Nr ćwiczenia 310 |
Data: 23.05.01 |
Imię i Nazwisko Krzysztof Fąka |
Wydział Elektryczny |
Semestr II |
Grupa E-2 Nr lab. 3 |
Prowadzący: Prof. dr hab. Danuta Wróbel |
Przygotowanie
|
Wykonanie |
Ocena
|
TEMAT: Wyznaczanie Współczynnika Załamania Światła Z Pomiaru Pozornej I Rzeczywistej Grubości Płytek
Wprowadzenie
Promień świetlny na granicy dwóch ośrodków (optycznie gęstszego i optycznie rzadszego) ulega załamaniu tworząc w ośrodku gęstszym mniejszy kąt z normalną do powierzchni niż w ośrodku rzadszym. W przypadku odwrotnego biegu promieni kąt padania jest mniejszy od kąta załamania.
Każdemu kątowi padania α odpowiada inny kąt załamania β. Stosunek sinusów obu tych kątów jest wielkością stałą dla danej pary ośrodków i danej długości fali świetlnej:
Wzór ten określa prawo załamania światła (prawo Snella), a n1 i n2 nazywają się bezwzględnymi współczynnikami załamania światła ośrodka 1 i 2. Bezwzględny współczynnik załamania światła określony jest stosunkiem prędkości światła w próżni c do prędkości światła w danym ośrodku v.
Ze względu na to, że prędkość światła jest największa w próżni, bezwzględny współczynnik załamania światła jest dla wszystkich ośrodków materialnych większy od jedności.
Załamanie światła na granicy dwóch ośrodków materialnych jest określone ich względnym współczynnikiem załamania
W praktyce często przyjmuje się, że powietrze ma współczynnik załamania bardzo bliski wartości dla próżni (n=1).
Przy przejściu światła przez płytkę płasko-równoległościenną dwukrotnie zachodzi zjawisko załamania światła, w wyniku czego otrzymujemy promień równoległy do początkowego odchylony o x.
Wyniki pomiarów i obliczenia
grubość rzeczywista płytek d
dokładność pomiaru Δd = ±0,01 [mm]
Lp. |
Pytka 1 |
Płytka 2 |
Płytka 3 |
|
d1 [mm] |
d2 [mm] |
d3 [mm] |
1 |
4,13 |
3,54 |
1,46 |
2 |
4,14 |
3,55 |
1,46 |
3 |
4,13 |
3,56 |
1,46 |
4 |
4,15 |
3,56 |
1,45 |
5 |
4,13 |
3,54 |
1,46 |
6 |
4,13 |
3,54 |
1,47 |
7 |
4,13 |
3,56 |
1,46 |
8 |
4,14 |
3,54 |
1,45 |
9 |
4,14 |
3,54 |
1,47 |
10 |
4,13 |
3,54 |
1,46 |
wartość średnia |
4,135 |
3,547 |
1,46 |
grubość pozorna płytek
h = ad - ag [mm]
gdzie: ad - położenie dolne [mm]
ag - położenie górne [mm]
dokładność pomiaru Δa = ±0,01 [mm]
Lp |
Płytka 1 |
Płytka 2 |
Płytka 3 |
||||||
|
ad [mm] |
ag [mm] |
h [mm] |
ad [mm] |
ag [mm] |
h [mm] |
ad [mm] |
ag [mm] |
h [mm] |
1 |
3,28 |
0,75 |
2,53 |
3,43 |
1,05 |
2,38 |
4,15 |
3,68 |
0,47 |
2 |
3,28 |
0,95 |
2,33 |
3,50 |
0,95 |
2,55 |
4,39 |
3,62 |
0,77 |
3 |
3,41 |
0,92 |
2,49 |
3,38 |
1,02 |
2,36 |
4,36 |
3,59 |
0,77 |
4 |
3,20 |
0,91 |
2,29 |
3,46 |
0,98 |
2,48 |
4,39 |
3,62 |
0,77 |
5 |
3,27 |
0,88 |
2,39 |
3,58 |
1,07 |
2,51 |
4,40 |
3,1 |
0,59 |
Średnia grubość płytki 1 hsr = 2,406 mm
Średnia grubość płytki 2 hsr = 2,456 mm
Średnia grubość płytki 3 hsr = 0,674 mm
współczynnik załamania światła n = dsr / hsr
Płytka 1: n1 = 1,7186
Płytka 2: n2 = 1,4442
Płytka 3: n3 = 2,1662
Rachunek błędów
Błąd średni kwadratowy średniej arytmetycznej (odchylenie standardowe) pomiaru grubości rzeczywistej płytek d obliczam ze wzoru:
gdzie εi = di - dśr, n = 10
dla płytki 1
εi |
|
|
|
-0,005 |
2,5 ⋅ 10-05 |
0,00045 |
0,002236 |
0,005 |
2,5 ⋅ 10-05 |
|
|
-0,005 |
2,5 ⋅ 10-05 |
|
|
0,015 |
22,5 ⋅ 10-05 |
|
|
-0,005 |
2,5 ⋅ 10-05 |
|
|
-0,005 |
2,5 ⋅ 10-05 |
|
|
-0,005 |
2,5 ⋅ 10-05 |
|
|
0,005 |
2,5 ⋅ 10-05 |
|
|
0,005 |
2,5 ⋅ 10-05 |
|
|
-0,005 |
2,5 ⋅ 10-05 |
|
|
dla płytki 2
εi |
|
|
|
-0,007 |
4,9 ⋅ 10-05 |
0,00081 |
0,003 |
0,003 |
0,9 ⋅ 10-05 |
|
|
0,013 |
16,9 ⋅ 10-05 |
|
|
0,013 |
16,9 ⋅ 10-05 |
|
|
-0,007 |
4,9 ⋅ 10-05 |
|
|
-0,007 |
4,9 ⋅ 10-05 |
|
|
0,013 |
16,9 ⋅ 10-05 |
|
|
-0,007 |
4,9 ⋅ 10-05 |
|
|
-0,007 |
4,9 ⋅ 10-05 |
|
|
-0,007 |
4,9 ⋅ 10-05 |
|
|
dla płytki 3
εi |
|
|
|
0 |
0 |
0,0004 |
0,002108 |
0 |
0 |
|
|
0 |
0 |
|
|
-0,01 |
0,1 ⋅ 10-03 |
|
|
0 |
0 |
|
|
0,01 |
0,1 ⋅ 10-03 |
|
|
0 |
0 |
|
|
-0,01 |
0,1 ⋅ 10-03 |
|
|
0,01 |
0,1 ⋅ 10-03 |
|
|
0 |
0 |
|
|
Błąd średni kwadratowy średniej arytmetycznej (odchylenie standardowe) pomiaru grubości pozornej płytek h obliczam ze wzoru:
gdzie εi = hi - hśr,
n = 5
dla płytki 1
εi |
|
|
|
0,124 |
0,015376 |
0,04192 |
0,025898 |
-0,076 |
0,005776 |
|
|
0,084 |
0,007056 |
|
|
-0,116 |
0,013456 |
|
|
-0,016 |
0,000256 |
|
|
dla płytki 2
εi |
|
|
|
-0,076 |
0,005776 |
0,02732 |
0,02090741 |
0,094 |
0,008836 |
|
|
-0,096 |
0,009216 |
|
|
0,024 |
0,000576 |
|
|
0,054 |
0,002916 |
|
|
dla płytki 3
εi |
|
|
|
-0,204 |
0,041616 |
0,07632 |
0,034945 |
0,096 |
0,009216 |
|
|
0,096 |
0,009216 |
|
|
0,096 |
0,009216 |
|
|
-0,084 |
0,007056 |
|
|
Błąd współczynnika załamania światła wyznaczam ze wzoru:
dla płytki 1 Δn = 0,019481
dla płytki 2 Δn = 0,012215
dla płytki 3 Δn = 0,115438
Zestawienie wyników
|
Płytka 1 |
Płytka 2 |
Płytka 3 |
Grubość rzeczywista d |
4,135 ± 0,003 |
3,547 ± 0,003 |
1,460 ± 0,003 |
Grubość pozorna h |
2,406 ± 0,026 |
2,456 ± 0,021 |
0,674 ± 0,035 |
Współczynnik załamania n |
1,719±0,020 |
1,444±0,012 |
2,166±0,120 |
Wnioski i dyskusje
Kiedy ranne wstają zorze,
wyszedł misiu z długim nożem.
Wyszedł misiu do ogrodu,
by zajebać trochę miodu.
Ujebała misia pszczoła,
o ty kurwo misiu woła,
za te jęki, za te bóle,
rozpierdolę wszystkie ule.
Źródłem błędów w uzyskanych wynikach pomiarów może być niedokładny (subiektywny) pomiar grubości pozornej płytek, wynikły z nieprecyzyjnego ustawiania ostrości widzenia rys - co obrazuje ponad dziesięciokrotnie wyższe odchylenie standardowe średniej pomiaru grubości pozornej w stosunku do odchylenia średniej pomiaru grubości rzeczywistej - dla wszystkich płytek.
Dodatkowym utrudnieniem była możliwość operowania wyłącznie pokrętłem zgrubnym, co także uniemożliwiało precyzyjne ustawienie mikroskopu na ostrość widzenia rys.
Płytka 1 wykonana jest prawdopodobnie ze szkła typu flint ciężkie, dla którego tablicowa wartość współczynnika załamania światła n wynosi 1,754, choć nawet po uwzględnieniu zakresu błędu, uzyskana przeze mnie wartość jest nadal mniejsza od tablicowej o 0,015.
Płytka 2 może być wykonana ze szkła typu crown lekkie (gdzie n = 1,515), ale uzyskana przeze mnie wartość jest od niej mniejsza aż o 0,071.
Płytka 3 wykonana jest z tworzywa sztucznego.