Znaczenie koloru jako cechy podstawowej w procesie przeszukiwania pola wzrokowego.
Podstawowe problemy.
a) W jakie sposób nasz system poznawczy łączy pierwotnie osobno zakodowane cechy w jeden spójny obiekt? - problem integrowania cech (binding problem)
b) Model integracji cech (Treisman i Gelade, 1980)
c) Co jest cecha podstawowa?
d) Status szczególny niektórych cech w procesie sekelcji.
e) Hipoteza filtra ruchu (Driver i McLeod, 1992)
f) Powiązanie koloru z kształtem, ich koniunkcja.
g) Czy kolor może być przetwarzany w 'uprzywilejowany' sposób?
h) Związek fazy równoległej i sekwencyjnej.
i) Jeśli system poznawczy dysponuje większą liczbą wskazówek to selekcja będzie bardziej efektywna? -
j) opis badania
k) wyniki i ich dyskusja
Ad. b
W toku przetwarznia obrazy są początkowo dekomponowane na niezależne cechy podstawowe, stanowiące przedmiot analizy ze strony osobnych podsystemów percepcyjnych. Kodowanie cech przebiega równolegle (jednocześnie wszystkie) na odrębnych mapach cech. > potem uwaga (swoisty 'klej') integruje własnoście obecne na różnych mapach, przebiega on sekwencyjnie (cecha po cesze)
Obiekty zdefiniowane za pomocą pojedyńczych cech identyfikowne są automatycznie i równolegle, a za pomocą koniunkcji cech - sekwencyjnie (wzrasta więc czas potrzebny na zidentyfikowanie obiektu)
Ad. c
Daną właściwość jest c.p. Jeśli istnieją wykształcone ewolucyjnie lub nabyte w toku ontogenzey wyspecjalizowane detektory, reagujące na jej obecność równolegle i bez udziału uwagi.
Syndrom pop-out > ujawnia się w sytuacji przeszukiwania pola wzrokowego, obejmującego bodźce homogeniczne (takie same) i bodziec docelowy, różniący się w zakresie tej cechy ( on niejako wyskakuje z tła )
Ad. d
Niektóre cechy mają status szczególny, czyniąc proces przeszukiwania efektywniejszym; są identyfikowne na poziomie przeduwagowym(któtszy niż 200-250 ms): barwa, orientacja linii, długość linii i rozmiar obiektów, ruch, pewnego typu elementu trójwymiarowe.
Eksperyment Nakayamy i Silvermana:
właściwości ruchu i głębi stereoskopowej: pojedyńczo są identyfikowne przeduwagowo, a także koniunkcja jednej z nich z inną np. Głębia i kolor, ruch i głębia.
Ad. e
W procesie selekcji operuje wyspecjalizowany podsystem odpowiedzialny za detekcję ruchu.
Ad. f
Bardzo silny związek > początkowo uważano, że są koniunkcja ta jest identyfikowna sekwencyjnie. Teraz uważa się, że istnieje ograniczona równoległość. > warunkiem jest dobór kształtów , który pozwoli obserwatorowi podzielić bodźce w polu wzrokowym na figurę i tło, zaś bodziec docelowy w obrębie figury będzie charakteryzował się wybijającym się kolorem.
Bodźce ważne i dystrakory powinny być też między sobą wystarczająco różne, a dystraktory podobne.
Ad. h
Wcześniejsze modele selekcji zakładały, że jeśli podczas preatencyjnej, równoległej analizy bodziec docelowy nie zostanie wykryty ze względu na swoją złożoność, wtedy żadna z uzyskanych na tym etapie informacji nie zostaje wykorzystana. < autonomia 2 faz
Wolfe i współpracownicy (1989) stwierdzili, że przetwarzanie sekwencyje może być ukierunkowanie przez fazę równoległą (podział bodźców na potencjalne dystraktory i cele.)
Każda z powstających w fazie równoległej map cech aktywuje wszystkie pozycje w polu wzrokowym (np. 'czerwone X' > pobudzanę są zarówno pozycja z bodźcami 'czerwonymi' jak i 'X', czyli aktywacja będzie podwójna) Inaczej: dysponowanie więszczą liczbą wskazówek zdobytych w fazie analizy równoległej usprawnia poziom selekcji, spłaszczając lub wręcz redukując zależność czasu przeszukiwania pola od liczby obecnych w nim elementów.
Istnieją czynniki, które warunkują skuteczność przekazu pomiędzy fazami - jedym z nich jest kolor.
Ad j.
N - 50
Zadaniem osoby badanej było porównianie pojawiającej się w polu percepcyjnym figur geometrycznych od prezentowanego uprzednio wzorca. Czas eksponacji wzorca - 1s. Zbiór figur był widoczny na ekranie aż do udzielenia odp ("TAK" lub "NIE")
Figury charakteryzowane były przez 4 cechy: kształt, kolor, wielkość i położenie.
Dystrakory różniły się od wzorca co najmniej 1 cechą.
Zmienne niezależne: koniunkcja(1,2,3 lub4 cechy), stopień podobieństwa wzorca i dystraktorów (1,2lub3 cechy wspólne), rozmiar zbioru figur prezentowanych jednocześnie na ekranie(5,10,15 elem)
Stałym czynnikiem w zadaniu była kolejność, z jaką poszczególne cechy były wprowadzane do koniunkcji: kształt, kolor, wielkość i położenie.
Pomiarowi poddano: czasy reakcji poprawnych i błędnych , liczbą fałszywych reakcji ("TAK zamiast NIE), liczbę ominięć (NIE zamiast TAK)
Ad k
Czasy reakcji - analiza wykazała wydłużenie czasów reakcji w warunku, gdy figura stanowiąca przedmiot detekcji zdef. Była za pomocą tylko jednej cechy w porównaniu z sytuacją, gdy figura była zdef. Za pomocą koniukcji 2, 3 lub 4 cech.
Istotny był też rozmiar zbioru figur (czas wzrastał w zbiorze 15-elem)
Wystąpiła interakcyjna zależność między liczbą cech definicyjnych wzorzec a rozmiarem zbioru dystrakorów(jeśli bardziej do siebie podobne potrzeba było więcej czasu)
wnioski: 1. Najmniej skuteczne (paradoksalnie) okazało się przeszukiwanie pola wzrokowego pod kątem wzorców zdefiniowanych za pomocą tylko jednej cechy (ad. i)
2. Ponieważ między czasem potrzebym do zidentyfikowania obiektów zdefiniowanych za pomocą 2 lub więcej cech czas nie różnił się dramatycznie w porówaniu z 1 i 2 cechami > świadczy to o uprzywilejowanej pozycji koloru (ad.g) - wzmacnia on przekaz między dwiema fazami selekcji, mogąc doprowadzić do selekcji równoległej bodźców koniunkcyjnych.
:))