Aikido jest japońską szkołą walki istniejącą od IX-X wieku, skodyfikował ją w XX wieku Morichei Ueschiba.
Nazwa aikido zaczęła być używana od 1942 roku, pierwsze publiczne pokazy miały miejsce w 1956 roku, w latach sześćdziesiątych rozpoczęte zostały starania by rozpropagować tę szkołę walki na całym świecie. Dziś aikido jest potężnym ruchem oraz biznesem o światowym zasięgu, na który składają się liczne szkoły, stowarzyszenia i fundacje.
Korzenie aikido są religijne. Można wyróżnić trzy piętra religijnych odniesień tej szkoły walki. Kodyfikator dzisiejszej formy aikido, Ueshiba był członkiem grupy religijnej Omoto-kyo. Przywódcą jej był guru Deguchi Wanisaburo, obdarzony „świętą siłą”. Wkrótce po zetknięciu się Ueshiby ze świątobliwym Wanisaburo, miała miejsce jego inicjacja. Owo oświecenie (otwarcie), spowodowało pojawienie się u Ueshiby darów paranormalnych (m.in. telepatii). Wiele źródeł potwierdza fakt, iż Morichei Ueschiba dysponował siłą spoza obszaru rzeczywistości przyrodzonej.
Drugim poziomem duchowego aspektu aikido jest filozofia stojąca za tą szkołą walki, która zakłada m.in. wszechenergetyczną naturę wszechświata (co wyklucza podział rzeczywistości na Stwórcę i stworzenie).
Trzecim poziomem duchowych odniesień są azjatyckie wierzenia pierwotne (szamańskie kulty magiczne), z charakterystycznymi praktykami transowymi i energetyzującymi.
Ćwiczenia fizyczne związane z aikido są środkiem do uchwycenia kontaktu z jakąś zewnętrzną wobec człowieka mocą (zwaną ki) oraz, w miarę postępów adepta, manipulowania nią. Warunkiem jest specyficzny stan umysłu (wyłączony umysł, umysł nieoceniający).
Konsekwencjami tego typu zabiegów, jak pokazują świadectwa, mogą być kontakty z bytami duchowymi i objawy zniewolenia duchowego.
Aikido, jak i innych wschodnich szkół walki, nie da się oderwać od religijnego, duchowego wymiaru, ponieważ jest on istotą całego systemu („dynamiczne pozycje walki” stają się w rzeczywistości "formą modlitwy”).
Aikido nie może być traktowane jako forma rekreacji, nie może być też traktowane jako neutralny duchowo i światopoglądowo system samoobrony.
Manipulacja jakiej poddani są adepci aikido polega na stopniowaniu informacji: początkowo mówi się tylko o naturalnych efektach medytacji (relaks, wzmocnienie organizmu). Pojawiające się później możliwości, leczenie „energiami”, telepatia, prekognicja, mają charakter ponadnaturalny i nie mogą być efektem rozbudowania siły psychicznej człowieka, przekraczają bowiem ludzką naturę. Mimo to w adeptach aikido konsekwentnie budowane jest przekonanie, iż są to tylko efekty uaktywnienie jakiegoś naturalnego mechanizmu, choć jest to w rzeczywistości wkroczeniem w świat subtelnych „energii”, a tym samym otworzenia się na sferę duchową rzeczywistości.
Zespołu poglądów oraz przekonań składających się na ideologię aikido nie da się pogodzić ani ze światopoglądem chrześcijańskim, nie da się go też uzgodnić z światopoglądem wyrastającym z paradygmatu oświeceniowego.
Pierwotna wersja hasła została opublikowana jako streszczenie rozdziału poświęconego aikido w 2 tomie Popularnej Encyklopedii New Age pt. "Techno, aikido, amulety" (wydawnictwo "brulionu", "Fronda" i Polskie Wydawnictwo Encyklopedyczne).