru.
1.Statyczna próbka rozciągania metali jest podstawową próbką wytrzymałościową, która pozwala określić główne wielkości charakteryzujące materiał pod względem wytrzymałościowym i plastycznym, a mianowicie: - granicę plastyczności Re, - wytrzymałość doraźną na rozciąganie Rm, - względne wydłużenie Ap, - względne przewężenie Z. Płynięcie materiału polea na przesuwaniu się dyslokacji i atomów obcych. Zjawisku temu towarzyszy (widoczne na próbkach polerowanych) pojawienie się siatki linii pod kątem 45o do osi próbki. Linie to zwane są pasami poślizgu. Naprężenie σ=F/So. Wydłużenie jednostkowe: ε=ΔL/Lo. Granica proporcjonalności RH jest granicą stosowalności prawa Hooke'a RH=FH/So [MN/m2]. G sprężystości Rspr (teoretyczną) nazywamy taką wartość naprężenia, po której przekroczeniu zaczynają występować w materiale odkształcenia trwałe. Jako g sprężystości (umowną) przyjmuje się zazwyczaj naprężenie, przy którym wydłużenie plastyczne (trwałe) równe jest 0,02%.Rspr=R0,02=F0,02/So, Fizyczna g plastyczności Re to naprężenie, przy którym następuje wyraźny wzrost wydłużenia próbki rozciąganej bez wzrostu lub nawet przy spadku obciążenia. Re=Fe/So. Dla materiałów nie posiadających wyraźnej g plastyczności wprowadzono umowną g plastyczności R0,02, określając ją jako naprężenie, które wywołuje w próbce rozciąganej wydłużenie trwałe równe 0,2%. R0,2=F0,2/So. wytrzymałość na rozciąganie Rm to naprężenie, które odpowiada maksymalnej sile obciążającej Fm uzyskanej podczas próby rozciągania. Rm=Fm/So G zarwania Ru jest to naprężenie występujące w miejscu przewężenia tuż przed zerwaniem próbki i odnosi się do najmniejszego przekroju próbki po zerwaniu Su, Ru=Fu/Su. Względne wydłużenie AP, to jest stosunek przyrostu długości pomiarowej próbki mierzonej po zerwaniu do jej wyjściowej długości pomiarowej, wyrażone w procentach: AP = Lu-Lo/Lo • 100%, p=Lo/do - krotność próbki. Przewężenie względne Z, to jest stosunek zmniejszenie powierzchni przekroju poprzecznego próbki w miejscu zerwania do powierzchni jej pierwotnego przekroju, wyrażone w procentach, Z=So-Su/So •100%. |
1.Statyczna próbka rozciągania metali jest podstawową próbką wytrzymałościową, która pozwala określić główne wielkości charakteryzujące materiał pod względem wytrzymałościowym i plastycznym, a mianowicie: - granicę plastyczności Re, - wytrzymałość doraźną na rozciąganie Rm, - względne wydłużenie Ap, - względne przewężenie Z. Płynięcie materiału polea na przesuwaniu się dyslokacji i atomów obcych. Zjawisku temu towarzyszy (widoczne na próbkach polerowanych) pojawienie się siatki linii pod kątem 45o do osi próbki. Linie to zwane są pasami poślizgu. Naprężenie σ=F/So. Wydłużenie jednostkowe: ε=ΔL/Lo. Granica proporcjonalności RH jest granicą stosowalności prawa Hooke'a RH=FH/So [MN/m2]. G sprężystości Rspr (teoretyczną) nazywamy taką wartość naprężenia, po której przekroczeniu zaczynają występować w materiale odkształcenia trwałe. Jako g sprężystości (umowną) przyjmuje się zazwyczaj naprężenie, przy którym wydłużenie plastyczne (trwałe) równe jest 0,02%.Rspr=R0,02=F0,02/So, Fizyczna g plastyczności Re to naprężenie, przy którym następuje wyraźny wzrost wydłużenia próbki rozciąganej bez wzrostu lub nawet przy spadku obciążenia. Re=Fe/So. Dla materiałów nie posiadających wyraźnej g plastyczności wprowadzono umowną g plastyczności R0,02, określając ją jako naprężenie, które wywołuje w próbce rozciąganej wydłużenie trwałe równe 0,2%. R0,2=F0,2/So. wytrzymałość na rozciąganie Rm to naprężenie, które odpowiada maksymalnej sile obciążającej Fm uzyskanej podczas próby rozciągania. Rm=Fm/So G zarwania Ru jest to naprężenie występujące w miejscu przewężenia tuż przed zerwaniem próbki i odnosi się do najmniejszego przekroju próbki po zerwaniu Su, Ru=Fu/Su. Względne wydłużenie AP, to jest stosunek przyrostu długości pomiarowej próbki mierzonej po zerwaniu do jej wyjściowej długości pomiarowej, wyrażone w procentach: AP = Lu-Lo/Lo • 100%, p=Lo/do - krotność próbki. Przewężenie względne Z, to jest stosunek zmniejszenie powierzchni przekroju poprzecznego próbki w miejscu zerwania do powierzchni jej pierwotnego przekroju, wyrażone w procentach, Z=So-Su/So •100%.
2.Rodzaje stosowanych próbek: mogą być okrągłe lub płaskie, okrągłe dzielą się na: - z główkami do mocowania w szczękach, - ...do uchwytów pierścieniowych, - ... nagwintowanymi. Wymiar podstawowy próbki to średnica do od której zależy długość pomiarowa próbki Lo, Lo = n•do, n- krotność próbki, n=4,5,8,10, najczęściej stosowane 5 lub 10. Próbki płaskie: - z główkami, - bez główek. Wielkością podstawową jest grubość próbki ao. Długości pomiarowe Lo zależą od krotności i wynoszą: - dla próbki 5-krotnej Lo=5,65 So, - dla próbki 10-krotnej Lo=11,3 So, So=ao•bo - jets to pole przekroju poprzecznego próbki. Wykres rozciągania materiału z wyraźna granicą plastyczności: F- ΔL, 1- FH ≈ Fpr, 2- Fsp, 3-Fe, 4-F(e), 5-Fm, 6-Fu. Wykres rozciągania materiału bez wyraźnej granicy plastyczności: F- ΔL, 1- FH ≈ Fpr, 2- Fsp, 3-F0,2 5-Fm, 6-Fu. Wykres rozciągania stali niskowęglowej w układzie σ - ε, 1- RH , 2- Rsp, 3-Re, 4-Re(d), 5-Rm, 6-Ru.
2.Rodzaje stosowanych próbek: mogą być okrągłe lub płaskie, okrągłe dzielą się na: - z główkami do mocowania w szczękach, - ...do uchwytów pierścieniowych, - ... nagwintowanymi. Wymiar podstawowy próbki to średnica do od której zależy długość pomiarowa próbki Lo, Lo = n•do, n- krotność próbki, n=4,5,8,10, najczęściej stosowane 5 lub 10. Próbki płaskie: - z główkami, - bez główek. Wielkością podstawową jest grubość próbki ao. Długości pomiarowe Lo zależą od krotności i wynoszą: - dla próbki 5-krotnej Lo=5,65 So, - dla próbki 10-krotnej Lo=11,3 So, So=ao•bo - jets to pole przekroju poprzecznego próbki. Wykres rozciągania materiału z wyraźna granicą plastyczności: F- ΔL, 1- FH ≈ Fpr, 2- Fsp, 3-Fe, 4-F(e), 5-Fm, 6-Fu. Wykres rozciągania materiału bez wyraźnej granicy plastyczności: F- ΔL, 1- FH ≈ Fpr, 2- Fsp, 3-F0,2 5-Fm, 6-Fu. Wykres rozciągania stali niskowęglowej w układzie σ - ε, 1- RH , 2- Rsp, 3-Re, 4-Re(d), 5-Rm, 6-Ru.
2.Rodzaje stosowanych próbek: mogą być okrągłe lub płaskie, okrągłe dzielą się na: - z główkami do mocowania w szczękach, - ...do uchwytów pierścieniowych, - ... nagwintowanymi. Wymiar podstawowy próbki to średnica do od której zależy długość pomiarowa próbki Lo, Lo = n•do, n- krotność próbki, n=4,5,8,10, najczęściej stosowane 5 lub 10. Próbki płaskie: - z główkami, - bez główek. Wielkością podstawową jest grubość próbki ao. Długości pomiarowe Lo zależą od krotności i wynoszą: - dla próbki 5-krotnej Lo=5,65 So, - dla próbki 10-krotnej Lo=11,3 So, So=ao•bo - jets to pole przekroju poprzecznego próbki. Wykres rozciągania materiału z wyraźna granicą plastyczności: F- ΔL, 1- FH ≈ Fpr, 2- Fsp, 3-Fe, 4-F(e), 5-Fm, 6-Fu. Wykres rozciągania materiału bez wyraźnej granicy plastyczności: F- ΔL, 1- FH ≈ Fpr, 2- Fsp, 3-F0,2 5-Fm, 6-Fu. Wykres rozciągania stali niskowęglowej w układzie σ - ε, 1- RH , 2- Rsp, 3-Re, 4-Re(d), 5-Rm, 6-Ru. |
1.Statyczna próbka rozciągania metali jest podstawową próbką wytrzymałościową, która pozwala określić główne wielkości charakteryzujące materiał pod względem wytrzymałościowym i plastycznym, a mianowicie: - granicę plastyczności Re, - wytrzymałość doraźną na rozciąganie Rm, - względne wydłużenie Ap, - względne przewężenie Z. Płynięcie materiału polea na przesuwaniu się dyslokacji i atomów obcych. Zjawisku temu towarzyszy (widoczne na próbkach polerowanych) pojawienie się siatki linii pod kątem 45o do osi próbki. Linie to zwane są pasami poślizgu. Naprężenie σ=F/So. Wydłużenie jednostkowe: ε=ΔL/Lo. Granica proporcjonalności RH jest granicą stosowalności prawa Hooke'a RH=FH/So [MN/m2]. G sprężystości Rspr (teoretyczną) nazywamy taką wartość naprężenia, po której przekroczeniu zaczynają występować w materiale odkształcenia trwałe. Jako g sprężystości (umowną) przyjmuje się zazwyczaj naprężenie, przy którym wydłużenie plastyczne (trwałe) równe jest 0,02%.Rspr=R0,02=F0,02/So, Fizyczna g plastyczności Re to naprężenie, przy którym następuje wyraźny wzrost wydłużenia próbki rozciąganej bez wzrostu lub nawet przy spadku obciążenia. Re=Fe/So. Dla materiałów nie posiadających wyraźnej g plastyczności wprowadzono umowną g plastyczności R0,02, określając ją jako naprężenie, które wywołuje w próbce rozciąganej wydłużenie trwałe równe 0,2%. R0,2=F0,2/So. wytrzymałość na rozciąganie Rm to naprężenie, które odpowiada maksymalnej sile obciążającej Fm uzyskanej podczas próby rozciągania. Rm=Fm/So G zarwania Ru jest to naprężenie występujące w miejscu przewężenia tuż przed zerwaniem próbki i odnosi się do najmniejszego przekroju próbki po zerwaniu Su, Ru=Fu/Su. Względne wydłużenie AP, to jest stosunek przyrostu długości pomiarowej próbki mierzonej po zerwaniu do jej wyjściowej długości pomiarowej, wyrażone w procentach: AP = Lu-Lo/Lo • 100%, p=Lo/do - krotność próbki. Przewężenie względne Z, to jest stosunek zmniejszenie powierzchni przekroju poprzecznego próbki w miejscu zerwania do powierzchni jej pierwotnego przekroju, wyrażone w procentach, Z=So-Su/So •100%.
2.Rodzaje stosowanych próbek: mogą być okrągłe lub płaskie, okrągłe dzielą się na: - z główkami do mocowania w szczękach, - ...do uchwytów pierścieniowych, - ... nagwintowanymi. Wymiar podstawowy próbki to średnica do od której zależy długość pomiarowa próbki Lo, Lo = n•do, n- krotność próbki, n=4,5,8,10, najczęściej stosowane 5 lub 10. Próbki płaskie: - z główkami, - bez główek. Wielkością podstawową jest grubość próbki ao. Długości pomiarowe Lo zależą od krotności i wynoszą: - dla próbki 5-krotnej Lo=5,65 So, - dla próbki 10-krotnej Lo=11,3 So, So=ao•bo - jets to pole przekroju poprzecznego próbki. Wykres rozciągania materiału z wyraźna granicą plastyczności: F- ΔL, 1- FH ≈ Fpr, 2- Fsp, 3-Fe, 4-F(e), 5-Fm, 6-Fu. Wykres rozciągania materiału bez wyraźnej granicy plastyczności: F- ΔL, 1- FH ≈ Fpr, 2- Fsp, 3-F0,2 5-Fm, 6-Fu. Wykres rozciągania stali niskowęglowej w układzie σ - ε, 1- RH , 2- Rsp, 3-Re, 4-Re(d), 5-Rm, 6-Ru.
1.Statyczna próbka rozciągania metali jest podstawową próbką wytrzymałościową, która pozwala określić główne wielkości charakteryzujące materiał pod względem wytrzymałościowym i plastycznym, a mianowicie: - granicę plastyczności Re, - wytrzymałość doraźną na rozciąganie Rm, - względne wydłużenie Ap, - względne przewężenie Z. Płynięcie materiału polea na przesuwaniu się dyslokacji i atomów obcych. Zjawisku temu towarzyszy (widoczne na próbkach polerowanych) pojawienie się siatki linii pod kątem 45o do osi próbki. Linie to zwane są pasami poślizgu. Naprężenie σ=F/So. Wydłużenie jednostkowe: ε=ΔL/Lo. Granica proporcjonalności RH jest granicą stosowalności prawa Hooke'a RH=FH/So [MN/m2]. G sprężystości Rspr (teoretyczną) nazywamy taką wartość naprężenia, po której przekroczeniu zaczynają występować w materiale odkształcenia trwałe. Jako g sprężystości (umowną) przyjmuje się zazwyczaj naprężenie, przy którym wydłużenie plastyczne (trwałe) równe jest 0,02%.Rspr=R0,02=F0,02/So, Fizyczna g plastyczności Re to naprężenie, przy którym następuje wyraźny wzrost wydłużenia próbki rozciąganej bez wzrostu lub nawet przy spadku obciążenia. Re=Fe/So. Dla materiałów nie posiadających wyraźnej g plastyczności wprowadzono umowną g plastyczności R0,02, określając ją jako naprężenie, które wywołuje w próbce rozciąganej wydłużenie trwałe równe 0,2%. R0,2=F0,2/So. wytrzymałość na rozciąganie Rm to naprężenie, które odpowiada maksymalnej sile obciążającej Fm uzyskanej podczas próby rozciągania. Rm=Fm/So G zarwania Ru jest to naprężenie występujące w miejscu przewężenia tuż przed zerwaniem próbki i odnosi się do najmniejszego przekroju próbki po zerwaniu Su, Ru=Fu/Su. Względne wydłużenie AP, to jest stosunek przyrostu długości pomiarowej próbki mierzonej po zerwaniu do jej wyjściowej długości pomiarowej, wyrażone w procentach: AP = Lu-Lo/Lo • 100%, p=Lo/do - krotność próbki. Przewężenie względne Z, to jest stosunek zmniejszenie powierzchni przekroju poprzecznego próbki w miejscu zerwania do powierzchni jej pierwotnego przekroju, wyrażone w procentach, Z=So-Su/So •100%. |