PRZESTRZENIE METRYCZNE:
Niech x0 i niech każdej parze elementów x,yX przyporządkowana będzie liczba rzeczywista g(x,y), taka że:
(1) g(x,y)0 oraz g(x,y)=0 x=y
(2) g(x,y) = g(y,x)
(3) z X, g(x,y) g(x,z) + g(z,y)
Wtedy g(x,y) nazywamy odległością elementu x,y; G- metryka w X, a para (x,y) - przestrzeń metryczna
np. metryka Euklidesowa:
x=Rn X=(t1, t2, t3,..., tn) Y=(s1, s2, ..., sn) g(x,y) =
75. Definicja i własności granicy ciągu, ciąg ograniczony, warunek Cauchy'ego, przestrzeń metryczna zupełna.
Def. granicy ciągu
Ciąg elementów przestrzeni metrycznej X nazywamy zbieżnym jeżeli :
Własności podstawowe ciągu :
1. ciąg nie ma więcej niż jednej granicy
2. jeśli ciąg jest od pewnego miejsca stały tzn.
to ciąg jest zbieżny do c
3. jeśli w ciągu zbieżnym zamienić, dodać lub odjąć skończoną liczbę wyrazów to ciąg pozostanie zbieżny do tej samej granicy.
4. Podciąg nieskończony ciągu zbieżnego jest zbieżny do tej samej granicy (podciąg = ciąg wyrwany).
5. Ciąg jest zbieżny do wtedy i tylko wtedy gdy każdy ciąg z niego wyrwany zawiera podciąg zbieżny do .
Def. ciągu ograniczonego :
Ciąg nazywamy ograniczonym gdy istnieje kula K taka, że
Ciąg zbieżny jest ograniczony
Warunek Cauchy'ego:
Ciąg elementów przestrzeni metrycznej x spełnia warunek Cauchy'ego (jest
ciągiem Cauchy'ego) gdy dla:
Każdy ciąg zbieżny spełnia warunek Cauchy'ego.
Przestrzeń metrycza zupełna
Przestrzeń metryczną X nazywamy zupełną, gdy każdy ciąg Cauchy'ego jej elementów jest zbieżny do pewnego jej elementu.
77. Własności ciągów zbieżnych, twierdzenie o średnich arytmetycznych, twierdzenie o średnich geometrycznych.
Własności ciągów zbieżnych:
1. Jeśli ciąg () jest ograniczony i () zbieżny do 0 to () *() jest zbieżny do 0.
2. Jeśli ciągi (),() są zbieżne (mają granicę) oraz istnieje , , to
3. Jeśli ciągi (),() są zbieżne to zbieżne są ciągi (+),(-),(*) oraz (c*) c=const
ponadto :
Jeśli ponadto założymy, że to ciągjest zbieżny.
Twierdzenie o średnich arytmetycznych
Jeżeli to ,
Tw. o średnich geometrycznych
Jeżeli to ,
82. Kryteria zbieżności szeregów.
1. Porównawcze
jeśli n>No
-zbieżność
-rozbieżność
2. Kryterium pierwiastkowe Cauchy'ego.
Jeżeli istnieje 0<Θ<1 taka, że dla n>No
Θ to to szereg jest zbieżny
Jeżeli 1 to szereg jest rozbieżny.
3. Kryterium de'Alemberta
Jeśli w ciągu to ciąg jest zbieżny
Ciąg elementów przestrzeni metrycznej <x,g> nazywamy zbieżnym do elementu xX, jeżeli:
Własności ciągów:
(1) Ciąg nie ma więcej niż jednej granicy.
(2) Jeżeli ciąg jest od pewnego miejsca stały, tzn. Xn = c to ciąg jest zbieżny do c
78. Ciągi liczbowe, def. Cauchy'ego granicy ciągu liczbowego, działania na ciągach zbieżnych , twierdzenie o 3 ciągach, ciągi monotoniczne.
Tw. o 3 ciągach :
Jeżeli dane są ciągi (an), (bn), (cn) i od pewnego miejsca istnieje N takie że n>N i zachodzi an an <= bn <= cn oraz to bn jest zbieżny i = k
Ciągi motoniczne :
Ciąg ograniczony i motoniczny jest zbieżny R an+1- an > 0 to rosnący , an+1- an < 0 to malejący
an+1 /an >1 - rosnący, an+1 /an <1- malejący.
79. Granica niewłaściwa ciągu.
Ciąg an nazyw. rozbieżnym do ∞ (-∞) jeśli dla każdego a istnieje N, że dla każd. n > N an >A (an <A)
= ∞ (-∞)
Działania na ciagach rozbieżnych:
1) an->(-)+∞ i dla każd. n an ≠0 to (1/ an ) ->0 (n->∞)
2) an->0 i an>0 (an<0) to 1/an ->∞ (-∞)
3) an->+∞ i bn->+∞ lub bn zbiezny to an+bn ->+∞
4) an->-∞ i bn ->-∞ lub zbieżny to an-bn->-∞
5) an->+∞ i bn ->-∞ lub zbieżny to an-bn->+∞
6) an->-∞ i bn ->+∞ lub zbieżny to an-bn->-∞
7) ∞*∞=∞ ;∞*(-∞ )= - ∞; ∞*g = ∞; ∞*(-g) = -∞ (g>0)
Tw. Stoltza :
Niech bn rosnący - bn ->∞ i an jest taki że :
wtedy
81. Def. szeregów nieskończonych
Niech Sn = a1+ a2 +...+ an , jeśli Sn ( ciąg sum częsciowych ) jest zbieżny do S to liczbę S nazywamy sumą szeregu : - szereg zbieżny do S
Szereg geometryczny : Si = |x| <1
Szereg harmoniczny : nie jest zbieżny
Działania liniowe :
1) jeśli an i bn są zbieżne to oraz
Warunek konieczny zbieżności szeregu :
83. Szeregi o wyrazach dowolnych
Kryterium Abela zbieżności szeregów :
Jeśli an >=0 i nierosnący oraz szereg to szereg
Kryterium Dirichleta : jeśli ciąg an jest nierosnący i dąży do 0 oraz i Sn ograniczony to szereg
Szereg naprzemienny
Kryterium Leibnitza : warunkiem koniecznym i wystarczającym zbieznego szeregu naprzemiennego jest ; |a1 |>=| a2 |... >=|an|
Bezwzględna zbieżność szeregu - jeżeli zbieżny to wyjściowy zbieżny bezwzględnie else z kryt. Leibnitza (jeśli spełnione to warunkowo zbieżny else bezwzgędnie rozbieżny )
84. Mnożenie szeregów, tw. Cauchy'ego o mnoż. szeregów
85.Funkcje trygonometryczne, cyklometryczne, hiperboliczne - odwrotne do nich
;,x > 1
-1<x<1
cosh2x- sinh2x=1
86. DEF. GRANICY FUNKCJI:
- otoczenie punktu w przestrzeni metrycznej <X,gx> i niech y<Y,gy> będzie przestrzenią metryczną.
Element g Y nazywamy granicą funkcji f:-{ }Y w punkcie , gdy:
TW. O JEDNOZNACZNOśCI GRANICY:
Jeśli elementy g' i g'' są granicami funkcji f(), to g'=g''
Załóżmy, że g'g'' istnieje taka odległość (g',g'')>0
=0.5g(g',g'')
sprzeczność
Def . granicy wg Cauchy'ego:
Def. granicy wg Heinego:
Ciągłość funkcji:
Funkcję : nazywamy ciągłą w punkcie iff posiada granicę g w tym punkcie i g=f()
wg Cauchy'ego
wg Heinego:
Def. granicy:
(1) lewostronnej: Funkcja f ma granicę lewostronną w p. g, jeśli:
(2) prawostronnej:
(3) niewłaściwej w +∝ w p.,jeśli:
(4) niewłaściwą w -∝ w p., jeśli:
NIECIĄGŁOŚĆ FUNKCJI:
Niech funkcja f będzie określona i ograniczona w pewnym otoczeniu (-a, +a), a>0 punktu i niech będzie nieciągła w tym punkcie. Mówimy, że:
(1) funkcja f ma w nieciągłość pierwszego rodzaju, o ile ma granicę jednostronną f(x) lub ; przy tym jeśli f(x) ma granicę f(x), to nieciągłość w punkcie nazywamy usuwalną, a jeśli nie ma tej granicy, to nieciągłość tę nazywamy nieusuwalną.
(2) nieciągłość drugiego rodzaju, o ile nie istnieje choćby jedna z granic jednostronnych.
TW. O WŁASNOŚCI DARBOUX:
Jeżeli funkcja jest ciągła w przedziale I, gdzie , I i przyjmuje dwie różne wartości ,;<; y1=f(),y2=f() i to funkcja f w <,> przyjmuje wszystkie wartości pośrednie pomiędzy
Istnieje takie, że f()= i <,>
Symbole O-duże i o-małe
f(n)=o(g(n)), tzn. rzędu mniejszego od g(n)
f(n)=Og(n), tzn. f(n) jest rzędowo nie większe od g(n)
, f(n) i g(n) są rzędowo takie same
TW. O TRZECH CIĄGACH:
Jeżeli ciągi () i () są zbieżne do tej samej granicy g i jeśli () jest ciągiem, którego prawie wszystkie wyrazy spełniają nierówność podwójną , to także ciąg jest zbieżny, a jego granica jest równa g.
87. POCHODNA FUNKCJI W PUNKCIE:
Jeżeli istnieje granica ilorazu różnicowego, to nazywamy ją pochodną funkcji f w punkcie .
Jeśli funkcja f ma pochodną w punkcie , to styczną do krzywej y=f(x) w punkcie nazywamy prostą przechodzącą przez punkt (,f()) o współczynniku kierunkowym f'(), natomiast normalną nazywamy prostą przechodzącą przez (,f()) i prostopadłą od stycznej.
styczna: y=f'(x)(x-)+f()
normalna: y =
TW. O RÓŻNICZKOWALNOSCI FUNKCJI:
Niech f będzie określone w pewnym otoczeniu p. o wartościach rzeczywistych lub zespolonych, f jest różniczkowalna w p. istnieje taka liczba a, że f(+h)=f()+h*a+h*(;h) dla dostatecznie małych h gdzie (;h) jest funkcją taką, że ;
Jeżeli warunek ten jest spełniony, to f'()=a
Wniosek: Jeśli f jest różniczkowalna w p. , to jest ciągła w punkcie .
TW. O POCHODNEJ FUNKCJI ZŁOŻONEJ:
Jeżeli funkcja g jest różniczkowalna w punkcie i g() = i funkcja f jest różniczkowalna w, to jest różniczkowalna w i f'(g())=f'(g())g'().
Niech f będzie określona , ciągła i ściśle monotoniczna w pewnym otoczeniu punktu i niech f posiada w otoczeniu p. pochodną f'()0, wtedy funkcja odwrotna posiada pochodną w punkcie równą f() i ()()=
88. Ekstremum lokalne funkcji, warunek konieczny istnienia ekstremum lokalnego, tw. Rolla, tw. Lagrange'a,
tw. Cauchy'ego, warunek dostateczny istnienia ekstremum lokalnego przy pomocy pierwszej pochodnej.
TW. O EKSTREMUM LOKALNYM FUNKCJI:
Niech funkcja f o wartościach rzeczywistych będzie określona w pewnym otoczeniu punktu R (-a, +a), a>0. Mówimy, że funkcja f ma w p. maximum lokalne, gdy istnieje taka liczba >0, a, że jeżeli < to f(x)≤f(). Mówimy natomiast, że funkcja f ma w p. minimum lokalne, gdy istnieje taka liczba >0, że < f'(x)≥f().Jeśli w określeniach zmienimy nierówności na ostre, to mówimy o maksimum/minimum lokalnym właściwym.
WAR. KONIECZNY ISTNIENIA EKSTR. LOKALNEGO:
Jeżeli funkcja f o wartościach należących do R, określona w pewnym otoczeniu p. i mająca pochodną w p , posiada ekstremum lokalne w p. , to pochodna f'()=0.
TW. ROLLA:
Jeżeli f o wart. należących do R jest ciągła w <a,b>, ab i różniczkowalna w (a,b) oraz f(a) = f(b), to istnieje taki punkt (a,b), że f'()=0.
TW. LAGRANGE'A:
Jeżeli funkcja rzeczywista f jest ciągła w <a,b> oraz jest różniczkowalna w (a,b), to istnieje liczba c (a,b) taka, że f(b)-f(a)=f'(c)(b-a).
TW. CAUCHY'EGO O WART. ŚREDNIEJ:
Jeżeli funkcje f i g o wartościach rzeczywistych są ciągłe i różniczkowalne w (a,b) oraz g'(x)0 w (a,b), to istnieje taka liczba(a,b),że:
TW. O MONOTONICZNOŚCI FUNKCJI:
Niech f o wart. rzeczywistych będzie różniczkowalna w każdym przedziale (a,b)
(1) f. niemalejąca, iff f'(x) ≥0 (2) f. nierosnąca iff f'(x) ≤0
(1a) f. rosnąca iff f'(x) >0 (2b) f. malejąca f'(x)<0
WARUNEK DOSTATECZNY ISTNIENIA EKSTREMÓW LOKALNYCH:(pierwsza poch.)
Niech f o wart. rzecz. będzie różniczkowalna w pewnym otoczeniu punktu ,
(1) jeśli dla , to funkcja ma maksimum lokalne w p.
(2) jeśli dla , to funkcja ma minimum lokalne w p.
WARUNEK DOSTATECZNY ISTNIENIA EKSTREMÓW LOKALNYCH:
Załóżmy, że funkcja f posiada pochodną n-tego rzędu w punkcie i w otoczeniu punktu jest określona oraz f'() = f”() = ... = () = 0 natomiast (x)0.
Jeżeli n jest liczbą parzystą, to funkcja f ma ekstremum lokalne w punkcie ,przy czym:
(a) ()>0 minimum lokalne
(b) ()<0 maximum lokalne
Jeżeli n jest liczbą nieparzystą brak ekstremum
91. WZOR LEIBNITZA NA N-TĄ POTEGĘ ILOCZYNU
TW. TAYLORA Z RESZTA PEANO:
Jeżeli funkcja jest określona w otoczeniu p. o wartościach rzeczywisych, ma pochodną n-tego rzędu w p.
, to dla (n)<S zachodzi równość
Szereg McLaurena
92. Punkt przegięcia, war. dostateczny i konieczny istnienia, wypukłość i wklęsłość funkcji.
Niech f ma pochodną w pukcie , jeżeli istnieje *>0, że f(x)-f()-f'()*(x-)0 dla 0<x-<*
i f(x)-f()-f()*(x-)0 dla 0<x-<*
WARUNEK KONIECZNY ISTNIENIA PUNKTÓW PRZEGIĘCIA:
Jeżeli funkcja ma pochodną f”(x) w punkcie i jest punktem przegięcia f, to f”() =0.
WARUNEK DOSTATECZNY ISTNIENIA PUNKTÓW PRZEGIĘCIA:
Niech funkcja f ma n-tą pochodną w punkcie, niech f”() = ... = () = 0 i ()0
(a) Jeżeli n jest liczbą nieparzystą, to funkcja ma punkt przegięcia w punkcie , jeżeli:
(1) ()>0, to funkcja przegina się z pod stycznej nad styczną
(2) ()<0, to funkcja przegina się z nad stycznej pod styczną
(b) Jeżeli n jest liczbą parzystą brak punktów przegięcia
TW. O WKLĘSŁOŚCI I WYPUKŁOŚCI
Niech f ma druga pochodną f” w przedziale (a,b), wtedy (1) f jest wypukła w (a,b) f”(x)0
(2) f jest wklęsła w (a,b) f”(x) 0
93. Różniczka funkcji, określenie, zastosowanie do obliczeń przybliżonych, rodzaje błędów, przykłady.
Niech będzie dana funkcja y=f(x) różnicznowalna w pewnym otoczeniu punktu S=(-a;+a) a>0
oraz przyrost x=x- ,+x S
y = f(+x)- f() (df(x))= f'()*x = f'()*dx df(x)= f'(x)dx f'(x)=
f(x+x) = f(x)+f'(x)*x f'(x)0
dx - błąd bezwzględny zmiennej x
dy - błąd bezwzględny zmiennej y
x - błąd max. zmiennej x
y - błąd max. zmiennej y
*y - błąd względny max. wartości funkcji f(x)
*y =
DEFINICJA CAŁKI NIEOZNACZONEJ:
Całką nieoznaczoną albo funkcją pierwotną z funkcji f w przedziale (a,b) nazywamy taką funkcję F różniczkowalna w (a,b), że F'(x)=f(x) axb. Jeżeli całka nieoznaczona w f istnieje, to f będzie funkcją całkowalną.
TW. O STAŁEJ CAŁKOWANIA:
1. Jeżeli F jest całką nieoznaczoną z f w (a,b), to G(x) = F(x) + C; C=const w (a,b)
2. Jeśli F i G są całkami nieoznaczonymi funkcji f w (a,b), to F(x) - G(x) = C; C=const w (a,b)
TW. O CAŁKOWALNOŚCI FUNKCJI CIAGŁEJ:
Jeżeli funkcja jest ciągła w <a,b>, to jest całkowalna w (a,b).
Jeżeli F'(x) = f(x), to F(x) =.∫f(x)dx
strona 8/1